انهار
انهار
مطالب خواندنی

رکوع و سجود

بزرگ نمایی کوچک نمایی

 

سؤال‏121: اگر در رکوع و سجود افزون بر ذکر واجب، دعا و ذکر غلط خوانده شود به نماز صدمه می‏زند؟

 پاسخ: به نماز صدمه نمی‏زند.

 سؤال122: آیا در رکوع و سجود پس از ذکر واجب، می‏توان به فارسی دعا کرد؟ در قنوت چطور؟

 پاسخ: در قنوت جائز است.

 سؤال‏123: فردی می‏داند غیر از تکبیرة الاحرام تکبیرات دیگر در نماز مستحب است، این را هم می‏داند که اگر نگوید به نماز اشکال نمی‏رسد و بعد از حال حرکت به طرف سجده و رکوع می‏گفته، نمی‏دانسته اگر به قصد ورود بگوید باید در حال سکون بدن بگوید یعنی نمی‏دانسته چنین مسأله‏ای (قصد ورود و قصد ذکر) هست تا بپرسد، آیا نمازهایی که در این مدّت چهل و یا پنجاه ساله خوانده قضا کند یا خیر؟

 پاسخ: در فرض مسأله نمازش صحیح است.

 سؤال‏124: اگر انسان شک کند که دو سجده به جا آورده یا یک سجده تکلیف چیست؟

 پاسخ: اگر هنوز در حال نشستن است و نایستاده بید یک سجده دیگر بجا آورد.

 سؤال125: اگر نمازگزار سهواً ذکر رکوع را در سجده بخواند آیا نمازش باطل می‏شود؟

 پاسخ: باطل نیست ولی اگر در حالیکه در سجده است متذکر شد ذکر سجود را نیز بخواند.

 سؤال126: در سجده واجب قرآن مهر یا چیز دیگری که سجده بر آن صحیح باشد لازم است یا بهر چیزی می‏توان سجده کرد؟

 پاسخ: باید چیزی باشد که سجده بر آن صحیح است مثل مهر نماز یا خاک و سنگ.

 سؤال‏127: گاهی در پیشانی انسان جوشهایی پیدا می‏شود که هنگام سجده درد می‏گیرد آیا می‏توان صورت را کج روی مهر گذاشت؟

 پاسخ: اگر از گذاشتن پیشانی معذور است یکی از دو طرف پیشانی را بگذارد اگر از آن هم معذور است چانه خود را روی مهر بگذارد.

 سؤال‏128: اگر هنگام سجود، کودکی مهر را از جلومان برداشت یا بر اثر رفت و آمد مردم به کناری رفت، می‏گویند سجده بر لباس جایز است، حال اگر جنس لباس همایمان از نفت (پلاستیک) باشد، سجده بر لباس بهتر است یا پشت دست؟

پاسخ: سجده بر خوردنی و پوشیدنی صحیح نیست و لو این که پوشیدنی از جنس نفت باشد در این فرض اگر وقت تنگ است بر پشت دست خود سجده کند.

سؤال129: مهرهایی که بر اثر کثرت سجده رنگ آنها سیاه شده است سجده بر آن چه حکمی دارد؟

 پاسخ: اگر مانع از رسیدن بشره پیشانی به مهر است اشکال دارد.

سؤال‏130: گاهی اوقات در سجده اول پیشانی دوبار به مهر می‏خورد آیا دو سجده محسوب می‏شود؟

 پاسخ: اگر نتواند سر را نگهدارد و بی اختیار دوباره به جای سجده برسد روی هم یک سجده حساب می‏شود و اگر ذکر نگفته باشد باید بگوید و اگر این سجده اوّل است سجده دوم را نیز بجا بیاورد.

سؤال131: یکی از دو طرف مهرهای نماز مقداری برجستگی دارد آیا سجده بر سطح ناصاف آن صحیح است؟

 پاسخ: صحیح است.

 سؤال‏132: مقدار زمان جلسه استراحت را بیان فرمائید؟

 پاسخ: به حدّی که بدن آرامش پیدا کند و عرفاً به آن جلوس صدق کند.

 سؤال133: منظور از سر انگشت که در سجده باید بر زمین باشد آیا نوک پاست یا کلّ سطح ناخن؟

 پاسخ: منظور نوک پا است.

 سؤال‏134: کسی که بیماری و درد شدیدی در گردن و یا ستون فقرات دارد و نمی‏تواند سر بر مهر گذارد و در حالت سجده بعلت درد زیاد یک میز یا چهارپایه کوچک گذاشته و مهر را روی آن قرار داده آیا می‏تواند مهر ر بردارد و بر پیشانی نهد؟

 پاسخ: اگر قدرت ندارد پیشانی خود را بر زمین بگذارد چانه خود را روی مهر بگذارد و اگر از آن هم عاجز است جای دیگر از صورت خود را بر زمین بگذارد، اگر از خم شدن عاجز است میزی با متکائی زیر مهر بگذارد و روی آن سجده کند، اگر از همه اینها عاجز است همانطور که نشسته است مهر را با دست روی پیشانی بگذارد و ذکر سجده بگوید.

 سؤال135: شخصی در رکعت اوّل یک سجده را فراموش کرده بلند شد، و در رکعت دوم متذکّر شد حال آیا میتواند سجده را بجاآورد یا نمازش اشکال دارد؟

 پاسخ:اگر پیش از رکوع رکعت دوّم بیادش آمد برگردد و سجده را بجا بیاورد و دو سجده سهو برای قیام بجا بیاورد و اگر بعد از رکوع متذکر شد نمازش را تمام کند و بعد از نماز سجده فراموش شده را قضا کند و دو سجده نیز بجا بیاورد.


  

 
پاسخ به احکام شرعی
 
موتور جستجوی سایت

تابلو اعلانات
  


پیوندها

حدیث روز
بسم الله الرحمن الرحیم
چهار پناهگاه در قرآن
   
أَبَانُ بْنُ عُثْمَانَ وَ هِشَامُ بْنُ سَالِمٍ وَ مُحَمَّدُ بْنُ حُمْرَانَ عَنِ الصَّادِقِ (علیه السلام) قَالَ:
عَجِبْتُ لِمَنْ فَزِعَ مِنْ أَرْبَعٍ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى أَرْبَعٍ
(۱) عَجِبْتُ لِمَنْ خَافَ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- حَسْبُنَا اللَّهُ وَ نِعْمَ الْوَكِيلُ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا فَانْقَلَبُوا بِنِعْمَةٍ مِنَ اللَّهِ وَ فَضْلٍ لَمْ يَمْسَسْهُمْ سُوءٌ
(۲) وَ عَجِبْتُ لِمَنِ اغْتَمَّ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- لا إِلهَ إِلَّا أَنْتَ سُبْحانَكَ إِنِّي كُنْتُ مِنَ الظَّالِمِينَ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- وَ نَجَّيْناهُ مِنَ الْغَمِّ وَ كَذلِكَ نُنْجِي الْمُؤْمِنِينَ
(۳) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ مُكِرَ بِهِ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- وَ أُفَوِّضُ أَمْرِي إِلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بَصِيرٌ بِالْعِبادِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- فَوَقاهُ اللَّهُ سَيِّئاتِ ما مَكَرُوا
(۴) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ أَرَادَ الدُّنْيَا وَ زِينَتَهَا كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- ما شاءَ اللَّهُ لا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- إِنْ تَرَنِ أَنَا أَقَلَّ مِنْكَ مالًا وَ وَلَداً. فَعَسى‏ رَبِّي أَنْ يُؤْتِيَنِ خَيْراً مِنْ جَنَّتِكَ وَ عَسَى مُوجِبَةٌ
    
آقا امام صادق (عليه السّلام) فرمود: در شگفتم از كسى كه از چهار چيز مى‌هراسد چرا بچهار چيز پناهنده نميشود:
(۱) شگفتم از آنكه ميترسد چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل« حَسْبُنَا اَللّٰهُ‌ وَ نِعْمَ‌ اَلْوَكِيلُ‌ » خداوند ما را بس است و چه وكيل خوبى است زيرا شنيدم خداى جل جلاله بدنبال آن ميفرمايد:بواسطۀ نعمت و فضلى كه از طرف خداوند شامل حالشان گرديد باز گشتند و هيچ بدى بآنان نرسيد.
(۲) و شگفتم در كسى كه اندوهناك است چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل:« لاٰ إِلٰهَ‌ إِلاّٰ أَنْتَ‌ سُبْحٰانَكَ‌ إِنِّي كُنْتُ‌ مِنَ‌ اَلظّٰالِمِينَ‌ » زيرا شنيدم خداى عز و جل بدنبال آن ميفرمايد در خواستش را برآورديم و از اندوه نجاتش داديم و مؤمنين را هم چنين ميرهانيم.
(۳) و در شگفتم از كسى كه حيله‌اى در بارۀ او بكار رفته چرا بفرمودۀ خداى تعالى پناه نمى‌برد« وَ أُفَوِّضُ‌ أَمْرِي إِلَى اَللّٰهِ‌ إِنَّ‌ اَللّٰهَ‌ بَصِيرٌ بِالْعِبٰادِ »:كار خود را بخدا واگذار ميكنيم كه خداوند بحال بندگان بينا است)زيرا شنيدم خداى بزرگ و پاك بدنبالش مى‌فرمايد خداوند او را از بديهائى كه در بارۀ او بحيله انجام داده بودند نگه داشت.
(۴) و در شگفتم از كسى كه خواستار دنيا و آرايش آن است چرا پناهنده نميشود بفرمايش خداى تبارك و تعالى(« مٰا شٰاءَ اَللّٰهُ‌ لاٰ قُوَّةَ‌ إِلاّٰ بِاللّٰهِ‌ »)(آنچه خدا خواست همان است و نيروئى جز به يارى خداوند نيست)زيرا شنيدم خداى عز اسمه بدنبال آن ميفرمايد اگر چه مرا در مال و فرزند از خودت كمتر مى‌بينى ولى اميد هست كه پروردگار من بهتر از باغ تو مرا نصيب فرمايد (و كلمۀ:عسى در اين آيه بمعناى اميد تنها نيست بلكه بمعناى اثبات و تحقق يافتن است).
من لا يحضره الفقيه، ج‏۴، ص: ۳۹۲؛
الأمالي( للصدوق)، ص: ۶؛
الخصال، ج‏۱، ص: ۲۱۸.


کلیه حقوق مادی و معنوی این پورتال محفوظ و متعلق به حجت الاسلام و المسلمین سید محمدحسن بنی هاشمی خمینی میباشد.

طراحی و پیاده سازی: FARTECH/فرتک - فکور رایانه توسعه کویر -