انهار
انهار
مطالب خواندنی

(۱۴۶) تعریف وضو و برخی از احادیث وضو

بزرگ نمایی کوچک نمایی
بسم الله الرحمن الرحیم 
تعریف وضو و برخی از احادیث وضو
    
تعریف وضو
وضو عملی است تعبّدی و یکی از اقسام طهارت است که مؤمنان هنگام انجام نماز و یا برای انجام هر عمل به ویژه اعمال دینی و معنوی انجام می دهند.
وضو یعنی شستن صورت و دستها و مسح سر و پاها به قصد قُربت، مطابق با دستوراتی که در رساله‌های مراجع عظام آمده است.
وضو فی نفسه و بخودی خود مستحب است و در اسلام به آن توجه ویژه ای شده است.
وضو در مواردی واجب و در مواردی مستحبّ است.
    
برخی از احادیث وضو
آقا رسول اکرم (صلی الله علیه و آله و سلّم) به یکی از اصحاب خود فرمود: «أَکْثِرْ مِنَ الطَّهُورِ یَزِیدُ اللَّهُ فِی عُمُرِکَ»؛
هر چه می‌توانی بیشتر طاهر (با وضو) باش خداوند عمرت را زیادتر می‌کند.
وسائل‏‌الشیعة، ج ۱، ص ۳۸۳.
قال رسول الله (صلی الله علیه و آله و سلّم): إنَّ الغَضَبَ مِن الشّيطانِ، و إنَّ الشيطانَ خُلِقَ مِن النارِ، و إنّما تُطفَأُ النارُ بالماءِ، فإذا غَضِبَ أحَدُكم فَلْيَتَوَضَّأْ.
خشم از شيطان و شيطان از آتش آفريده شده است و آتش با آب خاموش مى شود، پس هرگاه يكى از شما به خشم آمد، وضو بگيرد.
نهج الفصاحه ص ۲۸۶، ح ۶۶۰
قال رسول الله (صلی الله علیه و آله و سلّم): اَلتَّسْميَةُ مِفْتاحُ الْوُضوءِ و مِفْتاحُ كُلِّ شَيءٍ؛
بسم اللّه‏ الرحمن الرحيم، كليد وضو و كليد هر چيزى است.
مستدرك الوسائل ج۱، ص ۳۲۳
قال رسول الله (صلی الله علیه و آله و سلّم): اَلْعَبد... إِنْ قالَ فى أوَّلِّ وُضوئِهِ بِسمِ اللّهِ الرَّحمنِ الرَّحيمِ طَهُرَت أعضاؤُهُ كُلُّها مِنَ الذُّنوبِ؛
اگـر بنـده ‏اى... در ابتداى وضويش، بسم اللّه‏ الرحمن الرحيم بگويد همه اعضايش از گناهان پاك مى‏ شود.
تفسير منتسب به امام حسن عسكرى عليه‏ السلام ص ۵۲۱، ح ۳۱۹
قال الصادق (علیه السلام): ما يمنع أحدكم إذا دخل عليه غم من غموم الدنيا- أن يتوضأ ثم يدخل مسجده و يركع ركعتين- فيدعو الله فيهما أ ما سمعت الله يقول: «وَ اسْتَعِينُوا بِالصَّبْرِ وَ الصَّلاةِ»
چه چيز مانع مى ‏شود كه هر گاه بر يكى از شما غم و اندوه دنيايى رسيد، وضو بگيرد و به سجده ‏گاه خود رود و دو ركعت نماز گزارد و در آن دعا كند؟ مگر نشنيده ‏اى كه خداوند مى‏ فرمايد: «از صبر و نماز مدد بگيريد»؟
تفسير عياشى ج ۱، ص ۴۳، ح ۳۹
قال الصادق (علیه السلام): مَنْ تَطَهَّرَ ثُمَّ أَوَى إِلَى فِرَاشِهِ بَاتَ وَ فِرَاشُهُ كَمَسْجِدِهِ وَ إِنْ ذَكَرَ أَنَّهُ لَيْسَ عَلَى وُضُوءٍ فَتَيَمَّمَ مِنْ دِثَارِهِ كَائِناً مَا كَانَ لَمْ يَزَلْ فِي صَلَاةٍ مَا ذَكَرَ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ.
هر که با طهارت به بستر رود، آن شب بشتر او به منزله مسجد اوست و اگر یادش آمد که وضو ندارد به همان رو انداز خود -هر چه می خواهد باشد- تیمم کند که اگر چنین کرد پیوسته در نماز و ذکر خداوند خواهد بود.
تهذیب الاحکام، ج 2 ، ص 116
آقا رسول اکرم (صلی اللّه علیه و آله و سلّم) فرمود: هر کس وضو بگیرد و نام خدا را به زبان آورد تمام بدنش طاهر می‌شود.
و وضوی روی وضوء کفاره گناهان بین دو وضو است. و کان الوضوء إلی الوضوء کفّارة لما بینهما من الذّنوب»
در کتاب علل فضل بن شاذان از آقا امام رضا (علیه السلام) چنین نقل شده: جهت اینکه دستور به وضو داده شده این است که هنگامی که بنده‌ای برای مناجات با خداوند جبّار برمی‌خیزد، پاکیزه در مقابلش قرار گیرد، و در دستورات مطیع او باشد و از کثافات و نجاسات پاک شده باشد به اضافه اینکه چُرت و کسالت را بر طرف کرده دل را برای ایستادن در مقابل خدا تزکیه می‌کند.
و به این خاطر این اعضا را باید شست «و شستن بقیه اعضاء بدن لازم نیست» که بنده وقتی در مقابل خدا می‌ایستد فقط اعضاء وضو را برای عبادت بکار می‌برد به این معنی که بوسیله صورتش سجده و اظهار خضوع می‌کند، خواهشها، ترس و محبت و انقطاع از دنیا را بوسیله دستش اظهار می‌کند، و با سرش در سجده و رکوع به خدا روی می‌آورد و با پاهایش نشست و برخاست می‌کند.
راز پاک شدن تمام بدن با یاد خدا این است که با ذکر خدا قلب انسان آگاه و متوجه می‌شود و از غفلتی که از یاد خدا بر او عارض شده تطهیر می‌یابد و هنگامی که قلب یک انسان که رئیس و عنوان مرکزیت بدن است پاک شود، جمیع اعضاء پاک می‌شود چون قلب رئیس بدن، و تمام اعضاء در حکم کارگزاران و رعایای او هستند هنگامی که قلب توجه پیدا کند و پاک شود و به مصداق«الناس علی دین ملوکهم»تمام وجود انسان در مسیر الهی قرار گرفته و بسوی خدا توجه می‌کند.
به عبارت دیگر می‌توان گفت قلب یک انسان اصل وجود اوست و انسان چیزی نیست مگر همان قلبش پس اگر قلب پاک شود انسان پاک شده.
شهید ثانی قدّس سرّه می‌فرماید:
در مورد طهارت، انسان باید توجه داشته باشد که چون اعضاء ظاهرش در معرض دید دیگران است و از طرفی همیشه با امور پست دنیوی در تماس هستند انسان موظف است که آنها را بشوید و نظیف نگهدارد.
پس لازم است که همراه با این اعضای ظاهری قلبش را هم که مورد توجه حق تعالی است تطهیر کند، زیرا که خدای تعالی توجهی به صورت ظاهری ما ندارد بلکه توجهش به قلوب ماست و قلب رئیس این اعضاء است، و کارهایی را که این اعضا در جهت دور شدن از پروردگار انجام می‌دهند، به دستور او و در خدمت اوست پس قلب، برای تطهیر سزاوارتر است.
بلکه آنچه در این باب مقرر شده به وضوح ما را به تطهیر قلب توجه می‌دهد. بنابر این کسی که برای عبادت خدای تعالی و توجه به او و اعراض از دنیا وضو می‌گیرد، باید بداند که برای توجه به آخرت باید دل از دنیا بریده، دست از متاعش بشوید.
«و به همین خاطر است که می‌بینیم دستور داده‌اند که صورت و دو دست را شسته و سر و روی دو پا را مسح کنیم».

برخی از احادیث وضو به نقل از میزان الحکمه،ج ۱۳.

قال رسول الله (صلى الله عليه و آله و سلإم): الوُضوءُ نِصفُ الإيمانِ .

وضو، نصف ايمان است.

قال رسول الله (صلى الله عليه و آله و سلإم): في وصيَّتِهِ لعليٍّ (عليه السلام): يا عليُّ، ثَلاثٌ دَرَجاتٌ، و ثَلاثٌ كفّاراتٌ، و ثَلاثٌ مُهلِكاتٌ، و ثَلاثٌ مُنجِياتٌ، فأمّا الدَّرَجاتُ فإسباغُ الوُضوءِ في السَّبَراتِ، و انتِظارُ الصَّلاةِ بَعدَ الصَّلاةِ، و المَشيُ بِاللَّيلِ و النَّهارِ إلَى الجَماعاتِ...·

اى على! سه چيز درجه است و سه چيز كفّاره، سه چيز مُهلك است و سه چيز نجات بخش. آن سه كه درجه است: يكى خوب و كامل وضو گرفتن در هواى بسيار سرد است و [دوم ]انتظار كشيدن براى نماز بعد از نماز. و [سوم] شركت كردن در نمازهاى جماعت در شبانه روز ··· .

قال رسول الله (صلى الله عليه و آله و سلإم): مَن أسبَغَ الوُضوءَ في البَردِ الشَّديدِ كانَ لَهُ مِن الأجرِ كِفلانِ ، و مَن أسبَغَ الوُضوءَ في الحَرِّ الشَّديدِ كانَ لَهُ أجرُ كِفلٍ .

هر كه در سرماى شديد خوب وضو بگيرد، دو سهم اجر دارد و هر كه در گرماى سخت، كامل وضو بگيرد يك سهم اجر دارد.

قال رسول الله (صلى الله عليه و آله و سلإم): مَن أسبَغَ الوُضوءَ في البَردِ الشَّديدِ كانَ لَهُ مِن الأجرِ كِفلانِ .

هر كه در سرماى شديد، وضو را كامل به جا آورد، او را دو بهره از اجر باشد.

قال رسول الله (صلى الله عليه و آله و سلإم): إسباغُ الوُضوءِ في المَكارِهِ ، و إعمالُ الأقدامِ إلَى المَساجِدِ ، و انتِظارُ الصَّلاةِ بَعدَ الصَّلاةِ ، يَغسِلُ الخَطايا غَسلاً .

كامل به جا آوردن وضو در موقعيت هاى سخت و به حركت انداختن گام ها به سوى مساجد و انتظار كشيدن براى نماز بعد از نماز، گناهان را يكسره مى شويد.

قال رسول الله (صلى الله عليه و آله و سلإم): إذا تَوَضَّأَ الرّجُلُ المُسلِمُ خَرَجَتْ خَطاياهُ مِن سَمعِهِ و بَصَرِهِ و يَدَيهِ و رِجلَيهِ ، فإن قَعَدَ قَعَدَ مَغفورا لَهُ .

هرگاه مرد مسلمان وضو بگيرد، گناهان او از گوش و چشم و دستان و پاهايش بيرون مى روند. و چون بنشيند در حال آمرزيدگى نشسته است.

قال رسول الله (صلى الله عليه و آله و سلإم): إذا تَوَضّأَ العَبدُ تَحاطُّ عَنهُ ذُنوبُهُ كما تَحاطُّ وَرَقُ هذهِ الشَّجَرَةِ .

هرگاه بنده وضو گيرد، گناهانش همچون برگ هاى اين درخت فرو مى ريزد.

قال امیرالمومنین على (عليه السلام): الطُّهرُ نِصفُ الإيمانِ .

طهارت، نصف ايمان است.

قال امیرالمومنین على (عليه السلام): مَن أحسَنَ الطَّهورَ ثُمّ مَشى إلَى المَسجِدِ ، فهُو في صَلاةٍ ما لَم يُحدِثْ .

هر كه درست طهارت بگيرد و سپس به مسجد برود، تا زمانى كه حَدَثى از او سر نزده، همواره در حال نماز [محسوب ]مى شود.

قال الباقر (عليه السلام): الوُضوءُ فَريضَةٌ .

وضو، فريضه است.

قال الباقر (عليه السلام): لا صَلاةَ إلاّ بِطَهورٍ .

نماز جز با طهارت درست نيست.

قال الصادق (عليه السلام): الوُضوءُ شَطرُ الإيمانِ .

وضو، جزء بزرگ [يا نصف ]ايمان است

حكمت وضو

قال الباقر (عليه السلام): إنّما الوُضوءُ حَدٌّ مِن حُدودِ اللّه ِ ؛ لِيَعلَمَ اللّه ُ مَن يُطيعُهُ و مَن يَعصيهِ .

 وضو در حقيقت حدّى از حدود خداست تا اينكه خداوند بداند چه كسى از او فرمان مى برد و چه كسى نا فرمانيش مى كند.

آقا امام رضا (عليه السلام) درباره حكمت وضو فرمود: لأنّهُ يَكونُ العَبدُ طاهِرا إذا قامَ بَينَ يَدَيِ الجَبّارِ عِندَ مُناجاتِهِ إيّاهُ ، مُطيعا لَهُ فيما أمَرَهُ ، نَقِيّا مِن الأدناسِ و النَّجاسَةِ ، مَع ما فيهِ مِن ذَهابِ الكَسَلِ و طَردِ النُّعاسِ ، و تَزكِيَةِ الفُؤادِ لِلقِيامِ بَينَ يَدَيِ الجَبّارِ .

براى اينكه بنده وقتى براى مناجات با خداوند جبّار در برابر او مى ايستد، پاك باشد، فرمان او را اطاعت كرده باشد و از آلودگى ها و نجاست پاكيزه باشد، به علاوه اينكه وضو باعث از بين رفتن حالت كسالت و زدودن خواب آلودگى و پاك ساختن دل براى ايستادن در حضور خداوند جبّار است.

آثار وضو

قال رسول الله (صلى الله عليه و آله و سلإم): يَحشُرُ اللّه ُ عَزَّ و جلَّ اُمَّتي يَومَ القِيامَةِ بَينَ الاُمَمِ غُرّا مُحَجَّلِينَ مِن آثارِ الوُضوءِ .

خداوند عزّ و جلّ امّت مرا در روز قيامت، بر اثر وضو، با چهره هاى زيبا و دست و پاى سفيد محشور مى كند.

قال رسول الله (صلى الله عليه و آله و سلإم): تَرِدُونَ علَيَّ غُرّا مُحَجَّلِينَ مِن آثارِ الوُضوءِ ، لَيسَت لأحَدٍ غَيرِكُم .

[روز قيامت] بر اثر وضو، با پيشانى و دست و پاى سفيد بر من وارد مى شويد و هيچ كس جز شما اين خصوصيّت را نخواهد داشت.

پيامبر خدا (صلى الله عليه و آله و سلإم) در پاسخ به اين سؤال كه تو چگونه امّت خود را از ميان امّت هاى نوح تا امّت خودت، باز مى شناسى؟ فرمود: كَيفَ تَعرِفُ اُمَّتَكَ مِن بَينِ الاُمَمِ فيما بَينَ نُوحٍ إلى اُمَّتِكَ ـ : هُم غُرٌّ مُحَجَّلُونَ مِن أثَرِ الوُضوءِ ، لَيسَ لأحَدٍ كذلكَ غَيرِهِم ، و أعرِفُهُم أنّهُم يُؤتَونَ كُتُبَهُم بأيمانِهِم .

آنان بر اثر وضو پيشانى و دست و پايشان سپيد است، هيچ كس جز آنان چنين خصوصيّتى را ندارند. همچنين آنها را از اين مى شناسم كه كار نامه شان به دست راستشان داده مى شود.

آقا امام هادى (عليه السلام) فرمود: زمانى كه خداوند عزّ و جلّ با موسى بن عمران (عليه السلام) سخن گفت··· موسى عرض كرد: خدايا! پاداش كسى كه از خشيت تو وضو را كامل به جا آورد چيست؟ خداوند فرمود: أبعَثُهُ يَومَ القِيامَةِ و لَهُ نُورٌ بَينَ عَينَيهِ يَتَلألأُ .

روز قيامت او را در حالى مبعوث مى كنم كه در پيشانيش نورى مى درخشد.

بى مِهرى

پيامبر خدا (صلى الله عليه و آله و سلم): خداوند متعال مى فرمايد: مَن أحدَثَ و لَم يَتَوَضّأْ فَقَد جَفاني ، و مَن أحدَثَ و تَوَضّأَ و لَم يُصَلِّ رَكعَتَينِ فَقَد جَفاني ، و مَن أحدَثَ و تَوَضّأَ و صلّى رَكعَتَينِ و دَعاني و لَم اُجِبْهُ فيما سَألَني مِن اُمُورِ دِينِهِ و دُنياهُ فَقَد جَفَوتُهُ ؛ و لَستُ بِرَبٍّ جافٍ .

هر كس حَدَثى از او سر زند و وضو نگيرد به من بى مهرى كرده است و هر كس حدثى از او سر زند و وضو بگيرد و دو ركعت نماز به جا نياورد به من بى مهرى كرده است و هر كس حدثى از او سر زند و وضو بگيرد و دو ركعت نماز بگزارد و مرا بخواند و من آنچه را از امور دين و دنيايش از من خواسته است برآورده نكنم، بى گمان به او بى مهرى كرده ام و البته من خداوندگار بى مهرى نيستم.

فضيلت دائم الوضو بودن

قال رسول الله (صلى الله عليه و آله و سلإم):  أكثِرْ مِن الطَّهورِ يَزِدِ اللّه ُ في عُمرِكَ ، و إنِ استَطَعتَ أن تَكونَ بِاللَّيلِ و النَّهارِ على طَهارَةٍ فافعَلْ ؛ فإنَّكَ تَكونُ إذا مُتَّ علَى الطَّهارَةِ شَهيدا .

 فراوان وضو بگير تا خداوند عمر تو را زياد گرداند. اگر توانستى شب و روز با طهارت باشى اين كار را بكن ؛ زيرا اگر در حال طهارت بميرى، شهيد خواهى بود.

قال رسول الله (صلى الله عليه و آله و سلإم): إنِ استَطَعتَ أن لا تَزالَ علَى الوُضوءِ ؛ فإنّهُ مَن أتاهُ المَوتُ و هُو على وُضوءٍ اُعطِيَ الشَّهادَةَ .

اگر مى توانى، همواره با وضو باش؛ زيرا هر كه مرگش در رسد و وضو داشته باشد شهادت نصيبش شده است.

قال رسول الله (صلى الله عليه و آله و سلإم): إنِ استَطَعتَ أن تَكونَ أبَدا على وُضوءٍ فافعَلْ ؛ فإنّ مَلَكَ المَوتِ إذا قَبَضَ رُوحَ العَبدِ و هُو على وُضوءٍ كُتِبَ لَهُ شَهادَةٌ .

اگر مى توانى دائم الوضو باشى چنين باش؛ زيرا ملك الموت هرگاه جان بنده را بگيرد و او وضو داشته باشد، برايش شهادت نوشته شود.

قال رسول الله (صلى الله عليه و آله و سلإم): الطّاهِرُ النّائمُ كالصّائمِ القائمِ .

كسى كه با طهارت بخوابد، همانند روزه دارِ شب زنده دار است.

تجديد وضو

قال رسول الله (صلى الله عليه و آله و سلإم): مَن تَوَضّأ على طُهرٍ كُتِبَ لَهُ عَشرُ حَسَناتٍ .

هر كه با طهارت باشد و [روى آن] وضو سازد، ده ثواب برايش نوشته شود.

قال الصادق (عليه السلام): مَن جَدَّدَ وُضوءَهُ لِغَيرِ حَدَثٍ جَدَّدَ اللّه ُ تَوبَتَهُ مِن غَيرِ استِغفارٍ .

هر كه بدون سرزدن حَدَثى از او، تجديد وضو كند، خداوند توبه او را، بى آنكه استغفار كند، تجديد گرداند.

قال الصادق (عليه السلام):الوُضوءُ علَى الوُضوءِ نُورٌ على نُورٍ .

وضو روى وضو، روشنايى روى روشنايى است.

وضوى رسول خدا (صلى الله عليه و آله و سلم)

عن زرارة : قالَ أبو جعفرٍ (عليه السلام :) أ لاَ أحكي لَكُم وُضوءَ رَسولِ اللّه ِ (صلى الله عليه و آله و سلّم)؟ فقُلنا : بلى ، فدَعا بقَعْبٍ فيهِ شَيءٌ مِن ماءٍ ثُمّ وَضَعَهُ بَينَ يَدَيهِ ، ثُمّ حَسَرَ عن ذِراعَيهِ ، ثُمّ غَمَسَ فيهِ كَفَّهُ اليُمنى ، ثُمّ قالَ : هكذا إذا كانتِ الكَفُّ طاهِرَةً ، ثُمّ غَرَفَ فمَلأَها ماءً فوَضَعَها على جَبينِهِ ، ثُمّ قالَ : «بسمِ اللّه ِ» و سَدَلَهُ على أطرافِ لِحيَتِهِ ، ثُمّ أمَرَّ يَدَهُ على وَجهِهِ و ظاهِرِ جَبينِهِ مَرّةً واحِدَةً ، ثُمّ غَمَسَ يَدَهُ اليُسرى فغَرَفَ بها مِلْأَها ، ثُمّ وَضَعَهُ على مِرفَقِهِ اليُمنى ، و أمَرَّ كَفَّهُ على ساعِدِهِ حتّى جَرَى الماءُ على أطرافِ أصابِعِهِ ، ثُمّ غَرَفَ بيَمينِهِ مِلْأَها فوَضَعَهُ على مِرفَقِهِ اليُسرى ، و أمَرَّ كَفَّهُ على ساعِدِهِ حتّى جَرَى الماءُ على أطرافِ أصابِعِهِ ، و مَسَحَ مُقَدَّمَ رأسِهِ و ظَهرَ قَدَمَيهِ بِبِلَّةِ يَسارِهِ وَ بقيَّةِ بِلَّةِ يُمناهُ.
الكافى ـ به نقل از زراره ـ : امام باقر (عليه السلام) فرمود: آيا وضوى رسول خدا (صلى الله عليه و آله و سلّم) را براى شما نمايش ندهم؟ عرض كرديم: چرا. حضرت قدحى كه در آن مقدارى آب باشد، خواست و آن را مقابل خود گذاشت. سپس آستين هايش را بالا زد و آنگاه مشت راست خود را در آن فرو برد و فرمود: به اين صورت به شرط آنكه دست پاك باشد. سپس مشت خود را پر از آب كرد و دستش را روى پيشانى خود گذاشت و گفت: «بسم اللّه ». و آن را به اطراف محاسنش رها كرد و آنگاه دست خود را يك بار به صورت و بالاى پيشانيش كشيد. بعد دست چپ خود را فرو برد و مشتى پر آب برداشت و روى آرنج راست خود ريخت و كف دست خود را روى ساعد دستش كشيد، به طورى كه آب بر نوك انگشتانش جارى شد. آنگاه با دست راست خود مشتى آب برداشت و آن را روى آرنج چپ خود ريخت و كف دست خود را روى ساعد دستش كشيد به طورى كه آب از نوك انگشتان او جارى شد و جلو سر و روى دو پاى خود را با رطوبت دست چپ و باقيمانده رطوبت دست راست خويش مسح كرد.

  

 
پاسخ به احکام شرعی
 
موتور جستجوی سایت

تابلو اعلانات

ویژه نامه ماه مبارک رمضان




پیوندها

حدیث روز
بسم الله الرحمن الرحیم
چهار پناهگاه در قرآن
   
أَبَانُ بْنُ عُثْمَانَ وَ هِشَامُ بْنُ سَالِمٍ وَ مُحَمَّدُ بْنُ حُمْرَانَ عَنِ الصَّادِقِ (علیه السلام) قَالَ:
عَجِبْتُ لِمَنْ فَزِعَ مِنْ أَرْبَعٍ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى أَرْبَعٍ
(۱) عَجِبْتُ لِمَنْ خَافَ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- حَسْبُنَا اللَّهُ وَ نِعْمَ الْوَكِيلُ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا فَانْقَلَبُوا بِنِعْمَةٍ مِنَ اللَّهِ وَ فَضْلٍ لَمْ يَمْسَسْهُمْ سُوءٌ
(۲) وَ عَجِبْتُ لِمَنِ اغْتَمَّ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- لا إِلهَ إِلَّا أَنْتَ سُبْحانَكَ إِنِّي كُنْتُ مِنَ الظَّالِمِينَ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- وَ نَجَّيْناهُ مِنَ الْغَمِّ وَ كَذلِكَ نُنْجِي الْمُؤْمِنِينَ
(۳) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ مُكِرَ بِهِ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- وَ أُفَوِّضُ أَمْرِي إِلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بَصِيرٌ بِالْعِبادِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- فَوَقاهُ اللَّهُ سَيِّئاتِ ما مَكَرُوا
(۴) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ أَرَادَ الدُّنْيَا وَ زِينَتَهَا كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- ما شاءَ اللَّهُ لا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- إِنْ تَرَنِ أَنَا أَقَلَّ مِنْكَ مالًا وَ وَلَداً. فَعَسى‏ رَبِّي أَنْ يُؤْتِيَنِ خَيْراً مِنْ جَنَّتِكَ وَ عَسَى مُوجِبَةٌ
    
آقا امام صادق (عليه السّلام) فرمود: در شگفتم از كسى كه از چهار چيز مى‌هراسد چرا بچهار چيز پناهنده نميشود:
(۱) شگفتم از آنكه ميترسد چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل« حَسْبُنَا اَللّٰهُ‌ وَ نِعْمَ‌ اَلْوَكِيلُ‌ » خداوند ما را بس است و چه وكيل خوبى است زيرا شنيدم خداى جل جلاله بدنبال آن ميفرمايد:بواسطۀ نعمت و فضلى كه از طرف خداوند شامل حالشان گرديد باز گشتند و هيچ بدى بآنان نرسيد.
(۲) و شگفتم در كسى كه اندوهناك است چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل:« لاٰ إِلٰهَ‌ إِلاّٰ أَنْتَ‌ سُبْحٰانَكَ‌ إِنِّي كُنْتُ‌ مِنَ‌ اَلظّٰالِمِينَ‌ » زيرا شنيدم خداى عز و جل بدنبال آن ميفرمايد در خواستش را برآورديم و از اندوه نجاتش داديم و مؤمنين را هم چنين ميرهانيم.
(۳) و در شگفتم از كسى كه حيله‌اى در بارۀ او بكار رفته چرا بفرمودۀ خداى تعالى پناه نمى‌برد« وَ أُفَوِّضُ‌ أَمْرِي إِلَى اَللّٰهِ‌ إِنَّ‌ اَللّٰهَ‌ بَصِيرٌ بِالْعِبٰادِ »:كار خود را بخدا واگذار ميكنيم كه خداوند بحال بندگان بينا است)زيرا شنيدم خداى بزرگ و پاك بدنبالش مى‌فرمايد خداوند او را از بديهائى كه در بارۀ او بحيله انجام داده بودند نگه داشت.
(۴) و در شگفتم از كسى كه خواستار دنيا و آرايش آن است چرا پناهنده نميشود بفرمايش خداى تبارك و تعالى(« مٰا شٰاءَ اَللّٰهُ‌ لاٰ قُوَّةَ‌ إِلاّٰ بِاللّٰهِ‌ »)(آنچه خدا خواست همان است و نيروئى جز به يارى خداوند نيست)زيرا شنيدم خداى عز اسمه بدنبال آن ميفرمايد اگر چه مرا در مال و فرزند از خودت كمتر مى‌بينى ولى اميد هست كه پروردگار من بهتر از باغ تو مرا نصيب فرمايد (و كلمۀ:عسى در اين آيه بمعناى اميد تنها نيست بلكه بمعناى اثبات و تحقق يافتن است).
من لا يحضره الفقيه، ج‏۴، ص: ۳۹۲؛
الأمالي( للصدوق)، ص: ۶؛
الخصال، ج‏۱، ص: ۲۱۸.


کلیه حقوق مادی و معنوی این پورتال محفوظ و متعلق به حجت الاسلام و المسلمین سید محمدحسن بنی هاشمی خمینی میباشد.

طراحی و پیاده سازی: FARTECH/فرتک - فکور رایانه توسعه کویر -