انهار
انهار
امکانات سایت
مطالب خواندنی

احکام آبها

بزرگ نمایی کوچک نمایی

سؤال  71- آبی که کمتر از کر باشد و نجس شود بمجرد اتصال با کر و یا آب جاری پاک می‌شود و یا امتزاج لازم است؟

جواب:  امتزاج لازم است همانطور که در رساله مرقوم است.

سؤال  72- آب مضاف حتی اگر به اندازه یک رودخانه باشد (گل‌آلود) حکمش چیست؟

جواب:  مجرّد گل‌آلود بودن موجب مضاف بودن آب نیست بلی اگر طوری باشد که بآن آب گفته نشود مضاف است و در فرض سؤال که خیلی زیاد است اگر یک قسمت از آن با نجس برخورد کند نجس شدن قسمت دیگر محل تأمل است.

سؤال  73- اگر به واسطه بمب‌های باران‌زا ایجاد ابر و باران نمایند در طهارت همان حکم باران طبیعی را دارد یا خیر؟

جواب:  مورد اشکال است.

سؤال  74- مستدعی است بیان فرمائید که اولًا پس آبهای تصفیه شده فاضلاب منازل که اثری از نجاست همراه ندارد حکمشان از جهت نجاست و طهارت چگونه است؟اگر نجس است از چه طریقی پاک می‌شود؟

جواب:  در صورت نجس بودن تصفیه آن را پاک نمیکند باید بوسیله آب جاری و یا کر و یا باران تطهیر شود با شرائطی که در رساله عملیه ذکر شده.

سؤال  75- اگر از پس آبهای تصفیه‌شده فاضلاب منازل برای مشروب نمودن سبزیجات و پرورش آبزیان نظیر ماهی و میگو بهره‌برداری شود، در این صورت استفاده از محصولات بعمل آمده چگونه است؟

جواب:  استفاده از آب مذکور در کشاورزی و پرورش آبزیان اشکال ندارد.

سؤال  76- مردم محله‌ای در کوچه‌ای دارای جوی باریکی هستند و آب‌های حمّام و حیاط منازل این محله به جوی می‌رود و آنهایی که بچه کوچک دارند نجاسات بچه را در حمّام یا حیاط می‌شویند آیا این گناه است و باعث ضمان است (در ضمن آب در این جوی خیلی کم جریان دارد).

جواب:  اگر این کار موجب اذیّت دیگران بشود گناه دارد و اگر در فاضلاب‌ها خون یا بول یا هر چیز نجسی وجود داشته باشد آن جوی نجس می‌شود بلی اگر آب جاری یا کر به مقداری که فاضلاب نجس، رنگ یا بو یا طعم آن را تغییر ندهد جریان داشته باشد جوی نجس نمی‌شود. و اللّه العالم.
  

 
پاسخ به احکام شرعی
 
موتور جستجوی سایت

تابلو اعلانات
  



پیوندها

حدیث روز
بسم الله الرحمن الرحیم
چهار پناهگاه در قرآن
   
أَبَانُ بْنُ عُثْمَانَ وَ هِشَامُ بْنُ سَالِمٍ وَ مُحَمَّدُ بْنُ حُمْرَانَ عَنِ الصَّادِقِ (علیه السلام) قَالَ:
عَجِبْتُ لِمَنْ فَزِعَ مِنْ أَرْبَعٍ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى أَرْبَعٍ
(۱) عَجِبْتُ لِمَنْ خَافَ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- حَسْبُنَا اللَّهُ وَ نِعْمَ الْوَكِيلُ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا فَانْقَلَبُوا بِنِعْمَةٍ مِنَ اللَّهِ وَ فَضْلٍ لَمْ يَمْسَسْهُمْ سُوءٌ
(۲) وَ عَجِبْتُ لِمَنِ اغْتَمَّ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- لا إِلهَ إِلَّا أَنْتَ سُبْحانَكَ إِنِّي كُنْتُ مِنَ الظَّالِمِينَ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- وَ نَجَّيْناهُ مِنَ الْغَمِّ وَ كَذلِكَ نُنْجِي الْمُؤْمِنِينَ
(۳) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ مُكِرَ بِهِ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- وَ أُفَوِّضُ أَمْرِي إِلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بَصِيرٌ بِالْعِبادِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- فَوَقاهُ اللَّهُ سَيِّئاتِ ما مَكَرُوا
(۴) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ أَرَادَ الدُّنْيَا وَ زِينَتَهَا كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- ما شاءَ اللَّهُ لا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- إِنْ تَرَنِ أَنَا أَقَلَّ مِنْكَ مالًا وَ وَلَداً. فَعَسى‏ رَبِّي أَنْ يُؤْتِيَنِ خَيْراً مِنْ جَنَّتِكَ وَ عَسَى مُوجِبَةٌ
    
آقا امام صادق (عليه السّلام) فرمود: در شگفتم از كسى كه از چهار چيز مى‌هراسد چرا بچهار چيز پناهنده نميشود:
(۱) شگفتم از آنكه ميترسد چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل« حَسْبُنَا اَللّٰهُ‌ وَ نِعْمَ‌ اَلْوَكِيلُ‌ » خداوند ما را بس است و چه وكيل خوبى است زيرا شنيدم خداى جل جلاله بدنبال آن ميفرمايد:بواسطۀ نعمت و فضلى كه از طرف خداوند شامل حالشان گرديد باز گشتند و هيچ بدى بآنان نرسيد.
(۲) و شگفتم در كسى كه اندوهناك است چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل:« لاٰ إِلٰهَ‌ إِلاّٰ أَنْتَ‌ سُبْحٰانَكَ‌ إِنِّي كُنْتُ‌ مِنَ‌ اَلظّٰالِمِينَ‌ » زيرا شنيدم خداى عز و جل بدنبال آن ميفرمايد در خواستش را برآورديم و از اندوه نجاتش داديم و مؤمنين را هم چنين ميرهانيم.
(۳) و در شگفتم از كسى كه حيله‌اى در بارۀ او بكار رفته چرا بفرمودۀ خداى تعالى پناه نمى‌برد« وَ أُفَوِّضُ‌ أَمْرِي إِلَى اَللّٰهِ‌ إِنَّ‌ اَللّٰهَ‌ بَصِيرٌ بِالْعِبٰادِ »:كار خود را بخدا واگذار ميكنيم كه خداوند بحال بندگان بينا است)زيرا شنيدم خداى بزرگ و پاك بدنبالش مى‌فرمايد خداوند او را از بديهائى كه در بارۀ او بحيله انجام داده بودند نگه داشت.
(۴) و در شگفتم از كسى كه خواستار دنيا و آرايش آن است چرا پناهنده نميشود بفرمايش خداى تبارك و تعالى(« مٰا شٰاءَ اَللّٰهُ‌ لاٰ قُوَّةَ‌ إِلاّٰ بِاللّٰهِ‌ »)(آنچه خدا خواست همان است و نيروئى جز به يارى خداوند نيست)زيرا شنيدم خداى عز اسمه بدنبال آن ميفرمايد اگر چه مرا در مال و فرزند از خودت كمتر مى‌بينى ولى اميد هست كه پروردگار من بهتر از باغ تو مرا نصيب فرمايد (و كلمۀ:عسى در اين آيه بمعناى اميد تنها نيست بلكه بمعناى اثبات و تحقق يافتن است).
من لا يحضره الفقيه، ج‏۴، ص: ۳۹۲؛
الأمالي( للصدوق)، ص: ۶؛
الخصال، ج‏۱، ص: ۲۱۸.

کلیه حقوق مادی و معنوی این پورتال محفوظ و متعلق به حجت الاسلام و المسلمین سید محمدحسن بنی هاشمی خمینی میباشد.

طراحی و پیاده سازی: FARTECH/فرتک - فکور رایانه توسعه کویر -