انهار
انهار
امکانات سایت
مطالب خواندنی

یادی از آیةالله حاج حسنعلی تهرانی

بزرگ نمایی کوچک نمایی
ایشان فرزند حاج محمود تبريزی است که خود یکی از اساتيد بزرگ و از برجستگان مشهد رضوی در اوايل قرن چهاردهم هجری بوده اند.
آیت الله تهرانی در وادی علم و عرفان، منزلت والایی داشت و زندگیش در سلوک در راه خدا معنا یافت و در راه احیای ارزشهای اسلامی خلاصه شد.
زادگاهش تهران بود و در طول سالهای نوجوانی و جوانی پس از طی کردن علوم مقدماتی حوزه دین، برای طی مراحل والاتر درس آیین و تلمذ از محضر علمای بزرگ و همجواری با آستان ولایت و امامت امیرالمومنین(ع) راهی نجف اشرف شد.
ایشان در نجف اشرف توانست توفیق یابد و  از حضور علامه نهاوندی بهره برد.
پس از طی این دوره شاگردی در محضر این عالم برجسته و آموزگار بایسته و شایسته، مرحوم تهرانی محفل درسی در سامرا بنا نهاد و در غيبت استادش، رحل امامت جماعت افکند و تا سالهای سال در سامرا از محضر علمی ميرزای بزرگ برخوردار گشت تا اینکه خود به مقام استادی تام و تمام رسید.
از جمله آثار برجسته و کارهای بزرگ آیت الله تهرانی نگاشتن تقريرات درسی استادش بود که در فقه و اصول به رشته تحرير درآورد و پس از طی این دوران چیزی حدود دو سال پس از فوت ميرزای بزرگ، در شمار مدرسين برجسته عتبات عالیات درآمد.
تاریخ گواهی می دهد که شيخ حسنعلی تهرانی عالمی پارسا و پرهيزكار بود و از جمله ویژگی هایش این بود که در روزهای طلبگی از حقوق شرعی استفاده نمی‌كرد و نانی را تناول می نمود که حاصل دسترنج خویش بود.
این عالم ربانی و فقیه زاهد، دو سال پس از درگذشت «ميرزا محمدحسن شيرازی» به تهران بازگشت و با استقبال پرشور مردم مومن آن سامان روبرو شد.
شيخ حسنعلی تهرانی نهایتا پس از چندی تهران زادگاه خويش را به قصد مشهد علی بن موسی الرضا برای هميشه ترک کرد و راهی دیار یار گشت.
او مابقی حیات طیبه و زندگی زاهدانه و نورانی خود را در اين شهر عزیز و منور سپری نمود و در مسجد گوهرشاد نماز جماعت برپا داشت.
در این سالها ایشان بیشتر به امر  تربيت شاگردان و پرورش دادن طلاب علوم دینی همت گماشت.
در مشهد ساليان سال، این عالم ربانی را به عنوان یکی از برجسته ترین  علمای که در پارسایی زبانزد خاص و عام بود و از جرگه مدرسين بزرگ فقه و اصول برمی شمردند.
تاریخ گواهی می دهد که مرحوم آیت الله تهرانی از ائمه جماعت بزرگوار و محبوب مسجد گوهر شاد بود و با تقوی و کمال و زهد و اخلاص و شهور عرفانی و مقامات ربانی ای که داشت صاحب کراماتی عظیم گردیده بود.
باری؛ سرانجام پس از عمری تلاش و ممارست ربانی و پوشیدن جامه زهد و تقوای روحانی، اين عالم ربانی در نيمه رمضان 1325 به ملکوت اعلی پرکشید و به ديدار یار شتافت.
پیکر مطهر آيت‏اللَّه تهراني در جوار حضرت امام رضا(ع) به خاك سپرده شد.
درود خدا بر این عالمان عزیز و فقید و همه علمای بزرگوار تاریخ اسلام از ابتدا تا روز واپسین.
خدایشان بیامرزاد و با اولیای خویش و مقربان درگاه و شهدا و انبیا و اوصیا محشورشان کناد.
  

 
پاسخ به احکام شرعی
 
موتور جستجوی سایت

تابلو اعلانات
  


پیوندها

حدیث روز
بسم الله الرحمن الرحیم
چهار پناهگاه در قرآن
   
أَبَانُ بْنُ عُثْمَانَ وَ هِشَامُ بْنُ سَالِمٍ وَ مُحَمَّدُ بْنُ حُمْرَانَ عَنِ الصَّادِقِ (علیه السلام) قَالَ:
عَجِبْتُ لِمَنْ فَزِعَ مِنْ أَرْبَعٍ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى أَرْبَعٍ
(۱) عَجِبْتُ لِمَنْ خَافَ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- حَسْبُنَا اللَّهُ وَ نِعْمَ الْوَكِيلُ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا فَانْقَلَبُوا بِنِعْمَةٍ مِنَ اللَّهِ وَ فَضْلٍ لَمْ يَمْسَسْهُمْ سُوءٌ
(۲) وَ عَجِبْتُ لِمَنِ اغْتَمَّ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- لا إِلهَ إِلَّا أَنْتَ سُبْحانَكَ إِنِّي كُنْتُ مِنَ الظَّالِمِينَ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- وَ نَجَّيْناهُ مِنَ الْغَمِّ وَ كَذلِكَ نُنْجِي الْمُؤْمِنِينَ
(۳) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ مُكِرَ بِهِ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- وَ أُفَوِّضُ أَمْرِي إِلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بَصِيرٌ بِالْعِبادِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- فَوَقاهُ اللَّهُ سَيِّئاتِ ما مَكَرُوا
(۴) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ أَرَادَ الدُّنْيَا وَ زِينَتَهَا كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- ما شاءَ اللَّهُ لا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- إِنْ تَرَنِ أَنَا أَقَلَّ مِنْكَ مالًا وَ وَلَداً. فَعَسى‏ رَبِّي أَنْ يُؤْتِيَنِ خَيْراً مِنْ جَنَّتِكَ وَ عَسَى مُوجِبَةٌ
    
آقا امام صادق (عليه السّلام) فرمود: در شگفتم از كسى كه از چهار چيز مى‌هراسد چرا بچهار چيز پناهنده نميشود:
(۱) شگفتم از آنكه ميترسد چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل« حَسْبُنَا اَللّٰهُ‌ وَ نِعْمَ‌ اَلْوَكِيلُ‌ » خداوند ما را بس است و چه وكيل خوبى است زيرا شنيدم خداى جل جلاله بدنبال آن ميفرمايد:بواسطۀ نعمت و فضلى كه از طرف خداوند شامل حالشان گرديد باز گشتند و هيچ بدى بآنان نرسيد.
(۲) و شگفتم در كسى كه اندوهناك است چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل:« لاٰ إِلٰهَ‌ إِلاّٰ أَنْتَ‌ سُبْحٰانَكَ‌ إِنِّي كُنْتُ‌ مِنَ‌ اَلظّٰالِمِينَ‌ » زيرا شنيدم خداى عز و جل بدنبال آن ميفرمايد در خواستش را برآورديم و از اندوه نجاتش داديم و مؤمنين را هم چنين ميرهانيم.
(۳) و در شگفتم از كسى كه حيله‌اى در بارۀ او بكار رفته چرا بفرمودۀ خداى تعالى پناه نمى‌برد« وَ أُفَوِّضُ‌ أَمْرِي إِلَى اَللّٰهِ‌ إِنَّ‌ اَللّٰهَ‌ بَصِيرٌ بِالْعِبٰادِ »:كار خود را بخدا واگذار ميكنيم كه خداوند بحال بندگان بينا است)زيرا شنيدم خداى بزرگ و پاك بدنبالش مى‌فرمايد خداوند او را از بديهائى كه در بارۀ او بحيله انجام داده بودند نگه داشت.
(۴) و در شگفتم از كسى كه خواستار دنيا و آرايش آن است چرا پناهنده نميشود بفرمايش خداى تبارك و تعالى(« مٰا شٰاءَ اَللّٰهُ‌ لاٰ قُوَّةَ‌ إِلاّٰ بِاللّٰهِ‌ »)(آنچه خدا خواست همان است و نيروئى جز به يارى خداوند نيست)زيرا شنيدم خداى عز اسمه بدنبال آن ميفرمايد اگر چه مرا در مال و فرزند از خودت كمتر مى‌بينى ولى اميد هست كه پروردگار من بهتر از باغ تو مرا نصيب فرمايد (و كلمۀ:عسى در اين آيه بمعناى اميد تنها نيست بلكه بمعناى اثبات و تحقق يافتن است).
من لا يحضره الفقيه، ج‏۴، ص: ۳۹۲؛
الأمالي( للصدوق)، ص: ۶؛
الخصال، ج‏۱، ص: ۲۱۸.

کلیه حقوق مادی و معنوی این پورتال محفوظ و متعلق به حجت الاسلام و المسلمین سید محمدحسن بنی هاشمی خمینی میباشد.

طراحی و پیاده سازی: FARTECH/فرتک - فکور رایانه توسعه کویر -