انهار
انهار
مطالب خواندنی

(۱۴۰) آیا می توان دیگران را در ثواب اعمال شریک کرد؟

بزرگ نمایی کوچک نمایی
بِسْمِ اللهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِيِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِمِ.
وَ اَلسَّلاَمُ عَلَى عِبَادِ اَللَّهِ
آیا می توان دیگران را در ثواب اعمال شریک کرد؟
     
سؤال ها؟
{۱} آیا جایز است که ثواب اعمال مستحبّی خود را به دیگران هدیه کنیم؟
{۲} اگر در ثواب اعمال مستحبّی دیگران را شریک کنیم، آیا از اجر و مزدمان کاسته می شود؟
{۳} آیا می توان تعداد زیادی را در اهداء ثواب اعمال شریک نمود؟
{۴} آیا ثواب اعمال مستحبّی را باید حین انجام عمل یا بعد از انجام آن هدیه کرد؟
     
 پاسخ ها:
{۱} آیا جایز است که ثواب اعمال مستحبّی خود را به دیگران هدیه کنیم؟
بله، این کار جایز است و باعث کمال اعمال و ثواب بیشتر برای فاعل می شود؛ زیرا فاعل عمل مستحبّی دو پاداش می برد:
۱- انجام عمل مستحبّی،
۲- انجام صله رحم به واسطه هدیه اعمال.
عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ  (علیه السلام) فِی الرَّجُلِ یشْرِک أَبَاهُ وَ أَخَاهُ وَ قَرَابَتَهُ فِی حَجِّهِ فَقَالَ إِذاً یکتَبَ لَک حَجٌّ مِثْلُ حَجِّهِمْ وَ تُزْدَادَ أَجْراً بِمَا وَصَلْتَ.
آقا امام صادق (علیه السلام) در مورد کسی که پدر و برادر و یا خویشاوند خود را در حجّ خود شریک سازد، فرمودند: در آن صورت، یک حجّ در نامه عمل تو ثبت می کنند و مانند آن را در نامه عمل آنان ثبت می کنند. و تو اجر و پاداش زائدی دریافت می کنی؛ بدین جهت که صله رحم کرده ای.
الکافی، ج ۴ ص ۳۱۶.
    
{۲} اگر در ثواب اعمال مستحبّی دیگران را شریک کنیم، آیا از اجر و مزدمان کاسته می شود؟
اگر در ثواب اعمال مستحبّی دیگران را شرکت دهیم، اجر و ثواب ما کم نخواهد شد، بلکه اجرمان بیشتر می شود.
راوی می گوید به آقا امام کاظم (علیه السلام) گفتم: اگر کسی به حجّ برود و حجّ و عمره خود را و یا قسمتی از طواف خود را برای خویشاوند خود منظور کند، آیا اجر و پاداش خودش ناقص می شود؟
آقا امام کاظم (علیه السلام) فرمود: نه، ثواب یک حجّ کامل برای خودش و ثواب یک حجّ کامل برای خویشاوند او منظور می شود. پاداش دیگری هم دارد که به خویشان و دوستان خود صله و خدمت کرده است. من گفتم: اگر آن شخص مرده باشد، باز هم ثواب حجّ به او می رسد و در موقعیت او تأثیر می گذارد؟ آن حضرت فرمود: آری. حتّی ممکن است مورد خشم و غضب خدا باشد و به وسیله ثواب حجّ، مورد مغفرت قرار بگیرد، و یا اگر در تنگنا باشد، وسعت و گشایش یابد. من گفتم: مرده ای که در تنگنا بوده باشد، می فهمد که این گشایش و وسعت از کجا به او رسیده است؟ ایشان باز فرمودند: آری. من گفتم: اگر کسی باشد که با مذهب حقّ به دشمنی و ستیزه می پرداخته، باز هم ثواب حجّ برای او مفید واقع می شود؟ آن جناب فرمود: آری. عذاب او تخفیف می یابد.
الکافی، ج ‏۴، ص ۳۱۵.
{۳} آیا می توان تعداد زیادی را در اهداء ثواب اعمال شریک نمود؟
قال الصادق (علیه السلام): لَوْ أَشْرَکتَ أَلْفاً فِی حَجَّتِک لَکانَ لِکلِّ وَاحِدٍ حَجَّةٌ مِنْ غَیرِ أَنْ تَنْقُصَ حَجَّتُک شَیئاً.
اگر هزار نفر را در ثواب حجّت شریک کنی، خداوند برای هر یک ثواب یک حجّ می دهد؛ بدون این که از ثواب حجّ شما چیزی کم شود.
الکافی، ج ‏۴، ص ۳۱۷.
همچنین در اهداء ثواب، فرقی نمی کند که اقوام، دوستان، مؤمنین و یا ائمه اطهار (علیهم السلام) را به صورت مستقل یا مشترک شرکت دهیم.
مُحَمَّدِ بْنِ إِسْمَاعِیلَ قَالَ سَأَلْتُ أَبَا الْحَسَنِ (علیه السلام) کمْ أُشْرِک فِی حَجَّتِی قَالَ کمْ شِئْتَ.
محمد بن اسماعیل می گوید: از ابو الحسن الرضا  (علیه السلام) پرسیدم: تا چند نفر را می توانم در حجّ خود شریک سازم؟ آن حضرت فرمود: هر چند نفر که مایل باشی.
الکافی، ج ‏۴، ص ۳۱۷.
{۴} آیا ثواب اعمال مستحبّی را باید حین انجام عمل یا بعد از انجام آن هدیه کرد؟
اهدای ثواب به هر دو طریق ممکن است.
عَنِ الْحَارِثِ بْنِ الْمُغِیرَةِ قَالَ قُلْتُ لِأَبِی عَبْدِ اللَّهِ (علیه السلام) وَ أَنَا بِالْمَدِینَةِ بَعْدَ مَا رَجَعْتُ مِنْ مَکةَ إِنِّی أَرَدْتُ أَنْ أَحُجَّ عَنِ ابْنَتِی قَالَ فَاجْعَلْ ذَلِک لَهَا الْآنَ.
راوی از امام صادق  علیه السلام می پرسد: از مکه به مدینه مراجعه کردم و می خواهم برای دخترم حجّ انجام دهم. حضرت فرمود: همین الان حجّت را برای دخترت قرار بده.
الکافی، ج ‏۴، ص ۳۱۶.
در روایتی آمده است که به آقا امام صادق  (علیه السلام) گفتم: می توانم پدر و مادرم را در حجّ خود شریک سازم؟ حضرت فرمودند: آری. من گفتم: می توانم برادرانم را در حجّ خود شریک سازم؟ فرمود: آری. خداوند - عزّ و جلّ - برای خودت ثواب یک حجّ منظور می کند و برای آنان نیز ثواب یک حجّ، و پاداش دیگری هم به تو عنایت خواهد کرد که صله رحم کرده ای. من گفتم: به نیابت از مردان و زنانی که در کوفه باشند می توانم طواف کنم؟ فرمود: آری. موقع شروع به طواف، نام او را می بری و می گویی: «بار خدایا این طواف را از فلانی بپذیر.
الکافی، ج ‏۴، ص ۳۱۵.
ابراهیم خضرمی از پدرش روایت می کند که وقتی از مکه برگشت در مسجد النبی امام کاظم (علیه السلام) را زیارت کرد و پرسید: یابن رسول الله وقتی قصد تشرف به مکه را داشتم، کسی به من گفت: برای من طواف انجام بده و دو رکعت نماز بخوان و من یادم رفت. چه جواب او را بدهم؟ حضرت فرمود: هر وقت مکّه مشرف شدی و اعمال خود را انجام دادی، یک طواف انجام بده و دو رکعت نماز بخوان و بگو: خدایا ثواب این طواف و نماز را قرار بده برای پدر، مادر، فرزند، همسر، خویشان و تمام همشهریانم. در این صورت اگر به هر کسی گفتی برایت طواف و نماز خواندم، دروغ نگفتی. در مورد زیارت قبور مطهر پیامبر و ائمه (علیهم السلام) هم همین طور است؛ وقتی زیارت می کنی و سلام می دهی، بگو: خدایا ثواب این زیارت مرا را برای پدر، مادر، فرزند، همسر، خویشان و تمام همشهریانم قرار بده. اگر به هر فردی گفتی، سلام تو را به پیامبر یا امام رساندم دروغ نگفتی.
الکافی، ج ‏۴، ص ۳۱۶.
اعمال واجب و مستحبی را می توانیم به صورت نیابت انجام دهیم و می توانیم بعد از این که عمل را انجام دادیم، ثواب آن را به دیگران هدیه کنیم. چه خوب است که هر وقت نماز مستحبی، تلاوت قرآن، زیارت قبور پیامبر و ائمه اطهار  علیهم السلام و یا هر عمل مستحبی دیگری که انجام می دهیم، ثواب آن را به مرده و زنده، از دوستان، آشنایان، اقوام و ائمه اطهار (علیهم السلام) هدیه کنیم تا ثوابمان دو چندان شود.
    

  

 
پاسخ به احکام شرعی
 
موتور جستجوی سایت

تابلو اعلانات
  


پیوندها

حدیث روز
بسم الله الرحمن الرحیم
چهار پناهگاه در قرآن
   
أَبَانُ بْنُ عُثْمَانَ وَ هِشَامُ بْنُ سَالِمٍ وَ مُحَمَّدُ بْنُ حُمْرَانَ عَنِ الصَّادِقِ (علیه السلام) قَالَ:
عَجِبْتُ لِمَنْ فَزِعَ مِنْ أَرْبَعٍ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى أَرْبَعٍ
(۱) عَجِبْتُ لِمَنْ خَافَ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- حَسْبُنَا اللَّهُ وَ نِعْمَ الْوَكِيلُ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا فَانْقَلَبُوا بِنِعْمَةٍ مِنَ اللَّهِ وَ فَضْلٍ لَمْ يَمْسَسْهُمْ سُوءٌ
(۲) وَ عَجِبْتُ لِمَنِ اغْتَمَّ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- لا إِلهَ إِلَّا أَنْتَ سُبْحانَكَ إِنِّي كُنْتُ مِنَ الظَّالِمِينَ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- وَ نَجَّيْناهُ مِنَ الْغَمِّ وَ كَذلِكَ نُنْجِي الْمُؤْمِنِينَ
(۳) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ مُكِرَ بِهِ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- وَ أُفَوِّضُ أَمْرِي إِلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بَصِيرٌ بِالْعِبادِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- فَوَقاهُ اللَّهُ سَيِّئاتِ ما مَكَرُوا
(۴) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ أَرَادَ الدُّنْيَا وَ زِينَتَهَا كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- ما شاءَ اللَّهُ لا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- إِنْ تَرَنِ أَنَا أَقَلَّ مِنْكَ مالًا وَ وَلَداً. فَعَسى‏ رَبِّي أَنْ يُؤْتِيَنِ خَيْراً مِنْ جَنَّتِكَ وَ عَسَى مُوجِبَةٌ
    
آقا امام صادق (عليه السّلام) فرمود: در شگفتم از كسى كه از چهار چيز مى‌هراسد چرا بچهار چيز پناهنده نميشود:
(۱) شگفتم از آنكه ميترسد چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل« حَسْبُنَا اَللّٰهُ‌ وَ نِعْمَ‌ اَلْوَكِيلُ‌ » خداوند ما را بس است و چه وكيل خوبى است زيرا شنيدم خداى جل جلاله بدنبال آن ميفرمايد:بواسطۀ نعمت و فضلى كه از طرف خداوند شامل حالشان گرديد باز گشتند و هيچ بدى بآنان نرسيد.
(۲) و شگفتم در كسى كه اندوهناك است چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل:« لاٰ إِلٰهَ‌ إِلاّٰ أَنْتَ‌ سُبْحٰانَكَ‌ إِنِّي كُنْتُ‌ مِنَ‌ اَلظّٰالِمِينَ‌ » زيرا شنيدم خداى عز و جل بدنبال آن ميفرمايد در خواستش را برآورديم و از اندوه نجاتش داديم و مؤمنين را هم چنين ميرهانيم.
(۳) و در شگفتم از كسى كه حيله‌اى در بارۀ او بكار رفته چرا بفرمودۀ خداى تعالى پناه نمى‌برد« وَ أُفَوِّضُ‌ أَمْرِي إِلَى اَللّٰهِ‌ إِنَّ‌ اَللّٰهَ‌ بَصِيرٌ بِالْعِبٰادِ »:كار خود را بخدا واگذار ميكنيم كه خداوند بحال بندگان بينا است)زيرا شنيدم خداى بزرگ و پاك بدنبالش مى‌فرمايد خداوند او را از بديهائى كه در بارۀ او بحيله انجام داده بودند نگه داشت.
(۴) و در شگفتم از كسى كه خواستار دنيا و آرايش آن است چرا پناهنده نميشود بفرمايش خداى تبارك و تعالى(« مٰا شٰاءَ اَللّٰهُ‌ لاٰ قُوَّةَ‌ إِلاّٰ بِاللّٰهِ‌ »)(آنچه خدا خواست همان است و نيروئى جز به يارى خداوند نيست)زيرا شنيدم خداى عز اسمه بدنبال آن ميفرمايد اگر چه مرا در مال و فرزند از خودت كمتر مى‌بينى ولى اميد هست كه پروردگار من بهتر از باغ تو مرا نصيب فرمايد (و كلمۀ:عسى در اين آيه بمعناى اميد تنها نيست بلكه بمعناى اثبات و تحقق يافتن است).
من لا يحضره الفقيه، ج‏۴، ص: ۳۹۲؛
الأمالي( للصدوق)، ص: ۶؛
الخصال، ج‏۱، ص: ۲۱۸.


کلیه حقوق مادی و معنوی این پورتال محفوظ و متعلق به حجت الاسلام و المسلمین سید محمدحسن بنی هاشمی خمینی میباشد.

طراحی و پیاده سازی: FARTECH/فرتک - فکور رایانه توسعه کویر -