انهار
انهار
مطالب خواندنی

فتاوای آیت الله العظمی فاضل لنکرانی (قدس سره)

بزرگ نمایی کوچک نمایی

سؤال 2209 :آيا خواندن قرآن به غير از زبان عربى در مجالس جايز است؟

جواب: خواندن قرآنِ غير عربى، يعنى ترجمه آن در مجالس و غيره مانعى ندارد. ولى ثواب قرائت قرآن، مخصوص خواندن خود قرآن و الفاظى است كه بر حضرت رسول (صلى الله عليه وآله)نازل شده است.

سؤال 2210 :با اينكه فرموده اند همزه الله همزه وصل است و در درج كلام ساقط مى شود، پس چرا در ياالله ساقط نمى شود؟

جواب: همانگونه كه در لسان العرب، ج 1، ماده اَلَهَ و در البيان مرحوم آية الله خوئى (رحمه الله)بيان شده، در خصوص ياالله همزه جهت تفخيم ساقط نمى شود.

سؤال 2211 :آيا اجرت گرفتن در مقابل تعليم قرآن جايز است؟

جواب: اشكالى ندارد.

سؤال 2212 :لطفاً نظرتان را درباره قرائت قرآنى كه همراه با ريا و خودنمايى باشد، بيان فرماييد؟

جواب: ريا كه عبارت است از انجام اعمال خير و پسنديده به منظور كسب اعتبار و منزلت در نزد مردم، عملى مذموم، بلكه از گناهان كبيره و مهلكات عظيمه است. و از طرف ديگر، تلاوت قرآن از اعمال پر فضيلت و داراى ثواب بسيار است. لذا قرائت قرآن، همراه با ريا و خودنمايى، ظلم به نفس و باطل كردن اجر عمل است و مذموميت آن غير قابل انكار است. عصمناالله من الزلل.

سؤال 2213 :آيا فروش قرآن به كفار و اهل كتاب جايز است؟ بخصوص اگر بدانيم آنان قصد توهين به قرآن را ندارند، بلكه جهت مطالعه آن را تهيه مى كنند؟

جواب: بنابر احتياط، فروش قرآن به غير مسلمان جايز نيست. بلى، اگر اميد آن مى رود كه اگر قرآن را در اختيار آن ها قرار دهد هدايت و ارشاد مى شوند، و درعين حال اطمينان داردكه نسبت به قرآن هتكى صورت نمى گيرد، اين عمل مانعى ندارد.

سؤال 2214 :اگر پدرى به فرزندش بگويد راضى نيستم قرآن بخوانى يا در جلسه قرآن شركت كنى، آيا بر فرزند اطاعت از پدر در اين مورد لازم است؟

جواب: اگر نارضايتى پدر ناشى از جهات خارجى باشد (مثلا فرزند مبتلا به ضعف چشم وامثال آن باشد) و نارضايتى به نحوى است كه شركت در جلسه قرآن موجب اذيت و اسائه ادب به پدر مى شود، لازم است از پدر اطاعت كند. بلكه احتياط آن است كه مطلقاً از پدر اطاعت كند. امّا اگر منشأ نارضايتى پدر العياذ بالله عناد با قرآن يا بى اعتنايى به مجلس قرآن باشد، اطاعت از او لازم نيست


  

 
پاسخ به احکام شرعی
 
موتور جستجوی سایت

تابلو اعلانات

ویژه نامه ماه مبارک رمضان




پیوندها

حدیث روز
بسم الله الرحمن الرحیم
چهار پناهگاه در قرآن
   
أَبَانُ بْنُ عُثْمَانَ وَ هِشَامُ بْنُ سَالِمٍ وَ مُحَمَّدُ بْنُ حُمْرَانَ عَنِ الصَّادِقِ (علیه السلام) قَالَ:
عَجِبْتُ لِمَنْ فَزِعَ مِنْ أَرْبَعٍ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى أَرْبَعٍ
(۱) عَجِبْتُ لِمَنْ خَافَ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- حَسْبُنَا اللَّهُ وَ نِعْمَ الْوَكِيلُ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا فَانْقَلَبُوا بِنِعْمَةٍ مِنَ اللَّهِ وَ فَضْلٍ لَمْ يَمْسَسْهُمْ سُوءٌ
(۲) وَ عَجِبْتُ لِمَنِ اغْتَمَّ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- لا إِلهَ إِلَّا أَنْتَ سُبْحانَكَ إِنِّي كُنْتُ مِنَ الظَّالِمِينَ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- وَ نَجَّيْناهُ مِنَ الْغَمِّ وَ كَذلِكَ نُنْجِي الْمُؤْمِنِينَ
(۳) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ مُكِرَ بِهِ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- وَ أُفَوِّضُ أَمْرِي إِلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بَصِيرٌ بِالْعِبادِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- فَوَقاهُ اللَّهُ سَيِّئاتِ ما مَكَرُوا
(۴) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ أَرَادَ الدُّنْيَا وَ زِينَتَهَا كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- ما شاءَ اللَّهُ لا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- إِنْ تَرَنِ أَنَا أَقَلَّ مِنْكَ مالًا وَ وَلَداً. فَعَسى‏ رَبِّي أَنْ يُؤْتِيَنِ خَيْراً مِنْ جَنَّتِكَ وَ عَسَى مُوجِبَةٌ
    
آقا امام صادق (عليه السّلام) فرمود: در شگفتم از كسى كه از چهار چيز مى‌هراسد چرا بچهار چيز پناهنده نميشود:
(۱) شگفتم از آنكه ميترسد چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل« حَسْبُنَا اَللّٰهُ‌ وَ نِعْمَ‌ اَلْوَكِيلُ‌ » خداوند ما را بس است و چه وكيل خوبى است زيرا شنيدم خداى جل جلاله بدنبال آن ميفرمايد:بواسطۀ نعمت و فضلى كه از طرف خداوند شامل حالشان گرديد باز گشتند و هيچ بدى بآنان نرسيد.
(۲) و شگفتم در كسى كه اندوهناك است چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل:« لاٰ إِلٰهَ‌ إِلاّٰ أَنْتَ‌ سُبْحٰانَكَ‌ إِنِّي كُنْتُ‌ مِنَ‌ اَلظّٰالِمِينَ‌ » زيرا شنيدم خداى عز و جل بدنبال آن ميفرمايد در خواستش را برآورديم و از اندوه نجاتش داديم و مؤمنين را هم چنين ميرهانيم.
(۳) و در شگفتم از كسى كه حيله‌اى در بارۀ او بكار رفته چرا بفرمودۀ خداى تعالى پناه نمى‌برد« وَ أُفَوِّضُ‌ أَمْرِي إِلَى اَللّٰهِ‌ إِنَّ‌ اَللّٰهَ‌ بَصِيرٌ بِالْعِبٰادِ »:كار خود را بخدا واگذار ميكنيم كه خداوند بحال بندگان بينا است)زيرا شنيدم خداى بزرگ و پاك بدنبالش مى‌فرمايد خداوند او را از بديهائى كه در بارۀ او بحيله انجام داده بودند نگه داشت.
(۴) و در شگفتم از كسى كه خواستار دنيا و آرايش آن است چرا پناهنده نميشود بفرمايش خداى تبارك و تعالى(« مٰا شٰاءَ اَللّٰهُ‌ لاٰ قُوَّةَ‌ إِلاّٰ بِاللّٰهِ‌ »)(آنچه خدا خواست همان است و نيروئى جز به يارى خداوند نيست)زيرا شنيدم خداى عز اسمه بدنبال آن ميفرمايد اگر چه مرا در مال و فرزند از خودت كمتر مى‌بينى ولى اميد هست كه پروردگار من بهتر از باغ تو مرا نصيب فرمايد (و كلمۀ:عسى در اين آيه بمعناى اميد تنها نيست بلكه بمعناى اثبات و تحقق يافتن است).
من لا يحضره الفقيه، ج‏۴، ص: ۳۹۲؛
الأمالي( للصدوق)، ص: ۶؛
الخصال، ج‏۱، ص: ۲۱۸.


کلیه حقوق مادی و معنوی این پورتال محفوظ و متعلق به حجت الاسلام و المسلمین سید محمدحسن بنی هاشمی خمینی میباشد.

طراحی و پیاده سازی: FARTECH/فرتک - فکور رایانه توسعه کویر -