انهار
انهار
امکانات سایت
مطالب خواندنی

فطره مهمان در شب عید فطر

بزرگ نمایی کوچک نمایی
بِسْمِ اللهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيم
الـــــســـــَّلاَمُ عَـــــلـــــَى
مَهْدِيِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم
وَٱلسَّلَامُ عَلی عِبادِالله
فطره مهمان در شب عید فطر
    
رستگاری در پرداخت زکات فطره:
از امام صادق (علیه السّلام) درباره آیه «قد افلح من تزکّی» رستگار شد کسی که زکات داد. سؤال شد؛ فرمودند: یعنی کسی که زکات فطریه اش را بپردازد.
بحار الانوار ج ۹۰ ص ۳۴۸.
کمال روزه در پرداخت زکات فطره:
امام صادق (علیه السّلام) فرمودند:
از کمال روزه، پرداخت زکات (یعنی فطریه) است، همانگونه که صلوات بر پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلّم) از کمال نماز است؛
زیرا کسی که روزه بگیرد اما زکاتش را عمداً ترک کند و نپردازد روزه ای برای او نیست همانگونه که کسی که صلوات بر پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلّم) را در نماز ترک کند نمازی برای او نیست.
من لا یحضره الفقیه، ج۲، ص ۱۸۳، ح ۲۰۸۵.
فطره مهمان در شب عید فطر
فتاوای ۱۷ آیات عظام و مرجع معظم تقلید
امام خمینی: فطره مهمانی که قبل از غروب شب عید فطر با رضایت میزبان وارد شده و نان خور حساب شود بر میزبان واجب است.
توضیح المسائل مراجع مسأله ۱۹۹۵،
خوئی: اگر کسی را [فقط] شب عید فطر دعوت کنند هرچند پیش از غروب بیایند فطره اش بر میزبان واجب نیست.
توضیح المسائل مراجع مسأله ۱۹۹۵،
و استفتائات، س۶۰۷.
گلپایگانی، ‌صافی: اگر [مهمان] پیش از مغرب وارد شود و بگویند امشب نان او را داده - هرچند نان خور حساب نشود- [بر میزبان] واجب است.
توضیح المسائل مراجع مسأله ۱۹۹۵،
اراکی: فطره مهمان بر عهده میزبان است هرچند در غیر منزل همچون حسینیه یا مسجد افطاری دهد.
توضیح المسائل مراجع مسأله ۱۹۹۵،
و استفتائات ص۷۹.
تبریزی: اگر مهمان غذا می خورد و می رود [فطره اش] بر عهده خودش می باشد ولی اگر نان خور حساب شود یعنی آن شب یا چند روز آنجا می ماند بر میزبان است.
توضیح المسائل مراجع مسأله ۱۹۹۵،
و استفتائات جدید،‌ ج۲،‌ س ۶۸۳.
فاضل لنکرانی: به مجرد صرف یک افطاری [فطره بر میزبان]‌ واجب نیست.
توضیح المسائل مراجع مسأله ۱۹۹۵،
امام خامنه ای: با یک شب [مهمان]‌ نان خور حساب نمی شود. {بنابراین فطره اش به عهده میزبان نیست}
توضیح المسائل مراجع مسأله ۱۹۹۵،
بهجت: اگر [مهمان] پیش از برآمدن هلال ماه شوال برای خوردن غذا آمده باشد - ولو بعدا نتواند غذا صرف کند - [فطره اش بر میزبان] واجب است.
توضیح المسائل مراجع مسأله ۱۹۹۵،
سیستانی: اگر [مهمان] شب نزد [میزبان]‌ بماند و نان خور - هرچند موقتا - حساب شود؛ [فطره اش بر میزبان] واجب است.
توضیح المسائل مراجع مسأله ۱۹۹۵،
مکارم شیرازی: اگر [میهمان] فقط برای شب عید دعوت شده؛ [فطره اش بر میزبان] واجب نیست.
توضیح المسائل مراجع مسأله ۱۹۹۵،
شبیری زنجانی: اگر [مهمان] بنا داشته باشد مدتی طولانی مهمان باشد - به طوریکه بدون هیچ قیدی نان خور به شمار آید - [فطره اش بر میزبان]‌ واجب است، ولی اگر تنها همان شب بیاید واجب نیست.
توضیح المسائل مراجع مسأله ۱۹۹۵،
نوری همدانی:‌ اگر میزبان شب عید فطر - در خانه،‌ مسجد، سالنهای پذیرایی یا هر جای دیگر- طعام دهد، فطره هم بر عهده اوست.
 و استفتائات س ۲۴۶.
وحید خراسانی: فطره میهمانی که پیش از غروب شب عید فطر با رضایت صاحبخانه وارد شده و در وقت وجوب زکات فطره نان خور او حساب می شود،‌ بر [میزبان]  واجب است.
توضیح المسائل مراجع مسأله ۱۹۹۵،
مظاهری: زکات فطره مهمان بر میزبان واجب نیست،‌ خواه با رضایت میزبان آمده باشد یا بدون رضایت،‌ پیش از غروب آمده باشد یا بعد از غروب.
توضیح المسائل مراجع مسأله ۱۹۹۵،
سبحانی: فطره مهمانی که پیش از غروب شب عید فطر با رضایت صاحبخانه وارد شده و عرفا نان خور [میزبان]‌ حساب می شود بر [میزبان] واجب است.
توضیح المسائل مراجع مسأله ۱۹۹۵،
جوادی آملی: صِرف خوردن نان میزبان در شب عید فطر، کافی نیست، بلکه باید نانخور او حساب شود، بنابراین مهمانی که فقط افطار کسی را میخورد و نانخور او شمرده نمیشود، فطریّهٔ او بر میزبان واجب نیست.
توضیح المسائل مراجع مسأله ۱۹۹۵،
پایگاه اینترنتی انهار
  

 
پاسخ به احکام شرعی
 
موتور جستجوی سایت

تابلو اعلانات
  
 



پیوندها

حدیث روز
بسم الله الرحمن الرحیم
چهار پناهگاه در قرآن
   
أَبَانُ بْنُ عُثْمَانَ وَ هِشَامُ بْنُ سَالِمٍ وَ مُحَمَّدُ بْنُ حُمْرَانَ عَنِ الصَّادِقِ (علیه السلام) قَالَ:
عَجِبْتُ لِمَنْ فَزِعَ مِنْ أَرْبَعٍ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى أَرْبَعٍ
(۱) عَجِبْتُ لِمَنْ خَافَ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- حَسْبُنَا اللَّهُ وَ نِعْمَ الْوَكِيلُ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا فَانْقَلَبُوا بِنِعْمَةٍ مِنَ اللَّهِ وَ فَضْلٍ لَمْ يَمْسَسْهُمْ سُوءٌ
(۲) وَ عَجِبْتُ لِمَنِ اغْتَمَّ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- لا إِلهَ إِلَّا أَنْتَ سُبْحانَكَ إِنِّي كُنْتُ مِنَ الظَّالِمِينَ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- وَ نَجَّيْناهُ مِنَ الْغَمِّ وَ كَذلِكَ نُنْجِي الْمُؤْمِنِينَ
(۳) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ مُكِرَ بِهِ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- وَ أُفَوِّضُ أَمْرِي إِلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بَصِيرٌ بِالْعِبادِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- فَوَقاهُ اللَّهُ سَيِّئاتِ ما مَكَرُوا
(۴) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ أَرَادَ الدُّنْيَا وَ زِينَتَهَا كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- ما شاءَ اللَّهُ لا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- إِنْ تَرَنِ أَنَا أَقَلَّ مِنْكَ مالًا وَ وَلَداً. فَعَسى‏ رَبِّي أَنْ يُؤْتِيَنِ خَيْراً مِنْ جَنَّتِكَ وَ عَسَى مُوجِبَةٌ
    
آقا امام صادق (عليه السّلام) فرمود: در شگفتم از كسى كه از چهار چيز مى‌هراسد چرا بچهار چيز پناهنده نميشود:
(۱) شگفتم از آنكه ميترسد چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل« حَسْبُنَا اَللّٰهُ‌ وَ نِعْمَ‌ اَلْوَكِيلُ‌ » خداوند ما را بس است و چه وكيل خوبى است زيرا شنيدم خداى جل جلاله بدنبال آن ميفرمايد:بواسطۀ نعمت و فضلى كه از طرف خداوند شامل حالشان گرديد باز گشتند و هيچ بدى بآنان نرسيد.
(۲) و شگفتم در كسى كه اندوهناك است چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل:« لاٰ إِلٰهَ‌ إِلاّٰ أَنْتَ‌ سُبْحٰانَكَ‌ إِنِّي كُنْتُ‌ مِنَ‌ اَلظّٰالِمِينَ‌ » زيرا شنيدم خداى عز و جل بدنبال آن ميفرمايد در خواستش را برآورديم و از اندوه نجاتش داديم و مؤمنين را هم چنين ميرهانيم.
(۳) و در شگفتم از كسى كه حيله‌اى در بارۀ او بكار رفته چرا بفرمودۀ خداى تعالى پناه نمى‌برد« وَ أُفَوِّضُ‌ أَمْرِي إِلَى اَللّٰهِ‌ إِنَّ‌ اَللّٰهَ‌ بَصِيرٌ بِالْعِبٰادِ »:كار خود را بخدا واگذار ميكنيم كه خداوند بحال بندگان بينا است)زيرا شنيدم خداى بزرگ و پاك بدنبالش مى‌فرمايد خداوند او را از بديهائى كه در بارۀ او بحيله انجام داده بودند نگه داشت.
(۴) و در شگفتم از كسى كه خواستار دنيا و آرايش آن است چرا پناهنده نميشود بفرمايش خداى تبارك و تعالى(« مٰا شٰاءَ اَللّٰهُ‌ لاٰ قُوَّةَ‌ إِلاّٰ بِاللّٰهِ‌ »)(آنچه خدا خواست همان است و نيروئى جز به يارى خداوند نيست)زيرا شنيدم خداى عز اسمه بدنبال آن ميفرمايد اگر چه مرا در مال و فرزند از خودت كمتر مى‌بينى ولى اميد هست كه پروردگار من بهتر از باغ تو مرا نصيب فرمايد (و كلمۀ:عسى در اين آيه بمعناى اميد تنها نيست بلكه بمعناى اثبات و تحقق يافتن است).
من لا يحضره الفقيه، ج‏۴، ص: ۳۹۲؛
الأمالي( للصدوق)، ص: ۶؛
الخصال، ج‏۱، ص: ۲۱۸.

کلیه حقوق مادی و معنوی این پورتال محفوظ و متعلق به حجت الاسلام و المسلمین سید محمدحسن بنی هاشمی خمینی میباشد.

طراحی و پیاده سازی: FARTECH/فرتک - فکور رایانه توسعه کویر -