انهار
انهار
امکانات سایت
مطالب خواندنی

آمیزش جنسى

بزرگ نمایی کوچک نمایی

١ – عدم نیاز به غسل در عمل انتقال جنین

سؤال:آیا پس از انجام عمل انتقال جنین، که طی آن، جنین لقاح یافته در آزمایشگاه به رحم خانم منتقل می گردد، نیازمند غسل کردن می باشد؟

جواب: غسل ندارد.

٢ – جمع بین وضو و غسل در جماع از دبر

سؤال:۱- با توجه به این که اگر مرد با همسر خود از دبر (پشت) نزدیکی کند برای طهارت علاوه بر غسل جنابت وضو هم لازم است سوال حقیر این است: آیا باید اول غسل کنیم بعد وضو بگیریم یا برعکس (اول وضو بگیریم بعد غسل کنیم)؟ و اگر بین وضو و غسل چیزی که وضو را باطل می کند اتفاق بیفتد چه حکمی دارد و چه قدر می توانیم بین غسل و وضو فاصله بیندازیم؟

جواب: 1ـ تفاوتی نمی کند که وضو قبلا باشد یا بعدا و اگر بین وضو و غسل چیزی که وضو را باطل می کند انجام دهد باید وضو را اعاده کند. در ضمن اگر انزال منی شود غسل کافی است.

٣ – داخل کردن وسایل پزشکی یا دست به مهبل

سؤال:آیا با دخول وسایل پزشکی یا دست به مهبل غسل جنابت واجب می شود؟

جواب: غسل واجب نمی شود.

٤ – نزدیکی مجدد با همسر پس از انزال

سؤال:آیا اشکالی دارد پس از نزدیکی با همسر (پس از انزال) بدون غسل کردن، فوراً دوباره نزدیکی کرد؟ آیا پس از دو بار نزدیکی متوالی، باید دو بار غسل نمود؟

جواب: اشکالی ندارد ولی بهتر است وضو بگیرید و یک غسل کافی است.

٥ – غسل جنابت بعد از نزدیکی

سؤال:اگر در هنگام نزدیکی از شخصی منی خارج نشود و حسی پیدا نکند، آیا احتیاج به غسل جنابت است؟

جواب: اگر دخول صورت بگیرد انجام غسل واجب است.

٦ – وجوب غسل جنابت پس از دخول

سؤال:اگر زن بعد از غسل دوباره آمیزش کند و هیچ گونه تغییر تحولی یا هیچ حسی از آمیزش نبرد، اما منی مرد بیاید چه حکمی دارد؟ آیا غسل بر زن واجب است؟

جواب: اگر دخول صورت پذیرد غسل واجب است.

٧ – خروج باقی مانده منی از مجاری رحم

سؤال:آیا زن پس از نزدیکى شوهر با او و قبل از غسل، باید صبر کند تا منى شوهر از او خارج شود و اگر فوراً غسل کرد و آب یا رطوبت مشکوکى خارج شد، تکلیفش چیست؟

جواب: غسل ندارد، ولى اگر یقیناً منى است باید خود را آب بکشد
  

 
پاسخ به احکام شرعی
 
موتور جستجوی سایت

تابلو اعلانات

 




پیوندها

حدیث روز
بسم الله الرحمن الرحیم
چهار پناهگاه در قرآن
   
أَبَانُ بْنُ عُثْمَانَ وَ هِشَامُ بْنُ سَالِمٍ وَ مُحَمَّدُ بْنُ حُمْرَانَ عَنِ الصَّادِقِ (علیه السلام) قَالَ:
عَجِبْتُ لِمَنْ فَزِعَ مِنْ أَرْبَعٍ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى أَرْبَعٍ
(۱) عَجِبْتُ لِمَنْ خَافَ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- حَسْبُنَا اللَّهُ وَ نِعْمَ الْوَكِيلُ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا فَانْقَلَبُوا بِنِعْمَةٍ مِنَ اللَّهِ وَ فَضْلٍ لَمْ يَمْسَسْهُمْ سُوءٌ
(۲) وَ عَجِبْتُ لِمَنِ اغْتَمَّ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- لا إِلهَ إِلَّا أَنْتَ سُبْحانَكَ إِنِّي كُنْتُ مِنَ الظَّالِمِينَ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- وَ نَجَّيْناهُ مِنَ الْغَمِّ وَ كَذلِكَ نُنْجِي الْمُؤْمِنِينَ
(۳) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ مُكِرَ بِهِ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- وَ أُفَوِّضُ أَمْرِي إِلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بَصِيرٌ بِالْعِبادِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- فَوَقاهُ اللَّهُ سَيِّئاتِ ما مَكَرُوا
(۴) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ أَرَادَ الدُّنْيَا وَ زِينَتَهَا كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- ما شاءَ اللَّهُ لا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- إِنْ تَرَنِ أَنَا أَقَلَّ مِنْكَ مالًا وَ وَلَداً. فَعَسى‏ رَبِّي أَنْ يُؤْتِيَنِ خَيْراً مِنْ جَنَّتِكَ وَ عَسَى مُوجِبَةٌ
    
آقا امام صادق (عليه السّلام) فرمود: در شگفتم از كسى كه از چهار چيز مى‌هراسد چرا بچهار چيز پناهنده نميشود:
(۱) شگفتم از آنكه ميترسد چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل« حَسْبُنَا اَللّٰهُ‌ وَ نِعْمَ‌ اَلْوَكِيلُ‌ » خداوند ما را بس است و چه وكيل خوبى است زيرا شنيدم خداى جل جلاله بدنبال آن ميفرمايد:بواسطۀ نعمت و فضلى كه از طرف خداوند شامل حالشان گرديد باز گشتند و هيچ بدى بآنان نرسيد.
(۲) و شگفتم در كسى كه اندوهناك است چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل:« لاٰ إِلٰهَ‌ إِلاّٰ أَنْتَ‌ سُبْحٰانَكَ‌ إِنِّي كُنْتُ‌ مِنَ‌ اَلظّٰالِمِينَ‌ » زيرا شنيدم خداى عز و جل بدنبال آن ميفرمايد در خواستش را برآورديم و از اندوه نجاتش داديم و مؤمنين را هم چنين ميرهانيم.
(۳) و در شگفتم از كسى كه حيله‌اى در بارۀ او بكار رفته چرا بفرمودۀ خداى تعالى پناه نمى‌برد« وَ أُفَوِّضُ‌ أَمْرِي إِلَى اَللّٰهِ‌ إِنَّ‌ اَللّٰهَ‌ بَصِيرٌ بِالْعِبٰادِ »:كار خود را بخدا واگذار ميكنيم كه خداوند بحال بندگان بينا است)زيرا شنيدم خداى بزرگ و پاك بدنبالش مى‌فرمايد خداوند او را از بديهائى كه در بارۀ او بحيله انجام داده بودند نگه داشت.
(۴) و در شگفتم از كسى كه خواستار دنيا و آرايش آن است چرا پناهنده نميشود بفرمايش خداى تبارك و تعالى(« مٰا شٰاءَ اَللّٰهُ‌ لاٰ قُوَّةَ‌ إِلاّٰ بِاللّٰهِ‌ »)(آنچه خدا خواست همان است و نيروئى جز به يارى خداوند نيست)زيرا شنيدم خداى عز اسمه بدنبال آن ميفرمايد اگر چه مرا در مال و فرزند از خودت كمتر مى‌بينى ولى اميد هست كه پروردگار من بهتر از باغ تو مرا نصيب فرمايد (و كلمۀ:عسى در اين آيه بمعناى اميد تنها نيست بلكه بمعناى اثبات و تحقق يافتن است).
من لا يحضره الفقيه، ج‏۴، ص: ۳۹۲؛
الأمالي( للصدوق)، ص: ۶؛
الخصال، ج‏۱، ص: ۲۱۸.

کلیه حقوق مادی و معنوی این پورتال محفوظ و متعلق به حجت الاسلام و المسلمین سید محمدحسن بنی هاشمی خمینی میباشد.

طراحی و پیاده سازی: FARTECH/فرتک - فکور رایانه توسعه کویر -