انهار
انهار
امکانات سایت
مطالب خواندنی

وقوف در عرفه و مزدلفه

بزرگ نمایی کوچک نمایی

سؤال :حضرت عالى در رساله مناسك فرموده ايد اگر هلال از طرق معتبر نزد ما، ثابت نشود و نزد قاضى سرزمين مقدس ثابت شود و مكلَّف بر طبق حكم قاضى دو وقوف را به جاى آورد، چه بداند كه حكم قاضى مخالف واقع است و چه آن را احتمال دهد، صحت حجش محل اشكال است. حال سؤال اين است كه حضرت عالى به فساد اين حج در اين دو صورت فتوا مى دهيد يا احتياط مى كنيد؟

پاسخ: ما احتياط را در اين مسأله واجب مى دانيم و كسى كه از ما تقليد مى كند مى تواند با رعايت قاعده ترتيب در اعلميت در اين مسأله به ديگرى رجوع كند.

سؤال :آيا به حدود معين شده موجود در مشاعر مقدسه مى توان اعتماد كرد؟

پاسخ: اگر قديمى و دست به دست برگرفته از گذشتگان باشد، تا هنگامى كه به خطايشان اطمينان پيدا نشود، مى توان بر آن ها اعتماد كرد.

سؤال :در رساله مناسك آمده است كه زنان، افراد ناتوان مانند پيران و بيماران و «متولى امور آنان» مى توانند به وقوف شب عيد در مزدلفه اكتفا كنند و پيش از طلوع فجر از آن جا راهى منى شوند. حال آيا مقصود از «متولى امور آنان» همه كسانى هستند كه براى انجام كارهايشان آنان را همراهى مى كنند، يا فقط كسانى هستند كه از آنان نمى توانند بى نياز شوند و سخت محتاج آنان هستند؟

پاسخ: مقصود فقط كسانى هستند كه نمى توانند از آنان بى نياز شوند.

سؤال :آيا وقوف در مزدلفه داخل اتوبوس هايى كه حُجاج را از منى به عرفات منتقل مى كنند، مُجزى است؟ يعنى اگر اتوبوس مخصوص انتقال حجاج به مزدلفه در راه خود به منى بود و حاجى در آن بى آن كه اتوبوس توقف كند، نيت وقوف نمود، آيا با اين كار وقوف ركنى محقق مى شود؟

پاسخ: آرى، با اين كار وقوف ركنى محقق مى شود، اگرچه پيش از طلوع فجر راهى شوند.

سؤال :اگر مسئولان مراسم حج، هر منطقه از مشاعر مقدسه را به گروهى از حُجاج و طواف كنندگان اختصاص دهند، آيا اين كار به آنان حقى مى دهد به گونه اى كه اگر كسى در منطقه اى كه از نظر تقسيم بندى متعلق به ديگرى است، وقوف كرد، وقوفش صحيح نباشد؟

پاسخ: چنين نيست، ليكن مخالفت با قوانين تنظيم شده براى مراسم حج سزاوار نيست.

سؤال :اگر حاجى قسمتى از شب عيد را در مزدلفه بماند سپس براى انجام پاره اى كارها پيش از طلوع فجر به منى برود و ديگر براى وقوف مابين الطلوعين به مزدلفه بازنگردد، حجش چه حكمى دارد؟

پاسخ: بنابر اظهر حجش صحيح است و بايد گوسفندى كفاره دهد.

سؤال :اگر حاجى بر اثر جهل به حكم وقوف در مزدلفه ميان طلوع فجر و طلوع خورشيد روز عيد را از دست داد، آيا وقوف اضطرارى در آن برايش مُجزى است؟

پاسخ: اگر مدتى از شب عيد را در آن جا وقوف كرده باشد، اين كارش مُجزى است وگرنه در آن جا پيش از زوال خورشيد روز عيد وقوف كند و بدين ترتيب حجش صحيح است.

سؤال :جمعى از حُجاج در شب عيد، از عرفات براى وقوف در مزدلفه راهى مى شوند و به منطقه اى مى رسند كه به آنان گفته مى شود جزو مزدلفه است. آنان نيز شب را در آن جا مى مانند و روز بعد متوجه مى شوند كه جزو مزدلفه نبوده است، حكمشان چيست؟

پاسخ: اگر وقوف اضطرارى مزدلفه ـ يعنى وقوفى كم ميان طلوع خورشيد تا زوال روز عيد ـ را درك كنند، حجشان صحيح است وگرنه باطل است و به عمره مفرده منقلب مى شود.

سؤال :اگر حاجى در عرفات وقوف كرد و آن گاه بيهوش شد و تا زوال روز عيد به هوش نيامد، حكمش چيست؟

پاسخ: حجش باطل است و به عمره مفرده منقلب مى شود و بايد مناسك آن را به جاى آورد و از احرام خارج شود.

سؤال :اگر حاجى براى وقوف در عرفه يا مزدلفه نيت كند و تمام وقت را بخوابد، آيا وقوفش مُجزى است؟

پاسخ: اگر اول وقت نيت كند سپس ـ گرچه تا آخر وقت ـ بخوابد، مُجزى است. اما اگر پيش از دخول وقت نيت كند سپس تا آخر وقت بخوابد، احوط مُجزى نبودن آن است
  

 
پاسخ به احکام شرعی
 
موتور جستجوی سایت

تابلو اعلانات
  


پیوندها

حدیث روز
بسم الله الرحمن الرحیم
چهار پناهگاه در قرآن
   
أَبَانُ بْنُ عُثْمَانَ وَ هِشَامُ بْنُ سَالِمٍ وَ مُحَمَّدُ بْنُ حُمْرَانَ عَنِ الصَّادِقِ (علیه السلام) قَالَ:
عَجِبْتُ لِمَنْ فَزِعَ مِنْ أَرْبَعٍ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى أَرْبَعٍ
(۱) عَجِبْتُ لِمَنْ خَافَ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- حَسْبُنَا اللَّهُ وَ نِعْمَ الْوَكِيلُ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا فَانْقَلَبُوا بِنِعْمَةٍ مِنَ اللَّهِ وَ فَضْلٍ لَمْ يَمْسَسْهُمْ سُوءٌ
(۲) وَ عَجِبْتُ لِمَنِ اغْتَمَّ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- لا إِلهَ إِلَّا أَنْتَ سُبْحانَكَ إِنِّي كُنْتُ مِنَ الظَّالِمِينَ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- وَ نَجَّيْناهُ مِنَ الْغَمِّ وَ كَذلِكَ نُنْجِي الْمُؤْمِنِينَ
(۳) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ مُكِرَ بِهِ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- وَ أُفَوِّضُ أَمْرِي إِلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بَصِيرٌ بِالْعِبادِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- فَوَقاهُ اللَّهُ سَيِّئاتِ ما مَكَرُوا
(۴) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ أَرَادَ الدُّنْيَا وَ زِينَتَهَا كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- ما شاءَ اللَّهُ لا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- إِنْ تَرَنِ أَنَا أَقَلَّ مِنْكَ مالًا وَ وَلَداً. فَعَسى‏ رَبِّي أَنْ يُؤْتِيَنِ خَيْراً مِنْ جَنَّتِكَ وَ عَسَى مُوجِبَةٌ
    
آقا امام صادق (عليه السّلام) فرمود: در شگفتم از كسى كه از چهار چيز مى‌هراسد چرا بچهار چيز پناهنده نميشود:
(۱) شگفتم از آنكه ميترسد چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل« حَسْبُنَا اَللّٰهُ‌ وَ نِعْمَ‌ اَلْوَكِيلُ‌ » خداوند ما را بس است و چه وكيل خوبى است زيرا شنيدم خداى جل جلاله بدنبال آن ميفرمايد:بواسطۀ نعمت و فضلى كه از طرف خداوند شامل حالشان گرديد باز گشتند و هيچ بدى بآنان نرسيد.
(۲) و شگفتم در كسى كه اندوهناك است چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل:« لاٰ إِلٰهَ‌ إِلاّٰ أَنْتَ‌ سُبْحٰانَكَ‌ إِنِّي كُنْتُ‌ مِنَ‌ اَلظّٰالِمِينَ‌ » زيرا شنيدم خداى عز و جل بدنبال آن ميفرمايد در خواستش را برآورديم و از اندوه نجاتش داديم و مؤمنين را هم چنين ميرهانيم.
(۳) و در شگفتم از كسى كه حيله‌اى در بارۀ او بكار رفته چرا بفرمودۀ خداى تعالى پناه نمى‌برد« وَ أُفَوِّضُ‌ أَمْرِي إِلَى اَللّٰهِ‌ إِنَّ‌ اَللّٰهَ‌ بَصِيرٌ بِالْعِبٰادِ »:كار خود را بخدا واگذار ميكنيم كه خداوند بحال بندگان بينا است)زيرا شنيدم خداى بزرگ و پاك بدنبالش مى‌فرمايد خداوند او را از بديهائى كه در بارۀ او بحيله انجام داده بودند نگه داشت.
(۴) و در شگفتم از كسى كه خواستار دنيا و آرايش آن است چرا پناهنده نميشود بفرمايش خداى تبارك و تعالى(« مٰا شٰاءَ اَللّٰهُ‌ لاٰ قُوَّةَ‌ إِلاّٰ بِاللّٰهِ‌ »)(آنچه خدا خواست همان است و نيروئى جز به يارى خداوند نيست)زيرا شنيدم خداى عز اسمه بدنبال آن ميفرمايد اگر چه مرا در مال و فرزند از خودت كمتر مى‌بينى ولى اميد هست كه پروردگار من بهتر از باغ تو مرا نصيب فرمايد (و كلمۀ:عسى در اين آيه بمعناى اميد تنها نيست بلكه بمعناى اثبات و تحقق يافتن است).
من لا يحضره الفقيه، ج‏۴، ص: ۳۹۲؛
الأمالي( للصدوق)، ص: ۶؛
الخصال، ج‏۱، ص: ۲۱۸.

کلیه حقوق مادی و معنوی این پورتال محفوظ و متعلق به حجت الاسلام و المسلمین سید محمدحسن بنی هاشمی خمینی میباشد.

طراحی و پیاده سازی: FARTECH/فرتک - فکور رایانه توسعه کویر -