انهار
انهار
امکانات سایت
مطالب خواندنی

واجبات وقت تخلّی

بزرگ نمایی کوچک نمایی

واجبات تخلّی

 
_________________
1-  لازم نیست با چیز مخصوصی عورت خود را بپوشاند، اگر مثلا با دست هم آن را بپوشاند، کافی است .                  [58]
 آیت الله شبیری زنجانی : و اگر به جهت تاریکی یا فرو رفتن در گودال یا آب کدر و مانند آن عورت دیده نشود، کفایت می کند.
آیت الله مکارم شیرازی : برای پوشاندن عورت از هر چیز می توان استفاده کرد حتی با دست و آب کدر
آیت الله بهجت: در غیر نماز با دست هم اگر آن را بپوشاند کافی است .
آیت الله سبحانی: این مسأله را در رساله خود نیاورده اند.
2-  هرچند با او محرم باشند؛ مثل: پدر، مادر، خواهر و برادر (آیت الله وحید خراسانی : چه مکلف باشند و چه غیرمکلف - آیت الله مکارم شیرازی : بالغ باشد یا نابالغ) ولی زن و شوهر(آیات عظام خوئی، تبریزی، وحید خراسانی ، شبیری زنجانی : و کسانی که در حکم آنها هستند و مالکش) لازم نیست عورت خود را بپوشانند.
3-  یعنی: کسی که خوب و بد را می فهمد .
4-  یعنی: کسانی که خوب و بد را می فهمند.( آیت الله مکارم شیرازی : حتی از اطفال ممیز).
5- آیت الله سیستانی: بنا بر احتیاط لازم
آیت الله تبریزی: و مراد از قبله جهتی است که در حال علم و اختیار باید نماز به آن خوانده شود .
6-  یعنی: شکم و سینه (آیات عظام گلپایگانی،صافی: زانوها)
7-  آیت الله بهجت: بنا بر احتیاط
آیت الله مظاهری: این مورد را در رساله خود نیاورده اند .
8- به احتیاط واجب
آیت الله مظاهری این مورد را در رساله خود نیاورده اند.
9-  آیات عظام امام خمینی ، خوئی، اراکی، گلپایگانی،بهجت ،فاضل لنکرانی ، مکارم شیرازی ، صافی، نوری، سیستانی: احتیاط واجب است .
آیات عظام تبریزی، سیستانی، وحید خراسانی : احتیاط مستحب است .
آیت الله شبیری زنجانی : احتیاط است
آیت الله مظاهری: بهتر است
10-آیات عظام امام خمینی ، تبریزی، اراکی، گلپایگانی، بهجت، فاضل لنکرانی ، تبریزی، شبیری زنجانی ، مکارم شیرازی ، صافی، نوری، سبحانی: ولی اگر خود بچه بنشیند، جلوگیری از او واجب نیست . (مکارم شیرازی :هر چند بهتراست ).
آیت الله مظاهری: اگر خود بچه هم بنشیند، بهتر است جلوگیری نمایند .
  

 
پاسخ به احکام شرعی
 
موتور جستجوی سایت

تابلو اعلانات
  


پیوندها

حدیث روز
بسم الله الرحمن الرحیم
چهار پناهگاه در قرآن
   
أَبَانُ بْنُ عُثْمَانَ وَ هِشَامُ بْنُ سَالِمٍ وَ مُحَمَّدُ بْنُ حُمْرَانَ عَنِ الصَّادِقِ (علیه السلام) قَالَ:
عَجِبْتُ لِمَنْ فَزِعَ مِنْ أَرْبَعٍ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى أَرْبَعٍ
(۱) عَجِبْتُ لِمَنْ خَافَ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- حَسْبُنَا اللَّهُ وَ نِعْمَ الْوَكِيلُ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا فَانْقَلَبُوا بِنِعْمَةٍ مِنَ اللَّهِ وَ فَضْلٍ لَمْ يَمْسَسْهُمْ سُوءٌ
(۲) وَ عَجِبْتُ لِمَنِ اغْتَمَّ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- لا إِلهَ إِلَّا أَنْتَ سُبْحانَكَ إِنِّي كُنْتُ مِنَ الظَّالِمِينَ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- وَ نَجَّيْناهُ مِنَ الْغَمِّ وَ كَذلِكَ نُنْجِي الْمُؤْمِنِينَ
(۳) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ مُكِرَ بِهِ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- وَ أُفَوِّضُ أَمْرِي إِلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بَصِيرٌ بِالْعِبادِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- فَوَقاهُ اللَّهُ سَيِّئاتِ ما مَكَرُوا
(۴) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ أَرَادَ الدُّنْيَا وَ زِينَتَهَا كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- ما شاءَ اللَّهُ لا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- إِنْ تَرَنِ أَنَا أَقَلَّ مِنْكَ مالًا وَ وَلَداً. فَعَسى‏ رَبِّي أَنْ يُؤْتِيَنِ خَيْراً مِنْ جَنَّتِكَ وَ عَسَى مُوجِبَةٌ
    
آقا امام صادق (عليه السّلام) فرمود: در شگفتم از كسى كه از چهار چيز مى‌هراسد چرا بچهار چيز پناهنده نميشود:
(۱) شگفتم از آنكه ميترسد چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل« حَسْبُنَا اَللّٰهُ‌ وَ نِعْمَ‌ اَلْوَكِيلُ‌ » خداوند ما را بس است و چه وكيل خوبى است زيرا شنيدم خداى جل جلاله بدنبال آن ميفرمايد:بواسطۀ نعمت و فضلى كه از طرف خداوند شامل حالشان گرديد باز گشتند و هيچ بدى بآنان نرسيد.
(۲) و شگفتم در كسى كه اندوهناك است چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل:« لاٰ إِلٰهَ‌ إِلاّٰ أَنْتَ‌ سُبْحٰانَكَ‌ إِنِّي كُنْتُ‌ مِنَ‌ اَلظّٰالِمِينَ‌ » زيرا شنيدم خداى عز و جل بدنبال آن ميفرمايد در خواستش را برآورديم و از اندوه نجاتش داديم و مؤمنين را هم چنين ميرهانيم.
(۳) و در شگفتم از كسى كه حيله‌اى در بارۀ او بكار رفته چرا بفرمودۀ خداى تعالى پناه نمى‌برد« وَ أُفَوِّضُ‌ أَمْرِي إِلَى اَللّٰهِ‌ إِنَّ‌ اَللّٰهَ‌ بَصِيرٌ بِالْعِبٰادِ »:كار خود را بخدا واگذار ميكنيم كه خداوند بحال بندگان بينا است)زيرا شنيدم خداى بزرگ و پاك بدنبالش مى‌فرمايد خداوند او را از بديهائى كه در بارۀ او بحيله انجام داده بودند نگه داشت.
(۴) و در شگفتم از كسى كه خواستار دنيا و آرايش آن است چرا پناهنده نميشود بفرمايش خداى تبارك و تعالى(« مٰا شٰاءَ اَللّٰهُ‌ لاٰ قُوَّةَ‌ إِلاّٰ بِاللّٰهِ‌ »)(آنچه خدا خواست همان است و نيروئى جز به يارى خداوند نيست)زيرا شنيدم خداى عز اسمه بدنبال آن ميفرمايد اگر چه مرا در مال و فرزند از خودت كمتر مى‌بينى ولى اميد هست كه پروردگار من بهتر از باغ تو مرا نصيب فرمايد (و كلمۀ:عسى در اين آيه بمعناى اميد تنها نيست بلكه بمعناى اثبات و تحقق يافتن است).
من لا يحضره الفقيه، ج‏۴، ص: ۳۹۲؛
الأمالي( للصدوق)، ص: ۶؛
الخصال، ج‏۱، ص: ۲۱۸.

کلیه حقوق مادی و معنوی این پورتال محفوظ و متعلق به حجت الاسلام و المسلمین سید محمدحسن بنی هاشمی خمینی میباشد.

طراحی و پیاده سازی: FARTECH/فرتک - فکور رایانه توسعه کویر -