انهار
انهار
مطالب خواندنی

حکم دریافت هدیه برای کارمند (مرجع تقلید آیةالله مکارم)

بزرگ نمایی کوچک نمایی
سوال سلام اگر کارمند اداره‌ای کار ارباب رجوع را انجام داده و هیچگونه توقع اجرت یا پاداشی نداشته باشد و حقوق دولت یا کسی نیز ضایع نشده باشد و ارباب رجوع به صرف حسن انجام کار و رضایت از کارمند به اصرار زیاد مبلغ یا جنسی را (به عنوان هدیه از نظر او) به کارمند میدهد.حکم این عمل چیست؟
مرجع تقلید: حضرت آیت الله العظمی مکارم شیرازی(مدظله)
 
جواب: سلام علیکم؛ گرفتن چنین هدایایی بینی و بین الله نه معقول است و نه منطقی. کسی که چنین هدیه ایی را می دهد می خواهد کارمند را نمک گیر کند تا اجیر خود سازد تا در مواقع خاص بتواند از وجودش سوءاستفاده نماید.
لذا حتما از گرفتن چنین هدایایی صرفنظر کنید و عزت و آزادگی خود را فدای هدیه بی ارزش و مال دنیا نکنید. و شخصیت و عظمت و ابهت معنوی خود را با دست خودتان تحقیر نکنید و صدمه نزنید.
در حالات مرحوم ملا احمد نراقی آمده است که روزی شخصی که دیده بود با لباس مندرس زندگی می کند بدون آنکه خودش بفهمد برایش لباسی دوخته بود و پس از اینکه لباس آماده شد خدمت ملا احمد رسید و لباس دوخته شده را به ایشان هدیه کرد و البته ایشان هم نمی پذیرفت و بالاخره با کراهت شدید لباس هدیه را قبول کرد و پوشید ولی روز بعد لباس را از تن خود خارج کرد و برد به کسی که لباس را هدیه کرده بود تحویل داد.
آن شخص پرسید چرا آورده ای؟
مرحوم نراقی فرمود: زیرا احساس کردم هر گاه از مقابل حجره تو بگذرم باید نوعی تعظیم و احترام داشته باشم و نخواستم خود را به چنین اخلاقی آلوده کنم.
اکنون هم بنده به شما می گویم هدیه هر چند ارزشمند و قیمتی باشد شما از گرفتن آن اجتناب کنید . البته مرجع تقلید شما آیت الله مکارم شیرازی مدظله می فرمایند: اگر جنبه رشوه داشته باشد گرفتن آن حرام است ولی اگر جنبه رشوه ندارد و فقط هدیه ایی بدون چشم داشت به انجام کار خلاف باشد در صورتی که خلاف مقررات اداره و قانون نباشد مانعی ندارد اما مقام معظم رهبری می فرمایند: هدیه در محیط کار و از جانب ارباب رجوع یکی از خطرناک ترین چیزهایی است که حتما باید از آن اجتناب کرد .که در این صورت هم منفعت دنیایی نصیبتان می شود و هم منفعت آخرت.
لذا توصیه و تاکید به این است که حتی اگر مشروع و منطقی باشد بخاطر همان عزن شخصیتی که قبلا گفته شد از گرفتن آن صرفنظر کنید و خود را به چنین چیزی آلوده نکنید. یاحق

  

 
پاسخ به احکام شرعی
 
موتور جستجوی سایت

تابلو اعلانات

 




پیوندها

حدیث روز
بسم الله الرحمن الرحیم
چهار پناهگاه در قرآن
   
أَبَانُ بْنُ عُثْمَانَ وَ هِشَامُ بْنُ سَالِمٍ وَ مُحَمَّدُ بْنُ حُمْرَانَ عَنِ الصَّادِقِ (علیه السلام) قَالَ:
عَجِبْتُ لِمَنْ فَزِعَ مِنْ أَرْبَعٍ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى أَرْبَعٍ
(۱) عَجِبْتُ لِمَنْ خَافَ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- حَسْبُنَا اللَّهُ وَ نِعْمَ الْوَكِيلُ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا فَانْقَلَبُوا بِنِعْمَةٍ مِنَ اللَّهِ وَ فَضْلٍ لَمْ يَمْسَسْهُمْ سُوءٌ
(۲) وَ عَجِبْتُ لِمَنِ اغْتَمَّ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- لا إِلهَ إِلَّا أَنْتَ سُبْحانَكَ إِنِّي كُنْتُ مِنَ الظَّالِمِينَ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- وَ نَجَّيْناهُ مِنَ الْغَمِّ وَ كَذلِكَ نُنْجِي الْمُؤْمِنِينَ
(۳) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ مُكِرَ بِهِ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- وَ أُفَوِّضُ أَمْرِي إِلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بَصِيرٌ بِالْعِبادِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- فَوَقاهُ اللَّهُ سَيِّئاتِ ما مَكَرُوا
(۴) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ أَرَادَ الدُّنْيَا وَ زِينَتَهَا كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- ما شاءَ اللَّهُ لا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- إِنْ تَرَنِ أَنَا أَقَلَّ مِنْكَ مالًا وَ وَلَداً. فَعَسى‏ رَبِّي أَنْ يُؤْتِيَنِ خَيْراً مِنْ جَنَّتِكَ وَ عَسَى مُوجِبَةٌ
    
آقا امام صادق (عليه السّلام) فرمود: در شگفتم از كسى كه از چهار چيز مى‌هراسد چرا بچهار چيز پناهنده نميشود:
(۱) شگفتم از آنكه ميترسد چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل« حَسْبُنَا اَللّٰهُ‌ وَ نِعْمَ‌ اَلْوَكِيلُ‌ » خداوند ما را بس است و چه وكيل خوبى است زيرا شنيدم خداى جل جلاله بدنبال آن ميفرمايد:بواسطۀ نعمت و فضلى كه از طرف خداوند شامل حالشان گرديد باز گشتند و هيچ بدى بآنان نرسيد.
(۲) و شگفتم در كسى كه اندوهناك است چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل:« لاٰ إِلٰهَ‌ إِلاّٰ أَنْتَ‌ سُبْحٰانَكَ‌ إِنِّي كُنْتُ‌ مِنَ‌ اَلظّٰالِمِينَ‌ » زيرا شنيدم خداى عز و جل بدنبال آن ميفرمايد در خواستش را برآورديم و از اندوه نجاتش داديم و مؤمنين را هم چنين ميرهانيم.
(۳) و در شگفتم از كسى كه حيله‌اى در بارۀ او بكار رفته چرا بفرمودۀ خداى تعالى پناه نمى‌برد« وَ أُفَوِّضُ‌ أَمْرِي إِلَى اَللّٰهِ‌ إِنَّ‌ اَللّٰهَ‌ بَصِيرٌ بِالْعِبٰادِ »:كار خود را بخدا واگذار ميكنيم كه خداوند بحال بندگان بينا است)زيرا شنيدم خداى بزرگ و پاك بدنبالش مى‌فرمايد خداوند او را از بديهائى كه در بارۀ او بحيله انجام داده بودند نگه داشت.
(۴) و در شگفتم از كسى كه خواستار دنيا و آرايش آن است چرا پناهنده نميشود بفرمايش خداى تبارك و تعالى(« مٰا شٰاءَ اَللّٰهُ‌ لاٰ قُوَّةَ‌ إِلاّٰ بِاللّٰهِ‌ »)(آنچه خدا خواست همان است و نيروئى جز به يارى خداوند نيست)زيرا شنيدم خداى عز اسمه بدنبال آن ميفرمايد اگر چه مرا در مال و فرزند از خودت كمتر مى‌بينى ولى اميد هست كه پروردگار من بهتر از باغ تو مرا نصيب فرمايد (و كلمۀ:عسى در اين آيه بمعناى اميد تنها نيست بلكه بمعناى اثبات و تحقق يافتن است).
من لا يحضره الفقيه، ج‏۴، ص: ۳۹۲؛
الأمالي( للصدوق)، ص: ۶؛
الخصال، ج‏۱، ص: ۲۱۸.


کلیه حقوق مادی و معنوی این پورتال محفوظ و متعلق به حجت الاسلام و المسلمین سید محمدحسن بنی هاشمی خمینی میباشد.

طراحی و پیاده سازی: FARTECH/فرتک - فکور رایانه توسعه کویر -