انهار
انهار
امکانات سایت
مطالب خواندنی

10 رمضان: سالروز وفات حضرت خديجه سلام الله عليها

بزرگ نمایی کوچک نمایی

در اين روز 10 سال پس از بعثت، حضرت خديجه كبري سلام الله عليها از دنيا رحلت فرمودند. اين قول بنابر نقل ، 45 روز بعد از رحلت جناب ابوطالب عليه السلام بود...

10 رمضان: سالروز وفات حضرت خديجه سلام الله عليها
در اين روز 10 سال پس از بعثت، حضرت خديجه كبري سلام الله عليها از دنيا رحلت فرمودند. اين قول بنابر نقل ، 45 روز بعد از رحلت جناب ابوطالب عليه السلام بود. اقوال ديگر در رحلت آن حضرت چنين است: 23 رجب؛ 27 رجب؛ 29 رجب؛ 1 رمضان؛ 12 رمضان.
آن حضرت بعد از حضرت ابوطالب عليه السلام به سه روز فاصله و به قولي 7 روز و به قولي 35 روز و به قولي 45 روز و به قول ديگر 50 روز وفات كرده است.
آن حضرت نخستين همسر پيامبر صلي الله عليه و آله وسلم بود و تا خديجه عليها السلام زنده بود نبي گرامي اسلام همسري اختيار نفرمود. سبقت به اسلام و خدمات او به پيامبر صلي الله عليه و آله وسلم زياده از آن است كه ذكر شود.
در فضيلت آن حضرت همين بس كه والده مكرمه حضرت صديقه طاهره سلام الله عليها است و همه ذراري پيامبر عليهم السلام به ايشان منتهي مي شوند.
آن حضرت هنگام رحلت چند وصيت به پيامبر صلي الله عليه و آله وسلم نمودند و با آن همه فداكاري و انفاق اموال، به پيامبر عرض كردند: «يا رسولل الله مرا ببخشيد كه در حق شما كوتاهي كردم»
فرمودند: «حاشا و كلا! من از شما جز خوبي نديدم؛ بلكه منتهاي سعي و كوشش خود را در حق من نمودي. شما در خانه من زحمات زيادي را متحمل شدي. اموالت را در راه خدا بذل و بخشش نمودي.»
آنگاه خديجه سلام الله عليها عرض كرد: «يا رسول الله شما را وصيت مي كنم به اين دختر- و به حضرت فاطمه سلام الله عليها اشاره فرمودند- اين دختر بعد از من يتيم و غريب است كسي از زن هاي قريش او را اذيت نكند. كسي به صورت او لطمه اي نزند به روي او داد نزند و مكروهي نبيند.» (شجره طوبي، ج2، ص 234)
حضرت خديجه سلام الله عليها اولين زني است كه پيامبر صلي الله عليه و آله وسلم را تصديق نمود، و اول زني است كه در مكه با رسول خدا نماز جماعت خواند و اول زني است كه ايمان خود را در مكه در ميان مشركين اظهار نمود، و اول زني است كه در مقابل دشمن از رسول خدا صلي الله عليه و آله دفاع نمود و تمام اموال خود را به پيامبر صلي الله عليه وآله وسلم بخشيد. و اول زني است كه با قبول ولايت اميرالمومني عليه السلام به درجه كمال رسيد.
رسول خدا صلي الله عليه و آله وسلم فرمود: «دين من بر پا و مقاوم نشد مگر به دو چيز: اموال خديجه و شمشير علي بن ابي طالب.»
هم چنين فرمودند: «هيچ مالي به اندازه اموال خديجه عليها السلام به من منفعت نرسانده است.»
روزي پيامبر صلي الله عليه و آله وسلم خديجه سلام الله عليها را خواست و در كنار خود نشانيد و فرمود: اين جبرييل است و مي گيد: براي اسلام شروطي است كه عبارتند از: اقرار به يگانگي خداوند متعال، اقرار به رسالت رسولان، اقرار به معاد و اصول اين شريعت و احكام آن، اطاعت از اولي الامر و ائمه طاهرين از فرزندان او يكي بعد از ديگري با برائت از دشمنان ايشان.
خديجه سلام الله عليها به همه آنها اقرار نمود و ائمه طاهرين به خصوص اميرالمومنين عليه السلام را تصديق كرد. پيامبر صلي الله عليه و آله وسلم فرمود: «هو مولاك و مولي المومنين و امامهم بعدي» يعني: «علي عليه السلام مولاي تو و مولاي مومنان بعد از من و امام ايشان است.»
آنگاه از خديجه عليها السلام درقبول ولايت اميرالمومنين عليه السلام عهد موكد گرفت . سپس رسول خدا صلي الله عليه و آله وسلم يك يك از اصول دين و فروع دين حتي آداب وضو و نماز ، روزه ، جهاد، صله رحم، واجبات و محرمات را بيان فرمود.
سپس پيامبر صلي الله عليه و آله وسلم دست خود را بالاي دست اميرالمومنين عليه السلام نهاد و خديجه دست خود را بالاي دست رسول خدا صلي الله عليه و آله وسلم نهاد و به اين ترتيب با اميرالمومنين بيعت نمود.(بحارالانوار، ج18، ص233).
منبع: تقويم شيعه، عبدالحسين نيشابوري،ص 271
تاریخ تهیه مطلب: 1389/5/30
  

 
پاسخ به احکام شرعی
 
موتور جستجوی سایت

تابلو اعلانات
  


پیوندها

حدیث روز
بسم الله الرحمن الرحیم
چهار پناهگاه در قرآن
   
أَبَانُ بْنُ عُثْمَانَ وَ هِشَامُ بْنُ سَالِمٍ وَ مُحَمَّدُ بْنُ حُمْرَانَ عَنِ الصَّادِقِ (علیه السلام) قَالَ:
عَجِبْتُ لِمَنْ فَزِعَ مِنْ أَرْبَعٍ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى أَرْبَعٍ
(۱) عَجِبْتُ لِمَنْ خَافَ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- حَسْبُنَا اللَّهُ وَ نِعْمَ الْوَكِيلُ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا فَانْقَلَبُوا بِنِعْمَةٍ مِنَ اللَّهِ وَ فَضْلٍ لَمْ يَمْسَسْهُمْ سُوءٌ
(۲) وَ عَجِبْتُ لِمَنِ اغْتَمَّ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- لا إِلهَ إِلَّا أَنْتَ سُبْحانَكَ إِنِّي كُنْتُ مِنَ الظَّالِمِينَ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- وَ نَجَّيْناهُ مِنَ الْغَمِّ وَ كَذلِكَ نُنْجِي الْمُؤْمِنِينَ
(۳) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ مُكِرَ بِهِ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- وَ أُفَوِّضُ أَمْرِي إِلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بَصِيرٌ بِالْعِبادِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- فَوَقاهُ اللَّهُ سَيِّئاتِ ما مَكَرُوا
(۴) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ أَرَادَ الدُّنْيَا وَ زِينَتَهَا كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- ما شاءَ اللَّهُ لا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- إِنْ تَرَنِ أَنَا أَقَلَّ مِنْكَ مالًا وَ وَلَداً. فَعَسى‏ رَبِّي أَنْ يُؤْتِيَنِ خَيْراً مِنْ جَنَّتِكَ وَ عَسَى مُوجِبَةٌ
    
آقا امام صادق (عليه السّلام) فرمود: در شگفتم از كسى كه از چهار چيز مى‌هراسد چرا بچهار چيز پناهنده نميشود:
(۱) شگفتم از آنكه ميترسد چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل« حَسْبُنَا اَللّٰهُ‌ وَ نِعْمَ‌ اَلْوَكِيلُ‌ » خداوند ما را بس است و چه وكيل خوبى است زيرا شنيدم خداى جل جلاله بدنبال آن ميفرمايد:بواسطۀ نعمت و فضلى كه از طرف خداوند شامل حالشان گرديد باز گشتند و هيچ بدى بآنان نرسيد.
(۲) و شگفتم در كسى كه اندوهناك است چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل:« لاٰ إِلٰهَ‌ إِلاّٰ أَنْتَ‌ سُبْحٰانَكَ‌ إِنِّي كُنْتُ‌ مِنَ‌ اَلظّٰالِمِينَ‌ » زيرا شنيدم خداى عز و جل بدنبال آن ميفرمايد در خواستش را برآورديم و از اندوه نجاتش داديم و مؤمنين را هم چنين ميرهانيم.
(۳) و در شگفتم از كسى كه حيله‌اى در بارۀ او بكار رفته چرا بفرمودۀ خداى تعالى پناه نمى‌برد« وَ أُفَوِّضُ‌ أَمْرِي إِلَى اَللّٰهِ‌ إِنَّ‌ اَللّٰهَ‌ بَصِيرٌ بِالْعِبٰادِ »:كار خود را بخدا واگذار ميكنيم كه خداوند بحال بندگان بينا است)زيرا شنيدم خداى بزرگ و پاك بدنبالش مى‌فرمايد خداوند او را از بديهائى كه در بارۀ او بحيله انجام داده بودند نگه داشت.
(۴) و در شگفتم از كسى كه خواستار دنيا و آرايش آن است چرا پناهنده نميشود بفرمايش خداى تبارك و تعالى(« مٰا شٰاءَ اَللّٰهُ‌ لاٰ قُوَّةَ‌ إِلاّٰ بِاللّٰهِ‌ »)(آنچه خدا خواست همان است و نيروئى جز به يارى خداوند نيست)زيرا شنيدم خداى عز اسمه بدنبال آن ميفرمايد اگر چه مرا در مال و فرزند از خودت كمتر مى‌بينى ولى اميد هست كه پروردگار من بهتر از باغ تو مرا نصيب فرمايد (و كلمۀ:عسى در اين آيه بمعناى اميد تنها نيست بلكه بمعناى اثبات و تحقق يافتن است).
من لا يحضره الفقيه، ج‏۴، ص: ۳۹۲؛
الأمالي( للصدوق)، ص: ۶؛
الخصال، ج‏۱، ص: ۲۱۸.

کلیه حقوق مادی و معنوی این پورتال محفوظ و متعلق به حجت الاسلام و المسلمین سید محمدحسن بنی هاشمی خمینی میباشد.

طراحی و پیاده سازی: FARTECH/فرتک - فکور رایانه توسعه کویر -