انهار
انهار
مطالب خواندنی

{۴} اقسام روزه

بزرگ نمایی کوچک نمایی
بِسْمِ اللهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيم
الـــــسَّـــــلاَمُ عَـــــلَـــــى
مَهْدِيِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم
وَٱلسَّلَامُ عَلی عِبادِالله
اقسام روزه
    
{۱} برخی از روزه‌های واجب
(۱) روزه ماه رمضان
(۲) روزه قضا
(۳) روزه کفاره
(۴) روزه نذر، عهد و قسم
(۵) روزه سومین روز اعتکاف
(۶) روزه به‌جای قربانی حج
{۲} برخی از روزه‌های حرام
(۱) روزه عید فطر و عید قربان
(۲) روزه یوم الشک به نیت اول ماه رمضان
(۳) روزه کسی که یقین یا گمان دارد روزه برایش ضرر دارد.
(۴) روزه مستحبی زن بدون موافقت شوهر
(۵) روزه وصال
(۶) روزه نذر برای موفق شدن به کار حرام. ملامهدی نراقی در شمارش روزه‌های حرام، در تعریف روزه نذرِ معصیت گفته اگر کسی این‌گونه نذر کند که اگر موفق به انجام معصیتی خاص شد روزه بگیرد این نذر باطل و روزه‌اش نیز حرام است.
(۷) روزه سکوت یا روزه صَمْت: یعنی نیت کند که در طول روز یا برخی از ساعاتش در حال روزه حرف نزند.
(۸) روزه ایام تشریق (۱۲،۱۱و۱۳ ذی‌حجه) برای کسی که در سرزمین مِنا است.
(۹) روزه مستحبی فرزند اگر موجب اذیت پدر و مادر شود.
(۱۰) روزه مریض اگر به واسطه روزه ضرری متوجهش بشود.
{۳} برخی از روزه‌های مکروه
(۱) روزه روز عاشورا
(۲) روزه روز عرفه برای کسی که می‌ترسد برای خواندن دعا دچار ضعف شود.
(۳) روزه روزی که شک دارد روز عرفه است یا عید قربان
(۴) روزه مستحبی میهمان بدون رضایت میزبان
(۵) قضای روزه واجبی که فرصت برای گرفتنش باقی است بدون رضایت میزبان
(۶) روزه مستحبی در سفر
(۷) روزه مستحبی فرزند بدون اذن پدر
{۴} برخی از روزه‌های مستحب
(۱) همه روزهای سال (به غیر از روزهای مستحب، مکروه و حرام) البته روزه در برخی از روزها سفارش بیشتری شده است؛ مانند:
(۲) روزه سه روز در هر ماه قمری،
(۳) (اولین پنج‌شنبه و چهارشنبه پس از دهم و تا قبل از بیستم و آخرین پنجشنبه هر ماه قمری)،
(۴) روزه ماه رجب و شعبان،
(۵) روز عید غدیر،
(۶) روز مبعث، روز تولد پیامبر(صلّی الله علیه و آله و سلّم)،
(۷) روز دَحْوالارض،
(۸) روز عرفه در صورتی که موجب ضعف برای خواندن دعا نشود.
(۹) روز مباهله،
(۱۰) پنج‌شنبه‌ها و جمعه‌ها،
(۱۱) روزه عید نوروز،
(۱۲) روزه نیمه جمادی‌الاولی.
پس از ویرایش و زیبا سازی به نقل از:

  

 
پاسخ به احکام شرعی
 
موتور جستجوی سایت

تابلو اعلانات
  


پیوندها

حدیث روز
بسم الله الرحمن الرحیم
چهار پناهگاه در قرآن
   
أَبَانُ بْنُ عُثْمَانَ وَ هِشَامُ بْنُ سَالِمٍ وَ مُحَمَّدُ بْنُ حُمْرَانَ عَنِ الصَّادِقِ (علیه السلام) قَالَ:
عَجِبْتُ لِمَنْ فَزِعَ مِنْ أَرْبَعٍ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى أَرْبَعٍ
(۱) عَجِبْتُ لِمَنْ خَافَ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- حَسْبُنَا اللَّهُ وَ نِعْمَ الْوَكِيلُ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا فَانْقَلَبُوا بِنِعْمَةٍ مِنَ اللَّهِ وَ فَضْلٍ لَمْ يَمْسَسْهُمْ سُوءٌ
(۲) وَ عَجِبْتُ لِمَنِ اغْتَمَّ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- لا إِلهَ إِلَّا أَنْتَ سُبْحانَكَ إِنِّي كُنْتُ مِنَ الظَّالِمِينَ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- وَ نَجَّيْناهُ مِنَ الْغَمِّ وَ كَذلِكَ نُنْجِي الْمُؤْمِنِينَ
(۳) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ مُكِرَ بِهِ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- وَ أُفَوِّضُ أَمْرِي إِلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بَصِيرٌ بِالْعِبادِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- فَوَقاهُ اللَّهُ سَيِّئاتِ ما مَكَرُوا
(۴) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ أَرَادَ الدُّنْيَا وَ زِينَتَهَا كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- ما شاءَ اللَّهُ لا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- إِنْ تَرَنِ أَنَا أَقَلَّ مِنْكَ مالًا وَ وَلَداً. فَعَسى‏ رَبِّي أَنْ يُؤْتِيَنِ خَيْراً مِنْ جَنَّتِكَ وَ عَسَى مُوجِبَةٌ
    
آقا امام صادق (عليه السّلام) فرمود: در شگفتم از كسى كه از چهار چيز مى‌هراسد چرا بچهار چيز پناهنده نميشود:
(۱) شگفتم از آنكه ميترسد چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل« حَسْبُنَا اَللّٰهُ‌ وَ نِعْمَ‌ اَلْوَكِيلُ‌ » خداوند ما را بس است و چه وكيل خوبى است زيرا شنيدم خداى جل جلاله بدنبال آن ميفرمايد:بواسطۀ نعمت و فضلى كه از طرف خداوند شامل حالشان گرديد باز گشتند و هيچ بدى بآنان نرسيد.
(۲) و شگفتم در كسى كه اندوهناك است چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل:« لاٰ إِلٰهَ‌ إِلاّٰ أَنْتَ‌ سُبْحٰانَكَ‌ إِنِّي كُنْتُ‌ مِنَ‌ اَلظّٰالِمِينَ‌ » زيرا شنيدم خداى عز و جل بدنبال آن ميفرمايد در خواستش را برآورديم و از اندوه نجاتش داديم و مؤمنين را هم چنين ميرهانيم.
(۳) و در شگفتم از كسى كه حيله‌اى در بارۀ او بكار رفته چرا بفرمودۀ خداى تعالى پناه نمى‌برد« وَ أُفَوِّضُ‌ أَمْرِي إِلَى اَللّٰهِ‌ إِنَّ‌ اَللّٰهَ‌ بَصِيرٌ بِالْعِبٰادِ »:كار خود را بخدا واگذار ميكنيم كه خداوند بحال بندگان بينا است)زيرا شنيدم خداى بزرگ و پاك بدنبالش مى‌فرمايد خداوند او را از بديهائى كه در بارۀ او بحيله انجام داده بودند نگه داشت.
(۴) و در شگفتم از كسى كه خواستار دنيا و آرايش آن است چرا پناهنده نميشود بفرمايش خداى تبارك و تعالى(« مٰا شٰاءَ اَللّٰهُ‌ لاٰ قُوَّةَ‌ إِلاّٰ بِاللّٰهِ‌ »)(آنچه خدا خواست همان است و نيروئى جز به يارى خداوند نيست)زيرا شنيدم خداى عز اسمه بدنبال آن ميفرمايد اگر چه مرا در مال و فرزند از خودت كمتر مى‌بينى ولى اميد هست كه پروردگار من بهتر از باغ تو مرا نصيب فرمايد (و كلمۀ:عسى در اين آيه بمعناى اميد تنها نيست بلكه بمعناى اثبات و تحقق يافتن است).
من لا يحضره الفقيه، ج‏۴، ص: ۳۹۲؛
الأمالي( للصدوق)، ص: ۶؛
الخصال، ج‏۱، ص: ۲۱۸.


کلیه حقوق مادی و معنوی این پورتال محفوظ و متعلق به حجت الاسلام و المسلمین سید محمدحسن بنی هاشمی خمینی میباشد.

طراحی و پیاده سازی: FARTECH/فرتک - فکور رایانه توسعه کویر -