انهار
انهار
امکانات سایت
مطالب خواندنی

احرام

بزرگ نمایی کوچک نمایی

سؤال : اگر مكلف فراموش كرد كه براى حج تمتع مُحرم شود و يا به حكم وجوب آن جاهل بود و تنها پس از وقوف در عرفات يا مزدلفه، متوجه خطاى خود گشت، در اين حال تكليفش چيست؟

پاسخ: اگر در عرفات يادش آمد كه مُحرم نشده است و يا حكم مسأله را دانست و توانست به مكه بازگردد و از آن جا مُحرم شود، واجب است كه چنين كند و اگر به دليل تنگى وقت يا عذرى ديگر نتوانست به مكه بازگردد، از همان جا كه هست مُحرم شود و حجش صحيح است. همچنين اگر هنگام وقوف در مزدلفه به ياد آورد و يا حكم مسأله را دانست، از همان جا مُحرم شود، گرچه بتواند به مكه بازگردد و از آن جا مُحرم شود.

سؤال :اگر شخصى براى عمره تمتع از جايى كه مى پندارد ميقات است، مُحرم شود و پس از انجام پاره اى از مناسك، متوجه شود كه آن جا ميقات نبوده است، چه كند؟

پاسخ: بدان چه انجام داده است، اعتنا نكند و حكم آن كه بر اثر جهل از ميقات مُحرم نشده است بر او جارى مى شود كه ما در مسأله ۱۶۹ رساله مناسك ذكر كرده ايم.

سؤال :اگر زن لبيك و يا قرائت نماز طوافش را بلند بگويد، به گونه اى كه نامحرم صدايش را بشنود، آيا عملش باطل مى شود؟

پاسخ: باطل نمى شود

سؤال :زنى كه عادتش مضطر به است اگر پيش از آن كه مُحرم شود خون ببيند و نداند كه آيا تا روز عرفه بند مى آيد تا او بتواند عمره تمتع را به جاى آورد و در نتيجه بر او لازم شود براى آن مُحرم شود و يا آن كه خون بند نمى آيد و او بايد براى حج اِفراد مُحرم شود، تكليفش چيست؟

پاسخ: مُحرم شدن براى آن چه در علم خدا بر او واجب است، مُجزى است و برايش كفايت مى كند.

سؤال :آيا جايز است كسى كه براى عمره يا حج مُحرم شده است، از احرامش عدول كند و مناسك را به جاى نياورد؟

پاسخ: جايز نيست چنين كند و اگر عدول كرد، در صورتى كه در عمره تمتع يا حج باشد و مناسك را به جاى نياورد تا آن كه زمان معين آن دو گذشت، احرامش باطل است. اما اگر در عمره مفرده باشد، جز با اداى مناسك از احرامش بيرون نمى آيد.

سؤال :اگر زن بخواهد قبل از ميقات با نذر مُحرم شود، آيا بدون اجازه شوهرش اين نذر صحيح است؟

پاسخ: در صورتى كه اين نذر با حق تمتع شوهر از او منافاتى نداشته باشد ـ مانند آن كه در اين مدت از او دور باشد ـ يا آن كه اين حج بر او واجب بوده باشد، مانند حجة الاسلام و يا حجى كه پيش از ازدواج بر اثر نذر بر او واجب شده باشد و راه مُحرم شدن منحصر به نذر قبل از ميقات باشد، نذرش صحيح است. در غير اين چند صورت، صحت نذرش منوط به اجازه شوهر است.

سؤال :آيا مُحرم شدن از ميقات افضل است، يا قبل از آن با نذر؟

پاسخ: مُحرم شدن از ميقات افضل است.

سؤال :اگر مكلَّف نيت انجام حج مستحبى را داشته باشد، اما به هنگام احرام خطا كرد و نيت اداى حجة الاسلام را نمود، چه كند؟

پاسخ: اگر شروط حجة الاسلام در او جمع نشده باشد، در هر صورت حجش مستحبى است

سؤال :آيا راهنماى حجاج كه كارش ايجاب مى كند مدت بسيارى در كشتارگاه بماند، لازم است لباس احرام خود را در صورتى كه با خون يا چيز ديگر نجس شده فوراً عوض يا تطهير كند؟

پاسخ: آرى، بنابر احتياط بر او لازم است كه آن را عوض يا تطهير كند.

سؤال :آيا براى شخص مُحرم جايز است كه پس از پايان احرام، «ردا» را از دوش خود بيندازد و تنها با «ازار» بماند و با اين حالت اعمال را به جاى آورد؟

پاسخ: جايز است.

سؤال :آيا بر زن واجب است كه در حال احرام از لباس هاى دوخته بپرهيزد، يا آن كه جايز است در لباس هاى عادى خود مُحرم شود؟

پاسخ: جايز است كه در لباس هاى عادى خود مُحرم شود.

سؤال :اگر حاجى پس از دو وقوف متوجه شد كه تلبيه اش به صورت صحيحى نبوده است، تكليفش چيست؟

پاسخ: اگر در آن هنگام به همان صورت ممكن لبيك گفته باشد و غلط در تلفظ در حدى نبوده باشد كه مانع صدق عرفى لبيك بر آن شود، تكليفى ندارد وگرنه بايد در همان جا كه هست دوباره لبيك بگويد و حجش نيز صحيح است.

سؤال :كسى كه حج واجب خود را به جاى آورده است و بار ديگر امكان رفتن به حج برايش فراهم شده است، نيت اين حجش چگونه باشد تا اگر حج اولى او دچار خللى شده باشد، بديل آن گردد و اگر درست بوده باشد مستحبى گردد؟

پاسخ: نيت امتثال فرمانى كه بالفعل متوجه او شده است، كند، گرچه نداند كه واجب است يا مستحب.

سؤال :كسى كه براى عمره يا حج نايب ديگرى است، آيا جايز است كه با نذر قبل از ميقات مُحرم شود، يا آن كه لازم است از خود ميقات مُحرم شود؟

پاسخ: جايز است كه قبل از ميقات با نذر مُحرم شود.

سؤال :شخصى در ميقات تلبيه را فراموش مى كند و تا رسيدن به مكه به يادش نمى آيد كه لبيك بگويد. تكليف او چيست؟

پاسخ: اگر بتواند به ميقات بازگردد و از آن جا مُحرم شود، بر او واجب است كه برگردد وگرنه اين مسأله چند صورت دارد كه در مسأله ۱۶۹ رساله مناسك ذكر كرده ايم. بدان جا رجوع شود.

سؤال :آيا احتياط در مورد ترك وقف به حركت و وصل به سكون در نماز، در لبيك گويى نيز جارى است؟

پاسخ: آرى در آن نيز جارى است، ليكن از نظر ما اين احتياط مستحب است.

سؤال :آيا استفاده از كمربندهاى شلوار بر روى لباس احرام در صورتى كه رنگ كمربند مشكي و يا... باشد اشكال دارد؟

پاسخ: مانعى ندارد .

سؤال :احرام به نذر يعنى چه؟

پاسخ: احرام براى حج جز از ميقات و يا محاذى آن، جايز نيست و اگر شخصى بخواهد قبل از رسيدن به ميقات، احرام ببندد، مى تواند با خواندن صيغه نذر شرعى كند مثلاَ بگويد: براى خدا بر عهده من است كه در فلان جا محرم شوم.بدين ترتيب محرم شدن از چنان جايى جايز مى شود اگرچه آنجا، ميقات و يا محاذى آن نباشد.

سؤال :آيا فرد محرم چه مرد و چه زن مى تواند از ماسك هايى كه بينى و دهان را مى پوشاند استفاده كنند؟ در صورتيكه مى توان از اين ماسكها استفاده كرد در مورد ماسك هايى كه بصورت پارچه اى بوده و دوخته شده مى باشد حكم چه مى باشد؟

پاسخ: خانم ها در حال احرام به احتياط واجب از ماسك استفاده نكنند و نسبت به آقايان اگر مانع از استشمام بوهاى بد نباشد مانعى ندارد.

سؤال :آيا آويختن تسبيح و نظائر آن به گردن به هنگام وضو (در حال احرام) و يا دو لايه كردن آن در بازو در حال احرام اشكال دارد؟

پاسخ: خير اشكال ندارد.

سؤال :هنگام محرم بودن اگر در خواب انسان محتلم شود آيا از محرم بودن خارج مي شود ؟ اگر بدين گونه است بايد چه کار کرد ؟

پاسخ: احتلام به احرام او ضرري ندارد .

سؤال :فرودگاه زايران حج ، شهر جدٌه مي باشد آيا حاجي مي تواند از جدٌه محرم شود؟

پاسخ: شهر جدٌه ميقات نيست و محاذي يكي از ميقات ها هم نمي باشد پس از احرام از آنجا براي حج و يا عمره صحيح نيست اما اگر حاجي بداند كه ميان شهر جدٌه و حرم، جايي است كه با يكي از میقات ها، محاذي مي باشد بعيد نيست كه احرام از آنجا صحيح باشد همچنانكه احتمال دارد حاجي از محاذات جحفه كه يكي از میقات هاست بگذرد چنان كه او مي تواند از جده با نذر محرم شود.
  

 
پاسخ به احکام شرعی
 
موتور جستجوی سایت

تابلو اعلانات
  


پیوندها

حدیث روز
بسم الله الرحمن الرحیم
چهار پناهگاه در قرآن
   
أَبَانُ بْنُ عُثْمَانَ وَ هِشَامُ بْنُ سَالِمٍ وَ مُحَمَّدُ بْنُ حُمْرَانَ عَنِ الصَّادِقِ (علیه السلام) قَالَ:
عَجِبْتُ لِمَنْ فَزِعَ مِنْ أَرْبَعٍ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى أَرْبَعٍ
(۱) عَجِبْتُ لِمَنْ خَافَ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- حَسْبُنَا اللَّهُ وَ نِعْمَ الْوَكِيلُ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا فَانْقَلَبُوا بِنِعْمَةٍ مِنَ اللَّهِ وَ فَضْلٍ لَمْ يَمْسَسْهُمْ سُوءٌ
(۲) وَ عَجِبْتُ لِمَنِ اغْتَمَّ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- لا إِلهَ إِلَّا أَنْتَ سُبْحانَكَ إِنِّي كُنْتُ مِنَ الظَّالِمِينَ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- وَ نَجَّيْناهُ مِنَ الْغَمِّ وَ كَذلِكَ نُنْجِي الْمُؤْمِنِينَ
(۳) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ مُكِرَ بِهِ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- وَ أُفَوِّضُ أَمْرِي إِلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بَصِيرٌ بِالْعِبادِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- فَوَقاهُ اللَّهُ سَيِّئاتِ ما مَكَرُوا
(۴) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ أَرَادَ الدُّنْيَا وَ زِينَتَهَا كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- ما شاءَ اللَّهُ لا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- إِنْ تَرَنِ أَنَا أَقَلَّ مِنْكَ مالًا وَ وَلَداً. فَعَسى‏ رَبِّي أَنْ يُؤْتِيَنِ خَيْراً مِنْ جَنَّتِكَ وَ عَسَى مُوجِبَةٌ
    
آقا امام صادق (عليه السّلام) فرمود: در شگفتم از كسى كه از چهار چيز مى‌هراسد چرا بچهار چيز پناهنده نميشود:
(۱) شگفتم از آنكه ميترسد چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل« حَسْبُنَا اَللّٰهُ‌ وَ نِعْمَ‌ اَلْوَكِيلُ‌ » خداوند ما را بس است و چه وكيل خوبى است زيرا شنيدم خداى جل جلاله بدنبال آن ميفرمايد:بواسطۀ نعمت و فضلى كه از طرف خداوند شامل حالشان گرديد باز گشتند و هيچ بدى بآنان نرسيد.
(۲) و شگفتم در كسى كه اندوهناك است چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل:« لاٰ إِلٰهَ‌ إِلاّٰ أَنْتَ‌ سُبْحٰانَكَ‌ إِنِّي كُنْتُ‌ مِنَ‌ اَلظّٰالِمِينَ‌ » زيرا شنيدم خداى عز و جل بدنبال آن ميفرمايد در خواستش را برآورديم و از اندوه نجاتش داديم و مؤمنين را هم چنين ميرهانيم.
(۳) و در شگفتم از كسى كه حيله‌اى در بارۀ او بكار رفته چرا بفرمودۀ خداى تعالى پناه نمى‌برد« وَ أُفَوِّضُ‌ أَمْرِي إِلَى اَللّٰهِ‌ إِنَّ‌ اَللّٰهَ‌ بَصِيرٌ بِالْعِبٰادِ »:كار خود را بخدا واگذار ميكنيم كه خداوند بحال بندگان بينا است)زيرا شنيدم خداى بزرگ و پاك بدنبالش مى‌فرمايد خداوند او را از بديهائى كه در بارۀ او بحيله انجام داده بودند نگه داشت.
(۴) و در شگفتم از كسى كه خواستار دنيا و آرايش آن است چرا پناهنده نميشود بفرمايش خداى تبارك و تعالى(« مٰا شٰاءَ اَللّٰهُ‌ لاٰ قُوَّةَ‌ إِلاّٰ بِاللّٰهِ‌ »)(آنچه خدا خواست همان است و نيروئى جز به يارى خداوند نيست)زيرا شنيدم خداى عز اسمه بدنبال آن ميفرمايد اگر چه مرا در مال و فرزند از خودت كمتر مى‌بينى ولى اميد هست كه پروردگار من بهتر از باغ تو مرا نصيب فرمايد (و كلمۀ:عسى در اين آيه بمعناى اميد تنها نيست بلكه بمعناى اثبات و تحقق يافتن است).
من لا يحضره الفقيه، ج‏۴، ص: ۳۹۲؛
الأمالي( للصدوق)، ص: ۶؛
الخصال، ج‏۱، ص: ۲۱۸.

کلیه حقوق مادی و معنوی این پورتال محفوظ و متعلق به حجت الاسلام و المسلمین سید محمدحسن بنی هاشمی خمینی میباشد.

طراحی و پیاده سازی: FARTECH/فرتک - فکور رایانه توسعه کویر -