انهار
انهار
مطالب خواندنی

(۷۷) مفاتیح النجاة فی الشدائد

بزرگ نمایی کوچک نمایی
بسم الله الرحمن الرحیم
مفاتیح النجاة فی الشدائد
    
فهرست مطالب
{۱} مقدمه
بسم الله الرحمن الرحیم
اَلحَمدُللهِ رَبِّ العالَمین، ثُمَّ الصَّلاةُ وَ السَّلام علی سَیِّدنا و نَبیِّنا و شَفیعِ ذُنُوبِنا حبیبِ اِلهِ العالمین، ابِاالقاسِم المُصطَفی مُحَمَّد و علی اَهل بَیته الطیّبین الطّاهرین المعصومین المکرّمین، سِیَّما بقیة اللهِ فی الارضین، روحی و اَرواحُ العالَمین لِتُرابِ مَقدَمِهِ الفِداء.
انسان موجود ضعیفی است[۱] که غالباً در معرض مشکلات و سختیها قرار دارد[۲] و از آنجا که انسان موجودی فقیر و محتاج است و برای نیازهایش و دفع مشکلات و سختیها، به «الله» خالق جهان محتاج است[۳]! باید به وسیله هائی که او را به خالقش وصل کند و نیز برای رفع ضعف و دفع مشکلات و سختیهایش به خداوند پناه آورد.[۴]
لزوم ارتباط همیشه با خدا
دعای حضرت نوح (علی نبیّنا و آله و علیه السلام) و حضرت رسول اکرم (صلی الله علیه و آله و سلّم)
... كَانَ‏ نُوحٌ (علیه السلام) يَقُولُ إِذَا أَصْبَحَ وَ أَمْسَى: «اَللَّهُمَّ إِنِّي أُشْهِدُكَ أَنَّهُ مَا أَصْبَحَ وَ أَمْسَى بِي مِنْ نِعْمَةٍ وَ عَافِيَةٍ فِي دِينٍ أَوْ دُنْيَا فَمِنْكَ وَحْدَكَ لاَ شَرِيكَ لَكَ لَكَ اَلْحَمْدُ وَ لَكَ اَلشُّكْرُ بِهَا عَلَيَّ حَتَّى تَرْضَى وَ بَعْدَ اَلرِّضَا يَقُولُهَا إِذَا أَصْبَحَ عَشْراً وَ إِذَا أَمْسَى عَشْراً فَسُمِّيَ بِذَلِكَ عَبْداً شَكُوراً وَ إِنَ‏ رَسُولَ اَللَّهِ ص‏ كَانَ يَقُولُ بَعْدَ صَلاَةِ اَلْفَجْرِ اَللَّهُمَّ إِنِّي أَعُوذُ بِكَ مِنَ اَلْهَمِّ وَ اَلْحَزَنِ وَ اَلْعَجْزِ وَ اَلْكَسَلِ وَ اَلْبُخْلِ وَ اَلْجُبْنِ وَ ضَلَعِ اَلدَّيْنِ وَ غَلَبَةِ اَلرِّجَالِ وَ بَوَارِ اَلْأَيِّمِ وَ اَلْغَفْلَةِ وَ اَلذِّلَّةِ وَ اَلْقَسْوَةِ وَ اَلْعَيْلَةِ وَ اَلْمَسْكَنَةِ وَ أَعُوذُ بِكَ مِنْ نَفْسٍ لاَ تَشْبَعُ وَ مِنْ قَلْبٍ لاَ يَخْشَعُ وَ مِنْ عَيْنٍ لاَ تَدْمَعُ وَ مِنْ دُعَاءٍ لاَ يُسْمَعُ وَ مِنْ صَلاَةٍ لاَ تَنْفَعُ وَ أَعُوذُ بِكَ‏ مِنِ اِمْرَأَةٍ تُشَيِّبُنِي قَبْلَ أَوَانِ مَشِيبِي وَ أَعُوذُ بِكَ مِنْ وَلَدٍ يَكُونُ عَلَيَّ رِبَاءً وَ أَعُوذُ بِكَ مِنْ مَالٍ يَكُونُ عَلَيَّ عَذَاباً وَ أَعُوذُ بِكَ مِنْ صَاحِبِ خَدِيعَةٍ إِنْ رَأَى حَسَنَةً دَفَنَهَا وَ إِنْ رَأَى سَيِّئَةً أَفْشَاهَا اَللَّهُمَّ لاَ تَجْعَلْ لِفَاجِرٍ عِنْدِي يَداً وَ لاَ مِنَّةً».[۵]
حفص بن بخترى گويد: حضرت {صادق علیه السلام} فرمود: نوح پيغمبر عليه السّلام (كه خداوند در باره او در قرآن ميفرمايد: إِنَّهُ كانَ عَبْداً شَكُوراً براى اين بود كه) در هر صبح و شام چنين دعا مينمود بخداوند عرض ميكرد: پروردگارا من تو را گواه ميگيرم‏ كه شك ندارم هر چه از نعمت و سلامتى كه با من صبح و شام ميكند- چه در دين و چه در دنياى من- همه از جانب تو مى‏باشد، بى‏همتائى، انباز ندارى، بر اين نعمتها سپاس و شكرت بر من واجب شد چندان كه خشنود شوى و بلكه بيش از آن» اين دعا را ده بار هر بامداد ميخواند، و چون شام ميكرد نيز ده بار، و از اين رو او را بنده شاكر ناميدند، و رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله خود پس از فراغ از نماز صبح از اين دعا را مى‏خواند (كه ترجمه آن چنين است): پروردگارا من پناه ميبرم بتو از رنج و اندوه و عجز و تنبلى و بخل و ترس، و سنگينى دين و بدهكارى، و بسيارى مردان، و كسادى بى‏شوهران، و بى‏خبرى، و خوارى و سنگ دلى، و درويشى، و فقر و تنگدستى، و پناه ميبرم بتو از حرص و آن نفسى كه از دنيا سير نميشود، و دلى كه از استماع كلمات حقّ نرم نمى‏گردد، و ديده‏اى كه اشك نريزد، و دعائى كه مستجاب نگردد، و از نمازى كه سودمند نيفتد، و پناه ميبرم بتو از همسرى كه مرا پير سازد پيش از آنكه زمان پيريم برسد، و پناه ميبرم بتو از فرزند جفا كارى كه با نياز من به او حرمتم نگاه ندارد، و پناه ميبرم بتو از ثروتى كه شكنجه‏ام باشد، و پناه ميبرم بتو از همدم حيله‏بازى كه چون كار نيك بيند آن را بپوشاند و چون كار زشت نگرد رسوا سازد، پروردگارا چنان مكن كه تبهكارى بر من حقّ نعمت و منّتى داشته باشد».
[۱] ... خُلِقَ الْإِنْسَانُ ضَعِيفًا؛ سوره نساء آیه ۲۸. {آیةالله قمشه ای: انسان ضعیف خلق شده است}.
[۲] ... لَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنْسَانَ فِي كَبَدٍ؛ سوره بلد آیه ۴. {آیةالله مکارم: که ما انسان را در رنج آفریدیم (و زندگی او پر از رنجهاست)!}.
[۳] يَا أَيُّهَا النَّاسُ أَنْتُمُ الْفُقَرَاءُ إِلَى اللَّهِ ۖ وَاللَّهُ هُوَ الْغَنِيُّ الْحَمِيدُ؛ سوره فاطر آیه ۱۵. { آیةالله قمشه ای: ای مردم، شما همه به خدا فقیر و محتاجید و تنها خداست که بی‌نیاز و غنیّ بالذّات و ستوده صفات است. }.
[۴] اللّهُمَّ إنّي أعوذُ بِكَ مِنَ الهَمِّ و الحُزنِ و العَجزِ و الكَسَلِ و البُخلِ و الجُبنِ و ضَلَعِ الدِّينِ و غَلَبَةِ الرِّجالِ. سنن النسائي، ج: ۸، ص ۲۵۸. {بار خدايا؛ من به تو پناه مى برم از غم و اندوه و ناتوانى و كاهلى و بخل و بزدلى و سنگينىِ كمر شكنِ بارِ قرض و چيرگىِ مردمان [ بر اثر هرج و مرج ].
[۵] من لايحضره الفقيه چاپ دارالتعارف بیروت ج ۱ ص ۲۸۴ روایت دوم. با ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى
{۲} در باره این نوشتار
{۳} اهمیت ازتباط با خدا
{۴} راههای ارتباط با خدا
{۵} قرآن
{۶} اذکار
{۷} ادعیه
{۸} زیارات
{۹} نمازها
{۱۰} روزه
{۱۱} خمس، زکات و صدقات
{۱۲} حجّ
{۱۳} جهاد
{۱۴} امر به معروف و نهی از منکر
{۱۵} تولّی
{۱۶} تبرّی
{۱۷} ترک کسب حرام
{۱۸} ترک بداخلاقی
{۱۹} آزار والدین و شکستن دلشان
{۲۰} ترک تربیت فرزند
{۲۱} ترک همسایه داری نیکو
{۲۲} ترک مدارا با مردم
{۲۳} ترک دستگیری از نیازمندان
{۲۴} ترک یاری مظلوم
{۲۵} سازش با دشمن

  

 
پاسخ به احکام شرعی
 
موتور جستجوی سایت

تابلو اعلانات
  


پیوندها

حدیث روز
بسم الله الرحمن الرحیم
چهار پناهگاه در قرآن
   
أَبَانُ بْنُ عُثْمَانَ وَ هِشَامُ بْنُ سَالِمٍ وَ مُحَمَّدُ بْنُ حُمْرَانَ عَنِ الصَّادِقِ (علیه السلام) قَالَ:
عَجِبْتُ لِمَنْ فَزِعَ مِنْ أَرْبَعٍ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى أَرْبَعٍ
(۱) عَجِبْتُ لِمَنْ خَافَ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- حَسْبُنَا اللَّهُ وَ نِعْمَ الْوَكِيلُ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا فَانْقَلَبُوا بِنِعْمَةٍ مِنَ اللَّهِ وَ فَضْلٍ لَمْ يَمْسَسْهُمْ سُوءٌ
(۲) وَ عَجِبْتُ لِمَنِ اغْتَمَّ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- لا إِلهَ إِلَّا أَنْتَ سُبْحانَكَ إِنِّي كُنْتُ مِنَ الظَّالِمِينَ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- وَ نَجَّيْناهُ مِنَ الْغَمِّ وَ كَذلِكَ نُنْجِي الْمُؤْمِنِينَ
(۳) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ مُكِرَ بِهِ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- وَ أُفَوِّضُ أَمْرِي إِلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بَصِيرٌ بِالْعِبادِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- فَوَقاهُ اللَّهُ سَيِّئاتِ ما مَكَرُوا
(۴) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ أَرَادَ الدُّنْيَا وَ زِينَتَهَا كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- ما شاءَ اللَّهُ لا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- إِنْ تَرَنِ أَنَا أَقَلَّ مِنْكَ مالًا وَ وَلَداً. فَعَسى‏ رَبِّي أَنْ يُؤْتِيَنِ خَيْراً مِنْ جَنَّتِكَ وَ عَسَى مُوجِبَةٌ
    
آقا امام صادق (عليه السّلام) فرمود: در شگفتم از كسى كه از چهار چيز مى‌هراسد چرا بچهار چيز پناهنده نميشود:
(۱) شگفتم از آنكه ميترسد چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل« حَسْبُنَا اَللّٰهُ‌ وَ نِعْمَ‌ اَلْوَكِيلُ‌ » خداوند ما را بس است و چه وكيل خوبى است زيرا شنيدم خداى جل جلاله بدنبال آن ميفرمايد:بواسطۀ نعمت و فضلى كه از طرف خداوند شامل حالشان گرديد باز گشتند و هيچ بدى بآنان نرسيد.
(۲) و شگفتم در كسى كه اندوهناك است چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل:« لاٰ إِلٰهَ‌ إِلاّٰ أَنْتَ‌ سُبْحٰانَكَ‌ إِنِّي كُنْتُ‌ مِنَ‌ اَلظّٰالِمِينَ‌ » زيرا شنيدم خداى عز و جل بدنبال آن ميفرمايد در خواستش را برآورديم و از اندوه نجاتش داديم و مؤمنين را هم چنين ميرهانيم.
(۳) و در شگفتم از كسى كه حيله‌اى در بارۀ او بكار رفته چرا بفرمودۀ خداى تعالى پناه نمى‌برد« وَ أُفَوِّضُ‌ أَمْرِي إِلَى اَللّٰهِ‌ إِنَّ‌ اَللّٰهَ‌ بَصِيرٌ بِالْعِبٰادِ »:كار خود را بخدا واگذار ميكنيم كه خداوند بحال بندگان بينا است)زيرا شنيدم خداى بزرگ و پاك بدنبالش مى‌فرمايد خداوند او را از بديهائى كه در بارۀ او بحيله انجام داده بودند نگه داشت.
(۴) و در شگفتم از كسى كه خواستار دنيا و آرايش آن است چرا پناهنده نميشود بفرمايش خداى تبارك و تعالى(« مٰا شٰاءَ اَللّٰهُ‌ لاٰ قُوَّةَ‌ إِلاّٰ بِاللّٰهِ‌ »)(آنچه خدا خواست همان است و نيروئى جز به يارى خداوند نيست)زيرا شنيدم خداى عز اسمه بدنبال آن ميفرمايد اگر چه مرا در مال و فرزند از خودت كمتر مى‌بينى ولى اميد هست كه پروردگار من بهتر از باغ تو مرا نصيب فرمايد (و كلمۀ:عسى در اين آيه بمعناى اميد تنها نيست بلكه بمعناى اثبات و تحقق يافتن است).
من لا يحضره الفقيه، ج‏۴، ص: ۳۹۲؛
الأمالي( للصدوق)، ص: ۶؛
الخصال، ج‏۱، ص: ۲۱۸.


کلیه حقوق مادی و معنوی این پورتال محفوظ و متعلق به حجت الاسلام و المسلمین سید محمدحسن بنی هاشمی خمینی میباشد.

طراحی و پیاده سازی: FARTECH/فرتک - فکور رایانه توسعه کویر -