انهار
انهار
امکانات سایت
مطالب خواندنی

نماز جمعه

بزرگ نمایی کوچک نمایی

سؤال:  در دو طرف رودخانه ای دو دهکده وجود دارد که فاصله بین انها کمتر از راه دیگری است به حسب راه متعارف که مردم با کشتی از رودخانه عبور می کنند و راه دیگری دارد که بیش از یک فرسخ است آیا در هر دو محل می توانند نماز جمعه اقامه کنند با این که فاصله دو جمعه کمتر از یک فرسخ نباید باشد؟

جواب: هر کدام دیرتر شروع کردند احتیاطا ظهر را هم بخوانند.

سؤال:  اگر اشتباها در رکعت دوم پس از قنوت به رکوع رفت وظیفه چیست؟

جواب: اگر پیش از رسیدن به حد رکوع یادش بیاید باید به سجده برود او اما اگر بعد از رسیدن به رکوع ملتفت شد نماز جمعه باطل است و باید نماز ظهر بخواند.

سؤال:  وقت نماز جمعه چه موقع است؟

جواب: ظاهرا از اول زوال آفتاب است تا یک ساعت از زوال گذشته و اگر از این مقدار گذشتهباید نماز ظهر بخواند و هر گاه مقدار دو خطبه کوتاه و یک رکعت از این مقدار وقت که گفتیم درک نمایید ظاهرا جمعه را درک نموده است.

سؤال:  در یک شهر چند نماز جمعه جایز است خوانده شود؟

جواب: بین دو نماز جمعه از یک فرسخ باید کمتر نباشد اگر کمتر بود هر کدام که دیرتر شروع کرده باشند باطل است خواه از هم مطلع باشند یا نه و اگر هر دو مقارن هم در یک آن تکبیرة الاحرام بگویند هر دو نماز باطل است و باید اگر وقت است از نو نماز جمعه بخوانند و اگر گذشته ظهر خوانده شود.

سؤال:  آیا در خواندن نماز جمعه بین شهر و ده فرق است؟

جواب: خیر همه مساویند و بین ظهر و جمعه مخیر هستند.

سؤال:  اگر بداند در صورت حرکت برای حضور  در جمعه به رکوع رکعت آخر نمی رسد آیا می تواند نماز ظهر را شروع کند یا باید وقتی به ظهر بایستد که یقین کند نماز جمعه تمام شده است؟

جواب: می تواند نماز ظهر را شروع کند و قطه به فراغ لازم نیست.

سؤال:  اگر ماموم در رکعت دوم نماز جمعه پس از گفتن تکبیرة الاحرام و رفتن به رکوع شک کند که رکوع امام را درک کرده یا نه وظیفه اش چیست؟

جواب: نمازش باطل است و باید نماز ظهر را بخواند.

سؤال:  چه مقدارخطبه باید طولانی شود؟

جواب: حداکثر آن مقدار است که باعث فوت جمعه نشود.

سؤال:  امام جمعه مسافر است و به فتوای امام خمینی نمی تواند امامت جمعه کند و ماموم مقلد کسی است که جایز می داند امامت مسافر را آیا می تواند اقتدا کند؟

جواب: اگر امام جمعه قصد قربت از او مُتمشّی شود به این نحو که احتیاطا ظهر ر می خواهد اعاده کند بعید نیست اقتدای مامومین صحیح باشد.
  

 
پاسخ به احکام شرعی
 
موتور جستجوی سایت

تابلو اعلانات
  


پیوندها

حدیث روز
بسم الله الرحمن الرحیم
چهار پناهگاه در قرآن
   
أَبَانُ بْنُ عُثْمَانَ وَ هِشَامُ بْنُ سَالِمٍ وَ مُحَمَّدُ بْنُ حُمْرَانَ عَنِ الصَّادِقِ (علیه السلام) قَالَ:
عَجِبْتُ لِمَنْ فَزِعَ مِنْ أَرْبَعٍ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى أَرْبَعٍ
(۱) عَجِبْتُ لِمَنْ خَافَ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- حَسْبُنَا اللَّهُ وَ نِعْمَ الْوَكِيلُ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا فَانْقَلَبُوا بِنِعْمَةٍ مِنَ اللَّهِ وَ فَضْلٍ لَمْ يَمْسَسْهُمْ سُوءٌ
(۲) وَ عَجِبْتُ لِمَنِ اغْتَمَّ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- لا إِلهَ إِلَّا أَنْتَ سُبْحانَكَ إِنِّي كُنْتُ مِنَ الظَّالِمِينَ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- وَ نَجَّيْناهُ مِنَ الْغَمِّ وَ كَذلِكَ نُنْجِي الْمُؤْمِنِينَ
(۳) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ مُكِرَ بِهِ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- وَ أُفَوِّضُ أَمْرِي إِلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بَصِيرٌ بِالْعِبادِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- فَوَقاهُ اللَّهُ سَيِّئاتِ ما مَكَرُوا
(۴) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ أَرَادَ الدُّنْيَا وَ زِينَتَهَا كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- ما شاءَ اللَّهُ لا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- إِنْ تَرَنِ أَنَا أَقَلَّ مِنْكَ مالًا وَ وَلَداً. فَعَسى‏ رَبِّي أَنْ يُؤْتِيَنِ خَيْراً مِنْ جَنَّتِكَ وَ عَسَى مُوجِبَةٌ
    
آقا امام صادق (عليه السّلام) فرمود: در شگفتم از كسى كه از چهار چيز مى‌هراسد چرا بچهار چيز پناهنده نميشود:
(۱) شگفتم از آنكه ميترسد چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل« حَسْبُنَا اَللّٰهُ‌ وَ نِعْمَ‌ اَلْوَكِيلُ‌ » خداوند ما را بس است و چه وكيل خوبى است زيرا شنيدم خداى جل جلاله بدنبال آن ميفرمايد:بواسطۀ نعمت و فضلى كه از طرف خداوند شامل حالشان گرديد باز گشتند و هيچ بدى بآنان نرسيد.
(۲) و شگفتم در كسى كه اندوهناك است چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل:« لاٰ إِلٰهَ‌ إِلاّٰ أَنْتَ‌ سُبْحٰانَكَ‌ إِنِّي كُنْتُ‌ مِنَ‌ اَلظّٰالِمِينَ‌ » زيرا شنيدم خداى عز و جل بدنبال آن ميفرمايد در خواستش را برآورديم و از اندوه نجاتش داديم و مؤمنين را هم چنين ميرهانيم.
(۳) و در شگفتم از كسى كه حيله‌اى در بارۀ او بكار رفته چرا بفرمودۀ خداى تعالى پناه نمى‌برد« وَ أُفَوِّضُ‌ أَمْرِي إِلَى اَللّٰهِ‌ إِنَّ‌ اَللّٰهَ‌ بَصِيرٌ بِالْعِبٰادِ »:كار خود را بخدا واگذار ميكنيم كه خداوند بحال بندگان بينا است)زيرا شنيدم خداى بزرگ و پاك بدنبالش مى‌فرمايد خداوند او را از بديهائى كه در بارۀ او بحيله انجام داده بودند نگه داشت.
(۴) و در شگفتم از كسى كه خواستار دنيا و آرايش آن است چرا پناهنده نميشود بفرمايش خداى تبارك و تعالى(« مٰا شٰاءَ اَللّٰهُ‌ لاٰ قُوَّةَ‌ إِلاّٰ بِاللّٰهِ‌ »)(آنچه خدا خواست همان است و نيروئى جز به يارى خداوند نيست)زيرا شنيدم خداى عز اسمه بدنبال آن ميفرمايد اگر چه مرا در مال و فرزند از خودت كمتر مى‌بينى ولى اميد هست كه پروردگار من بهتر از باغ تو مرا نصيب فرمايد (و كلمۀ:عسى در اين آيه بمعناى اميد تنها نيست بلكه بمعناى اثبات و تحقق يافتن است).
من لا يحضره الفقيه، ج‏۴، ص: ۳۹۲؛
الأمالي( للصدوق)، ص: ۶؛
الخصال، ج‏۱، ص: ۲۱۸.

کلیه حقوق مادی و معنوی این پورتال محفوظ و متعلق به حجت الاسلام و المسلمین سید محمدحسن بنی هاشمی خمینی میباشد.

طراحی و پیاده سازی: FARTECH/فرتک - فکور رایانه توسعه کویر -