عرق جنب از حرام‏

سؤال  24 - فرموده‏ايد كه «عرق جنب از حرام، نجس نيست ولى بنابر احتياط بايد با بدن و لباسى كه به آن آلوده شده نماز نخوانند» پس در اين صورت فرقِ آن با نجاست چيست؟

جواب:  اجتناب از عرق جنب از حرام به احتياط واجب در نماز لازم است ولى نجس نيست و اشياء ديگر مانند لباس و ظرف و گوشى تلفن و... را نجس نمى‏كند.

سؤال  25 - اگر عرق جنب از حرام چنين حكمى داشته باشد كه دارد، پس تكليف و وظيفه كسانى كه از اين حكم بى خبرند يا مدّتى بى خبر بوده‏اند *و بعداً با خبر شده‏اند (اعم از انسانهاى مكلّفى كه بعد از چند سال از اين آگاهى يافته‏اند) چيست؟

جواب:  در صورتى كه يقين دارد با عرق جنب از حرام نماز بجاى آورده بايد نمازها را قضا كند و هر اندازه شك دارد قضاى آنها لازم نيست و همانطور كه اشاره شد عرق جنب از حرام وسائل زندگى مانند كيف و دفتر و دستگيره در.... را نجس نمى‏كند و بطور كلّى وقتى آثار عرق در بدن با لباس از بين برود شستن آنها لازم نيست بلكه مى‏توان با آنها نماز نيز بجاى آورد.

سؤال  26 - آيا منظور از عرقِ جنب از حرام، عرق خود شخص در بدن و لباسِ خويش مى‏باشد و يا عرق هر شخص ديگرى هم در بدن و لباس شخصِ ديگرى مورد نظر است.

جواب:  فرقى بين آن دو نمى‏باشد.

سؤال  27 - آيا عرق جنب از حرام عرقى است كه فقط هنگام جنب شدن از انسان ترشح مى‏شود و يا عرقهائى كه بعدها هم از بدن انسانِ جنب از حرامِ غسل نكرده ترشح مى‏شود نيز عرق جنب از حرام محسوب مى‏شوند؟

جواب:  فرقى بين آن دو نيست.

سؤال  28 - آيا عرق جنب از حرامِ فردى كه مكلّف نشده نيز حكمِ عرق جنب از حرامِ شخص مكلّف را دارد و بايد از آن در نماز و كارهايى كه نياز به وضو دارد اجتناب نمود؟

جواب:  فرقى بين آنها نيست در صورتى كه انسان جنب شود به حدّ تكليف رسيده گرچه سنّ وى كمتر از حدّ بلوغ باشد.