انهار
انهار
امکانات سایت
مطالب خواندنی

15رمضان - حركت مسلم بن عقيل عليه السلام به سوى كوفه.

بزرگ نمایی کوچک نمایی

پس از آن كه اهالى كوفه، به ويژه شيعيان اين شهر از حضور امام حسين عليه السلام  در مكه معظمه و امتناع وى ازبيعت با يزيد بن معاويه باخبر شده...

.

15رمضان - حركت مسلم بن عقيل عليه السلام  به سوى كوفه.
پس از آن كه اهالى كوفه، به ويژه شيعيان اين شهر از حضور امام حسين عليه السلام  در مكه معظمه و امتناع وى ازبيعت با يزيد بن معاويه باخبر شده و جنبش بزرگى در كوفه ايجاد نمودند و آن حضرت رابا ارسال نامه هاى بى شمار به سوى خود دعوت كردند، امام حسين عليه السلام  تصميم گرفت دعوتشانرا پذيرفته و با فرستادن نخستين نماينده خويش به سوى آنان، عملاً رهبرى قيام بر ضددستگاه جبار بنى اميه را بر عهده گيرد و از آن پس حكومت سراسر تباهى يزيد را با يكجنبش بزرگ مردمى و مذهبى روبرو كند.
آن حضرت وضو گرفت و ميان ركن و مقام در مسجدالحرام، دو ركعت نماز به جاىآورد و پس از نيايش و راز و نياز در درگاه احديت، پسرعمويش مسلم بن عقيل را به حضورطلبيد و او را از وضعيت كوفه باخبر گردانيد و به وى فرمود كه مى خواهد او را بهعنوان نماينده خويش به كوفه بفرستد، تا قيام اهالى اين شهر را سامان بخشد.(1)
مسلم بن عقيل عليه السلام  با روحيه باز و نشاط بالا، درخواست امام عليه السلام  را پذيرفت وبراى اين مأموريت خطير اعلان آمادگى نمود.
آن گاه امام حسين عليه السلام  نامه اى براى مردم كوفه نوشت و به مسلم بن عقيل عليه السلام  سپردتا براى اهالى كوفه قرائت كند. نامه امام عليه السلام  به اين قرار است: به نام خداوندبخشايندهّ مهربان. از حسين بن على عليه السلام  به جامعه مؤمنين و مسلمين. اما بعد، هانى وسعيد آخرين فرستادگانتان، نامه هاى شما را به من تسليم نمودند. من از مضمون نامههاى شما آگاه شدم. نوشته ايد: ما امامى نداريم، به سوى ما بيا شايد خداوند به وسيلهتو ما را هدايت فرمايد.
من برادرم و پسرعمويم و شخصيت مورد وثوق و مورد اعتماد از ميان خاندانم،يعنى مسلم بن عقيل را به سوى شما مى فرستم. اگر او براى من بنويسد كه نظر اكثريتشما، به ويژه فرزانگان و مردان شايسته و شاخص شما مطابق با نامه هايى است كه به مننوشته ايد، به سوى شما خواهم آمد، انشاءالله. به جان خودم سوگند ياد مى كنم كه امامبر حق تنها كسى است كه بر اساس كتاب خدا حكومت كند و در جامعه به داد رفتار نمايد وحق را پذيرا باشد و خود را بر انجام دستورات دين ملزم و متعهد بداند. والسلام.(2)
امام حسين عليه السلام  به مسلم بن عقيل عليه السلام  سفارش هاى لازم را نمود و وى را با آخريننامه رسانان؛ يعين قيس بن مسهر صيداوى، عماره بن عبدالله سلولى، عبدالله بن شداد وعبدالرحمن شداد، در تاريخ 15 رمضان سال 60 قمرى به سوى كوفه اعزام نمود.(3)
گفتنى است كه مسلم بن عقيل، برادرزاده و داماد اميرمؤمنان على بن ابىطالب عليه السلام  است و با دخترش رقيه ازدواج كرد. وى از مردان دلير بنى هاشم، اهل علم وداراى بينش وسيع سياسى و مذهبى و پيرو خالص ولايت و امامت بود.
مسلم بن عقيل عليه السلام  از مكه معظمه به مدينه منوره رفت و در آن جا با خانواده اشخداحافظى نمود و به همراه دو فرزندش و دو راهنما از طايفه بنى قيس، از بى راهه حركتكرد تا هم زودتر به مقصد برسد و هم از چشم نگهبانان حكومتى و راهبان ها در امانبماند.(4)
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
1- وقايع عاشورا (سيد محمد تقى مقدم)، ص 199
2- الارشاد (شيخ مفيد)، ص 380؛ منتهى الآمال (شيخ عباس قمى)، ج1، ص 303
3- الارشاد، ص 381؛ منتهى الآمال، ج1، ص 303 و ص 306؛ وقايع الايام (شيخ عباسقمى)، ص 35؛ وقايع عاشوار، ص 201
4- الارشاد، ص 381؛ منتهى الآمال، ج1، ص 306؛ وقايع عاشوار، ص 201
تاریخ تهیه مطلب: 1389/6/4
  

 
پاسخ به احکام شرعی
 
موتور جستجوی سایت

تابلو اعلانات
  


پیوندها

حدیث روز
بسم الله الرحمن الرحیم
چهار پناهگاه در قرآن
   
أَبَانُ بْنُ عُثْمَانَ وَ هِشَامُ بْنُ سَالِمٍ وَ مُحَمَّدُ بْنُ حُمْرَانَ عَنِ الصَّادِقِ (علیه السلام) قَالَ:
عَجِبْتُ لِمَنْ فَزِعَ مِنْ أَرْبَعٍ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى أَرْبَعٍ
(۱) عَجِبْتُ لِمَنْ خَافَ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- حَسْبُنَا اللَّهُ وَ نِعْمَ الْوَكِيلُ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا فَانْقَلَبُوا بِنِعْمَةٍ مِنَ اللَّهِ وَ فَضْلٍ لَمْ يَمْسَسْهُمْ سُوءٌ
(۲) وَ عَجِبْتُ لِمَنِ اغْتَمَّ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- لا إِلهَ إِلَّا أَنْتَ سُبْحانَكَ إِنِّي كُنْتُ مِنَ الظَّالِمِينَ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- وَ نَجَّيْناهُ مِنَ الْغَمِّ وَ كَذلِكَ نُنْجِي الْمُؤْمِنِينَ
(۳) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ مُكِرَ بِهِ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- وَ أُفَوِّضُ أَمْرِي إِلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بَصِيرٌ بِالْعِبادِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- فَوَقاهُ اللَّهُ سَيِّئاتِ ما مَكَرُوا
(۴) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ أَرَادَ الدُّنْيَا وَ زِينَتَهَا كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- ما شاءَ اللَّهُ لا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- إِنْ تَرَنِ أَنَا أَقَلَّ مِنْكَ مالًا وَ وَلَداً. فَعَسى‏ رَبِّي أَنْ يُؤْتِيَنِ خَيْراً مِنْ جَنَّتِكَ وَ عَسَى مُوجِبَةٌ
    
آقا امام صادق (عليه السّلام) فرمود: در شگفتم از كسى كه از چهار چيز مى‌هراسد چرا بچهار چيز پناهنده نميشود:
(۱) شگفتم از آنكه ميترسد چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل« حَسْبُنَا اَللّٰهُ‌ وَ نِعْمَ‌ اَلْوَكِيلُ‌ » خداوند ما را بس است و چه وكيل خوبى است زيرا شنيدم خداى جل جلاله بدنبال آن ميفرمايد:بواسطۀ نعمت و فضلى كه از طرف خداوند شامل حالشان گرديد باز گشتند و هيچ بدى بآنان نرسيد.
(۲) و شگفتم در كسى كه اندوهناك است چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل:« لاٰ إِلٰهَ‌ إِلاّٰ أَنْتَ‌ سُبْحٰانَكَ‌ إِنِّي كُنْتُ‌ مِنَ‌ اَلظّٰالِمِينَ‌ » زيرا شنيدم خداى عز و جل بدنبال آن ميفرمايد در خواستش را برآورديم و از اندوه نجاتش داديم و مؤمنين را هم چنين ميرهانيم.
(۳) و در شگفتم از كسى كه حيله‌اى در بارۀ او بكار رفته چرا بفرمودۀ خداى تعالى پناه نمى‌برد« وَ أُفَوِّضُ‌ أَمْرِي إِلَى اَللّٰهِ‌ إِنَّ‌ اَللّٰهَ‌ بَصِيرٌ بِالْعِبٰادِ »:كار خود را بخدا واگذار ميكنيم كه خداوند بحال بندگان بينا است)زيرا شنيدم خداى بزرگ و پاك بدنبالش مى‌فرمايد خداوند او را از بديهائى كه در بارۀ او بحيله انجام داده بودند نگه داشت.
(۴) و در شگفتم از كسى كه خواستار دنيا و آرايش آن است چرا پناهنده نميشود بفرمايش خداى تبارك و تعالى(« مٰا شٰاءَ اَللّٰهُ‌ لاٰ قُوَّةَ‌ إِلاّٰ بِاللّٰهِ‌ »)(آنچه خدا خواست همان است و نيروئى جز به يارى خداوند نيست)زيرا شنيدم خداى عز اسمه بدنبال آن ميفرمايد اگر چه مرا در مال و فرزند از خودت كمتر مى‌بينى ولى اميد هست كه پروردگار من بهتر از باغ تو مرا نصيب فرمايد (و كلمۀ:عسى در اين آيه بمعناى اميد تنها نيست بلكه بمعناى اثبات و تحقق يافتن است).
من لا يحضره الفقيه، ج‏۴، ص: ۳۹۲؛
الأمالي( للصدوق)، ص: ۶؛
الخصال، ج‏۱، ص: ۲۱۸.

کلیه حقوق مادی و معنوی این پورتال محفوظ و متعلق به حجت الاسلام و المسلمین سید محمدحسن بنی هاشمی خمینی میباشد.

طراحی و پیاده سازی: FARTECH/فرتک - فکور رایانه توسعه کویر -