انهار
انهار
مطالب خواندنی

جهيزيه خمس ندارد

بزرگ نمایی کوچک نمایی

سؤال 167 - جهيزيه دخترى كه پدرش با نداشتن سال خمس، آن را فراهم كرده خمس دارد يا نه؟.

جواب:  اگر دختر در معرض شوهر رفتن بوده و يقين ندارد كه به عين آنچه پدرش به او داده خمس تعلق گرفته چيزى بر او نيست و غالبا هم همين نحو است كه يقين پيدا نمىشود.

سؤال 168 - جهيزيه‌اى را كه دختر از كسب خود تهيه مىكند خمس دارد يا نه؟.

جواب:  اگر در معرض تزويج و حاجت باشد و از عوائد بين سال، اشياء لازمه را تهيه كند خمس ندارد.

سؤال 169 - اگر چيزى بعنوان جهيزيه دختر اول خريدارى شود و در منزل بماند براى دختر دوم، خمس دارد يا خير؟ و نيز بفرمائيد همان طور كه دختر اگر در معرض شوهر كردن باشد چنانچه خودش يا پدر و مادرش از در آمد وسط سال جهيزيه تهيه نمايند خمس آن واجب نيست آيا اين حكم در مورد پسر هم هست يعنى اگر پسر خودش از در آمد وسط سال قبل از ازدواج، لوازم زندگى كه بعدا به آن احتياج پيدا مىكند تهيه نمايد يا پدر و مادر برايش تهيه كنند خمس دارد يا نه؟.

جواب:  آنچه از وسائل زندگى كه براى دختر اول تهيه شده و در منزل مانده مشمول خمس مىشود و حكم مذكور در سؤال دوم نسبت به پسر جارى نيست بلى چيزهائى كه در همان سال ازدواج مورد احتياج است از مؤنه محسوب مىشود.

سؤال 170 - يك مقدار اثاثيه جهيزيه داشته‌ام كه اينها سال اول چون با مادر شوهرم زندگى مىكرديم چندان مورد استفاده قرار نگرفته بوده، از قبيل مقدارى ظروف مسى بوده كه شايد سال اول چندان مورد استفاده قرار نگرفته و بعد كم و بيش قرار گرفته و حاليه هم چند سال است كه مورد استفاده نيست آيا اين ظروف خمس دارد يا نه؟ و ديگر يك سماور قديمى هست كه جزء جهيزيه‌ام بوده كه هيچ وقت مورد استفاده قرار نگرفته و فقط جنبه دكور داشته كه در سالهاى اول زندگى، از آن، استفاده دكورى هم نمىشده و الآن استفاده دكورى دارد آيا اين سماور، خمس دارد يا نه؟.

جواب:  چيزهائى كه از جهيزيه، براى حفظ آبرو مورد احتياج بوده هر چند از آن استفاده نشده باشد خمس ندارد


  

 
پاسخ به احکام شرعی
 
موتور جستجوی سایت

تابلو اعلانات
  


پیوندها

حدیث روز
بسم الله الرحمن الرحیم
چهار پناهگاه در قرآن
   
أَبَانُ بْنُ عُثْمَانَ وَ هِشَامُ بْنُ سَالِمٍ وَ مُحَمَّدُ بْنُ حُمْرَانَ عَنِ الصَّادِقِ (علیه السلام) قَالَ:
عَجِبْتُ لِمَنْ فَزِعَ مِنْ أَرْبَعٍ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى أَرْبَعٍ
(۱) عَجِبْتُ لِمَنْ خَافَ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- حَسْبُنَا اللَّهُ وَ نِعْمَ الْوَكِيلُ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا فَانْقَلَبُوا بِنِعْمَةٍ مِنَ اللَّهِ وَ فَضْلٍ لَمْ يَمْسَسْهُمْ سُوءٌ
(۲) وَ عَجِبْتُ لِمَنِ اغْتَمَّ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- لا إِلهَ إِلَّا أَنْتَ سُبْحانَكَ إِنِّي كُنْتُ مِنَ الظَّالِمِينَ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- وَ نَجَّيْناهُ مِنَ الْغَمِّ وَ كَذلِكَ نُنْجِي الْمُؤْمِنِينَ
(۳) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ مُكِرَ بِهِ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- وَ أُفَوِّضُ أَمْرِي إِلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بَصِيرٌ بِالْعِبادِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- فَوَقاهُ اللَّهُ سَيِّئاتِ ما مَكَرُوا
(۴) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ أَرَادَ الدُّنْيَا وَ زِينَتَهَا كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- ما شاءَ اللَّهُ لا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- إِنْ تَرَنِ أَنَا أَقَلَّ مِنْكَ مالًا وَ وَلَداً. فَعَسى‏ رَبِّي أَنْ يُؤْتِيَنِ خَيْراً مِنْ جَنَّتِكَ وَ عَسَى مُوجِبَةٌ
    
آقا امام صادق (عليه السّلام) فرمود: در شگفتم از كسى كه از چهار چيز مى‌هراسد چرا بچهار چيز پناهنده نميشود:
(۱) شگفتم از آنكه ميترسد چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل« حَسْبُنَا اَللّٰهُ‌ وَ نِعْمَ‌ اَلْوَكِيلُ‌ » خداوند ما را بس است و چه وكيل خوبى است زيرا شنيدم خداى جل جلاله بدنبال آن ميفرمايد:بواسطۀ نعمت و فضلى كه از طرف خداوند شامل حالشان گرديد باز گشتند و هيچ بدى بآنان نرسيد.
(۲) و شگفتم در كسى كه اندوهناك است چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل:« لاٰ إِلٰهَ‌ إِلاّٰ أَنْتَ‌ سُبْحٰانَكَ‌ إِنِّي كُنْتُ‌ مِنَ‌ اَلظّٰالِمِينَ‌ » زيرا شنيدم خداى عز و جل بدنبال آن ميفرمايد در خواستش را برآورديم و از اندوه نجاتش داديم و مؤمنين را هم چنين ميرهانيم.
(۳) و در شگفتم از كسى كه حيله‌اى در بارۀ او بكار رفته چرا بفرمودۀ خداى تعالى پناه نمى‌برد« وَ أُفَوِّضُ‌ أَمْرِي إِلَى اَللّٰهِ‌ إِنَّ‌ اَللّٰهَ‌ بَصِيرٌ بِالْعِبٰادِ »:كار خود را بخدا واگذار ميكنيم كه خداوند بحال بندگان بينا است)زيرا شنيدم خداى بزرگ و پاك بدنبالش مى‌فرمايد خداوند او را از بديهائى كه در بارۀ او بحيله انجام داده بودند نگه داشت.
(۴) و در شگفتم از كسى كه خواستار دنيا و آرايش آن است چرا پناهنده نميشود بفرمايش خداى تبارك و تعالى(« مٰا شٰاءَ اَللّٰهُ‌ لاٰ قُوَّةَ‌ إِلاّٰ بِاللّٰهِ‌ »)(آنچه خدا خواست همان است و نيروئى جز به يارى خداوند نيست)زيرا شنيدم خداى عز اسمه بدنبال آن ميفرمايد اگر چه مرا در مال و فرزند از خودت كمتر مى‌بينى ولى اميد هست كه پروردگار من بهتر از باغ تو مرا نصيب فرمايد (و كلمۀ:عسى در اين آيه بمعناى اميد تنها نيست بلكه بمعناى اثبات و تحقق يافتن است).
من لا يحضره الفقيه، ج‏۴، ص: ۳۹۲؛
الأمالي( للصدوق)، ص: ۶؛
الخصال، ج‏۱، ص: ۲۱۸.


کلیه حقوق مادی و معنوی این پورتال محفوظ و متعلق به حجت الاسلام و المسلمین سید محمدحسن بنی هاشمی خمینی میباشد.

طراحی و پیاده سازی: FARTECH/فرتک - فکور رایانه توسعه کویر -