انهار
انهار
مطالب خواندنی

19 بهمن: سالروز بيعت تاريخي پرسنل نيروي هوايي با امام خميني(ره)

بزرگ نمایی کوچک نمایی
.

خبر به همین سادگی و کوتاهی بود که به همراه تصویری از این رخداد مهم در مطبوعات به چاپ رسید. در نوزدهم بهمن ماه 1357 صدها تن از دلیرمردان نیروی هوایی ، در نمایشی حماسی با موج توفنده مردم بپاخاسته ایران هم آوا شدند و با حضور در اقامتگاه امام خمینی (قدس سره) کاروانسالار انقلاب اسلامی، دیدار و با ایشان بیعت کردند. واقعه بیعت پرسنل نیروی هوایی ازسوی تحلیل گران و ناظران جریانات سیاسی بین المللی، اقدامی تاریخی و نقطه عطفی در تاریخ مبارزاتی و انقلابی مردم و نیز حیات ارتش ایران تلقی شد.

 

متن سخنرانی امام در جمع همافران

اعوذ باللَّه من الشیطان الرجیم.

بسم اللَّه الرحمن الرحیم.

سربازان امام عصر (عج الله تعالي فرجه الشريف) در خدمت قرآن.

درود بر شما سربازان امام عصر- سلام اللَّه علیه. همان طور که فریاد زدید تاکنون در خدمت طاغوت بودید. طاغوتى که تمام هستى ما را ساقط کرد، طاغوتى که خزاین ما را تهى کرد، طاغوتى که ما را برده خارجیها کرد. و از امروز در خدمت امام عصر- سلام اللَّه علیه- و در خدمت قرآن کریم هستید. «قرآن کریم» ى که سعادت همه بشر را بیمه کرده است. «قرآن کریم» ى که هرکس در زیر بیرق او واقع بشود در دنیا و آخرت سعید است. «قرآن کریم» ى که آزادى و استقلال را توصیه کرده است. ما همه تابع قرآن کریم و تابع موازین اسلام و قواعد اسلام هستیم. ما همه از شماها، روحانیت از شماها تشکر مى‏کند ..

طاغوت زدایى و برقرارى حکومت اسلامى

ما امیدواریم که با هم [با] پیوستگى به هم بتوانیم این طاغوتها را تا آخر از بین ببریم و به جاى او یک حکومت عدل اسلامى؛ که مملکت ما براى خودمان باشد و همه چیز ما به دست خودمان باشد. ما مى‏خواهیم که سرنوشت ما را خودمان تعیین کنیم نه سفارت امریکا و سفارت شوروى. ما مى‏خواهیم که مملکت خودمان را خودمان تعمیر کنیم نه‏ یهودیها و اسرائیل. ما مى‏خواهیم مملکتمان را آزاد کنیم؛ اختناق در مملکت ما نباشد. ما مى‏خواهیم ارتش ما آزاد باشد؛ اسرائیل در آن تصرف نکند، امریکا در آن تصرف نکند.

درود بر شما که قدر نعمت خدا را دانستید و به دامن قرآن پیوستید. درود بر شما که ترک کردید حکومت «طاغوت» را و به حکومتِ «اللَّه» پیوستید. من امیدوارم که سایر اشخاصى که در آن خدمت هستند، آنها هم وظیفه خودشان را بفهمند و به ملت بپیوندند. ما صلاح همه شما را مى‏خواهیم. ما مى‏خواهیم که شما آزاد باشید. ما مى‏خواهیم که مملکت را شما مستقل کنید. و ما مى‏خواهیم که دیگران، کسان دیگر، کسانى که مى‏خواهند در شما تصرف بکنند، اینها نباشند. دست اجانب کوتاه باشد. خداوند نصرت به همه شما عنایت کند. باید این نهضت را حفظ کنید تا ان شاء اللَّه به آخر نقطه و نهایت؛ که قیام یک حکومت عدل انسانى اسلامى است به جاى یک حکومت طاغوتى.والسلام علیکم و رحمة اللَّه و برکاته‏(1)

*************

یکی از فرماندهان نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی می گوید: واقعه تاریخی و فراموش ناشدنی دیدار پرسنل نیروی هوایی با بنیانگذار جمهوری اسلامی در 19 بهمن 1357، سمبل پیوند نیروهای مسلح با رهبری و مردم است. البته هر چند پرسنل نیروی هوایی به هنگام ورود حضرت امام خمینی (قدس سره)به ایران در 12 بهمن ماه مسئولیت برقراری و کنترل نظم در فرودگاه مهرآباد را برعهده داشتند و بدین نحو همگامی خود را با ملت و رهبری به نمایش گذارده بودند، اما رخداد روز 19 بهمن، معنا و رنگ و بوی دیگری داشت.

تعبیر جالب همه نظامی ها و حتی مردم از آن واقعه این بود که نیروی هوایی پیشقراول نیروهای مسلح در وحدت و همدلی با رهبری است و همین تعبیر برای نیروی هوایی یک افتخار جاودانه است

در پی انتشار این خبر، تمام سامانه ذهنی و فکری رژیم پهلوی و حامیانش برهم می ریزید. از سویی دیگر امید مردم به پیروزی صد چندان می شود. ضربه ای هولناک بر پیکر فرتوت و در حال متلاشی رژیم وارد می شود. عمال رژیم که تا قبل از روز 19 بهمن ماه و قبل از اینکه پرسنل نیروی هوایی با امام خمینی دیدار و بیعت کنند، امیدوار بودند که خواهند توانست خیزش همه گیر و گسترده مردمی را که از همه لایه های اجتماع بودند، مهار کنند و یا به تعبیر خود قیام عمومی و مقدس مردم را سرکوب و جامعه را آرام کنند، اما به زودی دریافتند که ذهنیتی غلط است. سران رژیم پهلوی به شدت خشمگین شده بودند و لذا درصدد انتقام و کشتار پرسنل نیروی هوایی برآمدند.
عقربه های ساعت آرام آرام به نیمه شب می رسید. در سالن غذاخوری مرکزآموزش نیروی هوایی، سربازان، همافران و درجه دارانی که دل به انقلاب بسته بودند و با رهبر خود امام خمینی (قدس سره) بیعت کرده بودند، با شور و شوق اجتماع کرده و مشغول تماشای فیلم بازگشت رهبرشان به کشور بودند و از پیروزی نزدیک انقلاب سخن می گفتند. همان روز عکس باشکوه و زیبا و پرخاطره این نیروهای انقلابی که به امام و رهبر بزرگوارشان سلام  می دادند در صفحه اول روزنامه ها چاپ شده بود و ...... ناگاه درب خوابگاه با لگد محکم یک افسر گارد شاهنشاهی باز شد. برای لحظه ای همهمه و هیاهویی در مرکز آموزش نیروی هوایی طنین انداز شد. آماده باشید، گاردی ها حمله کردند. به سرعت همه نیروی هوایی با سلاحهای آماده در برابر نیروهای گارد جاویدان شاهنشاهی قرار گرفتند. رگبار مسلسها از هر سو باریدن گرفت.

ناگهان غوغای جنگ آنان مثل بمبی در شهر صدا کرد و نیروهای مردمی بی اسلحه ولی با خشم انقلابی و مشت های گره کرده به سوی پادگان نیروی هوایی در شرق تهران حرکت کردند........ وقتی درگیری بین نیروهای گارد شاهنشاهی با پرسنل نیروی هوایی آغاز شد، مردم با این خبر که به داد همافران برسیدبه محل استقرار نیروی هوایی هجوم آوردند و به دفع و عقب راندن نیروهای گارد مبادرت ورزیدند.

فردای آن روز روزنامه ها نوشتند:

جنگ خونین لشکر گارد با نیروی هوایی.......

یک فرمانده نظامی می گوید: هجوم نیروهای گارد به پادگان نیروی هوایی و دخالت موثر مردم و دفاع از نیروهای انقلاب نیروی هوایی، نتیجه شیرینی در پی داشت و یکبار دیگر ثابت کرد که مردم، حامی نیروهای مسلح وفادار به ملت و رهبری هستند و نیروهای مسلح نیز به صفوف مردم پیوسته اند. این واقعه موجب شفافیت هرچه بیشتر پیوند ناگسستنی و اتصال قوای مسلح به توده های مردمی بود و و قایع 19 و 20 بهمن 1357 به دنیا نشان داد که ارتش

ایران با رهبری انقلاب، بیعت کرده و در صف توده های میلیونی قرار گرفته است.

(1): صحیفه امام، ج‏6، ص: 101


تاریخ تهیه مطلب: 1388/11/19

  

 
پاسخ به احکام شرعی
 
موتور جستجوی سایت

تابلو اعلانات
  


پیوندها

حدیث روز
بسم الله الرحمن الرحیم
چهار پناهگاه در قرآن
   
أَبَانُ بْنُ عُثْمَانَ وَ هِشَامُ بْنُ سَالِمٍ وَ مُحَمَّدُ بْنُ حُمْرَانَ عَنِ الصَّادِقِ (علیه السلام) قَالَ:
عَجِبْتُ لِمَنْ فَزِعَ مِنْ أَرْبَعٍ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى أَرْبَعٍ
(۱) عَجِبْتُ لِمَنْ خَافَ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- حَسْبُنَا اللَّهُ وَ نِعْمَ الْوَكِيلُ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا فَانْقَلَبُوا بِنِعْمَةٍ مِنَ اللَّهِ وَ فَضْلٍ لَمْ يَمْسَسْهُمْ سُوءٌ
(۲) وَ عَجِبْتُ لِمَنِ اغْتَمَّ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- لا إِلهَ إِلَّا أَنْتَ سُبْحانَكَ إِنِّي كُنْتُ مِنَ الظَّالِمِينَ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- وَ نَجَّيْناهُ مِنَ الْغَمِّ وَ كَذلِكَ نُنْجِي الْمُؤْمِنِينَ
(۳) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ مُكِرَ بِهِ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- وَ أُفَوِّضُ أَمْرِي إِلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بَصِيرٌ بِالْعِبادِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- فَوَقاهُ اللَّهُ سَيِّئاتِ ما مَكَرُوا
(۴) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ أَرَادَ الدُّنْيَا وَ زِينَتَهَا كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- ما شاءَ اللَّهُ لا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- إِنْ تَرَنِ أَنَا أَقَلَّ مِنْكَ مالًا وَ وَلَداً. فَعَسى‏ رَبِّي أَنْ يُؤْتِيَنِ خَيْراً مِنْ جَنَّتِكَ وَ عَسَى مُوجِبَةٌ
    
آقا امام صادق (عليه السّلام) فرمود: در شگفتم از كسى كه از چهار چيز مى‌هراسد چرا بچهار چيز پناهنده نميشود:
(۱) شگفتم از آنكه ميترسد چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل« حَسْبُنَا اَللّٰهُ‌ وَ نِعْمَ‌ اَلْوَكِيلُ‌ » خداوند ما را بس است و چه وكيل خوبى است زيرا شنيدم خداى جل جلاله بدنبال آن ميفرمايد:بواسطۀ نعمت و فضلى كه از طرف خداوند شامل حالشان گرديد باز گشتند و هيچ بدى بآنان نرسيد.
(۲) و شگفتم در كسى كه اندوهناك است چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل:« لاٰ إِلٰهَ‌ إِلاّٰ أَنْتَ‌ سُبْحٰانَكَ‌ إِنِّي كُنْتُ‌ مِنَ‌ اَلظّٰالِمِينَ‌ » زيرا شنيدم خداى عز و جل بدنبال آن ميفرمايد در خواستش را برآورديم و از اندوه نجاتش داديم و مؤمنين را هم چنين ميرهانيم.
(۳) و در شگفتم از كسى كه حيله‌اى در بارۀ او بكار رفته چرا بفرمودۀ خداى تعالى پناه نمى‌برد« وَ أُفَوِّضُ‌ أَمْرِي إِلَى اَللّٰهِ‌ إِنَّ‌ اَللّٰهَ‌ بَصِيرٌ بِالْعِبٰادِ »:كار خود را بخدا واگذار ميكنيم كه خداوند بحال بندگان بينا است)زيرا شنيدم خداى بزرگ و پاك بدنبالش مى‌فرمايد خداوند او را از بديهائى كه در بارۀ او بحيله انجام داده بودند نگه داشت.
(۴) و در شگفتم از كسى كه خواستار دنيا و آرايش آن است چرا پناهنده نميشود بفرمايش خداى تبارك و تعالى(« مٰا شٰاءَ اَللّٰهُ‌ لاٰ قُوَّةَ‌ إِلاّٰ بِاللّٰهِ‌ »)(آنچه خدا خواست همان است و نيروئى جز به يارى خداوند نيست)زيرا شنيدم خداى عز اسمه بدنبال آن ميفرمايد اگر چه مرا در مال و فرزند از خودت كمتر مى‌بينى ولى اميد هست كه پروردگار من بهتر از باغ تو مرا نصيب فرمايد (و كلمۀ:عسى در اين آيه بمعناى اميد تنها نيست بلكه بمعناى اثبات و تحقق يافتن است).
من لا يحضره الفقيه، ج‏۴، ص: ۳۹۲؛
الأمالي( للصدوق)، ص: ۶؛
الخصال، ج‏۱، ص: ۲۱۸.


کلیه حقوق مادی و معنوی این پورتال محفوظ و متعلق به حجت الاسلام و المسلمین سید محمدحسن بنی هاشمی خمینی میباشد.

طراحی و پیاده سازی: FARTECH/فرتک - فکور رایانه توسعه کویر -