انهار
انهار
امکانات سایت
مطالب خواندنی

ربا

بزرگ نمایی کوچک نمایی

سؤال: آیا جمله «لا ربا بین الوالد و ولده» شامل ولد مع الواسطه و جد هم می شود؟

جواب: محل اشکال است و احوط مصالحه است.

سؤال:ایا حیل فرار از ربا که در مسأله 61 از ملحقات عروة الوثقی آمده است قبول دارید؟

جواب: غیر از راه آخر بقیه راهها صحیح است ولی راه آخر که شرط قرض در ضمن صلح است قرض یجرالنّفع است.

سؤال: آیا پدر و مادر می توانند از دختر یا پسر خود ربا و سود بگیرند و بالعکس؟

جواب: پدر می تواند از دختر یا پسر خود ربا و سود بگیرد و بدهد اما مادر نمی تواند ربا بدهد یا بگیرد.

سؤال: زرگری است  که طلای شمش را به کارگری  می دهد و در مقابل مزدی معین مثلا گرمی 40 تومان آن  را به صورت گوشواره ، دستبند و غیره می سازد و سپس طلای ساخته شده را در مقابل وزن مساوی از طلای شمش  به دیگری می فروشد با اضافه اجرت ساخت بیشتر، مثلا گرمی 50 تومان، آیا چنین معامله ای صحیح است؟

جواب: در معامله مکیل و موزون باید مساوات باشد در وزن، و زیاده حرام و ربای معاملی است بله اگر به صورت معامله مستقل باشد مانعی ندارد که طلای ساخته شده را به مبلغی بفروشد و سپس طلای شمش بخرد و اجرت را روی قیمت بکشد و یکجا حساب کند.

سؤال: آیا ربا و سودی که شخص از بانک گرفته به عنوان ربا باید به بانک برگرداند یا حکم مجهول المالک دارد و باید صدقه بدهد؟

جواب: باید به مالک اصلی برگرداند و بنابرمالک شدن دولت، به بانک برگرداند و با فرض معلوم بودن مالک، صدقه نمی شود داد.

سؤال: در مورد استثنای از حرمت ربا فرموده اند: «لا ربا بیم الوالد و ولده» ایا اختصاص به پدر دارد یا فرزند عم می تواند از پدر ربا بگیرد؟

جواب: مقتضای بینیّت و اطلاق ان، جواز اخذ از دو طرف است و تقییدی به ان وارد نشده.

سؤال: شخصی ملکی را خریده و دو ثلث از ان را نقد پرداخته و ثلث ثمن را یک ساله و برای تاخیر یک سال مقداری بهره معین کرده آیا این شرط جایز است؟

جواب: اگر مقدار بهره جزء ثمن شده باشد مانعی ندارد و اگر مقداری از ثمن دین است بر ذمه مشتری و برای مدت و تاخیر ادای دین بهره ای قرار داده ربا است و حرام و شرط فاسد است.

سؤال: متاعی را فروخته نسیه و شرط کرده که اگر سر مدت پول را ندهد مقدار معینی را بدهد آیا این شرط نافذ است؟

جواب: این شرط ربا است  و حرام، چون در مقابل مدت و تاخیر از اجل سود قرار گرفته.

[برای آشنایی بیشتر با مسائل ربا با بحث بانکها و قرض نیز مراجعه کنید.]
  

 
پاسخ به احکام شرعی
 
موتور جستجوی سایت

تابلو اعلانات
  


پیوندها

حدیث روز
بسم الله الرحمن الرحیم
چهار پناهگاه در قرآن
   
أَبَانُ بْنُ عُثْمَانَ وَ هِشَامُ بْنُ سَالِمٍ وَ مُحَمَّدُ بْنُ حُمْرَانَ عَنِ الصَّادِقِ (علیه السلام) قَالَ:
عَجِبْتُ لِمَنْ فَزِعَ مِنْ أَرْبَعٍ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى أَرْبَعٍ
(۱) عَجِبْتُ لِمَنْ خَافَ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- حَسْبُنَا اللَّهُ وَ نِعْمَ الْوَكِيلُ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا فَانْقَلَبُوا بِنِعْمَةٍ مِنَ اللَّهِ وَ فَضْلٍ لَمْ يَمْسَسْهُمْ سُوءٌ
(۲) وَ عَجِبْتُ لِمَنِ اغْتَمَّ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- لا إِلهَ إِلَّا أَنْتَ سُبْحانَكَ إِنِّي كُنْتُ مِنَ الظَّالِمِينَ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- وَ نَجَّيْناهُ مِنَ الْغَمِّ وَ كَذلِكَ نُنْجِي الْمُؤْمِنِينَ
(۳) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ مُكِرَ بِهِ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- وَ أُفَوِّضُ أَمْرِي إِلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بَصِيرٌ بِالْعِبادِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- فَوَقاهُ اللَّهُ سَيِّئاتِ ما مَكَرُوا
(۴) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ أَرَادَ الدُّنْيَا وَ زِينَتَهَا كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- ما شاءَ اللَّهُ لا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- إِنْ تَرَنِ أَنَا أَقَلَّ مِنْكَ مالًا وَ وَلَداً. فَعَسى‏ رَبِّي أَنْ يُؤْتِيَنِ خَيْراً مِنْ جَنَّتِكَ وَ عَسَى مُوجِبَةٌ
    
آقا امام صادق (عليه السّلام) فرمود: در شگفتم از كسى كه از چهار چيز مى‌هراسد چرا بچهار چيز پناهنده نميشود:
(۱) شگفتم از آنكه ميترسد چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل« حَسْبُنَا اَللّٰهُ‌ وَ نِعْمَ‌ اَلْوَكِيلُ‌ » خداوند ما را بس است و چه وكيل خوبى است زيرا شنيدم خداى جل جلاله بدنبال آن ميفرمايد:بواسطۀ نعمت و فضلى كه از طرف خداوند شامل حالشان گرديد باز گشتند و هيچ بدى بآنان نرسيد.
(۲) و شگفتم در كسى كه اندوهناك است چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل:« لاٰ إِلٰهَ‌ إِلاّٰ أَنْتَ‌ سُبْحٰانَكَ‌ إِنِّي كُنْتُ‌ مِنَ‌ اَلظّٰالِمِينَ‌ » زيرا شنيدم خداى عز و جل بدنبال آن ميفرمايد در خواستش را برآورديم و از اندوه نجاتش داديم و مؤمنين را هم چنين ميرهانيم.
(۳) و در شگفتم از كسى كه حيله‌اى در بارۀ او بكار رفته چرا بفرمودۀ خداى تعالى پناه نمى‌برد« وَ أُفَوِّضُ‌ أَمْرِي إِلَى اَللّٰهِ‌ إِنَّ‌ اَللّٰهَ‌ بَصِيرٌ بِالْعِبٰادِ »:كار خود را بخدا واگذار ميكنيم كه خداوند بحال بندگان بينا است)زيرا شنيدم خداى بزرگ و پاك بدنبالش مى‌فرمايد خداوند او را از بديهائى كه در بارۀ او بحيله انجام داده بودند نگه داشت.
(۴) و در شگفتم از كسى كه خواستار دنيا و آرايش آن است چرا پناهنده نميشود بفرمايش خداى تبارك و تعالى(« مٰا شٰاءَ اَللّٰهُ‌ لاٰ قُوَّةَ‌ إِلاّٰ بِاللّٰهِ‌ »)(آنچه خدا خواست همان است و نيروئى جز به يارى خداوند نيست)زيرا شنيدم خداى عز اسمه بدنبال آن ميفرمايد اگر چه مرا در مال و فرزند از خودت كمتر مى‌بينى ولى اميد هست كه پروردگار من بهتر از باغ تو مرا نصيب فرمايد (و كلمۀ:عسى در اين آيه بمعناى اميد تنها نيست بلكه بمعناى اثبات و تحقق يافتن است).
من لا يحضره الفقيه، ج‏۴، ص: ۳۹۲؛
الأمالي( للصدوق)، ص: ۶؛
الخصال، ج‏۱، ص: ۲۱۸.

کلیه حقوق مادی و معنوی این پورتال محفوظ و متعلق به حجت الاسلام و المسلمین سید محمدحسن بنی هاشمی خمینی میباشد.

طراحی و پیاده سازی: FARTECH/فرتک - فکور رایانه توسعه کویر -