انهار
انهار
امکانات سایت
مطالب خواندنی

مسافرت قبل از ظهر

بزرگ نمایی کوچک نمایی
احکام مسافر- آیت الله العظمی صافی مدظله
مسافرت قبل از ظهر- برگشت قبل از ظهر
سؤال: مسافر در ماه رمضان باید از چهار فرسخ بگذرد یا از حدّ ترخّص که روزه خود را افطار نماید؟
پاسخ: از حدّ ترخّص که بگذرد روزه را افطار می کند.
سؤال: کسى که در ماه رمضان مسافرت مى کند مى تواند در منزل خود افطار نماید یا باید از حد ترخّص بگذرد و سپس افطار نماید؟
پاسخ: تا به حدّ ترخّص نرسیده نباید افطار کند.
سؤال: اگر کسی در ماه مبارک رمضان قبل از اینکه مسافرت خود را آغاز نماید روزة خود را عمداً باز کند و بعد هم مسافرت او انجام شود چه حکمی دارد؟
پاسخ: باید کفّاره افطار عمد بدهد و قضاء روزه را هم بگیرد.
سؤال: شخصی در ماه رمضان ، قبل از ظهر برای مسافرت از خانه خارج شود و پس از گذشتن از حدّ ترخّص افطار می نماید، ولی قبل از رسیدن به حدّ مسافت از مسافرت منصرف و قبل از ظهر به منزل بر می گردد، آیا امساک بقیّة روز واجب است یا خیر؟
پاسخ: در فرض سؤال امساک واجب نیست.
سؤال: وقتی انسان وارد وطن می شود و مفطر بجا نیاورد اگر قبل از ظهر وارد شد باید قصد روزه کند و روزه او صحیح است آیا باید به وطن برسد قبل از ظهر یا اگر به حد ترخّص هم رسید قبل از ظهر وظیفه او قصد روزه است و روزه اش صحیح است خلاصه ملاک وطن است یا حدّ ترخّص.
پاسخ: اگر قبل از ظهر به جائی برسد که صدای اذان را بشنود و دیوارهای وطن را به بیند باید قصد روزه کند هر چند داخل وطن نشده باشد.
سؤال: در ماه رمضان شخص مسافر از سفر به وطن باز می گردد اما وصول به حدّ ترخص قبل از زوال بوده و ورود به وطن یا محل اقامت بعد از زوال بوده است، وظیفه این شخص نسبت به روزه آن روز چیست؟
پاسخ: در فرض سؤال اگر قبل از رسیدن به حدّ ترخّص مبطل انجام نداده باید نیّت روزه کند.
سؤال: شخصی در سفر بوده و قصد داشته پیش از ظهر به وطن برسد و روزه بگیرد و لو استحبابی، قبل از رسیدن به وطن نسیاناً و و از روی غفلت چیزی خورده، آیا می تواند روزه بگیرد؟
پاسخ: در فرض سؤال نمی تواند روزه بگیرد.
سؤال: اگر کسی بعد از اذان صبح به شهری برود و بتواند قبل از اذان ظهر به وطن خود برگردد روزه چنین فردی چگونه است؟
پاسخ: شخص مفروض باید نیّت روزه کند و روزه باشد و بعد از اینکه از حدّ ترخص وطن گذشت روزه اش باطل است و نباید نیت روزه کند پس اگر مفطری به عمل آورد بعد از ماه رمضان قضای روزه آن روز را می گیرد و اگر بدون نیت روزه مفطر بجا نیاورد تا به سؤالآن شهر رفت و از آنجا برگشت و بحدّ ترخّص وطن رسید و هنوز ظهر نشده بود در آن موقع واجب است نیّت روزه کند و حق خوردن ندارد و روزه اش صحیح است.
 
  

 
پاسخ به احکام شرعی
 
موتور جستجوی سایت

تابلو اعلانات
  


پیوندها

حدیث روز
بسم الله الرحمن الرحیم
چهار پناهگاه در قرآن
   
أَبَانُ بْنُ عُثْمَانَ وَ هِشَامُ بْنُ سَالِمٍ وَ مُحَمَّدُ بْنُ حُمْرَانَ عَنِ الصَّادِقِ (علیه السلام) قَالَ:
عَجِبْتُ لِمَنْ فَزِعَ مِنْ أَرْبَعٍ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى أَرْبَعٍ
(۱) عَجِبْتُ لِمَنْ خَافَ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- حَسْبُنَا اللَّهُ وَ نِعْمَ الْوَكِيلُ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا فَانْقَلَبُوا بِنِعْمَةٍ مِنَ اللَّهِ وَ فَضْلٍ لَمْ يَمْسَسْهُمْ سُوءٌ
(۲) وَ عَجِبْتُ لِمَنِ اغْتَمَّ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- لا إِلهَ إِلَّا أَنْتَ سُبْحانَكَ إِنِّي كُنْتُ مِنَ الظَّالِمِينَ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- وَ نَجَّيْناهُ مِنَ الْغَمِّ وَ كَذلِكَ نُنْجِي الْمُؤْمِنِينَ
(۳) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ مُكِرَ بِهِ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- وَ أُفَوِّضُ أَمْرِي إِلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بَصِيرٌ بِالْعِبادِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- فَوَقاهُ اللَّهُ سَيِّئاتِ ما مَكَرُوا
(۴) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ أَرَادَ الدُّنْيَا وَ زِينَتَهَا كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- ما شاءَ اللَّهُ لا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- إِنْ تَرَنِ أَنَا أَقَلَّ مِنْكَ مالًا وَ وَلَداً. فَعَسى‏ رَبِّي أَنْ يُؤْتِيَنِ خَيْراً مِنْ جَنَّتِكَ وَ عَسَى مُوجِبَةٌ
    
آقا امام صادق (عليه السّلام) فرمود: در شگفتم از كسى كه از چهار چيز مى‌هراسد چرا بچهار چيز پناهنده نميشود:
(۱) شگفتم از آنكه ميترسد چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل« حَسْبُنَا اَللّٰهُ‌ وَ نِعْمَ‌ اَلْوَكِيلُ‌ » خداوند ما را بس است و چه وكيل خوبى است زيرا شنيدم خداى جل جلاله بدنبال آن ميفرمايد:بواسطۀ نعمت و فضلى كه از طرف خداوند شامل حالشان گرديد باز گشتند و هيچ بدى بآنان نرسيد.
(۲) و شگفتم در كسى كه اندوهناك است چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل:« لاٰ إِلٰهَ‌ إِلاّٰ أَنْتَ‌ سُبْحٰانَكَ‌ إِنِّي كُنْتُ‌ مِنَ‌ اَلظّٰالِمِينَ‌ » زيرا شنيدم خداى عز و جل بدنبال آن ميفرمايد در خواستش را برآورديم و از اندوه نجاتش داديم و مؤمنين را هم چنين ميرهانيم.
(۳) و در شگفتم از كسى كه حيله‌اى در بارۀ او بكار رفته چرا بفرمودۀ خداى تعالى پناه نمى‌برد« وَ أُفَوِّضُ‌ أَمْرِي إِلَى اَللّٰهِ‌ إِنَّ‌ اَللّٰهَ‌ بَصِيرٌ بِالْعِبٰادِ »:كار خود را بخدا واگذار ميكنيم كه خداوند بحال بندگان بينا است)زيرا شنيدم خداى بزرگ و پاك بدنبالش مى‌فرمايد خداوند او را از بديهائى كه در بارۀ او بحيله انجام داده بودند نگه داشت.
(۴) و در شگفتم از كسى كه خواستار دنيا و آرايش آن است چرا پناهنده نميشود بفرمايش خداى تبارك و تعالى(« مٰا شٰاءَ اَللّٰهُ‌ لاٰ قُوَّةَ‌ إِلاّٰ بِاللّٰهِ‌ »)(آنچه خدا خواست همان است و نيروئى جز به يارى خداوند نيست)زيرا شنيدم خداى عز اسمه بدنبال آن ميفرمايد اگر چه مرا در مال و فرزند از خودت كمتر مى‌بينى ولى اميد هست كه پروردگار من بهتر از باغ تو مرا نصيب فرمايد (و كلمۀ:عسى در اين آيه بمعناى اميد تنها نيست بلكه بمعناى اثبات و تحقق يافتن است).
من لا يحضره الفقيه، ج‏۴، ص: ۳۹۲؛
الأمالي( للصدوق)، ص: ۶؛
الخصال، ج‏۱، ص: ۲۱۸.

کلیه حقوق مادی و معنوی این پورتال محفوظ و متعلق به حجت الاسلام و المسلمین سید محمدحسن بنی هاشمی خمینی میباشد.

طراحی و پیاده سازی: FARTECH/فرتک - فکور رایانه توسعه کویر -