انهار
انهار
مطالب خواندنی

عجز ازكفاره

بزرگ نمایی کوچک نمایی

سؤال15:بر شخصي كه كفارهٔ جمع تعلق گرفته آيا بنده آزاد كردن از او در اين زمان ساقط است يا نه؟

جواب:ساقط است.

سؤال16:مدت ده سال عمداً روزه نگرفته ام و از زماني كه تصميم به روزه گرفته ام به علت ابتلاي شديد به زخم معده، اطباء روزه گرفتن را به هيچ وجه برايم جايز نمي دانند، حال بنده بايد چه كنم؟ در ضمن از نظر مالي متوسطالحال مي باشم.

جواب:اگر روزه براي شما ضرر دارد نبايد بگيريد و روزه هاي قضا بر عهدهٔ شما است واگر كفاره بر عهدهٔ شما است در صورت تمكن براي هر روز به شصت مسكين اطعام كنيد.

سؤال17:حدود 17 روز از ماه مباررمضان را بدون عذر شرعي روزه نگرفته ا وحال كه كفاره بر گردن من است به دليل محصل بودن پولي از خود به جز 3000 تومان در بانك ندارم كه كفاره اينها را بدهم و از لحاظ جسماني كه خواسته باشم بجاي پول روزه بگيرم باز هم نمي توانم تكليف من چيست؟

جواب:اگر فعلاً قدرت بر كفاره نداريد هر وقت قدرت پيدا كرديد انجام دهيد. علي الاحوط هرچند اگر در صورت تعذّر بقدر طاقت صدقه دهيد و اگر ممكن نيست استغفار نمائيد كفايت مي كند.

سؤال18:زني به واسطه مريض بودن در ماه رمضان روزه نگرفته وتا ماه رمضان بعدي قضاي روزه ها را هم نگرفته يا آن كه عصياناً روزهٔ خود را خورده است وتمكن بر كفاره هم ندارد غير از مهريه اي كه از شوهر طلبكار است آيا واجب است از مهريه به اندازه كفاره از شوهر خود گرفته و اداي كفاره نمايد يا خير؟

جواب:كفاره واجب است ولو اينكه از مهريه بگيرد و بپردازد.

سؤال19:تشخيص اينكه كسي مي تواند كفاره را بجا آورده مثلاً شصت روز روزه بگيرد با خود شخص است يا با عرف مردم ويا به هر كدام آنها ي شود عمل كرد؟

جواب:تشخيص آن با خود مكلف است.

سؤال20: ....فانني بلوغي لم اكن اعرف ما هو التكليف الشرعي و لم يعلمني احد الاحكام الشرعية والان بأت بقضاء صلاتي وصومي فما هو حكم صومي بالخصوص ؟ هل علي الكفارة؟ وما مقدارها؟ ام عليّ القضاء دون الكفاره ؟ علماً انني احد المجاهدين العراقيين المقيم في معسكر الاهواز و لا امك مقدار الكفاة اذا كانت عن كل يوم اعام ستين مسكيناً فما حكمي الشرعي؟

جواب:ان كنت حينما فات منك الصوم الواجب جاهلاً بالحكم عن قصور و غير ماتفت الي السؤال فلا تجب عليك الكفارة والا فلا تجب و علي فرض العجز عنها في الحال توقع القدرة عليها في المستقبل انشاءالله.


  

 
پاسخ به احکام شرعی
 
موتور جستجوی سایت

تابلو اعلانات
  


پیوندها

حدیث روز
بسم الله الرحمن الرحیم
چهار پناهگاه در قرآن
   
أَبَانُ بْنُ عُثْمَانَ وَ هِشَامُ بْنُ سَالِمٍ وَ مُحَمَّدُ بْنُ حُمْرَانَ عَنِ الصَّادِقِ (علیه السلام) قَالَ:
عَجِبْتُ لِمَنْ فَزِعَ مِنْ أَرْبَعٍ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى أَرْبَعٍ
(۱) عَجِبْتُ لِمَنْ خَافَ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- حَسْبُنَا اللَّهُ وَ نِعْمَ الْوَكِيلُ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا فَانْقَلَبُوا بِنِعْمَةٍ مِنَ اللَّهِ وَ فَضْلٍ لَمْ يَمْسَسْهُمْ سُوءٌ
(۲) وَ عَجِبْتُ لِمَنِ اغْتَمَّ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- لا إِلهَ إِلَّا أَنْتَ سُبْحانَكَ إِنِّي كُنْتُ مِنَ الظَّالِمِينَ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- وَ نَجَّيْناهُ مِنَ الْغَمِّ وَ كَذلِكَ نُنْجِي الْمُؤْمِنِينَ
(۳) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ مُكِرَ بِهِ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- وَ أُفَوِّضُ أَمْرِي إِلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بَصِيرٌ بِالْعِبادِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- فَوَقاهُ اللَّهُ سَيِّئاتِ ما مَكَرُوا
(۴) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ أَرَادَ الدُّنْيَا وَ زِينَتَهَا كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- ما شاءَ اللَّهُ لا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- إِنْ تَرَنِ أَنَا أَقَلَّ مِنْكَ مالًا وَ وَلَداً. فَعَسى‏ رَبِّي أَنْ يُؤْتِيَنِ خَيْراً مِنْ جَنَّتِكَ وَ عَسَى مُوجِبَةٌ
    
آقا امام صادق (عليه السّلام) فرمود: در شگفتم از كسى كه از چهار چيز مى‌هراسد چرا بچهار چيز پناهنده نميشود:
(۱) شگفتم از آنكه ميترسد چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل« حَسْبُنَا اَللّٰهُ‌ وَ نِعْمَ‌ اَلْوَكِيلُ‌ » خداوند ما را بس است و چه وكيل خوبى است زيرا شنيدم خداى جل جلاله بدنبال آن ميفرمايد:بواسطۀ نعمت و فضلى كه از طرف خداوند شامل حالشان گرديد باز گشتند و هيچ بدى بآنان نرسيد.
(۲) و شگفتم در كسى كه اندوهناك است چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل:« لاٰ إِلٰهَ‌ إِلاّٰ أَنْتَ‌ سُبْحٰانَكَ‌ إِنِّي كُنْتُ‌ مِنَ‌ اَلظّٰالِمِينَ‌ » زيرا شنيدم خداى عز و جل بدنبال آن ميفرمايد در خواستش را برآورديم و از اندوه نجاتش داديم و مؤمنين را هم چنين ميرهانيم.
(۳) و در شگفتم از كسى كه حيله‌اى در بارۀ او بكار رفته چرا بفرمودۀ خداى تعالى پناه نمى‌برد« وَ أُفَوِّضُ‌ أَمْرِي إِلَى اَللّٰهِ‌ إِنَّ‌ اَللّٰهَ‌ بَصِيرٌ بِالْعِبٰادِ »:كار خود را بخدا واگذار ميكنيم كه خداوند بحال بندگان بينا است)زيرا شنيدم خداى بزرگ و پاك بدنبالش مى‌فرمايد خداوند او را از بديهائى كه در بارۀ او بحيله انجام داده بودند نگه داشت.
(۴) و در شگفتم از كسى كه خواستار دنيا و آرايش آن است چرا پناهنده نميشود بفرمايش خداى تبارك و تعالى(« مٰا شٰاءَ اَللّٰهُ‌ لاٰ قُوَّةَ‌ إِلاّٰ بِاللّٰهِ‌ »)(آنچه خدا خواست همان است و نيروئى جز به يارى خداوند نيست)زيرا شنيدم خداى عز اسمه بدنبال آن ميفرمايد اگر چه مرا در مال و فرزند از خودت كمتر مى‌بينى ولى اميد هست كه پروردگار من بهتر از باغ تو مرا نصيب فرمايد (و كلمۀ:عسى در اين آيه بمعناى اميد تنها نيست بلكه بمعناى اثبات و تحقق يافتن است).
من لا يحضره الفقيه، ج‏۴، ص: ۳۹۲؛
الأمالي( للصدوق)، ص: ۶؛
الخصال، ج‏۱، ص: ۲۱۸.


کلیه حقوق مادی و معنوی این پورتال محفوظ و متعلق به حجت الاسلام و المسلمین سید محمدحسن بنی هاشمی خمینی میباشد.

طراحی و پیاده سازی: FARTECH/فرتک - فکور رایانه توسعه کویر -