انهار
انهار
مطالب خواندنی

مصرف دخانيات و مواد مخدّر

بزرگ نمایی کوچک نمایی

سؤال1398: استعمال دخانيات در اداره‌هاى دولتى و اماکن عمومى چه حکمى دارد؟
جواب: اگر بر خلاف مقرّرات داخلى ادارات و اماکن عمومى باشد و يا موجب اذيت و ناراحتى ديگران و يا ضرر رساندن به آنان شود، جايز نيست.

سؤال1399: برادر من معتاد به مواد مخدّر است و قاچاقچى مواد مخدّر نيز هست، آيا بر من واجب است او را به مقامات رسمى مربوطه معرفى کنم تا از کار او جلوگيرى کنند؟
جواب: بر شما نهى از منکر واجب است و بايد او را در ترک اعتياد يارى کنيد و همچنين او را از قاچاق و فروش و توزيع مواد مخدّر منع نماييد و اگر اعلام وضعيت او به مقامات مربوطه، به او در اين‌باره کمک کرده يا مقدمّه نهى از منکر محسوب شود واجب است اعلام نماييد.

سؤال1400: آيا استعمال انفيه جايز است؟ اعتياد به آن چه حکمى دارد؟
جواب: اگر ضرر قابل ملاحظه‏اى داشته باشد استعمال و اعتياد به آن جايز نيست.

سؤال1401: خريد وفروش و استعمال تنباکو چه حکمى دارد؟
جواب: خريد و فروش واستعمال تنباکو فى‌نفسه اشکال ندارد ولى اگر ضرر قابل ملاحظه‏اى براى شخص داشته باشد، استعمال و خريد و فروش آن جايز نيست.

سؤال1402: آيا حشيش پاک است؟ و آيا استعمال آن حرام است؟
جواب: حشيش پاک است ولى استعمال آن حرام مى‏باشد.

سؤال1403: استعمال مواد مخدّر از قبيل حشيش، ترياک، هروئين، مورفين، مارى جوانا و... بصورت خوردن، نوشيدن، کشيدن، تزريق و يا شياف، چه حکمى دارد؟ خريد و فروش و ساير راههاى کسب درآمد با آن مثل حمل و نقل و نگهدارى و قاچاق آنها چه حکمى دارد؟
جواب: استعمال مواد مخدر و استفاده از آنها با توجه به آثار سوءشان از قبيل ضررهاى شخصى و اجتماعى قابل ملاحظه‏اى که براستعمال آنها مترتّب مى‏شود، حرام است و به همين دليل کسب درآمد با آنها از طريق حمل و نقل و نگهدارى و خريد و فروش و غير آن هم حرام است.

سؤال1404: آيا معالجه و درمان بيمارى بااستعمال مواد مخدّر جايز است؟ و بر فرض جواز، آيا به‌طور مطلق جايز است يا فقط در صورتى جايز است که راه درمان منحصر به آن باشد؟
جواب: اگر درمان و معالجه به نحوى متوقف براستعمال مواد مخدّر باشد و اين امر هم با تجويز پزشک مورد اطمينان صورت گيرد، اشکال ندارد.

سؤال1405: کاشت و پرورش گياهانى از قبيل خشخاش، شاهدانه هندى، کويحا و... که از آنها ترياک، هروئين، مورفين و حشيش و کوکائين گرفته مى‏شود چه حکمى دارد؟
جواب: کاشت و پرورش اين نوع گياهان که بر خلاف مقرّرات نظام جمهورى اسلامى مى‏باشد جايز نيست.

سؤال1406: آماده کردن و تهيه مواد مخدّر اعم از اينکه از مواد طبيعى باشند مثل مورفين، هروئين، حشيش و مارى جوانا، يا از مواد مصنوعى مثل
L.S.D. و غير آن چه حکمى دارد؟
جواب: جايز نيست.

سؤال1407: آيا استعمال تنباکويى که بعضى از انواع خمر را بر روى آن پاشيده‏اند جايز است؟ و آيا استنشاق دود آن جايز است؟
جواب: اگر مصرف آن تنباکو از نظر عرف، استعمال خمر محسوب نشود و باعث مستى و وارد شدن ضرر قابل ملاحظه‏اى نگردد اشکال ندارد، هرچند احوط ترک آن است.

سؤال1408: آيا شروع به استعمال دخانيات حرام است؟ اگر فرد معتاد مصرف دخانيات را به مدّت چند هفته يا بيشتر ترک کند آيا حرام است که دوباره به استعمال آن بپردازد؟
جواب: حکم با اختلاف مراتب ضررى که بر استعمال دخانيات مترتب مى‏شود، متفاوت مى گردد و به‌طور کلى استعمال دخانيات اگر به مقدارى باشد که موجب ضرر قابل ملاحظه‏اى براى بدن باشد، جايز نيست و اگر شخص مى‏داند که با شروع آن به اين مرحله مى‏رسد نيز جايز نمى‏باشد.

سؤال1409: اموالى که حرمت عين آنها معلوم است مانند اموال حاصل از تجارت مواد مخّدر چه حکمى دارند؟ آيا در صورتى که مالک آنها را نشناسيم، حکم اموال مجهول‏المالک را دارند؟ اگر اين‌گونه باشند، آيا تصرّف در آنها با اجازه حاکم شرع يا وکيل عام او جايز است؟
جواب: اگر انسان علم به حرام بودن عين مالى که تحصيل کرده داشته باشد، در صورتى که مالک شرعى آن را هرچند در تعداد محصورى بشناسد، واجب است آنرا به او برگرداند، و الا بايد آن را از طرف مالک شرعى‏اش به فقرا صدقه بدهد و اگر مال حرام با مال حلال او مخلوط شده باشد و مقدار و مالک شرعى آن را نشناسد، واجب است خمس آنرا به متولى خمس بپردازد.


  

 
پاسخ به احکام شرعی
 
موتور جستجوی سایت

تابلو اعلانات
  


پیوندها

حدیث روز
بسم الله الرحمن الرحیم
چهار پناهگاه در قرآن
   
أَبَانُ بْنُ عُثْمَانَ وَ هِشَامُ بْنُ سَالِمٍ وَ مُحَمَّدُ بْنُ حُمْرَانَ عَنِ الصَّادِقِ (علیه السلام) قَالَ:
عَجِبْتُ لِمَنْ فَزِعَ مِنْ أَرْبَعٍ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى أَرْبَعٍ
(۱) عَجِبْتُ لِمَنْ خَافَ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- حَسْبُنَا اللَّهُ وَ نِعْمَ الْوَكِيلُ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا فَانْقَلَبُوا بِنِعْمَةٍ مِنَ اللَّهِ وَ فَضْلٍ لَمْ يَمْسَسْهُمْ سُوءٌ
(۲) وَ عَجِبْتُ لِمَنِ اغْتَمَّ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- لا إِلهَ إِلَّا أَنْتَ سُبْحانَكَ إِنِّي كُنْتُ مِنَ الظَّالِمِينَ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- وَ نَجَّيْناهُ مِنَ الْغَمِّ وَ كَذلِكَ نُنْجِي الْمُؤْمِنِينَ
(۳) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ مُكِرَ بِهِ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- وَ أُفَوِّضُ أَمْرِي إِلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بَصِيرٌ بِالْعِبادِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- فَوَقاهُ اللَّهُ سَيِّئاتِ ما مَكَرُوا
(۴) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ أَرَادَ الدُّنْيَا وَ زِينَتَهَا كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- ما شاءَ اللَّهُ لا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- إِنْ تَرَنِ أَنَا أَقَلَّ مِنْكَ مالًا وَ وَلَداً. فَعَسى‏ رَبِّي أَنْ يُؤْتِيَنِ خَيْراً مِنْ جَنَّتِكَ وَ عَسَى مُوجِبَةٌ
    
آقا امام صادق (عليه السّلام) فرمود: در شگفتم از كسى كه از چهار چيز مى‌هراسد چرا بچهار چيز پناهنده نميشود:
(۱) شگفتم از آنكه ميترسد چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل« حَسْبُنَا اَللّٰهُ‌ وَ نِعْمَ‌ اَلْوَكِيلُ‌ » خداوند ما را بس است و چه وكيل خوبى است زيرا شنيدم خداى جل جلاله بدنبال آن ميفرمايد:بواسطۀ نعمت و فضلى كه از طرف خداوند شامل حالشان گرديد باز گشتند و هيچ بدى بآنان نرسيد.
(۲) و شگفتم در كسى كه اندوهناك است چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل:« لاٰ إِلٰهَ‌ إِلاّٰ أَنْتَ‌ سُبْحٰانَكَ‌ إِنِّي كُنْتُ‌ مِنَ‌ اَلظّٰالِمِينَ‌ » زيرا شنيدم خداى عز و جل بدنبال آن ميفرمايد در خواستش را برآورديم و از اندوه نجاتش داديم و مؤمنين را هم چنين ميرهانيم.
(۳) و در شگفتم از كسى كه حيله‌اى در بارۀ او بكار رفته چرا بفرمودۀ خداى تعالى پناه نمى‌برد« وَ أُفَوِّضُ‌ أَمْرِي إِلَى اَللّٰهِ‌ إِنَّ‌ اَللّٰهَ‌ بَصِيرٌ بِالْعِبٰادِ »:كار خود را بخدا واگذار ميكنيم كه خداوند بحال بندگان بينا است)زيرا شنيدم خداى بزرگ و پاك بدنبالش مى‌فرمايد خداوند او را از بديهائى كه در بارۀ او بحيله انجام داده بودند نگه داشت.
(۴) و در شگفتم از كسى كه خواستار دنيا و آرايش آن است چرا پناهنده نميشود بفرمايش خداى تبارك و تعالى(« مٰا شٰاءَ اَللّٰهُ‌ لاٰ قُوَّةَ‌ إِلاّٰ بِاللّٰهِ‌ »)(آنچه خدا خواست همان است و نيروئى جز به يارى خداوند نيست)زيرا شنيدم خداى عز اسمه بدنبال آن ميفرمايد اگر چه مرا در مال و فرزند از خودت كمتر مى‌بينى ولى اميد هست كه پروردگار من بهتر از باغ تو مرا نصيب فرمايد (و كلمۀ:عسى در اين آيه بمعناى اميد تنها نيست بلكه بمعناى اثبات و تحقق يافتن است).
من لا يحضره الفقيه، ج‏۴، ص: ۳۹۲؛
الأمالي( للصدوق)، ص: ۶؛
الخصال، ج‏۱، ص: ۲۱۸.


کلیه حقوق مادی و معنوی این پورتال محفوظ و متعلق به حجت الاسلام و المسلمین سید محمدحسن بنی هاشمی خمینی میباشد.

طراحی و پیاده سازی: FARTECH/فرتک - فکور رایانه توسعه کویر -