انهار
انهار
امکانات سایت
مطالب خواندنی

فتاوای آیت الله العظمی سبحانی (مدظله)

بزرگ نمایی کوچک نمایی

الكل براى ضد عفونى

سؤال:الكلى كه در ضد عفونى كردن پوست استفاده مى شود، پاك است؟

جواب: بسمه تعالى: پاك است . والله العالم

اضافه كردن آب به الكل و تبديل به مست كننده

سؤال:اگر الكل خالص 96% را به ميزانى با آب مخلوط كرده كه از حالت مسموم كنندگى درآيد و حالت مست كننده به خود بگيرد آيا اين مايع نجس است؟

جواب: بسمه تعالى: اگر پس از ريختن آب بالفعل مسكر باشد نجس است و بايد از خوردن آن اجتناب كرد . والله العالم

 

استشمام الكل

سؤال:استشمام مقدار زيادى الكل كه در اثر حرارت بخار مى شود از لحاظ نجاست چگونه است؟

جواب: بسمه تعالى: اشكال ندارد . والله العالم

ماءالشعير ساخت روسيه

سؤال:ماءالشعير ساخت روسيه 5% الكل دارد، حلال است يا حرام؟

جواب: بسمه تعالى: ماءالشعير مصطلح كه در كتابهاى فقهى گفته اند حلال است فاقد الكل مى باشد ولى آنچه كه نوشته ايد را با آن شرايط، بهتر است آب جو بناميد . قطعاً به خاطر داشتن الكل حرام است . والله العالم

 

استفاده از ظرفهاى مشروب خوار

سؤال:كسى كه از مشروبات الكلى استفاده كرده است آيا مى توان از ظروف آشپزخانه اى اين فرد استفاده كرد؟

جواب: بسمه تعالى: اگر مى داند كه دست يا دهان آلوده فرد شراب خوار به آن ظرف اصابت كرده است نمى تواند از آن ظرف استفاده بكند و همچنين هرگاه ظروف آشپزخانه محدود باشند و نداند كه كدام يكى از آنها آلوده شده است بايد از همه آنها اجتناب بكند .والله العالم

الكل سفيد در تركيب دارويى

سؤال:در محيط داروسازى و تزريقات مايعى بنام الكل سفيد وجود دارد كه در اصطلاح پزشكى از آن به اتانل تعبير مى شود و به عنوان حلاّل در تركيبات دارويى به كار مى رود مايع مزبور طورى است كه اگر كمى آب و يا مايع ديگر به آن اضافه شود حالت اسكار پيدا مى كند با اين وصف به لحاظ طهارت و يا حرمت چه صورت دارد؟

جواب: بسمه تعالى: در فرض سؤال مايع مزبور سم است و محكوم به طهارت ولى اگر بوسيله اى رقيق شد حكم مسكر را دارد.والله العالم

جوشيدن آب غوره

سؤال:جوشيدن غوره (انگور نارس) در آب و در غذا انداختن از حيث طهارت و نجاست چه حكمى دارد؟

جواب: بسمه تعالى: آب غوره با جوشيدن نجس نمى شود .والله العالم
  

 
پاسخ به احکام شرعی
 
موتور جستجوی سایت

تابلو اعلانات
  


پیوندها

حدیث روز
بسم الله الرحمن الرحیم
چهار پناهگاه در قرآن
   
أَبَانُ بْنُ عُثْمَانَ وَ هِشَامُ بْنُ سَالِمٍ وَ مُحَمَّدُ بْنُ حُمْرَانَ عَنِ الصَّادِقِ (علیه السلام) قَالَ:
عَجِبْتُ لِمَنْ فَزِعَ مِنْ أَرْبَعٍ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى أَرْبَعٍ
(۱) عَجِبْتُ لِمَنْ خَافَ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- حَسْبُنَا اللَّهُ وَ نِعْمَ الْوَكِيلُ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا فَانْقَلَبُوا بِنِعْمَةٍ مِنَ اللَّهِ وَ فَضْلٍ لَمْ يَمْسَسْهُمْ سُوءٌ
(۲) وَ عَجِبْتُ لِمَنِ اغْتَمَّ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- لا إِلهَ إِلَّا أَنْتَ سُبْحانَكَ إِنِّي كُنْتُ مِنَ الظَّالِمِينَ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- وَ نَجَّيْناهُ مِنَ الْغَمِّ وَ كَذلِكَ نُنْجِي الْمُؤْمِنِينَ
(۳) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ مُكِرَ بِهِ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- وَ أُفَوِّضُ أَمْرِي إِلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بَصِيرٌ بِالْعِبادِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- فَوَقاهُ اللَّهُ سَيِّئاتِ ما مَكَرُوا
(۴) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ أَرَادَ الدُّنْيَا وَ زِينَتَهَا كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- ما شاءَ اللَّهُ لا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- إِنْ تَرَنِ أَنَا أَقَلَّ مِنْكَ مالًا وَ وَلَداً. فَعَسى‏ رَبِّي أَنْ يُؤْتِيَنِ خَيْراً مِنْ جَنَّتِكَ وَ عَسَى مُوجِبَةٌ
    
آقا امام صادق (عليه السّلام) فرمود: در شگفتم از كسى كه از چهار چيز مى‌هراسد چرا بچهار چيز پناهنده نميشود:
(۱) شگفتم از آنكه ميترسد چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل« حَسْبُنَا اَللّٰهُ‌ وَ نِعْمَ‌ اَلْوَكِيلُ‌ » خداوند ما را بس است و چه وكيل خوبى است زيرا شنيدم خداى جل جلاله بدنبال آن ميفرمايد:بواسطۀ نعمت و فضلى كه از طرف خداوند شامل حالشان گرديد باز گشتند و هيچ بدى بآنان نرسيد.
(۲) و شگفتم در كسى كه اندوهناك است چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل:« لاٰ إِلٰهَ‌ إِلاّٰ أَنْتَ‌ سُبْحٰانَكَ‌ إِنِّي كُنْتُ‌ مِنَ‌ اَلظّٰالِمِينَ‌ » زيرا شنيدم خداى عز و جل بدنبال آن ميفرمايد در خواستش را برآورديم و از اندوه نجاتش داديم و مؤمنين را هم چنين ميرهانيم.
(۳) و در شگفتم از كسى كه حيله‌اى در بارۀ او بكار رفته چرا بفرمودۀ خداى تعالى پناه نمى‌برد« وَ أُفَوِّضُ‌ أَمْرِي إِلَى اَللّٰهِ‌ إِنَّ‌ اَللّٰهَ‌ بَصِيرٌ بِالْعِبٰادِ »:كار خود را بخدا واگذار ميكنيم كه خداوند بحال بندگان بينا است)زيرا شنيدم خداى بزرگ و پاك بدنبالش مى‌فرمايد خداوند او را از بديهائى كه در بارۀ او بحيله انجام داده بودند نگه داشت.
(۴) و در شگفتم از كسى كه خواستار دنيا و آرايش آن است چرا پناهنده نميشود بفرمايش خداى تبارك و تعالى(« مٰا شٰاءَ اَللّٰهُ‌ لاٰ قُوَّةَ‌ إِلاّٰ بِاللّٰهِ‌ »)(آنچه خدا خواست همان است و نيروئى جز به يارى خداوند نيست)زيرا شنيدم خداى عز اسمه بدنبال آن ميفرمايد اگر چه مرا در مال و فرزند از خودت كمتر مى‌بينى ولى اميد هست كه پروردگار من بهتر از باغ تو مرا نصيب فرمايد (و كلمۀ:عسى در اين آيه بمعناى اميد تنها نيست بلكه بمعناى اثبات و تحقق يافتن است).
من لا يحضره الفقيه، ج‏۴، ص: ۳۹۲؛
الأمالي( للصدوق)، ص: ۶؛
الخصال، ج‏۱، ص: ۲۱۸.

کلیه حقوق مادی و معنوی این پورتال محفوظ و متعلق به حجت الاسلام و المسلمین سید محمدحسن بنی هاشمی خمینی میباشد.

طراحی و پیاده سازی: FARTECH/فرتک - فکور رایانه توسعه کویر -