فتاوای آیت الله العظمی گلپایگانی (قدس سره)

سؤال 96 - كسى كه عادت او شستن مخرج بول و غائط و استبراء است، اگر زياد شك مىكند كه آيا مخرج بول و غائط را شسته يا استبراء كرده چه كند؟.
جواب:  اگر وسواسى است، به احتمال شستن و استبراء، با فرض اعتياد، اكتفا كند و اما اگر متعارف است محكوم به نشستن و عدم استبراء است.

سؤال 52 - با شخص وسواسى - كه مثلا كلمه‌اى را چند مرتبه تكرار مىكند - مىشود نماز جماعت خواند يا نه؟.
جواب:  با علم به اين كه تكرار، از جهت وسواس است احتياط، ترك اقتدا به او است

سؤال 218 - شخصى بقدرى در خواندن نماز و گرفتن وضو شك مىكند كه به حد وسواس مفرط رسيده به اين نحو كه وضو مىسازد پس از گذشتن مقدارى از وقت، فراموش مىكند يا نماز مىخواند به مجرد اين كه نماز تمام شد از يادش مىرود و شك مىكند كه آيا نماز خوانده‌ام يا نه و هر چه فكر مىكند چيزى به يادش نمىآيد لذا براى گرفتن وضو و خواندن نماز، پيوسته در زحمت است تكليف اين شخص چيست؟ آيا به شكوك واقعه اعتنا كند يا نه؟.
جواب:  تكليف شخص مذكور، اين است كه اعتناء نكند و هر وقت شك كرد كه نماز خوانده يا نه بگويد نماز خوانده‌ام و هر زمان، شك كرد كه وضو گرفته‌ام يا نه بگويد گرفته‌ام و اگر اعتنا كند فعل حرام و متابعت شيطان است.

سؤال 155 - تكرار اذكار نماز، جائز است يا نه؟.

جواب:  در صورت شك در صحت اذكار، تكرار آن به قصد رجاء عيب ندارد به شرط آن كه به حد وسواس نرسد.

سؤال 41 - شخصى در حين خواندن حمد، اكثر اوقات، بين (غير المغضوب عليهم) و (ولا الضالين) فاصله زيادى مىدهد، البته ايجاد اين فاصله، و وقف زياد، براى اين شخص، غير اختيارى است بطورى كه اراده مىكند اما نمىتواند كلمات مذكور را بدون وقفه ادا كند، كه اين حالت شايد وسواس باشد، آيا چنين شخصى مىتواند امام جماعت شود يا نه؟ و در صورتى كه گاهى اوقات مى تواند نماز را خوب بخواند باز به اميد خوب خواندن، امامت جايز است يا نه؟.

جواب:  اگر فاصله منافى با موالات نباشد نماز صحيح است و مىتواند با وجود سائر شرائط امامت جماعت، نماز جماعت بخواند و اگر منافى با موالات باشد امامت او صحيح نيست.