انهار
انهار
امکانات سایت
مطالب خواندنی

حکم نگاه استاد به شاگرد نامحرم (مرجع تقلید آیةالله خامنه ای)

بزرگ نمایی کوچک نمایی
سوال با سلام. با توجه به احکام نگاه به نامحرم، نگاه به وجه و کفین زن نامحرم هنگام صحبت با او اگر بدون ریبه و مفسده باشد مشکلی ندارد. اما برخی خانم ها ممکن است مویشان را کاملاً نپوشانند و هنگام صحبت بخشی از مو در صورتشان پیدا باشد. در این صورت حکم چیست؟ هر چند قصد طرف مقابل صرفا یک صحبت کاری یا علمی باشد.
مرجع تقلید: حضرت آیت الله العظمی خامنه ای(مدظله)
 
جواب: سلام علیکم؛ دلیلی ندارد که هنگام صحبت به زن نگاه شود زیرا بدون نگاه هم میشود گفتگو کرد. یاحقّ.
سوال سلام. خیلی ممنون از پاسختان. بنده مدرس هستم و دانش آموز یا دانشجوی خانم دارم. فکر می کنم حداقل برای اینکه مخاطب من بداند با او صحبت می کنم و اینکه تبعیضی بین او و سایرین نیست و اینکه گاهی لازم میدانم بفهمم که مخاطبانم به فهم کافی رسیده اند یا خیر باید این کار را انجام دهم. میخواهم بدانم با چه شرایط و ضوابطی اگر رعایت کنم موجب گناه نمی شود یا به هر شکلی گناه است؟

جواب: سلام بزرگوار بنده؛ هم در حوزه و هم در دانشگاه تدریس داشته ام ولی ضرورتی برای نگاه نبود.
گاهی چهار ساعت فقط با یک خانم برای مشاوره گفتگو داشتم ولی لزومی به نگاه نبود.
به هر حال نگاه بدون ریبه به وجه و کفین اشکال ندارد ولی نگاه به موی نامحرم جایز نیست.
=====
مرحوم حاج آقا رحيم ارباب عارف فرزانه بی نظیر در دو سه سال آخر عمر نابينا شد. وقتى از ايشان پرسيدند پس از اين همه عمر آيا ادعايى هم داريد يا نه؟ ايشان فرمودند: در مسايل علمى هيچ ادعايى ندارم. اما در مسايل شخصى خود دو ادعا دارم:

(1) آنكه به عمرم غيبت نگفتم و غيبت نشنيدم؛

(2) آنكه در طول عمرم چشمم به نامحرم نيفتاده.

در احوال شخصى ايشان نقل است كه فرموده: برادرم با همسرش چهل سال در منزل ما بودند، در اين چهل سال يك بار همسر برادرم را نديدم. یاحقّ.

سوال سلام.خیلی ممنون به خاطر پاسخ. هرچند برای بنده قابل تصور نیست که شما چگونه در طول چهار ساعت هیچ نگاهی نکرده اید. داستان حاج آقا رحیم را هم بارها نزدیک قبرشان خواندم آخه همشهریمان هستن. اون هم برام قابل تصور نیست.
فقط به عنوان تکمیل سوالم اگر به این سوال بنده نیز پاسخ بدید متشکر میشم.
سوالم در مورد نفس نگاه هست. یه وقتی مثلا یک منظره ای را مثلا یک دشت گل را نگاه می کنید و در کنار اون منظره یک مقدار زباله هم ریخته که توی کادر نگاه شما هست ولی متوجهش نیستید. اما یه وقتی شما اون منظره را رها کردید و اون زباله ها را نگاه می کنید. یعنی توجه به اون زباله ها هست.
در این مسئله ای که گفتید آیا صرف اینکه موی یک خانمی در محدوده دید باشه مورد نظره یا اینکه توجه به اون موی خانم باشه؟. چون فکر می کنم متفاوت است این دو.هر چند میدانم که نگاه به بعضی خانم ها با این شرط تقریبا غیر ممکن است. یاعلی
جواب: سلام. البته تقریباً شما حقّ دارید قبول و تصور نفرمائید.
بنده اصلن اصراری هم ندارم نسبت به بنده تصور بفرمائید ولی نسبت به آن عالم عارف فرزانه ای که متصل به خدا بود و غرق توحید و عرفان بود تصور بفرمائید چون این رفتار بسیار ساده تر از آنچه تصور شود ممکن هست و برای کسی که خود را عادت به ترک نگاه داده ملکه میگردد.
در هر صورت:
1- بنده شما بزرگوار را متهم به قصد گناه نمیکنم و شما را متشرع میدانم زیرا اگر متشرع نبودید سؤال نمی فرمودید.
2- حُکم شرعی همان هست که قبلاً خدمت شما بیان شد ولی البته در نگاه اتفاقی گناهی نیست مشروط بر آنکه پس از نگاه اتفاقی؛ استمرار نگاه نباشد. یاحقّ.
  

 
پاسخ به احکام شرعی
 
موتور جستجوی سایت

تابلو اعلانات
  


پیوندها

حدیث روز
بسم الله الرحمن الرحیم
چهار پناهگاه در قرآن
   
أَبَانُ بْنُ عُثْمَانَ وَ هِشَامُ بْنُ سَالِمٍ وَ مُحَمَّدُ بْنُ حُمْرَانَ عَنِ الصَّادِقِ (علیه السلام) قَالَ:
عَجِبْتُ لِمَنْ فَزِعَ مِنْ أَرْبَعٍ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى أَرْبَعٍ
(۱) عَجِبْتُ لِمَنْ خَافَ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- حَسْبُنَا اللَّهُ وَ نِعْمَ الْوَكِيلُ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا فَانْقَلَبُوا بِنِعْمَةٍ مِنَ اللَّهِ وَ فَضْلٍ لَمْ يَمْسَسْهُمْ سُوءٌ
(۲) وَ عَجِبْتُ لِمَنِ اغْتَمَّ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- لا إِلهَ إِلَّا أَنْتَ سُبْحانَكَ إِنِّي كُنْتُ مِنَ الظَّالِمِينَ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- وَ نَجَّيْناهُ مِنَ الْغَمِّ وَ كَذلِكَ نُنْجِي الْمُؤْمِنِينَ
(۳) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ مُكِرَ بِهِ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- وَ أُفَوِّضُ أَمْرِي إِلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بَصِيرٌ بِالْعِبادِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- فَوَقاهُ اللَّهُ سَيِّئاتِ ما مَكَرُوا
(۴) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ أَرَادَ الدُّنْيَا وَ زِينَتَهَا كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- ما شاءَ اللَّهُ لا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- إِنْ تَرَنِ أَنَا أَقَلَّ مِنْكَ مالًا وَ وَلَداً. فَعَسى‏ رَبِّي أَنْ يُؤْتِيَنِ خَيْراً مِنْ جَنَّتِكَ وَ عَسَى مُوجِبَةٌ
    
آقا امام صادق (عليه السّلام) فرمود: در شگفتم از كسى كه از چهار چيز مى‌هراسد چرا بچهار چيز پناهنده نميشود:
(۱) شگفتم از آنكه ميترسد چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل« حَسْبُنَا اَللّٰهُ‌ وَ نِعْمَ‌ اَلْوَكِيلُ‌ » خداوند ما را بس است و چه وكيل خوبى است زيرا شنيدم خداى جل جلاله بدنبال آن ميفرمايد:بواسطۀ نعمت و فضلى كه از طرف خداوند شامل حالشان گرديد باز گشتند و هيچ بدى بآنان نرسيد.
(۲) و شگفتم در كسى كه اندوهناك است چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل:« لاٰ إِلٰهَ‌ إِلاّٰ أَنْتَ‌ سُبْحٰانَكَ‌ إِنِّي كُنْتُ‌ مِنَ‌ اَلظّٰالِمِينَ‌ » زيرا شنيدم خداى عز و جل بدنبال آن ميفرمايد در خواستش را برآورديم و از اندوه نجاتش داديم و مؤمنين را هم چنين ميرهانيم.
(۳) و در شگفتم از كسى كه حيله‌اى در بارۀ او بكار رفته چرا بفرمودۀ خداى تعالى پناه نمى‌برد« وَ أُفَوِّضُ‌ أَمْرِي إِلَى اَللّٰهِ‌ إِنَّ‌ اَللّٰهَ‌ بَصِيرٌ بِالْعِبٰادِ »:كار خود را بخدا واگذار ميكنيم كه خداوند بحال بندگان بينا است)زيرا شنيدم خداى بزرگ و پاك بدنبالش مى‌فرمايد خداوند او را از بديهائى كه در بارۀ او بحيله انجام داده بودند نگه داشت.
(۴) و در شگفتم از كسى كه خواستار دنيا و آرايش آن است چرا پناهنده نميشود بفرمايش خداى تبارك و تعالى(« مٰا شٰاءَ اَللّٰهُ‌ لاٰ قُوَّةَ‌ إِلاّٰ بِاللّٰهِ‌ »)(آنچه خدا خواست همان است و نيروئى جز به يارى خداوند نيست)زيرا شنيدم خداى عز اسمه بدنبال آن ميفرمايد اگر چه مرا در مال و فرزند از خودت كمتر مى‌بينى ولى اميد هست كه پروردگار من بهتر از باغ تو مرا نصيب فرمايد (و كلمۀ:عسى در اين آيه بمعناى اميد تنها نيست بلكه بمعناى اثبات و تحقق يافتن است).
من لا يحضره الفقيه، ج‏۴، ص: ۳۹۲؛
الأمالي( للصدوق)، ص: ۶؛
الخصال، ج‏۱، ص: ۲۱۸.

کلیه حقوق مادی و معنوی این پورتال محفوظ و متعلق به حجت الاسلام و المسلمین سید محمدحسن بنی هاشمی خمینی میباشد.

طراحی و پیاده سازی: FARTECH/فرتک - فکور رایانه توسعه کویر -