انهار
انهار
امکانات سایت
مطالب خواندنی

نقاشى و مجسمه سازى

بزرگ نمایی کوچک نمایی

نقاشى و مجسمه  سازى

 سؤال1874. در حال حاضر نقّاشى و مجسّمه  سازى چه حكمى دارد؟ خصوصا ساختن مجسّمه و كشيدن شمايل معصومين ـ عليهم  السّلام ـ ، نگهدارى آن ها در موزه  ها (به عنوان آثار هنرى) و منازل (به عنوان دكور)، چگونه است؟

جواب: به مسأله  ى 1626 رساله مراجعه شود.

سؤال1875. مجسّمه  سازى از نظر شرع چه حكمى دارد؟

جواب: صورت تمام از چيزهايى كه روح دارند، جايز نيست.

سؤال1876. ساختن پيكره  هاى نيم تنه (عكس هاى نيمه برجسته) از شخصيت ها چه حكمى دارد؟

جواب: اگر مجسمه نباشد، يا تامّ نباشد، احتمال جايز بودن است.

 

خريد و فروش مجسه و نقاشى

سؤال1877. خريد و فروش مجسمه و نقاشى كه آثار هنرى مى  باشند چه حكمى دارند؟ جهت تزيين كردن و يا منبّت كارى چه وجهى دارد؟

جواب: به مسأله  ى 1626 رساله مراجعه شود.

سؤال1878. براى تجليل از مقام علمى و... افراد آيا مى  توان مجسمه آن ها را ساخت و در مراكز شهرها نصب نمود. ساختن مجسمه پلاستيكى از حيوانات و خريد و فروش آن ها چه صورتى دارد؟

جواب: به مسأله  ى 1626 رساله مراجعه شود.

سؤال1879. استفاده از داستان هاى قرآنى براى آفرينش تجسّمى، به صورت تابلو و نقاشى و مجسمه چه حكمى دارد؟

جواب: به مسأله  ى 1626 رساله مراجعه شود.

 

بافتن تصوير جانداران به صورت برجسته

سؤال1880. در بافندگى، حكم بافتن و نقش و نگار عكس حيوان و انسان چيست؟ در صورت برجسته شدن نقش ها آيا اشكال پيدا مى  كند؟

جواب: اگر صدق مجسمه نكند، حكم مجسمه را ندارد.

 

ساخت مجسمه با اغراض و اهداف علمى

سؤال1881. ساخت مجسمه انسان و حيوان با امعاء و احشاء داخلى، جهت استفاده در مراكز آموزشى، چه حكمى دارد؟ و استفاده و كشيدن نقاشى انسان و حيوان جهت آموزش و يا در كتب علمى، چه صورتى دارد؟

جواب: با توجه به پاسخ مسايل قبلى، جواب آن معلوم مى  شود.
  

 
پاسخ به احکام شرعی
 
موتور جستجوی سایت

تابلو اعلانات
  


پیوندها

حدیث روز
بسم الله الرحمن الرحیم
چهار پناهگاه در قرآن
   
أَبَانُ بْنُ عُثْمَانَ وَ هِشَامُ بْنُ سَالِمٍ وَ مُحَمَّدُ بْنُ حُمْرَانَ عَنِ الصَّادِقِ (علیه السلام) قَالَ:
عَجِبْتُ لِمَنْ فَزِعَ مِنْ أَرْبَعٍ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى أَرْبَعٍ
(۱) عَجِبْتُ لِمَنْ خَافَ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- حَسْبُنَا اللَّهُ وَ نِعْمَ الْوَكِيلُ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا فَانْقَلَبُوا بِنِعْمَةٍ مِنَ اللَّهِ وَ فَضْلٍ لَمْ يَمْسَسْهُمْ سُوءٌ
(۲) وَ عَجِبْتُ لِمَنِ اغْتَمَّ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- لا إِلهَ إِلَّا أَنْتَ سُبْحانَكَ إِنِّي كُنْتُ مِنَ الظَّالِمِينَ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- وَ نَجَّيْناهُ مِنَ الْغَمِّ وَ كَذلِكَ نُنْجِي الْمُؤْمِنِينَ
(۳) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ مُكِرَ بِهِ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- وَ أُفَوِّضُ أَمْرِي إِلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بَصِيرٌ بِالْعِبادِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- فَوَقاهُ اللَّهُ سَيِّئاتِ ما مَكَرُوا
(۴) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ أَرَادَ الدُّنْيَا وَ زِينَتَهَا كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- ما شاءَ اللَّهُ لا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- إِنْ تَرَنِ أَنَا أَقَلَّ مِنْكَ مالًا وَ وَلَداً. فَعَسى‏ رَبِّي أَنْ يُؤْتِيَنِ خَيْراً مِنْ جَنَّتِكَ وَ عَسَى مُوجِبَةٌ
    
آقا امام صادق (عليه السّلام) فرمود: در شگفتم از كسى كه از چهار چيز مى‌هراسد چرا بچهار چيز پناهنده نميشود:
(۱) شگفتم از آنكه ميترسد چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل« حَسْبُنَا اَللّٰهُ‌ وَ نِعْمَ‌ اَلْوَكِيلُ‌ » خداوند ما را بس است و چه وكيل خوبى است زيرا شنيدم خداى جل جلاله بدنبال آن ميفرمايد:بواسطۀ نعمت و فضلى كه از طرف خداوند شامل حالشان گرديد باز گشتند و هيچ بدى بآنان نرسيد.
(۲) و شگفتم در كسى كه اندوهناك است چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل:« لاٰ إِلٰهَ‌ إِلاّٰ أَنْتَ‌ سُبْحٰانَكَ‌ إِنِّي كُنْتُ‌ مِنَ‌ اَلظّٰالِمِينَ‌ » زيرا شنيدم خداى عز و جل بدنبال آن ميفرمايد در خواستش را برآورديم و از اندوه نجاتش داديم و مؤمنين را هم چنين ميرهانيم.
(۳) و در شگفتم از كسى كه حيله‌اى در بارۀ او بكار رفته چرا بفرمودۀ خداى تعالى پناه نمى‌برد« وَ أُفَوِّضُ‌ أَمْرِي إِلَى اَللّٰهِ‌ إِنَّ‌ اَللّٰهَ‌ بَصِيرٌ بِالْعِبٰادِ »:كار خود را بخدا واگذار ميكنيم كه خداوند بحال بندگان بينا است)زيرا شنيدم خداى بزرگ و پاك بدنبالش مى‌فرمايد خداوند او را از بديهائى كه در بارۀ او بحيله انجام داده بودند نگه داشت.
(۴) و در شگفتم از كسى كه خواستار دنيا و آرايش آن است چرا پناهنده نميشود بفرمايش خداى تبارك و تعالى(« مٰا شٰاءَ اَللّٰهُ‌ لاٰ قُوَّةَ‌ إِلاّٰ بِاللّٰهِ‌ »)(آنچه خدا خواست همان است و نيروئى جز به يارى خداوند نيست)زيرا شنيدم خداى عز اسمه بدنبال آن ميفرمايد اگر چه مرا در مال و فرزند از خودت كمتر مى‌بينى ولى اميد هست كه پروردگار من بهتر از باغ تو مرا نصيب فرمايد (و كلمۀ:عسى در اين آيه بمعناى اميد تنها نيست بلكه بمعناى اثبات و تحقق يافتن است).
من لا يحضره الفقيه، ج‏۴، ص: ۳۹۲؛
الأمالي( للصدوق)، ص: ۶؛
الخصال، ج‏۱، ص: ۲۱۸.

کلیه حقوق مادی و معنوی این پورتال محفوظ و متعلق به حجت الاسلام و المسلمین سید محمدحسن بنی هاشمی خمینی میباشد.

طراحی و پیاده سازی: FARTECH/فرتک - فکور رایانه توسعه کویر -