انهار
انهار
امکانات سایت
مطالب خواندنی

مبیت در منی

بزرگ نمایی کوچک نمایی

سؤال :آيا ماندن تمام شب در منى واجب است، يا خارج شدن از آن در بخشى از شب جايز است؟

پاسخ: حاجى مخيّر است كه از اول شب تا نيمه آن يا از نزديكى هاى نيمه شب تا سپيده دم در آن جا بماند.

سؤال :اگر حاجى قصد مبيت (ماندن شبانه) در منى كرد. سپس بر اثر ضرورت ناچار شد آن جا را ترك و مبيت را رها كند، آيا كفاره دارد؟

پاسخ: آرى، بنابر احتياط بايد گوسفندى كفاره دهد.

سؤال :روز دوازدهم ذى حجه در منى به شدت ازدحام مى شود، چه براى رمى و چه براى كوچ از آن پس از زوال، حال تكليف افراد ناتوان، بيماران و زنان نسبت به رمى و كوچ بعدازظهر روز دوازدهم چيست؟

پاسخ: اگر بر اثر شدت ازدحام اين كسان خودشان نتوانند رمى كنند، مى توانند براى آن نايب بگيرند و اگر ازدحام مانع كوچشان پس از زوال روز دوازدهم شود، در صورتى كه مى توانند بدون سختى و حرج آن شب را در منى بمانند، بايد چنين كنند وگرنه برايشان جايز است كه پيش از زوال از آن جا كوچ كنند.

سؤال :مبيت نيمه اول شب در منى افضل است يا نيمه دوم آن؟

پاسخ: افضليتى براى هيچ يك ثابت نشده است، البته احتياط در مبيت نيمه اول است.

سؤال :كسى كه براى مبيت در منى مى خواهد بدان جا برگردد، اما شدت ازدحام مانعش مى شود، تكليفش چيست؟

پاسخ: اگر از مكه خارج شده باشد، كفاره ندارد و اگر در آن جا شب را مانده باشد، بنابر احتياط بايد گوسفندى كفاره دهد.

سؤال :مردى شب را در منى بدون نيت مبيت، مى ماند، زيرا معتقد است كه اين كار واجب نيست و تنها از آن جهت مانده است تا بتواند اول روز به راحتى رمى كند، آيا كفاره اى بر او لازم مى آيد؟

پاسخ: ظاهراً بدين سبب كفاره ثابت نمى شود.

سؤال :اگر حاجى جمرات سه گانه را صبح روز دوازدهم رمى كرد، آيا برايش جايز است كه به منزلش در مكه بازگردد و سپس پيش از زوال به منى برگردد، تا پس از زوال از آن جا كوچ كند؟ يا آن كه كوچ از منى جز پس از زوال جايز نيست؟

پاسخ: اگر در مكه چيزى به جاى گذاشته باشد كه مستلزم بازگشتش است، مانند آن كه وسائل خود را آن جا گذاشته باشد، خارج شدن برايش جايز است وگرنه بنابر احتياط جايز نيست، گرچه قصد بازگشت را داشته باشد. به هر تقدير واجب نيست كه بازگشتش به منى پيش از زوال باشد، بلكه جايز است پس از آن به منى بازگردد تا قبل از غروب همان روز يا روز سيزدهم از آن جا كوچ كند

سؤال :اگر حاجى اول صبح روز دوازدهم جمرات سه گانه را رمى كرد و سپس به مكه بازگشت، آيا بر او واجب است كه قبل از زوال به منى بازگردد؟

پاسخ: اگر حاجى بعد از رمى و قبل از زوال از منى خارج شد و در آن چيزى به جاى گذاشت كه مستلزم بازگشتش بود، مانند آن كه وسائل خود را جاى گذاشته بود، بر او لازم است كه بدان جا برگردد. حتى بنابر احتياط بايد بدان جا برگردد، اگرچه چيزى كه مستلزم بازگشتش باشد، در آن نداشته باشد و بنابر اظهر خروج در صورت اول و جايز است و در صورت دوم احتياط واجب ترك آن است.

به هر تقدير واجب نيست كه بازگشتش به منى قبل از زوال باشد، بلكه جايز است كه پس از آن نيز برگردد، زيرا معيار آن است كه نَفْر (كوچ از منى) قبل از زوال نباشد. لذا جايز است كه پس از زوال بازگردد. تا قبل از غروب همان روز يا پس از رمى در صبح روز سيزدهم از آن كوچ كند.

سؤال :در مناسك فرموده ايد كه از مكه براى بازگشتن به منى خارج مى شود و از عقبه مدنى ها مى گذرد، برايش جايز است كه قبل از رسيدن به منى در راه بخوابد. حال اگر حاجى ساكن منطقه عزيزيه يا شيشه ـ كه هر دو پس از عقبه مدنى ها واقع شده است ـ بود، آيا برايش جايز است كه چون از بخش قديمى مكه خارج شد به اختيار خود در منزل بخوابد و به منى نرود؟

پاسخ: اين كار برايش جايز نيست.

سؤال :كسى كه رمى در شب دوازدهم برايش جايز است، مانند زن، كودك و شخص ناتوان، اگر رمى كرد و به مكه بازگشت، آيا بر او واجب است كه تا پيش از ظهر روز دوازدهم به منى بازگردد تا بعدازظهر از آن كوچ كند؟

پاسخ: اين سؤال مبنى بر جواز رمى جمرات سه گانه در شب براى كسى است كه بر اثر شدت ازدحام بر جان خود ترسان است، مانند زن، كودك و شخص ناتوان، ليكن نظر ما آن است كه جواز رمى در شب ـ جز رمى جمره عقبه در شب عيد ـ مختص كسى است كه در روز حتى به مقدار رمى كردن نيز نمى تواند توقف كند، مانند كسى كه مى ترسد و چوپان و بنده، اما زنان و كودكان و افراد ناتوان و مانند آن ها كه بر اثر شدت ازدحام و جز آن نمى توانند در روز رمى كنند، براى اين كار بايد نايب بگيرند، گرچه احتياط اولى آن است كه ميان آن دو جمع كنند و هم شبانه رمى كنند و هم براى رمى در روز نايب بگيرند.

بنابر قول اول، براى كسى كه در شب دوازدهم رمى كرده و مى تواند روز نيز در منى بماند ـ نه مانند كسى كه مى ترسد و بنده و چوپان ـ جايز نيست كه پس از رمى كوچ كند و اگر از منى به سوى مكه براى طواف و يا كار ديگرى خارج شد، بر او واجب است به آن جا بازگردد تا پس از زوال روز دوازدهم و يا بعد از رمى در صبح روز سيزدهم ـ به شرحى كه در جواب سؤال ۳۸۲ گذشت ـ از آن جا كوچ كند.

سؤال :حكومت عربستان براي حاجيان در عرفات و مني جاها را اختصاص ميدهد وما نمي دانيم آيا آنها در داخل حدود مني و عرفات هستند كه حاجي بايد وقوف كند يا خارج اند و آيا پرس و جو در اين مورد لازم است؟

پاسخ: اگر حدود اعلام شده كه داراي علائم نصب شده مي باشد نسل به نسل معلوم بوده است پرس و جو لازم نيست
  

 
پاسخ به احکام شرعی
 
موتور جستجوی سایت

تابلو اعلانات
  


پیوندها

حدیث روز
بسم الله الرحمن الرحیم
چهار پناهگاه در قرآن
   
أَبَانُ بْنُ عُثْمَانَ وَ هِشَامُ بْنُ سَالِمٍ وَ مُحَمَّدُ بْنُ حُمْرَانَ عَنِ الصَّادِقِ (علیه السلام) قَالَ:
عَجِبْتُ لِمَنْ فَزِعَ مِنْ أَرْبَعٍ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى أَرْبَعٍ
(۱) عَجِبْتُ لِمَنْ خَافَ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- حَسْبُنَا اللَّهُ وَ نِعْمَ الْوَكِيلُ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا فَانْقَلَبُوا بِنِعْمَةٍ مِنَ اللَّهِ وَ فَضْلٍ لَمْ يَمْسَسْهُمْ سُوءٌ
(۲) وَ عَجِبْتُ لِمَنِ اغْتَمَّ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- لا إِلهَ إِلَّا أَنْتَ سُبْحانَكَ إِنِّي كُنْتُ مِنَ الظَّالِمِينَ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- وَ نَجَّيْناهُ مِنَ الْغَمِّ وَ كَذلِكَ نُنْجِي الْمُؤْمِنِينَ
(۳) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ مُكِرَ بِهِ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- وَ أُفَوِّضُ أَمْرِي إِلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بَصِيرٌ بِالْعِبادِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- فَوَقاهُ اللَّهُ سَيِّئاتِ ما مَكَرُوا
(۴) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ أَرَادَ الدُّنْيَا وَ زِينَتَهَا كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- ما شاءَ اللَّهُ لا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- إِنْ تَرَنِ أَنَا أَقَلَّ مِنْكَ مالًا وَ وَلَداً. فَعَسى‏ رَبِّي أَنْ يُؤْتِيَنِ خَيْراً مِنْ جَنَّتِكَ وَ عَسَى مُوجِبَةٌ
    
آقا امام صادق (عليه السّلام) فرمود: در شگفتم از كسى كه از چهار چيز مى‌هراسد چرا بچهار چيز پناهنده نميشود:
(۱) شگفتم از آنكه ميترسد چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل« حَسْبُنَا اَللّٰهُ‌ وَ نِعْمَ‌ اَلْوَكِيلُ‌ » خداوند ما را بس است و چه وكيل خوبى است زيرا شنيدم خداى جل جلاله بدنبال آن ميفرمايد:بواسطۀ نعمت و فضلى كه از طرف خداوند شامل حالشان گرديد باز گشتند و هيچ بدى بآنان نرسيد.
(۲) و شگفتم در كسى كه اندوهناك است چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل:« لاٰ إِلٰهَ‌ إِلاّٰ أَنْتَ‌ سُبْحٰانَكَ‌ إِنِّي كُنْتُ‌ مِنَ‌ اَلظّٰالِمِينَ‌ » زيرا شنيدم خداى عز و جل بدنبال آن ميفرمايد در خواستش را برآورديم و از اندوه نجاتش داديم و مؤمنين را هم چنين ميرهانيم.
(۳) و در شگفتم از كسى كه حيله‌اى در بارۀ او بكار رفته چرا بفرمودۀ خداى تعالى پناه نمى‌برد« وَ أُفَوِّضُ‌ أَمْرِي إِلَى اَللّٰهِ‌ إِنَّ‌ اَللّٰهَ‌ بَصِيرٌ بِالْعِبٰادِ »:كار خود را بخدا واگذار ميكنيم كه خداوند بحال بندگان بينا است)زيرا شنيدم خداى بزرگ و پاك بدنبالش مى‌فرمايد خداوند او را از بديهائى كه در بارۀ او بحيله انجام داده بودند نگه داشت.
(۴) و در شگفتم از كسى كه خواستار دنيا و آرايش آن است چرا پناهنده نميشود بفرمايش خداى تبارك و تعالى(« مٰا شٰاءَ اَللّٰهُ‌ لاٰ قُوَّةَ‌ إِلاّٰ بِاللّٰهِ‌ »)(آنچه خدا خواست همان است و نيروئى جز به يارى خداوند نيست)زيرا شنيدم خداى عز اسمه بدنبال آن ميفرمايد اگر چه مرا در مال و فرزند از خودت كمتر مى‌بينى ولى اميد هست كه پروردگار من بهتر از باغ تو مرا نصيب فرمايد (و كلمۀ:عسى در اين آيه بمعناى اميد تنها نيست بلكه بمعناى اثبات و تحقق يافتن است).
من لا يحضره الفقيه، ج‏۴، ص: ۳۹۲؛
الأمالي( للصدوق)، ص: ۶؛
الخصال، ج‏۱، ص: ۲۱۸.

کلیه حقوق مادی و معنوی این پورتال محفوظ و متعلق به حجت الاسلام و المسلمین سید محمدحسن بنی هاشمی خمینی میباشد.

طراحی و پیاده سازی: FARTECH/فرتک - فکور رایانه توسعه کویر -