انهار
انهار
مطالب خواندنی

اگر كسى كه قصد اقامه كرده انشاء سفر جديد كند

بزرگ نمایی کوچک نمایی

سؤال  13 - كسى كه قصد اقامه ده روز در جائى كرده و نماز خود را تماما انجام بدهد، بعد از چند روز، به جائى كه كمتر از چهار فرسخ است رفته و يك شب مانده و بعد برگشته، حال آيا مجددا بايد قصد اقامه بكند يا نه؟ و اگر از روى جهل به مسأله قصد نكرد نماز و روزه او چه صورت دارد؟.

جواب: در فرض مذكور اگر قصد برگشت به وطن ندارد تا در محل اقامه است بايد نمازش را تمام بخواند، و اگر قصد مراجعت به وطن، قبل از ده روز داشته است در برگشت از محلى كه رفته و در محل اقامه تا وطن، بايد نماز را شكسته بخواند و در صورتى كه از جهت جهل به مسأله، تمام خوانده باشد و بعد از وقت، ملتفت شود قضا ندارد.

سؤال  14 - هر گاه مسافر، پس از قصد اقامه و خواندن يك نماز چهار ركعتى به محل ديگرى كه فاصله‌اش تا محل اقامه، كمتر از چهار فرسخ است رفت و آمد كند، و در دفعه آخر - به منظور اين كه در محل اقامه اگر چه كمتر از ده روز هم بماند نمازش تمام باشد - تصميم جدى گرفت كه يك مرتبه ديگر به آنجا برود در صورتى كه هيچ كارى در آنجا ندارد آيا همين اندازه، كافى است يا نه؟ و نيز اگر با اين تصميم، حركت نمود و وقتى به محل اقامه رسيد از رفتن به آن محل پشيمان شد يا اين كه مانعى رسيد در اين چند روز نمازش در محل اقامه، قصر است يا تمام؟.

جواب: در فرض مسأله، همان تصميم جدى به اين كه يك مرتبه ديگر به آن محل برود براى تمام خواندن نماز كافى است، و در صورت پشيمان شدن از رفتن به آن محل، يا وجود مانع هم نماز را تمام بخواند چون ميزان در قصر نماز، انشاء سفر جديد است و در فرض مذكور، اين شخص، انشاء سفر جديد نكرده تا نمازش در محل اقامه، شكسته باشد.

سؤال  15 - هر گاه مسافر پس از اقامه ده روز و خواندن يك نماز چهار ركعتى، به محل ديگرى كه فاصله‌اش تا محل اقامه، كمتر از حد ترخص است رفت و آمد كند، در دفعه آخر كه ديگر به آنجا بر نمىگردد و در محل اقامه هم قصد ماندن ده روز را ندارد نمازش در محل اقامه، قصر است يا تمام؟.

جواب: در فرض مسأله، نماز او تمام است و اگر چه از همان محلى كه براى آخرين بار، به آنجا رفته مسافر، حساب مىشود، لكن چون مسافر بايد پس از گذشتن از حد ترخص نماز را شكسته بخواند و در فرض مذكور، اين شخص وقتى به محل اقامه مىرسد هنوز به حد ترخص نرسيده وظيفه‌اش تمام است و بايد هر وقت از حد ترخص گذشت قصر نمايد و مبدأ مسافرت را از محلى كه پس از تحقق اقامه به آنجا مىرفته حساب كند.

سؤال  16 - هر گاه مسافر در محلى قصد اقامه كرده و با خواندن يك نماز چهار ركعتى يا توقف ده روز اقامه محقق شده به محلى كه فاصله‌اش تا محل اقامه كمتر از مسافت شرعى است برود، مىفرمائيد مانعى ندارد و نمازش تمام است، اگر چه هر روز برود و برگردد مگر در دفعه آخر كه چون ديگر به آن محل نمىرود، در صورتى كه بنا نداشته باشد در محل اقامه ده روز بماند از همان محل مسافر است و چنانچه فاصله‌اش تا محل اقامه بيش از حد ترخص باشد بايد نماز را در محل اقامه قصر بخواند، بفرمائيد در همين فرض اگر شخص مذكور بنا داشته باشد پس از برگشتن به محل اقامه، به محل ديگرى كه مثلا فاصله‌اش تا محل اقامه دو فرسخ است برود و برگردد به محل اقامه و بعد، از محل اقامه به وطن برود، نمازش پس از برگشت از محلى كه هر روز به آنجا مىرفت و قبل از رفتن به محل دوم چگونه است؟.

جواب: در فرض مذكور نمازش تمام است.


  

 
پاسخ به احکام شرعی
 
موتور جستجوی سایت

تابلو اعلانات

 




پیوندها

حدیث روز
بسم الله الرحمن الرحیم
چهار پناهگاه در قرآن
   
أَبَانُ بْنُ عُثْمَانَ وَ هِشَامُ بْنُ سَالِمٍ وَ مُحَمَّدُ بْنُ حُمْرَانَ عَنِ الصَّادِقِ (علیه السلام) قَالَ:
عَجِبْتُ لِمَنْ فَزِعَ مِنْ أَرْبَعٍ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى أَرْبَعٍ
(۱) عَجِبْتُ لِمَنْ خَافَ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- حَسْبُنَا اللَّهُ وَ نِعْمَ الْوَكِيلُ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا فَانْقَلَبُوا بِنِعْمَةٍ مِنَ اللَّهِ وَ فَضْلٍ لَمْ يَمْسَسْهُمْ سُوءٌ
(۲) وَ عَجِبْتُ لِمَنِ اغْتَمَّ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- لا إِلهَ إِلَّا أَنْتَ سُبْحانَكَ إِنِّي كُنْتُ مِنَ الظَّالِمِينَ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- وَ نَجَّيْناهُ مِنَ الْغَمِّ وَ كَذلِكَ نُنْجِي الْمُؤْمِنِينَ
(۳) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ مُكِرَ بِهِ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- وَ أُفَوِّضُ أَمْرِي إِلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بَصِيرٌ بِالْعِبادِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- فَوَقاهُ اللَّهُ سَيِّئاتِ ما مَكَرُوا
(۴) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ أَرَادَ الدُّنْيَا وَ زِينَتَهَا كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- ما شاءَ اللَّهُ لا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- إِنْ تَرَنِ أَنَا أَقَلَّ مِنْكَ مالًا وَ وَلَداً. فَعَسى‏ رَبِّي أَنْ يُؤْتِيَنِ خَيْراً مِنْ جَنَّتِكَ وَ عَسَى مُوجِبَةٌ
    
آقا امام صادق (عليه السّلام) فرمود: در شگفتم از كسى كه از چهار چيز مى‌هراسد چرا بچهار چيز پناهنده نميشود:
(۱) شگفتم از آنكه ميترسد چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل« حَسْبُنَا اَللّٰهُ‌ وَ نِعْمَ‌ اَلْوَكِيلُ‌ » خداوند ما را بس است و چه وكيل خوبى است زيرا شنيدم خداى جل جلاله بدنبال آن ميفرمايد:بواسطۀ نعمت و فضلى كه از طرف خداوند شامل حالشان گرديد باز گشتند و هيچ بدى بآنان نرسيد.
(۲) و شگفتم در كسى كه اندوهناك است چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل:« لاٰ إِلٰهَ‌ إِلاّٰ أَنْتَ‌ سُبْحٰانَكَ‌ إِنِّي كُنْتُ‌ مِنَ‌ اَلظّٰالِمِينَ‌ » زيرا شنيدم خداى عز و جل بدنبال آن ميفرمايد در خواستش را برآورديم و از اندوه نجاتش داديم و مؤمنين را هم چنين ميرهانيم.
(۳) و در شگفتم از كسى كه حيله‌اى در بارۀ او بكار رفته چرا بفرمودۀ خداى تعالى پناه نمى‌برد« وَ أُفَوِّضُ‌ أَمْرِي إِلَى اَللّٰهِ‌ إِنَّ‌ اَللّٰهَ‌ بَصِيرٌ بِالْعِبٰادِ »:كار خود را بخدا واگذار ميكنيم كه خداوند بحال بندگان بينا است)زيرا شنيدم خداى بزرگ و پاك بدنبالش مى‌فرمايد خداوند او را از بديهائى كه در بارۀ او بحيله انجام داده بودند نگه داشت.
(۴) و در شگفتم از كسى كه خواستار دنيا و آرايش آن است چرا پناهنده نميشود بفرمايش خداى تبارك و تعالى(« مٰا شٰاءَ اَللّٰهُ‌ لاٰ قُوَّةَ‌ إِلاّٰ بِاللّٰهِ‌ »)(آنچه خدا خواست همان است و نيروئى جز به يارى خداوند نيست)زيرا شنيدم خداى عز اسمه بدنبال آن ميفرمايد اگر چه مرا در مال و فرزند از خودت كمتر مى‌بينى ولى اميد هست كه پروردگار من بهتر از باغ تو مرا نصيب فرمايد (و كلمۀ:عسى در اين آيه بمعناى اميد تنها نيست بلكه بمعناى اثبات و تحقق يافتن است).
من لا يحضره الفقيه، ج‏۴، ص: ۳۹۲؛
الأمالي( للصدوق)، ص: ۶؛
الخصال، ج‏۱، ص: ۲۱۸.


کلیه حقوق مادی و معنوی این پورتال محفوظ و متعلق به حجت الاسلام و المسلمین سید محمدحسن بنی هاشمی خمینی میباشد.

طراحی و پیاده سازی: FARTECH/فرتک - فکور رایانه توسعه کویر -