14صفر

چهاردهم صفر سال 127 هجرى قمرى

     ·     خلع ابراهیم بن ولید از خلافت  

ابراهیم بن ولید، پس از درگذشت برادرش یزیدبن ولید در ذى حجه سال 126 قمرى ، بنا به سفارش برادرش ، به خلافت رسید.

در آن هنگام میان پسرعموهاى بنى امیه از تیره مروانیان بر سر تصاحب کرسى خلافت ، رقابت و دشمنى سختى بود.

هر کدام از آنان که از توانایى و توانمندى بیشترى برخوردار بودند، خود را براى تصاحب کرسى خلافت شایسته تر مى دیدند و همین امر، موجب شورش و درگیرى هاى نظامى میان آنان مى گردید.

ابراهیم بن ولید که ولى عهد برادرش یزیدبن ولید بود و پس از او به خلافت رسید، رقیبان سختى چون مروان بن محمد داشت . به همین جهت خلافت وى از آغاز، از استحکام و اطمینان کاملى برخوردار نبود. مردم شام ، گاهى وى را به خلافت سلام مى کردند و گاهى به امارت .

مروان بن محمد، معروف به مروان حمار و مروان جعدى که در عصر خلافت یزیدبن ولید شورش کرده و به سوى شام هجوم آورده بود، با یزید مصالحه کرد که حکومت تمام سرزمین هایى که عبدالملک بن مروان ، به پدرش محمدبن مروان سپرده بود، به او بسپارد.

یزید نیز سرزمین هاى جزیره مناطق میان دجله و فرات ، ارمنستان ، موصل و آذربایجان را به مروان سپرد.
مروان حمار که از قدرت بالایى برخوردار بود، پس از درگذشت یزید، خلافت برادرش ابراهیم را به رسمیت نشناخت و براى سرنگونى وى از ارمنستان به سوى شام لشکرکشى کرد.

سلیمان بن هشام از سوى ابراهیم بن ولید با یکصدوبیست هزار سپاهى به نبرد با مروان حمار پرداخت و مروان تنها هشتادهزار نیروى جنگى داشت . میان دو طرف ، جنگ سختى درگرفت . ولى سپاه مروان بر سپاه سلیمان بن هشام پیروز شد و تعداد هفده هزار تن از آنان را کشته و به همین مقدار اسیر گرفتند. باقیمانده سپاه سلیمان بن هشام به سوى حران ، مقر خلافت ابراهیم بن ولید عقب نشینى کردند.

سپاهیان مروان حمار بر تمامى شهرها و مناطق اسلامى تسلط پیدا کرده و بر آن ها، عاملانى از خود به حکومت گماشتند.

مروان حمار، پیروزمندانه وارد دمشق شد و از مردم این شهر براى خویش بیعت گرفت و ابراهیم بن ولید را پس از گذشت سه ماه از خلافتش ، خلع کرد. سپس به حران رفت و ابراهیم بن ولید و سلیمان بن هشام که در حران بودند، از او امان خواستند. مروان به آنان امان داد و آن دو با مروان حمار بیعت کردند.

بدین ترتیب مروان بن محمد به عنوان آخرین خلیفه امویان ، بر خلافت دست یافت و رقیب خود را از کار بر کنار کرد.

ابراهیم بن محمد پس از واگذارى امر خلافت به مروان حمار، در شام زندگى مى کرد. تا این که در سال 132 قمرى با شکست مروان حمار در برابر جنبش عباسیان و سقوط شهر دمشق ، وى به همراه بسیارى از امویان به دست انقلابیون عباسى کشته شد و پرونده خلافت امویان بسته گردید