سؤال 1236- در جلد دوّم منهاج مسئله (1379) فرمودهايد جايز نيست سقط نمودن حمل اگر چه نطفه باشد، مقصود از نطفه چيست؟
جواب: نطفه همان منى است و ليكن به معنى اينكه مبداء نشو انسان گرديده به سبب استقرار آن در ديوار رحم و شروع در رشد نموده قبل از آنكه عَلَقه گردد.
سؤال 1237- آيا جايز است سقط نمودن بچه در موارد زير:
1 - در صورتى كه زنِ حامله رنج بكشد از مرض خطيرى، مثل مرض قلبى شديد و در استمرار حمل خطر باشد بر حيات مادر.
جواب: اگر بقاى حمل خطر باشد بر حيات مادر جايز است براى مادر سقط نمودن بچه و بر او است ديه.
2 - اگر ثابت كرد به طرق تشخيص كه جنين معيوب است به حد زيادى يا مبتلى به مرضى است كه علاج براى او نيست يا اين كه طفل مولود ننگ بر پدر و مادر خواهد شد به اعتبار عيبى كه در او است.
جواب: جايز نيست سقط نمودن در اين فرض در تمام صور آن.
سؤال 1238- زن مريضه رجوع به دكتر مىكند، دكتر علت مرض را حامله بودن تشخيص مىدهد و مىگويد اگر بخواهى مرض برطرف شود بايد حمل خود را سقط كنى اگر سقط جايز شود ديه دارد يا خير و ديه را دكتر بايد بدهد يا مادر؟
جواب: مجرد هر مرضى مجوّز سقط نيست مگر مادر و بچه هر دو در معرض تلف باشند و بر هر تقدير ديه لازم است و ديه بر شخصى است كه مباشرت سقط را مىنمايد.
سؤال 1239- زيدى به زوجه خود مىگويد بچه خود را سقط كن، آن هم سقط مىكند ديه به كى مىرسد؟ و چون زوج مباشر نيست آيا مسئوليت دارد زوج يا خير؟
جواب: ديه بر مباشر سقط است كه در اين صورتِ فرض مادر است، و چيزى از آن به مادر نمىرسد، و پدر اگر چه گنهكار است در امر سقط ولى او از ديه چيزى ضامن نيست و تمام ديه به پدر مزبور مىرسد.
سؤال 1240- شخصى قرص و دارو براى سقط جنين به عيالش مىدهد كه بخورد و زن هم راضى است، آيا گناهكار هستند؟ و ديه ثابت است يا نه؟ اگر باشد بر عهده مرد است يا زن؟
جواب: بلى گناه است براى زن خوردن آن، و ديه هم در فرض مزبور بر وى است.واللََّه العالم.