انهار
انهار
امکانات سایت
مطالب خواندنی

8 شوال: سالروز تخریب قبور بقیع توسط وهابیها

بزرگ نمایی کوچک نمایی

.

 
8 شوال؛ ویرانی قبور ائمه بقیع علیهم السلام
در این روز در سال 1343 قبور ائمه بقیع علیهم السلام و نیز قبر حضرت حمزه سیدالشهداء علیه السلام در احد به دست وهابیون تخریب گردید
علت و انگیزه تخریب این قبور مطهر؛ در کتب مختلفی که بر رد عقاید ضالّه وهابیت تألیف شده، بیان گردیده است.
وهابیون اضافه بر قبور مطهر ائمه معصومین علیهم السلام، قبور دیگری را نیز تخریب کردند که عبارتند از:
1- قبر منسوب به فاطمه زهرا سلام الله علیها؛
2- قبر مطهر فاطمه بنت اسد مادر امیرالمؤمنین علیهما السلام؛
3- قبر مطهر حضرت ام البنین مادر حضرت اباالفضل العباس علیهما السلام؛
4- قبر مطهر ابراهیم فرزند پیامبر صلی الله علیه و اله وسلم؛
5- قبر مطهر اسماعیل فرزند حضرت صادق علیه السلام؛
6- قبور دختر خواندگان پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم؛
7- قبر حلیمه سعدیه دایه پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله وسلم؛
8- و قبور شهدای زمان پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله وسلم.
وهابیون در سال 1343 در مکه مکرمه گنبدهای حضرت عبدالمطلب و ابی طالب و خدیجه و فاطمه زهرا سلام الله علیهم اجمعین و زادگاه پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله وسلم و «خیزران» عبادتگاه سری پیامبراکرم صلی الله علیه و آله وسلم  را با خاک یکسان نمودند.
در جدّه نیز قبر حوا و دیگر قبور را تخریب کردند.
در مدینه نیز گنبد منور نبوی را به توپ بستند، ولی از ترس مسلمانان قبر شریف را تخریب نکردند.
با تخریب قبور مطهر ائمه بقیع علیهم السلام اشیاء نفیس و ارزشمند را به یغما بردند.
وهابیون قبر حضرت حمزه سیدالشهداء وشهدای احد را با خاک یکسان کردند، و گنبد و مرقد حضرت عبدالله و آمنه پدر و مادر  پیامبراکرم صلی الله علیه و آله وسلم  را و دیگر قبور را هم خراب کردند.
وهابیون در همین سال به کربلای معلی حمله کردند و ضریح مطهر را کندند و جواهرات و اشیاء نفیس حرم مطهر را که اکثراً باارزش و گرانبها بود غارت کردند.
قریب به 7000نفر از علما، فضلا، سادات و مردم را کشتند و سپس به سمت نجف اشرف حرکت کردند ولی خوشبختانه موفق به غارت نشدند و شکست خورده برگشتند.
«علی لعنة الله علی القوم الظالمین»
__________________
منبع: تقویم شیعه, عبدالحسین نیشابوری
تاریخ تهیه مطلب: 1388/7/5
  

 
پاسخ به احکام شرعی
 
موتور جستجوی سایت

تابلو اعلانات
  


پیوندها

حدیث روز
بسم الله الرحمن الرحیم
چهار پناهگاه در قرآن
   
أَبَانُ بْنُ عُثْمَانَ وَ هِشَامُ بْنُ سَالِمٍ وَ مُحَمَّدُ بْنُ حُمْرَانَ عَنِ الصَّادِقِ (علیه السلام) قَالَ:
عَجِبْتُ لِمَنْ فَزِعَ مِنْ أَرْبَعٍ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى أَرْبَعٍ
(۱) عَجِبْتُ لِمَنْ خَافَ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- حَسْبُنَا اللَّهُ وَ نِعْمَ الْوَكِيلُ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا فَانْقَلَبُوا بِنِعْمَةٍ مِنَ اللَّهِ وَ فَضْلٍ لَمْ يَمْسَسْهُمْ سُوءٌ
(۲) وَ عَجِبْتُ لِمَنِ اغْتَمَّ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- لا إِلهَ إِلَّا أَنْتَ سُبْحانَكَ إِنِّي كُنْتُ مِنَ الظَّالِمِينَ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- وَ نَجَّيْناهُ مِنَ الْغَمِّ وَ كَذلِكَ نُنْجِي الْمُؤْمِنِينَ
(۳) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ مُكِرَ بِهِ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- وَ أُفَوِّضُ أَمْرِي إِلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بَصِيرٌ بِالْعِبادِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- فَوَقاهُ اللَّهُ سَيِّئاتِ ما مَكَرُوا
(۴) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ أَرَادَ الدُّنْيَا وَ زِينَتَهَا كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- ما شاءَ اللَّهُ لا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- إِنْ تَرَنِ أَنَا أَقَلَّ مِنْكَ مالًا وَ وَلَداً. فَعَسى‏ رَبِّي أَنْ يُؤْتِيَنِ خَيْراً مِنْ جَنَّتِكَ وَ عَسَى مُوجِبَةٌ
    
آقا امام صادق (عليه السّلام) فرمود: در شگفتم از كسى كه از چهار چيز مى‌هراسد چرا بچهار چيز پناهنده نميشود:
(۱) شگفتم از آنكه ميترسد چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل« حَسْبُنَا اَللّٰهُ‌ وَ نِعْمَ‌ اَلْوَكِيلُ‌ » خداوند ما را بس است و چه وكيل خوبى است زيرا شنيدم خداى جل جلاله بدنبال آن ميفرمايد:بواسطۀ نعمت و فضلى كه از طرف خداوند شامل حالشان گرديد باز گشتند و هيچ بدى بآنان نرسيد.
(۲) و شگفتم در كسى كه اندوهناك است چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل:« لاٰ إِلٰهَ‌ إِلاّٰ أَنْتَ‌ سُبْحٰانَكَ‌ إِنِّي كُنْتُ‌ مِنَ‌ اَلظّٰالِمِينَ‌ » زيرا شنيدم خداى عز و جل بدنبال آن ميفرمايد در خواستش را برآورديم و از اندوه نجاتش داديم و مؤمنين را هم چنين ميرهانيم.
(۳) و در شگفتم از كسى كه حيله‌اى در بارۀ او بكار رفته چرا بفرمودۀ خداى تعالى پناه نمى‌برد« وَ أُفَوِّضُ‌ أَمْرِي إِلَى اَللّٰهِ‌ إِنَّ‌ اَللّٰهَ‌ بَصِيرٌ بِالْعِبٰادِ »:كار خود را بخدا واگذار ميكنيم كه خداوند بحال بندگان بينا است)زيرا شنيدم خداى بزرگ و پاك بدنبالش مى‌فرمايد خداوند او را از بديهائى كه در بارۀ او بحيله انجام داده بودند نگه داشت.
(۴) و در شگفتم از كسى كه خواستار دنيا و آرايش آن است چرا پناهنده نميشود بفرمايش خداى تبارك و تعالى(« مٰا شٰاءَ اَللّٰهُ‌ لاٰ قُوَّةَ‌ إِلاّٰ بِاللّٰهِ‌ »)(آنچه خدا خواست همان است و نيروئى جز به يارى خداوند نيست)زيرا شنيدم خداى عز اسمه بدنبال آن ميفرمايد اگر چه مرا در مال و فرزند از خودت كمتر مى‌بينى ولى اميد هست كه پروردگار من بهتر از باغ تو مرا نصيب فرمايد (و كلمۀ:عسى در اين آيه بمعناى اميد تنها نيست بلكه بمعناى اثبات و تحقق يافتن است).
من لا يحضره الفقيه، ج‏۴، ص: ۳۹۲؛
الأمالي( للصدوق)، ص: ۶؛
الخصال، ج‏۱، ص: ۲۱۸.

کلیه حقوق مادی و معنوی این پورتال محفوظ و متعلق به حجت الاسلام و المسلمین سید محمدحسن بنی هاشمی خمینی میباشد.

طراحی و پیاده سازی: FARTECH/فرتک - فکور رایانه توسعه کویر -