انهار
انهار
مطالب خواندنی

احکام مسح پا (2)

بزرگ نمایی کوچک نمایی


1-  خوئي: بنا براحتياط واجب پاي چپ را بعد از پاي راست مسح كند.

گلپايگاني، اراكي، صافي:بايد پاي چپ را پيش از پاي راست مسح نكند.(صافي: بلكه احتياط اين است كه پاي راست را پيش از پاي چپ مسح كند).

بهجت:احتياط مستحب آن است كه مسح پاي راست را با دست راست بر مسح پاي چپ را با دست چپ مقدم بدارد.

تبريزي:بنا براحتياط پاي چپ را بعد از پاي راست مسح كند.

فاضل لنکرانی ، سبحاني:بنا براحتياط واجب پاي راست را پيش از پاي چپ مسح كند.

وحید خراسانی :احتياط واجب آن است كه پاي راست را مقدم بر پاي چپ بدارد، و همچنين پاي راست را با دست راست و پاي چپ را با دست چپ مسح نمايد.

سيستاني:احتياط مستحب آن است كه هر دو پا را با هم مسح نكند بلكه پاي چپ را بعد از پاي راست مسح كند.

شبیری زنجانی :بايد پاي چپ را پيش از پاي راست مسح نكند و بنا براحتياط همزمان نيز مسح ننمايد.

مکارم شیرازی :بنا براحتياط پاي چپ را پيش ازپاي راست مسح نكند.

2-  امام خمینی ، اراكي، گلپايگاني، بهجت، فاضل لنکرانی ، نوري، مظاهري: و اگر روي كفش نجس باشد، بايد چيز پاكي برآن بيندازند و بر آن چيز مسح كند.(گلپايگاني، صافي: و به احتياط واجب تيمم هم بنمايد).(بهجت: و احتياطا تيمم هم بنمايد).

شبیری زنجانی :و احتياط مستحب آن است كه تيمم نيز بنمايد، و اگر روي كفش نجس باشد، بنا براحتياط چيز پاكي بر آن بيندازد و بر آن چيز مسح كند و تيمم هم بنمايد.

سبحاني:بر آنها مسح كند و تيمم نيز بنمايد.

سيستاني، وحید خراسانی :به احتياط واجب مسح بر جوراب و كفش نموده و تيمم نيز نمايد .(سيستاني: و اگر تقيه در بين باشد مسح بر جوراب و كفش كفايت مي كند).

خوئي، تبريزي:تيمم نمايد، و اگر تقيه در بين باشد، مسح بر جوراب  كفش نموده و تيمم نيز بنمايد

مکارم شیرازی :مسح بايد روي پوست پا باشد و مسح كردن روي جوراب و كفش فايده ندارد، مگر در حال تقيه، و اگر بواسطه سرماي شديد يا ترس از دزد و درنده و مانند آن نتواند كفش يا جوراب را بيرون آورد كافي است روي آنها مسح كند.

3-  بهجت: اگر جبيره ممكن نباشد بايد تيمم نمايد، و اگر جبيره ممكن بود، بايد هم وضوي جبيره اي بگيرد و هم تيمم كند بنا براحوط.

مکارم شیرازی ، شبیری زنجانی :بنا براحتياط (شبیری زنجانی : بنا بر احتياط واجب) بايد چيز پاكي روي پا بيندازد و برآن چيز مسح كند و تيمم هم بنمايد.


  

 
پاسخ به احکام شرعی
 
موتور جستجوی سایت

تابلو اعلانات
  


پیوندها

حدیث روز
بسم الله الرحمن الرحیم
چهار پناهگاه در قرآن
   
أَبَانُ بْنُ عُثْمَانَ وَ هِشَامُ بْنُ سَالِمٍ وَ مُحَمَّدُ بْنُ حُمْرَانَ عَنِ الصَّادِقِ (علیه السلام) قَالَ:
عَجِبْتُ لِمَنْ فَزِعَ مِنْ أَرْبَعٍ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى أَرْبَعٍ
(۱) عَجِبْتُ لِمَنْ خَافَ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- حَسْبُنَا اللَّهُ وَ نِعْمَ الْوَكِيلُ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا فَانْقَلَبُوا بِنِعْمَةٍ مِنَ اللَّهِ وَ فَضْلٍ لَمْ يَمْسَسْهُمْ سُوءٌ
(۲) وَ عَجِبْتُ لِمَنِ اغْتَمَّ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- لا إِلهَ إِلَّا أَنْتَ سُبْحانَكَ إِنِّي كُنْتُ مِنَ الظَّالِمِينَ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- وَ نَجَّيْناهُ مِنَ الْغَمِّ وَ كَذلِكَ نُنْجِي الْمُؤْمِنِينَ
(۳) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ مُكِرَ بِهِ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- وَ أُفَوِّضُ أَمْرِي إِلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بَصِيرٌ بِالْعِبادِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- فَوَقاهُ اللَّهُ سَيِّئاتِ ما مَكَرُوا
(۴) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ أَرَادَ الدُّنْيَا وَ زِينَتَهَا كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- ما شاءَ اللَّهُ لا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- إِنْ تَرَنِ أَنَا أَقَلَّ مِنْكَ مالًا وَ وَلَداً. فَعَسى‏ رَبِّي أَنْ يُؤْتِيَنِ خَيْراً مِنْ جَنَّتِكَ وَ عَسَى مُوجِبَةٌ
    
آقا امام صادق (عليه السّلام) فرمود: در شگفتم از كسى كه از چهار چيز مى‌هراسد چرا بچهار چيز پناهنده نميشود:
(۱) شگفتم از آنكه ميترسد چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل« حَسْبُنَا اَللّٰهُ‌ وَ نِعْمَ‌ اَلْوَكِيلُ‌ » خداوند ما را بس است و چه وكيل خوبى است زيرا شنيدم خداى جل جلاله بدنبال آن ميفرمايد:بواسطۀ نعمت و فضلى كه از طرف خداوند شامل حالشان گرديد باز گشتند و هيچ بدى بآنان نرسيد.
(۲) و شگفتم در كسى كه اندوهناك است چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل:« لاٰ إِلٰهَ‌ إِلاّٰ أَنْتَ‌ سُبْحٰانَكَ‌ إِنِّي كُنْتُ‌ مِنَ‌ اَلظّٰالِمِينَ‌ » زيرا شنيدم خداى عز و جل بدنبال آن ميفرمايد در خواستش را برآورديم و از اندوه نجاتش داديم و مؤمنين را هم چنين ميرهانيم.
(۳) و در شگفتم از كسى كه حيله‌اى در بارۀ او بكار رفته چرا بفرمودۀ خداى تعالى پناه نمى‌برد« وَ أُفَوِّضُ‌ أَمْرِي إِلَى اَللّٰهِ‌ إِنَّ‌ اَللّٰهَ‌ بَصِيرٌ بِالْعِبٰادِ »:كار خود را بخدا واگذار ميكنيم كه خداوند بحال بندگان بينا است)زيرا شنيدم خداى بزرگ و پاك بدنبالش مى‌فرمايد خداوند او را از بديهائى كه در بارۀ او بحيله انجام داده بودند نگه داشت.
(۴) و در شگفتم از كسى كه خواستار دنيا و آرايش آن است چرا پناهنده نميشود بفرمايش خداى تبارك و تعالى(« مٰا شٰاءَ اَللّٰهُ‌ لاٰ قُوَّةَ‌ إِلاّٰ بِاللّٰهِ‌ »)(آنچه خدا خواست همان است و نيروئى جز به يارى خداوند نيست)زيرا شنيدم خداى عز اسمه بدنبال آن ميفرمايد اگر چه مرا در مال و فرزند از خودت كمتر مى‌بينى ولى اميد هست كه پروردگار من بهتر از باغ تو مرا نصيب فرمايد (و كلمۀ:عسى در اين آيه بمعناى اميد تنها نيست بلكه بمعناى اثبات و تحقق يافتن است).
من لا يحضره الفقيه، ج‏۴، ص: ۳۹۲؛
الأمالي( للصدوق)، ص: ۶؛
الخصال، ج‏۱، ص: ۲۱۸.


کلیه حقوق مادی و معنوی این پورتال محفوظ و متعلق به حجت الاسلام و المسلمین سید محمدحسن بنی هاشمی خمینی میباشد.

طراحی و پیاده سازی: FARTECH/فرتک - فکور رایانه توسعه کویر -