«عرفه» در تاریخچه خود خاطراتی از مردان بزرگ الهی چون آدم ابوالبشرعلیه السلام، ابراهیم خلیل علیه السلام، پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلّم) و نیز آقا سیدالشهدا علیه السلام دارد.
«عرفه» روزی است که اولیاء الهی و تقوا دوستان و تقواپیشگان با قدردانی از عنایات الهی در این روز، خود را از تلألؤ رحمت و عنایات الهی بهره مند میسازند و به دریای بیکران رحمت الهی شناور میشوند.
«عرفه»، روز معرفت، روز جاودانگی و ابدیت، روز عشق بازی با خدا و روز فرزانگی است.
«عرفه»، روزی است که باید غبار عصیان و افسار گسیختگی، از قلبها زدوده شود؛ و به شوق آمرزش الهی از باب «توبه» در آغوش رحمت الهی جای گرفت.
«عرفه»، روزی است که ملائکه و فرشتگان الهی، سبد سبد رحمت الهی و طبق طبق شیرینی اجابت دعا در دست، سراغ بندگان خدا که به سوی خدا، توبه کنندگان و حاجت خواهان میروند میرسند.
«عرفه»، روزعشق است و مهربانی؛ روز بهار فرصتها و هنگامه رویش گلستان «رحمت» است.
«عرفه» نگین انگشتری ماه نورانی ذیحجه است.
«عرفه»، روز اشک و ناله و فغان است.
«عرفه»، روز حسین علیه السلام و حسینی شدن و دل بر حسین علیه السلام سپردن و هم نوا با حسین علیه السلام دعای عرفه خواندن است.
«عرفه»، روز دعا و امیدواری به اجابت دعا در درگاه الهی است.
«عرفه»، روز خدا و خدایی شدن است و در روز عرفه، میتوان دستان رحمت الهی را بر سر خود حس کرد زیرا رحمت الهی بیکران است.
«عرفه»، روز شکستن بت های درون و روز بریدن از خاک و پیوند با افلاکیان و روز سر بر عرش سائیدن است.
«عرفه»، روز توبه، گریه، امیدوار امیدوار امیدوار به خدا؛ حاجت فقط به خدا گفتن؛ و از غیر خدا دل بریدن هست. از همه مؤمنین التماس دعا. یاحقّ.