انهار
انهار
امکانات سایت
مطالب خواندنی

تواضع آیت‌الله کوه‌کمره‌ای

بزرگ نمایی کوچک نمایی
عالم امامی و فقیه اصولی، مرحوم آیت‌الله سیدحسین کوه کمره‌ای معروف به «سید حسین ترک» پس از تحصیل مقدمات در تبریز نزد میرزا احمد و میرزا لطفعلی مجتهد، عازم عتبات مقدس شده و در نجف از محضر علمای بزرگی مانند: مرحوم شیخ محمدحسن نجفی (صاحب جواهر)، آیت‌الله شیخ علی کاشف‌لغطاء و به ویژه شیخ مرتضی انصاری، استفاده‌های فراوانی ‌برد.
داستان آشنایی او با شیخ انصاری که شهید مطهری در کتاب «عدل الهی» آورده، درسی برای اهل علم و پویندگان وادی معرفت است.
داستان از این قرار است که روزی مرحوم آیت‌الله کوه کمره‌ای، نیم ساعتی پیش از شروع تدریس در محل برگزاری کلاس درس خود حاضر و در گوشه‌ای نشسته بود در این هنگام طلبه‌ای را مشاهده می‌کند که به چند طلبه دیگر درس می‌دهد لذا طرز بیان او را محققانه و عالمانه می‌بیند.
فردای آن روز مخصوصاً خود را زودتر به آنجا می‌رساند و این نکته برایش ثابت می‌شود که آن طلبه گمنام بهتر از او تدریس می‌کند، از این رو وقتی کلاس درس او -که بسیار هم شلوغ بوده و شاگردان فراوانی داشته- تشکیل می‌شود رو به جمع کرده، با اشاره به آن طلبه می‌گوید: «رفقا! این شخص، درس را بهتر از من می‌گوید و من خود، از او استفاده می‌برم، بیایید همگی در درس ایشان حاضر شویم» و آن شخص کسی جز مرحوم شیخ مرتضی انصاری نبود.
از شاگردان این عالم بزرگوار می‌توان حاج میرزا موسی تبریزی علامه شَرَبیانی، شیخ حسن مامقانی (فاضل ممقانی)، ملا احمد شبستری، میرزا جواد آقا تبریزی، شیخ عبد الله مازندرانی و سیّد حسن طالقانی را نام برد همچنین حوزه درس او از پر رونق‌ترین حوزه‌های درس نجف در آن زمان به شمار می‌رفت که بنا به نقلی گاهی 400 تا 800 شاگرد در محضر ایشان تلمذ می‌کرده‌اند.
آثار فقهی مرحوم آیت‌الله سیدحسین کوه‌کمره‌ای شامل رساله‌هایی در حج، نماز و زکات، الاستحصاب، المواریث، القضا، الاجاره است.
آیت‌الله کوه کمره‌ای پس از وفات شیخ اعظم «انصاری» مرجعیت شیعیان را بر عهده گرفت، او عموی بزرگوار یکی از مراجع دیگر بزرگ شیعه، یعنی «سید محمدحجت کوه‌کمره‌ای» نیز هست که سید محمد، مؤسس مدرسه معروف به «حجتیه» در قم است که بسیاری از عالمان و دانش‌آموختگان کوشا و پژوهنده حوزه علمیه قم از طلاب این مدرسه هستند.
این عالم وارسته با 24 واسطه از نسل امام سجاد علیه‌السلام بود که در بیست و سوم رجب سال 1399 هجری قمری از عالم خاکی رخت بر بست و به دیار باقی شتافت. روحش شاد و یادش گرامی باد.
  

 
پاسخ به احکام شرعی
 
موتور جستجوی سایت

تابلو اعلانات
  


پیوندها

حدیث روز
بسم الله الرحمن الرحیم
چهار پناهگاه در قرآن
   
أَبَانُ بْنُ عُثْمَانَ وَ هِشَامُ بْنُ سَالِمٍ وَ مُحَمَّدُ بْنُ حُمْرَانَ عَنِ الصَّادِقِ (علیه السلام) قَالَ:
عَجِبْتُ لِمَنْ فَزِعَ مِنْ أَرْبَعٍ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى أَرْبَعٍ
(۱) عَجِبْتُ لِمَنْ خَافَ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- حَسْبُنَا اللَّهُ وَ نِعْمَ الْوَكِيلُ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا فَانْقَلَبُوا بِنِعْمَةٍ مِنَ اللَّهِ وَ فَضْلٍ لَمْ يَمْسَسْهُمْ سُوءٌ
(۲) وَ عَجِبْتُ لِمَنِ اغْتَمَّ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- لا إِلهَ إِلَّا أَنْتَ سُبْحانَكَ إِنِّي كُنْتُ مِنَ الظَّالِمِينَ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- وَ نَجَّيْناهُ مِنَ الْغَمِّ وَ كَذلِكَ نُنْجِي الْمُؤْمِنِينَ
(۳) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ مُكِرَ بِهِ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- وَ أُفَوِّضُ أَمْرِي إِلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بَصِيرٌ بِالْعِبادِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- فَوَقاهُ اللَّهُ سَيِّئاتِ ما مَكَرُوا
(۴) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ أَرَادَ الدُّنْيَا وَ زِينَتَهَا كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- ما شاءَ اللَّهُ لا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- إِنْ تَرَنِ أَنَا أَقَلَّ مِنْكَ مالًا وَ وَلَداً. فَعَسى‏ رَبِّي أَنْ يُؤْتِيَنِ خَيْراً مِنْ جَنَّتِكَ وَ عَسَى مُوجِبَةٌ
    
آقا امام صادق (عليه السّلام) فرمود: در شگفتم از كسى كه از چهار چيز مى‌هراسد چرا بچهار چيز پناهنده نميشود:
(۱) شگفتم از آنكه ميترسد چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل« حَسْبُنَا اَللّٰهُ‌ وَ نِعْمَ‌ اَلْوَكِيلُ‌ » خداوند ما را بس است و چه وكيل خوبى است زيرا شنيدم خداى جل جلاله بدنبال آن ميفرمايد:بواسطۀ نعمت و فضلى كه از طرف خداوند شامل حالشان گرديد باز گشتند و هيچ بدى بآنان نرسيد.
(۲) و شگفتم در كسى كه اندوهناك است چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل:« لاٰ إِلٰهَ‌ إِلاّٰ أَنْتَ‌ سُبْحٰانَكَ‌ إِنِّي كُنْتُ‌ مِنَ‌ اَلظّٰالِمِينَ‌ » زيرا شنيدم خداى عز و جل بدنبال آن ميفرمايد در خواستش را برآورديم و از اندوه نجاتش داديم و مؤمنين را هم چنين ميرهانيم.
(۳) و در شگفتم از كسى كه حيله‌اى در بارۀ او بكار رفته چرا بفرمودۀ خداى تعالى پناه نمى‌برد« وَ أُفَوِّضُ‌ أَمْرِي إِلَى اَللّٰهِ‌ إِنَّ‌ اَللّٰهَ‌ بَصِيرٌ بِالْعِبٰادِ »:كار خود را بخدا واگذار ميكنيم كه خداوند بحال بندگان بينا است)زيرا شنيدم خداى بزرگ و پاك بدنبالش مى‌فرمايد خداوند او را از بديهائى كه در بارۀ او بحيله انجام داده بودند نگه داشت.
(۴) و در شگفتم از كسى كه خواستار دنيا و آرايش آن است چرا پناهنده نميشود بفرمايش خداى تبارك و تعالى(« مٰا شٰاءَ اَللّٰهُ‌ لاٰ قُوَّةَ‌ إِلاّٰ بِاللّٰهِ‌ »)(آنچه خدا خواست همان است و نيروئى جز به يارى خداوند نيست)زيرا شنيدم خداى عز اسمه بدنبال آن ميفرمايد اگر چه مرا در مال و فرزند از خودت كمتر مى‌بينى ولى اميد هست كه پروردگار من بهتر از باغ تو مرا نصيب فرمايد (و كلمۀ:عسى در اين آيه بمعناى اميد تنها نيست بلكه بمعناى اثبات و تحقق يافتن است).
من لا يحضره الفقيه، ج‏۴، ص: ۳۹۲؛
الأمالي( للصدوق)، ص: ۶؛
الخصال، ج‏۱، ص: ۲۱۸.

کلیه حقوق مادی و معنوی این پورتال محفوظ و متعلق به حجت الاسلام و المسلمین سید محمدحسن بنی هاشمی خمینی میباشد.

طراحی و پیاده سازی: FARTECH/فرتک - فکور رایانه توسعه کویر -