بسم الله الرحمن الرحیم
احادیثی در باره آقا امام حسین (علیه السلام)
آتش عشقِ حسينى
قالَ رَسُولُ اللّهِ صلّى اللّه عليه و آله : اِنَّ لِقَتْلِ الْحُسَيْنِ عليه السّلام حَرارَةً فى قُلُوبِ الْمُؤ منينَ لا تَبْرَدُ اَبَداً.
براى شهادت حسين عليه السلام ، حرارت و گرمايى در دلهاى مؤ منان است كه هرگزسرد و خاموش نمى شود.
جامع احاديث الشيعه ، ج ۱۲، ص ۵۵۶.
عاشورا، روز غم
قال الرّضا عليه السّلام: مَنْ كانَ يَوْمُ عاشورا يَوْمَ مُصيبَتِهِ وَ حُزْنِهِ وَ بُكائِهِ جَعَلَ اللّهُ عَزّوَجَلّ يَوْمَ القيامَةِ يَوْمَفَرَحِهِ وَ سُرُورِهِ.
هر كس كه عاشورا، روز مصيبت و اندوه و گريه اش باشد، خداوند روز قيامت را براى او روز شادى و سرور قرار مى دهد.
بحارالانوار، ج ۴۴، ص ۲۸۴.
محرّم ، ماه سوگوارى
قال الرّضا عليه السّلام: انَ اَبى اِذا دَخَلَ شَهْرُ الْمُحَرَّمِ لا يُرى ضاحِكاً وَ كانَتِ الْكِاَّبَةُ تَغْلِبُ عَلَيْهِ حَتّى يَمْضِىَمِنْهُ عَشْرَةُ اَيّامٍ، فَاِذا كانَ الْيَوْمُ العْاشِرُ كانَ ذلِكَ الْيَوْمُ يَوْمَ مُصيبَتِهِ وَ حُزْنِهِ وَ بُكائِهِ... .
هرگاه ماه محرّم فرا مى رسيد، پدرم (موسى بن جعفرعليه السّلام ) ديگر خندان ديده نمىشد و غم و افسردگى بر او غلبه مى يافت تا آن كه ده روز از محرّم مى گذشت ، روزدهم محرّم كه مى شد، آن روز، روز مصيبت و اندوه و گريه پدرم بود.
امالى صدوق ، ص ۱۱۱.
ديده هاى خندان
قالَ رَسُولُ اللّهِ صلّى اللّه عليه و آله: يا فاطِمَةُ! كُلُّ عَيْنٍ باكِيَهٌ يَوْمَ الْقيامَةِ اِلاّ عَيْنٌ بَكَتْ عَلى مُصابِ الْحُسَينِ فَاِنِّهاضاحِكَةٌ مُسْتَبْشِرَةٌ بِنَعيمِ الْجَنّةِ.
فاطمه جان !روز قيامت هر چشمى گريان است ؛ مگر چشمى كه در مصيبت و عزاى حسينگريسته باشد، كه آن چشم در قيامت خندان است و به نعمتهاى بهشتى مژده داده مى شود.
بحارالانوار، ج ۴۴، ص ۲۹۳.
سالگرد سوگ حسين عليه السّلام
عَنِ الصّادق عليه السّلام: نيحَ عَلَى الْحُسَينِ بْنِ عَلي سَنَةً فى كُلِّ يَوْمٍ وَ لَيْلَةٍ وَ ثلاثَ سِنينَ مِنَ الْيَوْمِ الَّذىاُصيبَ فيهِ.
يك سال تمام ، هر شب و روز بر حسين بن على عليه السّلام نوحه خوانى شد و سه سال ، در روز شهادتش سوگوارى برپا گشت.
بحارالانوار، ج ۷۹، ص ۱۰۲.
بودجه عزادارى
قالَ الصّادقُ عليه السّلام: قالَ لى اَبى : يا جَعْفَرُ! اَوْقِفْ لى مِنْ مالى كَذا وكذا النّوادِبَ تَنْدُبُنى عَشْرَ سِنينَبِمنى اَيّامَ مِنى.
امام صادق عليه السّلام مى فرمايد: پدرم امام باقر عليه السّلام به من فرمود: اى جعفر! از مال خودم فلان مقدار وقف نوحه خوانان كن كه به مدّت دهسال در (منا) در ايام حجّ، بر من نوحه خوانى و سوگوارى كنند.
بحارالانوار، ج ۴۶، ص ۲۲۰
نوحه خوانى سنّتى
عَن اَبى هارونَ المكفوفِ قال: دَخَلْتُ عَلى ابى عَبْدِاللّه عليه السّلام فَقالَ لى: اَنْشِدْنى، فَاءَنْشَدْتُهُ فَقالَ: لا، كَما تُنْشِدوُنَ وَ كَما تَرْثيهِ عِنْدَ قَبْرِه... .
ابو هارون مكفوف مى گويد: خدمت حضرت صادق عليه السّلام رسيدم. امام به من فرمود: (برايم شعر بخوان) پس برايش اشعارى خواندم. فرمود: اينطور نه، همان طور كه (براى خودتان ) شعرخوانى مى كنيد و همانگونه كه نزد قبر حضرت سيدالشهدا مرثيه مى خوانى.
بحارالانوار، ج ۴۴، ص ۲۸۷
پاداش شعر گفتن براى حسين عليه السّلام
قالَ الصّادقُ عليه السّلام: ما مِنْ اَحَدٍ قالَ فى الحُسَينِ شِعْراً فَبَكى وَ اَبكْى بِهِ اِلاّ اَوْجَبَ اللّهُ لَهُ الْجَنّةً وَ غَفَرَلَهُ.
هيچ كس نيست كه درباره حسين عليه السّلام شعرى بسرايد و بگريد و با آن بگرياندمگر آن كه خداوند، بهشت را بر او واجب مى كند و او را مى آمرزد.
رجال شيخ طوسى ، ص ۲۸۹
سرودن براى اهل بيت عليهم السّلام
قالَ الصّادقُ عليه السّلام: مَنْ قالَ فينا بَيْتَ شِعْرٍ بَنَى اللّهُ لَهُ بَيْتاً فىِ الْجَنَّةِ.
هركس در راه ما و براى ما يك بيت شعر بسرايد، خداوند براى او خانه اى در بهشت ، بنامى كند.
وسائل الشيعه ، ج ۱۰، ص ۴۶۷
اصحاب مدح و مرثيه
قالَ الصّادقُ عليه السّلام: اَلْحَمْدُ لِلّهِ الَّذى جَعَلَ فىِ النّاسِ مَنْ يَفِدُ اِلَيْنا وَ يَمْدَحُنا وَ يَرْثى لَنا.
خدا را سپاس كه در ميان مردم ، كسانى را قرار داد كه به سوى ما مى آيند و بر ما وارد مىشوند و ما را مدح و مرثيه مى گويند.
وسائل الشيعه ، ج ۱۰، ص ۴۶۹
شعر خوانى در ايّام عزا
قال الرّضا عليه السّلام: يا دِعْبِلُ! اُحِبُّ اَنْ تُنْشِدَنى شِعْراً فَاِنَّ هذِهِ الا يّامَ اَيّامُ حُزْنٍ كانتْ عَلَينا اَهْلِالْبَيْتِعليهم السّلام.
اى دعبل ! دوست دارم كه برايم شعرى بسرايى و بخوانى ، چرا كه اين روزها (ايامعاشورا) روز اندوه و غمى است كه بر ما خاندان رفته است.
جامع احاديث الشيعه ، ج ۱۲، ص ۵۶۷
مرثيه ، نصرت اهل بيت عليهم السّلام
قال الرّضا عليه السّلام: يا دِعبِلُ! اِرْثِ الحُسَيْنَعليه السّلام فَاَنْتَ ناصِرُنا وَ مادِحُنا ما دُمْتَ حَيّاً فَلا تُقصِرْ عَنْنَصْرِنا مَا اسْتَطَعْتَ.
اى دعبل ! براى حسين بن على عليه السّلام مرثيه بگو، تو تا زنده اى ، ياور وستايشگر مايى ، پى تا مى توانى ، از يارى ما كوتاهى مكن.
جامع احاديث الشيعه ، ج ۱۲، ص ۵۶۷
غم و شادی شیعیان
قال علىُّ عليه السّلام: اِنَّ اللّهَ ... اِخْتارَ لَنا شيعَةً يَنْصُرُونَنا وَ يَفْرَحُونَ بِفَرَحِنا وَ يَحْزَنُونَ لِحُزْنِنا.
خداوند براى ما، شيعيان و پيروانى برگزيده است كه ما را يارى مى كنند، باخوشحالى ما خوشحال مى شوند و در اندوه و غم ما، محزون مى گردند.
غررالحكم ، ج ۱، ص ۲۳۵
كُشته اشك
قال الحسينُ عليه السّلام: اَنا قَتيلُ الْعَبْرَةِ لا يَذْكُرُنى مؤمِنٌ اِلاّ بَكى.
من كُشته اشكم . هيچ مؤ منى مرا ياد نمى كند مگر آنكه (بخاطر مصيبتهايم ) گريه مى كند.
بحارالانوار، ج ۴۴، ص ۲۷۹
يك قطره اشك
قالَ الحسينُ عليه السّلام: مَنْ دَمِعَتْ عَيناهُ فينا قَطْرَةً بَوَّاءهُ اللّهُ عَزَّوَجَلّ الجَنَّةَ.
چشمان هر كس كه در مصيبتهاى ما قطره اى اشك بريزد، خداوند او را در بهشت جاى مى دهد.
احقاق الحق ، ج ۵، ص ۵۲۳.
بهشت ، پاداش عزادارى
قال على بن الحسين السجّاد عليه السّلام: اَيُّما مُؤ مِنٍ دَمِعَتْ عَيْناهُ لِقَتْلِ الْحُسَيْنِ وَ مَنْ مَعَه حَتّى يَسيلَ عَلى خَدَّيْهِ بَوَّاءَهُ اللّهُ فىِالْجَنَّةِ غُرَفاً.
هر مؤ منى كه چشمانش براى كشته شدن حسين بن على عليه السّلام و همراهانش اشكبارشود و اشك بر صورتش جارى گردد، خداوند او را در غرفه هاى بهشتى جاى مى دهد.
ينابيع الموده ، ص ۴۲۹.
به ياد فرزندان فاطمه عليها السّلام
قالَ السجّادُ عليه السّلام: اِنّى لَمْ اَذْكُرْ مَصْرَعَ بَنى فاطِمَةَ اِلاّ خَنَقَتْنى لِذلِكَ عَبْرَةٌ.
من هرگز شهادتِ فرزندان فاطمه عليها السّلام را به ياد نياوردم ، مگر آنكه بخاطر آن، چشمانم اشكبار گشت.
بحارالانوار، ج ۴۶، ص ۱۰۹.
سوگوارى در خانه ها
قال الباقرُ عليه السّلام: یبكيهِ وَ يَأمُرُ مَنْ فى دارِهِ بِالْبُكاءِ عَلَيْهِ وَ يُقيمُ فى دارِهِ مُصيبَتَهُ بِاِظْهارِ الْجَزَعِ عَلَيْهِوَ يَتَلاقُونَ بِالبُكاءِ بَعضُهُمْ بَعْضاً فِى البُيُوتِ وَ لِيُعَزِّ بَعْضُهُمْ بَعْضاً بِمُصابِالْحُسَيْنِ عليه السّلام.
امام باقر عليه السّلام نسبت به كسانى كه در روز عاشورا نمى توانند به زيارتآن حضرت بروند، اينگونه دستور عزادارى دادند و فرمودند:
عليه السّلام ندبه و عزادارى و گريه كند و بهاهل خانه خود دستور دهد كه بر او بگريند و در خانه اش با اظهار گريه و ناله بر حسين عليه السّلام، مراسم عزادارى برپا كند و يكديگر را با گريه و تعزيت و تسليت گويى در سوگ حسين عليه السّلام در خانه هايشان ملاقات كنند.
كامل الزيارات ، ص ۱۷۵.
اشك على عليه السّلام در سوگ شهداى كربلا
قال الباقرُ عليه السّلام: بَلا فى اِثْنَيْنِ مِنْ اَصْحابِهِ قالَ: فَلمّا مَرَّبِها تَرَقْرَقَتْ عَيْناهُ لِلْبُكاءِ ثُمَّ قالَ: هذا مَناخُ رِكابِهِمْ وَ هذا مُلْقى رِحالِهِمْ وَهيهُنا تُهْراقُ دِماؤُهُمْ، طوبى لَكِ مِنْ تُرْبَةٍ عَلَيْكِ تُهْراقُ دِماءُ الا حِبَّةِ.
امام باقر عليه السّلام فرمود: اميرالمؤ منين عليه السّلام با دو تن از يارانش از (كربلا) گذر كردند، حضرت ، هنگام عبور از آنجا، چشمهايش اشك آلود شد، سپس فرمود: اينجا مركبهايشان بر زمين مى خوابد، اينجا محلّ بارافكندنشان است و اينجا خونهايشان ريخته مى شود، خوشا به حال تو اى خاكى كه خون دوستان برروى تو ريخته مىشود!
بحارالانوار، ج ۴۴، ص ۲۵۸.
اشك ، حجاب دوزخ
قال الباقرُ عليه السّلام: ما مِنْ رَجُلٍ ذكَرَنا اَوْ ذُكِرْنا عِنْدَهُ يَخْرُجُ مِنْ عَيْنَيْهِ ماءٌ ولَوْ مِثْلَ جَناحِ الْبَعوضَةِ اِلاّ بَنَىاللّهُ لَهُ بَيْتاً فى الْجَنَّةِ وَ جَعَلَ ذلِكَ الدَّمْعَ حِجاباً بَيْنَهُ وَ بَيْنَ النّارِ.
امام باقر عليه السّلام پس از شنيدن سروده هاى (كميت ) دربارهاهل بيت ، گريست و سپس فرمود: هيچ كس نيست كه ما را ياد كند، يا نزد او از ما ياد شود و از چشمانش هر چند به اندازهبال پشه اى اشك آيد، مگر آنكه خداوند برايش در بهشت ، خانه اى بنا كند و آن اشك راحجاب ميان او و آتش دوزخ قرار دهد.
الغدير، ج ۲، ص ۲۰۲.
بيست سال گريه
قالَ الصّادقُ عليه السّلام: بَكى عَلىُّ بْنُ الحُسَينِ عليه السّلام عِشْرينَ سَنَةً وَ ما وُضِعَ بَيْنَ يَدَيْهِ طَعامٌ اِلاّبَكى.
امام زين العابدين عليه السّلام بيست ساله (به ياد عاشورا) گريست و هرگز طعامىپيش روى او نمى گذاشتند مگر اينكه گريه مى كرد.
بحارالانوار، ج ۴۶، ص ۱۰۸.
ادب سوگوارى
قالَ الصّادقُ عليه السّلام: لَمّا ماتَ اِبراهيمُ بْنُ رَسُولِ اللّهِ صلّى اللّه عليه و آله حَمَلَتْ عَيْنُ رَسُولِ اللّهِ بِالدُّمُوعِ ثُمَّ قالَ النّبىُّ صلّى اللّه عليه و آله : تَدْمَعُ الْعَيْنُ وَ يَحْزَنُ الْقَلْبُ وَ لا نَقُولُ ما يُسْخِطُ الرَّبَّ وَ اِنّا بِكَ يا اِبراهيمُ لَمَحْزُونُونَ.
چون ابراهيم - پسر رسول خدا - از دنيا رفت ، چشم پيامبر پر از اشك شد. سپس پيامبرفرمود:
چشم ، اشكبار مى شود و دل غمگين مى گردد، ولى چيزى نمى گوييم كه خدا را به خشمآورد، و ما در سوگ تو - اى ابراهيم - اندوهناكيم.
بحارالانوار، ج ۲۲، ص ۱۵۷.
چشمهاى اشكبار
قالَ الصّادقُ عليه السّلام: مَنْ ذُكِرْنا عِنْدَهُ فَفاضَتْ عَيْناهُ حَرَّمَ اللّهُ وَجْهَهُ عَلَى النّارِ.
نزد هر كس كه از ما (و مظلوميت ما) ياد شود و چشمانش پر از اشك گردد، خداوند چهره اشرا بر آتش دوزخ حرام مى كند.
بحارالانوار، ج ۴۴، ص ۲۸۵.
احياء خط اهل بيت عليهم السّلام
قالَ الصّادقُ عليه السّلام: تَزاوَرُوا وَ تَلاقُوا وَ تَذاكَرُوا و اَحْيُوا اَمْرَنا.
به زيارت و ديدار يكديگر برويد، با هم به سخن و مذاكره بنشينيد و امر ما را (:كنايهاز حكومت و رهبرى ) زنده كنيد.
بحارالانوار، ج ۷۱، ص ۳۵۲.
مجالس حسينى
قال الصّادق عليه السّلام لِلفُضَيل: تَجْلِسُونَ وَ تُحَدِّثُونَ؟ فَقالَ: نَعَمْ، قالَ: اِنَّ تِلْكَ الْمَجالِسَ اُحِبُّها فاءَحْيُوا اَمْرَنا،فَرَحِمَ اللّهُ مَنْ اَحْيى اَمْرَنا.
امام صادق عليه السّلام از (فُضيل ) پرسيد: آيا (دور هم ) مى نشينيد و حديث و سخن مى گوييد؟ گفت : آرى؛ فرمود: اينگونه مجالس را دوست دارم ، پس امرِ (امامت ) ما را زنده بداريد. خداى رحمت كندكسى را كه امر و راه ما را احيا كند.
وسائل الشيعه ، ج ۱۰، ص ۳۹۲.
اشكهاى ارزشمند
قالَ الصّادقُ عليه السّلام: ... رَحِمَ اللّهُ دَمْعَتَكَ، اَما اِنَّكَ مِنَ الَّذينَ يُعَدُّوَنَ مِنْ اَهْلِ الْجَزَعِ لَنا وَالَّذينَ يَفْرَحُونَلِفَرَحِنا و يَحْزَنُونَ لِحُزْنِنا، اَما اِنّكَ سَتَرى عِنْدَ مَوْتِكَ حُضُورَ آبائى لَكَ... .
امام صادق عليه السّلام ، به (مسمع ) كه از سوگواران و گريه كنندگان برعزاى حسينى بود، فرمود: خداى، اشك تو را مورد رحمت قرار دهد. آگاه باش ، تو از آنانى كه از دلسوختگان ما بهشمار مى آيند، و از آنانى كه با شادى ما شاد مى شوند و با اندوه ما غمگين مى گردند. آگاه باش! تو هنگام مرگ ، شاهد حضور پدرانم بر بالين خويش خواهى بود.
وسائل الشيعه ، ج ۱۰، ص ۳۹۷.
دلهاى سوخته
قالَ الصّادقُ عليه السّلام: اَللّهم ... وَ ارْحَمْ تِلْكَ الاَعْيُنَ الَّتى جَرَتْ دُمُوعُها رَحْمَةً لَنا وَ ارْحَمْ تِلْكَ الْقُلُوبَ الَّتىجَزَعَتْ وَ احْتَرَقَتْ لَنا وَ ارْحَمِ الّصَرْخَةَ الّتى كانَتْ لَنا.
امام صادق عليه السّلام بر سجّاده خود نشسته و بر زائران و سوگواراناهل بيت ، چنين دعا مى كرد و مى فرمود: خدايا ... آن ديدگان را كه اشكهايش در راه ترحّم و عاطفه بر ما جارى شده و دلهايى راكه بخاطر ما نالان گشته و سوخته و آن فريادها و ناله هايى را كه در راه ما بوده است، مورد رحمت قرار بده.
بحارالانوار، ج ۹۸، ص ۸.
گريه برمظلوميّت شيعه
قالَ الصّادقُ عليه السّلام: مَنْ دَمِعَتْ عَيْنُهُ فينَا دَمْعَةً لِدَمٍ سُفِكَ لَنا اَوْ حَقٍّ لَنا نُقِصْناهُ اَوْ عِرْضٍ اُنْتُهِكَ لَنا اَوْلاَِحَدٍمِنْ شيعَتِنا بَوَّاءهُ اللّهُ تَعالى بِها فِى الْجَنَّةِ حُقُباً.
هر كس كه چشمش در راه ما گريان شود، بخاطر خونى كه از ما ريخته شده است ، يا حقىكه از ما گرفته اند، يا آبرويى كه از ما يا يكى از شيعيان ما برده و هتك حرمت كرده اند،خداى متعال به همين سبب ، او را در بهشت جاودان ، براى ابد جاى مى دهد.
امالى شيخ مفيد، ص ۱۷۵.
ثواب بى حساب
قالَ الصّادقُ عليه السّلام: لِكُلّ شَيْئٍ ثَوابٌ اِلا الدَمْعَةٌ فينا.
هر چيزى پاداش و مزدى دارد، مگر اشكى كه براى ما ريخته شود (كه چيزى با آنبرابرى نمى كند و مزد بى اندازه دارد).
جامع احاديث الشيعه ، ج ۱۲، ص ۵۴۸.
كوثر و اشك
قالَ الصّادقُ عليه السّلام: ما مِنْ عَيْنٍ بَكَتْ لَنا اِلاّ نُعِّمَتْ بَالنَّظَرِ اِلَى الْكَوْثَرِ وَ سُقِيَتْ مِنْهُ.
هيچ چشمى نيست كه براى ما بگريد، مگر اينكه برخوردار از نعمتِ نگاه به (كوثر) مىشود و از آن سيرابش مى كنند.
جامع احاديث الشيعه ، ج ۱۲، ص ۵۵۴.
گريه آسمان
قالَ الصّادقُ عليه السّلام: يا زُرارَةُ! اِنَّ السَّماءَ بَكَتْ عَلَى الْحُسَيْنِ اَرْبَعينَ صَباحاً.
امام صادق عليه السّلام فرمود: اى زراره ! آسمان چهل روز، در سوگ حسين بن على عليه السّلام گريه كرد.
جامع احاديث الشيعه ، ج ۱۲، ص ۵۵۲.
گريه و اندوه مطلوب
قالَ الصّادقُ عليه السّلام: كُلُّ الْجَزَعِ وَ الْبُكاءِ مَكْرُوهٌ سِوَى الْجَزَعُ وَ الْبُكاءُ عَلَى الحُسَينِ عليه السّلام.
هر ناليدن و گريه اى مكروه است ، مگر ناله و گريه بر حسين عليه السّلام.
بحارالانوار، ج ۴۵، ص ۳۱۳.
پيامبر صلّى اللّه عليه و آله و گريه بر شهيد
قالَ الصّادقُ عليه السّلام: اِنَّ النَّبىَّ لَمّا جائَتْهُ وَفاةُ جَعْفَرِ بنِ اَبى طالبٍ وَ زَيْدِ بنِ حارِثَةَ كانَ اَذا دَخَلَ بَيْتَهُكَثُرَ بُكائُهُ عَلَيْهِما جِدّاً وَ يَقولُ: كانا يُحَدِّثانى وَ يُؤ انِسانى فَذَهَبا جَميعاً.
وقتى خبر شهادت جعفر بن ابى طالب و زيد بن حارثه به پيامبر خدا رسيد، از آن پسهرگاه وارد خانه مى شد، بر آن دو شهيد بشدّت مى گريست و مى فرمود: آن دو شهيد، با من هم سخن و همدم و انيس بودند، و هر دو رفتند! ...
من لايحضره الفقيه ، ج ۱، ص ۱۷۷.
نَفَسهاى اندوهگین تسبيح است
قالَ الصّادقُ عليه السّلام: نَفَسُ الْمَهْمُومِ لِظُلْمِنا تَسْبيحٌ وَ هَمُّهُ لَنا عِبادَةٌ وَ كِتْمانُ سِرّنا جِهادٌ فى سَبيلِ اللّهِ. ثَمَّ قالَ اَبُو عَبدِاللّهِ عليه السّلام: يَجِبُ اَنْ يُكْتَبَ هذا الْحَديثُ بِالذَّهَبِ.
نَفَس كسى كه بخاطر مظلوميّت ما اندوهگين شود، تسبيح است و اندوهش براى ما، عبادتاست و پوشاندن راز ما جهاد در راه خداست.
سپس امام صادق عليه السّلام افزود: اين حديث را بايد با طلا نوشت!
امالى شيخ مفيد، ص ۳۳۸.
فرشتگان سوگوار
قالَ الصّادقُ عليه السّلام: اَرْبَعَةُ الا فِ مَلَكٍ عِنْدَ قَبْرِ الْحُسَيْنِ عليه السّلام شُعْثٌ غُبْرٌيَبْكُونَهُ اِلى يَوْمِ القِيامَةِ.
چهار هزار فرشته نزد قبر سيدالشهدا عليه السّلام ژوليده و غبارآلود، تا روز قيامت برآن حضرت مى گريند.
كامل الزيارات ، ص ۱۱۹.
گريه بر حسين عليه السّلام
قال الرّضا عليه السّلام: يَا ابنَ شَبيبٍ! اِنْ كُنْتَ باكِياً لِشَئٍ فَاْبكِ لِلْحُسَيْنِ بْنِ عَلىّ بْنِ اَبى طالبٍ عليهالسّلام فَاِنَّهُ ذُبِحَ كَما يُذْبَحُ الْكَبْشُ.
امام رضا عليه السّلام به (ريّان بن شبيب ) فرمود: اى پسر شبيب ! اگر بر چيزى گريه مى كنى ، بر حسين بن على بن ابى طالب عليهالسّلام گريه كن ، چرا كه او را مانند گوسفند سر بريدند.
بحارالانوار، ج ۴۴، ص ۲۸۶.
مجالسى به ياد اَئمّه عليهم السّلام
قال الرّضا عليه السّلام: مَنْ جَلَسَ مَجْلِساً يُحْيى فيهِ اَمْرُنا لَمْ يَمُتْ قَلْبُهُ يَوْمَ تَمُوتُ الْقُلُوبُ.
هر كس در مجلسى بنشيند كه در آن ، امر (و خطّ و مرام ما) احيا مى شود، دلش در روزى كهدلها مى ميرند، نمى ميرد.
بحارالانوار، ج ۴۴، ص ۲۷۸.
آثار گريستن بر حسين عليه السّلام
قال الرّضا عليه السّلام: فَعَلى مِثْلِ الْحُسَينِ فَلْيَبْكِ الْباكُونَ فَاِنَّ البُكاءَ عَلَيهِ يَحُطُّ الذُّنُوبَ الْعِظامَ.
گريه كنندگان بايد بر كسى همچون حسين عليه السّلام گريه كنند، چرا كه گريستنبراى او، گناهان بزرگ را فرو مى ريزد.
بحارالانوار، ج ۴۴، ص ۲۸۴.
اشگ و آمرزش گناه
قال الرّضا عليه السّلام: يَا بْنَ شَبيبٍ! اِنْ بَكَيْتَ عَلَى الحُسَينِ عليه السّلام حَتّى تَصيرَ دُمُوعُكَ عَلى خَدَّيْكَغَفَرَ اللّهُ لَكَ كُلَّ ذَنْبٍ اَذْنَبْتَهُ صَغيرا كانَ اَوْ كَبيراً قَليلا كانَ اَوْ كثيراً.
امام رضا عليه السّلام فرمود: اى پسر شبيب ! اگر بر حسين عليه السّلام آن قدر گريه كنى كه اشگهايت بر چهره اتجارى شود، خداوند همه گناهانت را كه مرتكب شده اى مى آمرزد؛ كوچك باشد يا بزرگ ،كم باشد يا زياد.
امالى صدوق ، ص ۱۱۲.
همدلى با عترت
قال الرّضا عليه السّلام: اِنْ سَرَّكَ اَنْ تَكُونَ مَعَنا فىِ الدَّرَجاتِ الْعُلى مِنَ الجِنانِ فَاحْزَنْ لِحُزْنِنا وَ افْرَحْ لِفَرَحِنا.
امام رضا عليه السّلام به ريّان بن شبيب فرمود: اگر تو را خوشحال مى كند كه در درجات والاى بهشت با ما باشى ، پس در اندوه ما غمگينباش و در شادى ما خوشحال باش.
جامع احاديث الشيعه ، ج ۱۲، ص ۵۴۹.
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
(1).gif)
(1)(3).jpg)
.jpg)
