برخي از معجزات رسول خدا صلي الله عليه و آله وسلم

 برخي از معجزات رسول خدا صلي الله عليه و آله وسلم

معجزات ولادت حضرت

1) هنگام ولادت رسول خدا صلي الله عليه و آله و سلم، نوراز پيشاني آن حضرت لامع بود و بوي  مشك ايشان از ايشان ساطع مي گشت.

2) نوري در آن شب از طرف حجاز ساطع شد و در تمام عالم منتشر گرديد.

3) تخت پادشاهان سرنگون شد و همه آنان در آن روز لال بودند و نمي توانستند سخن بگويند(1).

4) در روز ولادت هر بتي كه در هر جاي عالم بود به رو افتاد.

5) 14 كنگره از ايوان كسري فرو ريخت.

6) درياچه ساوه كه آن را مي پرستيدند خشك و بدل به نمكزار شد.

7) آتشكده فارس كه هزار سال خاموش نشده بود در شب ولادت آن حضرت خاموش شد

8) علم كاهنان و سحر ساحران باطل گرديد.

9) طاق كسري از ميان به دو نيم شد كه تا امروز نمايان است.(2)

10) هنگام ولادت آن حضرت اين ندا از آسمان شنيده شد: «جاء الحق و زهق الباطل، ان الباطل كان زهوقا»(3)

11) آن حضرت هنگام ولادت ختنه كرده و ناف بريده و پاك از آلايش خون و غيره متولد شد.

12) هنگام ولادت از پا به زير آمد نه از سر و رو به كعبه به سجده افتاد و چون سر از سجده برداشت دست به آسمان بلند كرد و به وحدانيت خدا و رسالت خود اقرار نمود و سپس نوري از او ساطع گرديد كه مشرق و مغرب عالم را روشن نمود. (4)

برخي از معجزات و كرامات دوران زندگاني پيامبر اكرم صلي الله عليه و آله:

1) هرگز مگس بر بدن مبارك آن حضرت نمي نشست.

2) هرگاه چشم مباركش خواب بود دلش بيدار بود و مي ديد و مي شنيد چنانكه در بيداري مي ديد و مي شنيد، حضرت از قفاي خود چنان مي ديد كه از پيش روي مي ديد.

3) بر هر حيواني كه سوار مي شد هرگز پير و لاغر نمي شد، آن حضرت حماري به نام يعفور داشتند هر زمان كه فرمان مي داد فلان مرد را حاضر كن به در خانه اش مي رفت و سر بر در مي كوفت و به اشاره او را حاضر مي ساخت.

4) حضرت با حيوانات سخن مي گفت. (5)

5)  دعاي آن حضرت در زنده شدن مردگان و بينا شدن كوران و شفا يافتن بيماران مستجاب مي شد.

6) بر همه لغت ها و زبان ها آگاه بود و قدرت بر سخن گفتن به همه آنها را داشتند.

7) مهر نبوت بر پشت مباركش جا گرفته بود و نور آن بر نور آفتاب زيادتي مي كرد.

8) آب از از ميان انگشتان مباركش جاري شد به قدري كه جمعي سيراب شدند.

9) سنگريزه در دست مباركش تسبيح مي گفت و مردم مي شنيدند.

10) وجود مقدسش در آفتاب سايه اي نداشت.

11) هر گاه آب دهان مبارك به چاهي مي افكند در آن چاه بركت به هم مي رسيد و پر از آب مي شد. آب دهان حضرت را به هر صاحب دردي مي ماليد شفا مي يافت.

12) دست مبارك آن حضرت به هر طعامي كه مي رسيد با بركت مي شد و از طعام كم جماعت كثير را سير مي كرد.

13) هر گاه بر زمين نرم راه مي رفت جاي پايش نمي ماند و هنگامي كه بر سنگ سخت راه مي رفت اثر پاي مباركش مي ماند. (6)

«اللهم صل علي محمد و آل محمد»

منبع: تقويم شيعه به نقل از:

1- حق اليقين،ص 27

2- بحارالانوار ج15؛ حليه الابرار ج1...

3- بحارالانوار ج15...

4- حق اليقين ص26

5- قلائد النحور ج ربيع الاول، ص110-112

6- حق اليقين ص26-27