انهار
انهار
مطالب خواندنی

میقات

بزرگ نمایی کوچک نمایی

سؤال :در مناسك فرموده ايد كه براى زن حائض و مانند آن جايز است بيرونِ مسجد شجره مُحرم شود. حال اگر داخل مسجد شد و در آن جا مُحرم گشت، آيا احرامش صحيح است؟

پاسخ: اگر در حال گذر از مسجد با واردشدن از درىو بيرون رفتن از درى ديگر مُحرم شود، صحيح است. بلكه مطلقاً صحيح است.

سؤال :آيا نذر كردن جهت احرام پيش از ميقات از سوى كسى كه مى داند بدين سبب ناگزير از در سايه قرار گرفتن تحريم شده مى گردد، صحيح است؟

پاسخ: محل اشكال است.

سؤال :اگر مكلَّف با هواپيما به جده رسيد و از آن جا خواست به مدينه منوره برود ليكن به او اجازه داده نشد لذا با نذر از جده مُحرم شد و يا به جحفه رفت و از آن جا مُحرم گشت، سپس به او اجازه داده شد كه به مدينه برود، آيا جايز است از احرامش عدول كند و از مسجد شجره مُحرم شود، يا نه؟ و اگر جايز نيست و او از احرامش عدول كرد، تكليفش چيست؟

پاسخ: پس از آن كه احرامش درست صورت گرفت، جايز نيست از آن عدول كند. ليكن اگر نسبت به حكم مسأله جاهل بود و از لباس احرام درآمد و لباس دوخته پوشيد و يا ديگر مُحرّمات احرام را مرتكب شد، كفاره بر او واجب نيست، جز در مورد روغن معطر يا عطرآميز به خود زدن كه بنابر احتياط كفاره دارد.

سؤال :حدود مكه قديم چيست؟

پاسخ: بنابر روايات معصومين: حدود مكه عبارتند از : عقبه مدنى ها و عقبه ذى طوى.

سؤال :آيا مُحرم شدن از محلات جديد مكه مكرمه، مانند «شيشه»، «عزيزيه» و «شارع الستين» با توجه به اين كه پاره اى از آن ها نزديك بيست كيلومتر از مركز شهر فاصله دارند، صحيح است ؟

پاسخ: مُحرم شدن از محلات جديد اگر امروزه جزو اين شهر مقدس به شمار روند، بنابر اظهر جايز است، مگر محلاتى كه خارج از حرم باشند.

سؤال :در رساله مناسك فرموده ايد اگر مكلَّف بداند ـ گرچه اجمالاً ـ كه ميان جده و حرم نقطه محاذى يكى از ميقات ها وجود دارد ـ همچنان كه با توجه به محاذات جده با جحفه اين مسأله بعيد نيست ـ جايز است كه با نذر مُحرم شود. ليكن با توجه به اين ادّعا كه جده از نظر طول جغرافيايى پس از جحفه واقع شده است، گاه در وجود چنين نقطه محاذاتى شك مى شود و نمى توان وجود نقطه محاذاتى ميان آن و مكه مكرمه در مقايسه با جحفه تصور كرد. نظر حضرت عالى در اين باب چيست؟

پاسخ: نقشه هاى جغرافيايى نشان مى دهند كه جده از نظر طول جغرافيايى پيش از جحفه است، نه پس از آن. بنابراين، به نظر ما نقطه محاذى جحفه در جنوب شرقى جده قرار دارد.

سؤال :چگونه مى توانيم مكان محاذى ميقات را كه احرام بستن از آن جايز است براى كسى كه از هيچ يك از ميقات ها نمى گذرد، تعيين كنيم؟

پاسخ: اگر دو خط را در نظر بگيريم كه يكديگر را قطع مى كنند و زاويه اى ۹٠ درجه تشكيل مى دهند و يكى از آن ها از مكه مى گذرد و يكى از ميقات، در اين صورت اگر شخص مكلَّف در نقطه تقاطع به سمت مكه بايستد، در جايى ايستاده است كه محاذى آن ميقات است. معيار در اين مسأله نيز صدق عرفى است و دقت عقلى لازم نيست.

سؤال :با توجه به گسترش تازه اى كه در مسجد شجره صورت گرفته است و پنهان شدن آثار مسجد اصلى، آيا مُحرم شدن از هر جاى مسجد تازه، جايز است؟

پاسخ: بعيد نيست مُحرم شدن از هر جاى مسجد شجره حتى بخش هاى جديد آن جايز باشد

سؤال :در فرض سؤال قبلى، آيا به نظر حضرت عالى ميقات در قرن المنازل همان «هدا» است يا «وادى السيل»؟ يا آن كه معيار در آن اطمينان يافتن مكلَّف پس از تحقيق در مسأله است ؟

پاسخ: اين نكته تابع اطمينان مكلَّف است و در صورت اطمينان نيافتن، مى تواند با شيوه مذكور در مسأله قبل، از اين مشكل رهايى يابد.

سؤال :در مورد تعيين مكان ميقات در قرن المنازل بين «هدا» (وادى محرم) و «وادى السيل» اختلاف نظر است. با توجه به اين كه عده اى از افراد ثقه مى گويند هدا نسبت به وادى السيل از مكه دورتر است، آيا مكلَّف مى تواند پيش از رسيدن به آن و يا در همان نقطه با گفتن : «براى خدا بر من است كه از اين مكان مُحرم شوم» مُحرم گردد؟ يا آن كه براى رهايى از اين اختلاف احتياط كند و در هر دو نقطه مُحرم شود؟ و آيا نذر در ميقات هاى معين چه نذر پيش از رسيدن به آن باشد و چه پس از رسيدن به آن مشروع است؟

پاسخ: اگر «هدا» نسبت به مكه مكرمه پشت وادى السيل باشد، جايز است نذر كند كه در آن مُحرم شود و در اين صورت احرام در آن به هر تقديرى صحيح است و احتياجى به احتياط كردن و مُحرم شدن در دو نقطه نيست. همچنين صحيح است كه با نذر مُحرم شوند، چه پيش از رسيدن به ميقات هاى معين و چه در خود ميقات ها.

سؤال :در مناسك آمده است : كسى كه از ساير ميقات ها مُحرم مى شود اولى آن است كه اندكى راه برود و سپس لبيك بگويد. آيا مقصودتان، اندكى راه رفتن از خود ميقات است يا پس از گذشتن از آن؟

پاسخ: مقصود لبيك گفتن در ميقات است، اما پس از اندكى پيش رفتن از جايى كه در آن نيت احرام كرده اند.

سؤال :آيا ميقات در ميقات هاى پنجگانه (ذوالحليفه، جحفه، عتيق، قرن المنازل و يلملم) به مساجد آن ها اختصاص دارد، يا آن كه احرام در هر جايى از آن ها جايز است؟

پاسخ: در هر جايى از اين ميقات ها احرام جايز است، به جز ذوالحليفه كه به احتياط واجب در مسجد آن (مسجد شجره) مُحرم شوند و احرام بسته شود بيرون از آن ـ جز براى زنان حائض و نفساء ـ مُجزى نيست.

سؤال :در فرض سؤال قبلى اگر محرم نشدن از مسجد شجره و رفتن به جده بدون احرام براى مكلَّف جايز نباشد، ليكن او به عمد چنين كند، آيا بر او واجب است كه به مدينه بازگردد و از مسجد شجره مُحرم شود، يا آن كه برايش جايز است كه از جده با نذر مُحرم شود؟

پاسخ: جايز است كه به جحفه برود و از آن جا مُحرم شود، گرچه به سبب مُحرم نشدن از مسجد شجره معصيت كرده است. ليكن در هيچ حال جايز نيست كه با نذر از جده مُحرم شود.

سؤال :آيا جايز است كسى كه در مدينه منوره است و قصد اداى عمره يا حج دارد، براى پرهيز از مُحرم شدن از مسجد شجره مقصدش را جده قرار دهد و با هواپيما بدان جا برود. سپس با نذر يا غير آن از آن جا مُحرم شود؟

پاسخ: اگر هنگام آغاز مسافرتش از مدينه منوره، به دليل توقف كم در جده مثلاً چندساعته، عرفاً مسافر مكه به شمار رود، جايز نيست كه بدون احرام از مسجد شجره بگذرد. اما اگر عرفاً مسافر جده به شمار رود و سفرش از جده به مكه آغاز سفر ديگرى به شمار آيد، در اين صورت به تأخير انداختن احرام از مسجد شجره جايز است.

سؤال :آيا جايز است كسى كه از مسجد شجره مُحرم شده است، پس از احرام به مدينه منوره برگردد و از آن جا از طريق هوايى به جده مسافرت كند و سپس از آن جا راهى مكه گردد؟

پاسخ: اين كار فى نفسه جايز است. ليكن بر او واجب است كه از در سايه قرار گرفتنِ حرام، اجتناب كند.۱۵

سؤال :محاذات ميقات يعنى چه؟

پاسخ: اگر دو خط متقاطع فرض كنيم كه زاويهً قائمه نود درجه تشكيل دهند و يكى از آن دو خط در مكه و دومى از ميقات گذرد وقتى انسان در نقطه تقاطع رو به قبله و مكه مكرمه بايستد او در واقع در محاذات و برابر ميقات قرار گرفته است و اعتبار در چنين محاذاتى، صدق عرفى است و دقّت عقلى لازم نمى باشد .

سؤال :فرودگاه زايران حج ، شهر جدٌه مي باشد آيا حاجي مي تواند از جدٌه محرم شود؟

پاسخ: شهر جدٌه ميقات نيست و محاذي يكي از ميقات ها هم نمي باشد پس از احرام از آنجا براي حج و يا عمره صحيح نيست اما اگر حاجي بداند كه ميان شهر جدٌه وحرم ، جايي است كه با يكي از مقيات ها، محاذي مي باشد بعيد نيست كه احرام از آنجا صحيح باشد همچنانكه احتمال دارد حاجي از محاذات جحفه كه يكي از مقيات هاست بگذرد چنان كه او مي تواند از جده با نذر محرم شود .


  

 
پاسخ به احکام شرعی
 
موتور جستجوی سایت

تابلو اعلانات
  


پیوندها

حدیث روز
بسم الله الرحمن الرحیم
چهار پناهگاه در قرآن
   
أَبَانُ بْنُ عُثْمَانَ وَ هِشَامُ بْنُ سَالِمٍ وَ مُحَمَّدُ بْنُ حُمْرَانَ عَنِ الصَّادِقِ (علیه السلام) قَالَ:
عَجِبْتُ لِمَنْ فَزِعَ مِنْ أَرْبَعٍ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى أَرْبَعٍ
(۱) عَجِبْتُ لِمَنْ خَافَ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- حَسْبُنَا اللَّهُ وَ نِعْمَ الْوَكِيلُ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا فَانْقَلَبُوا بِنِعْمَةٍ مِنَ اللَّهِ وَ فَضْلٍ لَمْ يَمْسَسْهُمْ سُوءٌ
(۲) وَ عَجِبْتُ لِمَنِ اغْتَمَّ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- لا إِلهَ إِلَّا أَنْتَ سُبْحانَكَ إِنِّي كُنْتُ مِنَ الظَّالِمِينَ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- وَ نَجَّيْناهُ مِنَ الْغَمِّ وَ كَذلِكَ نُنْجِي الْمُؤْمِنِينَ
(۳) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ مُكِرَ بِهِ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- وَ أُفَوِّضُ أَمْرِي إِلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بَصِيرٌ بِالْعِبادِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- فَوَقاهُ اللَّهُ سَيِّئاتِ ما مَكَرُوا
(۴) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ أَرَادَ الدُّنْيَا وَ زِينَتَهَا كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- ما شاءَ اللَّهُ لا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- إِنْ تَرَنِ أَنَا أَقَلَّ مِنْكَ مالًا وَ وَلَداً. فَعَسى‏ رَبِّي أَنْ يُؤْتِيَنِ خَيْراً مِنْ جَنَّتِكَ وَ عَسَى مُوجِبَةٌ
    
آقا امام صادق (عليه السّلام) فرمود: در شگفتم از كسى كه از چهار چيز مى‌هراسد چرا بچهار چيز پناهنده نميشود:
(۱) شگفتم از آنكه ميترسد چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل« حَسْبُنَا اَللّٰهُ‌ وَ نِعْمَ‌ اَلْوَكِيلُ‌ » خداوند ما را بس است و چه وكيل خوبى است زيرا شنيدم خداى جل جلاله بدنبال آن ميفرمايد:بواسطۀ نعمت و فضلى كه از طرف خداوند شامل حالشان گرديد باز گشتند و هيچ بدى بآنان نرسيد.
(۲) و شگفتم در كسى كه اندوهناك است چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل:« لاٰ إِلٰهَ‌ إِلاّٰ أَنْتَ‌ سُبْحٰانَكَ‌ إِنِّي كُنْتُ‌ مِنَ‌ اَلظّٰالِمِينَ‌ » زيرا شنيدم خداى عز و جل بدنبال آن ميفرمايد در خواستش را برآورديم و از اندوه نجاتش داديم و مؤمنين را هم چنين ميرهانيم.
(۳) و در شگفتم از كسى كه حيله‌اى در بارۀ او بكار رفته چرا بفرمودۀ خداى تعالى پناه نمى‌برد« وَ أُفَوِّضُ‌ أَمْرِي إِلَى اَللّٰهِ‌ إِنَّ‌ اَللّٰهَ‌ بَصِيرٌ بِالْعِبٰادِ »:كار خود را بخدا واگذار ميكنيم كه خداوند بحال بندگان بينا است)زيرا شنيدم خداى بزرگ و پاك بدنبالش مى‌فرمايد خداوند او را از بديهائى كه در بارۀ او بحيله انجام داده بودند نگه داشت.
(۴) و در شگفتم از كسى كه خواستار دنيا و آرايش آن است چرا پناهنده نميشود بفرمايش خداى تبارك و تعالى(« مٰا شٰاءَ اَللّٰهُ‌ لاٰ قُوَّةَ‌ إِلاّٰ بِاللّٰهِ‌ »)(آنچه خدا خواست همان است و نيروئى جز به يارى خداوند نيست)زيرا شنيدم خداى عز اسمه بدنبال آن ميفرمايد اگر چه مرا در مال و فرزند از خودت كمتر مى‌بينى ولى اميد هست كه پروردگار من بهتر از باغ تو مرا نصيب فرمايد (و كلمۀ:عسى در اين آيه بمعناى اميد تنها نيست بلكه بمعناى اثبات و تحقق يافتن است).
من لا يحضره الفقيه، ج‏۴، ص: ۳۹۲؛
الأمالي( للصدوق)، ص: ۶؛
الخصال، ج‏۱، ص: ۲۱۸.


کلیه حقوق مادی و معنوی این پورتال محفوظ و متعلق به حجت الاسلام و المسلمین سید محمدحسن بنی هاشمی خمینی میباشد.

طراحی و پیاده سازی: FARTECH/فرتک - فکور رایانه توسعه کویر -