انهار
انهار
امکانات سایت
مطالب خواندنی

آیت الله العظمــی صافی گلپایگانی(مدظله)

بزرگ نمایی کوچک نمایی

سؤال: آيا مي‎توان در حال خواندن خطبه‎هاي نماز جمعه، به كارهايي مثل تسبيح و صلوات و تلاوت قرآن و غيره پرداخت؟

پاسخ:  سكوت كردن و گوش دادن به خطبه‎ها، بنا بر احتياط واجب است. گوش نكردن يا حرف زدن، نماز جمعه را باطل نمي‎كند و اگر ذكر گفتن، همراه گوش كردن خطبه‎ها باشد، اشكال ندارد.

سؤال: اگر به خطبه‎هاي نماز جمعه نرسيديم و در ركوع ركعت اول اقتدا كرديم، نماز جمعه صحيح است يا بايد دو ركعت ديگر بجاي خطبه‎ها بخوانيم؟

پاسخ:  در مورد سؤال كه در ركوع ركعت اول نماز جمعه اقتدا كرديد، نماز صحيح است و به خواندن دو ركعت نماز ديگر بجاي خطبه‎ها نياز نيست.

سؤال: همزمان با نماز جمعه مي‎توان نماز ظهر و عصر را در اول وقت خواند؟

پاسخ:  بلي، مانعي ندارد؛ هر چند اگر نماز جمعه در محلي برگزار مي‎شود، بهتر است خواندن نماز ظهر را تا پايان نماز جمعه به تأخير اندازند.

سؤال: شخصي مدتي در نماز جمعه شركت كرده و نماز ظهر را نمي‎خوانده است اكنون متوجه شده كه مرجع تقليدش مي‎فرمايد: «بنا بر احتياط پس از نماز جمعه بايد نماز ظهر هم خوانده شود» فعلاً تكليف او چيست؟ بجا آوردن قضاي نمازهاي ظهر جمعه يا قضاي نمازهاي ظهر و عصر جمعه يا...؟

پاسخ:  اگر در اين مسئله احتياطي به مرجع ديگري كه نماز جمعه را كافي از نماز ظهر مي‎داند مراجعه نمايد، نياز به قضاي نمازهاي ظهر گذشته نيست و در آينده هم نيازي به اعاده نماز ظهر ندارد.

سؤال:  آيا شركت در نماز جمعه واجب است؟

پاسخ:  خواندن نماز جمعه در زمان غيبت احتياطاً و به رجاء مطلوبيت جايز است.لكن نبايد اكتفا به نماز جمعه نمايند، و نماز ظهر را هم بنابر احتياط بجا آورند و اقتداء به نماز عصر امامي كه نماز جمعه را خوانده و نماز ظهر را نخوانده، بنابر احتياط صحيح نيست، مگر اين كه بعد از نماز جمعه، امام نيز نماز ظهر را احتياطاً بخواند.
  

 
پاسخ به احکام شرعی
 
موتور جستجوی سایت

تابلو اعلانات

 




پیوندها

حدیث روز
بسم الله الرحمن الرحیم
چهار پناهگاه در قرآن
   
أَبَانُ بْنُ عُثْمَانَ وَ هِشَامُ بْنُ سَالِمٍ وَ مُحَمَّدُ بْنُ حُمْرَانَ عَنِ الصَّادِقِ (علیه السلام) قَالَ:
عَجِبْتُ لِمَنْ فَزِعَ مِنْ أَرْبَعٍ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى أَرْبَعٍ
(۱) عَجِبْتُ لِمَنْ خَافَ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- حَسْبُنَا اللَّهُ وَ نِعْمَ الْوَكِيلُ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا فَانْقَلَبُوا بِنِعْمَةٍ مِنَ اللَّهِ وَ فَضْلٍ لَمْ يَمْسَسْهُمْ سُوءٌ
(۲) وَ عَجِبْتُ لِمَنِ اغْتَمَّ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- لا إِلهَ إِلَّا أَنْتَ سُبْحانَكَ إِنِّي كُنْتُ مِنَ الظَّالِمِينَ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- وَ نَجَّيْناهُ مِنَ الْغَمِّ وَ كَذلِكَ نُنْجِي الْمُؤْمِنِينَ
(۳) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ مُكِرَ بِهِ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- وَ أُفَوِّضُ أَمْرِي إِلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بَصِيرٌ بِالْعِبادِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- فَوَقاهُ اللَّهُ سَيِّئاتِ ما مَكَرُوا
(۴) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ أَرَادَ الدُّنْيَا وَ زِينَتَهَا كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- ما شاءَ اللَّهُ لا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- إِنْ تَرَنِ أَنَا أَقَلَّ مِنْكَ مالًا وَ وَلَداً. فَعَسى‏ رَبِّي أَنْ يُؤْتِيَنِ خَيْراً مِنْ جَنَّتِكَ وَ عَسَى مُوجِبَةٌ
    
آقا امام صادق (عليه السّلام) فرمود: در شگفتم از كسى كه از چهار چيز مى‌هراسد چرا بچهار چيز پناهنده نميشود:
(۱) شگفتم از آنكه ميترسد چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل« حَسْبُنَا اَللّٰهُ‌ وَ نِعْمَ‌ اَلْوَكِيلُ‌ » خداوند ما را بس است و چه وكيل خوبى است زيرا شنيدم خداى جل جلاله بدنبال آن ميفرمايد:بواسطۀ نعمت و فضلى كه از طرف خداوند شامل حالشان گرديد باز گشتند و هيچ بدى بآنان نرسيد.
(۲) و شگفتم در كسى كه اندوهناك است چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل:« لاٰ إِلٰهَ‌ إِلاّٰ أَنْتَ‌ سُبْحٰانَكَ‌ إِنِّي كُنْتُ‌ مِنَ‌ اَلظّٰالِمِينَ‌ » زيرا شنيدم خداى عز و جل بدنبال آن ميفرمايد در خواستش را برآورديم و از اندوه نجاتش داديم و مؤمنين را هم چنين ميرهانيم.
(۳) و در شگفتم از كسى كه حيله‌اى در بارۀ او بكار رفته چرا بفرمودۀ خداى تعالى پناه نمى‌برد« وَ أُفَوِّضُ‌ أَمْرِي إِلَى اَللّٰهِ‌ إِنَّ‌ اَللّٰهَ‌ بَصِيرٌ بِالْعِبٰادِ »:كار خود را بخدا واگذار ميكنيم كه خداوند بحال بندگان بينا است)زيرا شنيدم خداى بزرگ و پاك بدنبالش مى‌فرمايد خداوند او را از بديهائى كه در بارۀ او بحيله انجام داده بودند نگه داشت.
(۴) و در شگفتم از كسى كه خواستار دنيا و آرايش آن است چرا پناهنده نميشود بفرمايش خداى تبارك و تعالى(« مٰا شٰاءَ اَللّٰهُ‌ لاٰ قُوَّةَ‌ إِلاّٰ بِاللّٰهِ‌ »)(آنچه خدا خواست همان است و نيروئى جز به يارى خداوند نيست)زيرا شنيدم خداى عز اسمه بدنبال آن ميفرمايد اگر چه مرا در مال و فرزند از خودت كمتر مى‌بينى ولى اميد هست كه پروردگار من بهتر از باغ تو مرا نصيب فرمايد (و كلمۀ:عسى در اين آيه بمعناى اميد تنها نيست بلكه بمعناى اثبات و تحقق يافتن است).
من لا يحضره الفقيه، ج‏۴، ص: ۳۹۲؛
الأمالي( للصدوق)، ص: ۶؛
الخصال، ج‏۱، ص: ۲۱۸.

کلیه حقوق مادی و معنوی این پورتال محفوظ و متعلق به حجت الاسلام و المسلمین سید محمدحسن بنی هاشمی خمینی میباشد.

طراحی و پیاده سازی: FARTECH/فرتک - فکور رایانه توسعه کویر -