انهار
انهار
امکانات سایت
مطالب خواندنی

سالگرد شهادت آيةاللَّه مصطفى خمينى

بزرگ نمایی کوچک نمایی
سالگرد شهادت آيةاللَّه مصطفى خمينى
روز اول آبان ماه مصادف با سالگرد شهادت آيةاللَّه حاج مصطفى خمينى عالم مبارز و انديشمند توانا به دست عوامل‏رژيم منحوس پهلوى است
بدون شك سرمايه‏گذارى‏هاى مادى و معنوى در خصوص تجليل و تكريم از شخصيتها، آنگاه بجا و در مسير حقيقى‏است كه براى تعظيم ارزشهاى واقعى به كار گرفته شوند و تعظيم شعائر الهى كه نمودار ارزشهاى انسانى‏اند، خود به‏عنوان عامل رشد قلوب، يك ارزش است:
»ومن يعظّم شعائراللَّه فانّها من تقوى القلوب«، از اين روى تجليل از افراد وقتى تعظيم شعائر الهى است كه از»شخصيت» آنها باشد ونه از «شخص» آنان؛ زيرا انسان زمانى داراى شخصيت انسانى است كه مظهر عينى و عملى‏ارزشهاى انسانى باشد و در اين راستا هر چه كاملتر باشد از ارزشهاى انسانى برخوردارتر است و لذا نبى اكرم اسلام(ص) وعلى(ع) و ساير بزرگان دين نه تنها انسانهاى كاملند كه اسوه‏هاى كمالند و انسانهاى كمال‏جو، براى نيل به كمال بايد خودرا بر آنان تطبيق دهند و درست از همين ديدگاه است كه با مرورى اجمالى بر سرگذشت بزرگمرد مورد نظر اين مقال(حاج آقا مصطفى خمينى) بررسى شخصيت او را آغاز مى‏كنيم
مرورى اجمالى بر سرگذشت شهيد
حاج آقا مصطفى پسر ارشد امام خمينى، رهبر كبيرانقلاب اسلامى0 در دوازدهم ماه رجب 1349 قمرى برابر با 1309هجرى شمسى در شهرستان قم ديده به جهان گشود او در سن 21 سالگى، در حوزه درس خارج فقه مرحوم‏آيةاللَّه‏العظمى بروجردى -طاب ثراه- به كسب فيض مشغول شد، خارج اصول را نزد پدر تلمّذ نمود و در سن 27سالگى به درجه اجتهاد نايل گرديد و دروس علم رجال و فلسفه و تفسير را در سطح عالى طىّ نمود با تبعيد حضرت‏امام(ره) در 13 آبان 43 به تركيه، وى نيز دستگير و در »قزل قلعه« زندانى شد، ولى پس از دو ماه آزاد و سپس به تركيه وپس از آن به همراه پدر بزرگوارش به عراق تبعيد گرديد و در همين تبعيدگاه در اول آبان ماه 1356 به شهادت رسيدنكته شنيدنى در اين باره كه نشانگر فضايل خاندان امام خمينى است آنكه:
حاج آقا مصطفى با جد بزرگوارش سيدمصطفى موسوى در چند جهت در مرگ و زندگى با هم شباهت داشته‏اند:
1 - نام هر دو مصطفى بوده‏است، 2 - هر دو از رجال علم و تقوا بوده‏اند، 3 - تاريخ شهادت هر دو در ماه ذيحجةالحرام‏بوده‏است، 4 - هر دو در سن 47 سالگى به شهادت رسيده‏اند، 5 - هر دو با شيوه مزورانه به شهادت مى‏رسند، 6 -مدفن هر دو نجف‏اشرف است گويى تاريخ تكرار مى‏گردد اين مرور اجمالى زمينه‏اى است براى ارزيابى شخصيت شهيد بزرگوار و لذا به گوشه‏هايى از ابعاد شخصيت آن شهيدمى‏پردازيم:
1 - ابعاد علمى شهيد
شهيد حاج آقا مصطفى از همان اول، حالت تعبد نسبت به مطالب علمى نداشت و مطلبى را سربسته نمى‏پذيرفت؛بلكه مانند خود امام در مقام تجزيه و تحليل بر مى‏آمد و مى‏توان گفت كه از همان اوايل، روح اجتهاد داشت و همين‏هم باعث ترقّى او شد ايشان تنها به فقه و اصول بسنده نمى‏كرد؛ بلكه در فنون مختلف مطالعه داشت وكار مى‏كرد، درادبيات خيلى وارد بود به هر كلمه‏اى كه برخورد مى‏كرد، در آن دقت مى‏نمود و ريشه آن را در لغت مى‏يافت اگر درخلال بحث به يك جمله مبهمى برمى‏خورد، فوراً كتاب را مى‏آورد و ابهام آن را برطرف مى‏ساخت در علوم و فنون گوناگون از قبيل:
فقه، اصول، فلسفه، رجال، ادبيات، نحو و صرف و معانى متبحّر شده بود در درس خارج فقه امام(ره)، در نجف اشرف، شركت مى‏كرد و از چهره‏هاى مبرّز درس به شمار مى‏رفت و حضرت امام‏هم به اشكالهاى ايشان كاملاً توجه داشتند او در هر جلسه‏اى شركت مى‏كرد، از مسائل علمى سخن مى‏گفت و مجلس‏را به يك مجلس علمى مبدّل مى‏ساخت
2 - حافظه و نبوغ فوق‏العاده
شهيد بزرگوار از حافظه قوى و فوق‏العاده‏اى برخوردار بود و اگر به مطالبى برمى‏خورد فراموشش نمى‏كرد او استعدادو نبوغ قوى و فوق‏العاده‏اى داشت و به طورى‏كه برخى مى‏گويند:
اگر كسى حافظه قوى داشته باشد، استعدادش كم‏است در مورد ايشان مصداق نداشت
3 - علاقه به طالبان علم
شهيد حاج آقا مصطفى به طلاب علاقه شديد داشت؛ مخصوصاً آنهايى كه كوشش بيشترى به درس و بحث داشتند وحتى گاهى براى تشويق آنها مسأله‏اى را مطرح مى‏كرد و براى هركس كه بتواند آن را حل كند، جايزه‏اى نيز تعيين‏مى‏نمود و نظرشان اين بود كه به طلاب ممتاز و با استعداد بايد اضافه بر »شهريه«، هر ماهه هديه و جايزه‏اى بدهند كه‏بيشتر تشويق شوند و ترقى نمايند
4 - شهامت
در دورانى كه بعثيها به حوزه علميه و علماى نجف فشار زياد آوردند و به مرحوم آيةاللَّه حكيم -رضوان‏اللَّه عليه- اهانت‏كردند و آن مرحوم را خانه‏نشين نمودند، روزى از بغداد، يكى از مأموران احمد حسن البكر آمد و شهيد حاج آقامصطفى را به بغداد برد و در آنجا ايشان را تهديد كردند كه با آقاى حكيم تماس نگيرد! ايشان برگشتند، رفت و آمدشان‏به منزل آن مرحوم بيشتر شد و بدون هيچ خوف و وحشتى، همواره به آنجا مى‏رفت و آنها را دلدارى مى‏داد، درصورتى كه ديگران جرأت نمى‏كردند منزل آيةاللَّه حكيم بروند
پياده رفتن به زيارت ابا عبداللَّه(ع)
يكى از خصوصيات حاج آقا مصطفى پياده رفتن به كربلا بود و در تمام زيارتهاى مخصوص امام حسين15) 7 شعبان،عرفه، اربعين، اول رجب و نيمه رجب( پياده به زيارت حضرت سيدالشهداء(ع) مشرف مى‏شد و فاصله طولانى ميان‏نجف اشرف و كربلا را طى مى‏كرد، و معمولاً در اثر پياده‏روى پايشان مجروح مى‏گرديد و با آن حال به راه رفتن ادامه‏مى‏داد
6 - احتياط و تعبّد
در وصيتنامه ايشان آمده است:
جميع كتابهاى خود را در اختيار حسين قرار مى‏دهم به شرط آنكه تحصيل علوم قديمه‏كند و در غير اين صورت به كتابخانه مدرسه آقاى بروجردى در نجف اشرف تحويل دهند؛ چه آنكه نوعاً از وجوه‏تحصيل شده و خلاف احتياط است كه ارث برده شود نقل كرده‏اند در مواقعى كه شعر خواندن مكروه است گاه‏مى‏شد كه يك مصراع را سهواً مى‏خواند و به محض توجه، آن را رها مى‏كرد
7 - ساده‏زيستى
شهيد حاج آقا مصطفى خمينى با اينكه اهل مناجات و گريه و زيارت عاشورا بود اما هيچ رنگ خشك مقدسى ورياكارانه نداشت و ساده‏زيستى شيوه زندگى‏اش بوداو فرمان على(ع) را، هم خوب درك كرده بود و هم خوب آويزه‏گوش جان نموده بود، آنجا كه مى‏فرمايد:
خداوند بر آنان كه رداى دين بر تن كرده‏اند و در جامعه به عنوان رهبران حق وعدالت قلمداد شده‏اند فرض نموده است كه زندگى خود را با مردم ضعيف بسنجند تا درد فقر، فقير را از پاى درنياوردنقل است در تمام مدتى كه ايشان در ايران يا عراق بودند حتى يك خانه ملكى هم نداشتند
8 - جاذبه و دافعه
در عين حال كه نسبت به كوچك و بزرگ احترام مى‏كرد مع‏ذلك اگر كسى در هدف با او مخالف بود و نسبت به انقلاب‏كينه داشت، بى‏تفاوت از كنار او مى‏گذشت و به هيچ وجه حاضر نبود او را احترام و تعظيم كند، همانگونه كه على(ع)معيار آن را در عمل نشان داده است
9 - راز و نياز و عبادت
آيةاللَّه حاج آقا مصطفى خمينى به گفته يارانش فوق‏العاده به نماز شب اهميت مى‏داد؛ به طورى‏كه حتى در زندان،تبعيد و ميهمانى‏ها اغلب براى نماز شب و تهجّد به پا مى‏خاست و در عين حال بسيار خوش اخلاق و شوخ طبع بود
10 - فعاليت سياسى
آيةاللَّه حاج آقا مصطفى خمينى پس از بازداشت و تبعيد حضرت امام(ره) به تركيه، در سال 1343 توسط رژيم منحوس‏پهلوى دستگير و به زندان قزل‏قلعه انتقال يافت كه پس از مدتى بر اثر اعتراضات مردم مسلمان و تحت تأثير افكارعمومى از زندان آزاد و به تركيه و از آنجا به نجف اشرف تبعيد شد وى در خارج از كشور تمامى گروههاى مبارز را عليه رژيم بسيج كرد او ارتباط فراوانى با دانشجويان مسلمان خارج ازكشور داشت و بسيارى از آنان را براى آموزش نظامى به فلسطين و جنوب لبنان مى‏فرستاد تا پس از تعليمات نظامى‏براى مبارزه مسلحانه عليه رژيم شاه به كشور بازگردند ايشان با تمام نهضتهاى آزاديبخش جهان در تماس و با شخصيتهاى ارزنده اسلامى در سطح جهان مرتبط بود حاج آقامصطفى بى‏اندازه هوشيار و نفوذناپذير بود و در طول مبارزات سياسى، عوامل منحرف و نفوذى‏هاى وابسته به رژيم‏پهلوى توسط ايشان شناسايى و طرد مى‏شدند او به افراد در مسائل سياسى خيلى دير اعتماد مى‏كرد و معتقد بود كه‏حمل بر صحت و حسن ظن خوب است؛ ولى در مسائل سياسى اصل عدم اعتماد است، مگر اينكه خلاف آن ثابت‏شود
پايبندى به ولايت فقيه
حاج آقا مصطفى اعتماد راسخى به اصل ولايت فقيه داشت و هيچگاه گامى از راه حضرت امام فراتر نمى‏گذاشت وخودسرانه به كارى اقدام نمى‏كرد؛ به طورى كه در همه امور سياسى پيرو دستور و رهنمود حضرت امام(ره) بود؛ و بااينكه خود فقيه جامع‏الشرايط بود در مقابل ديدگاههاى حضرت امام(ره) خود را مجاز به دخالت در امور سياسى‏نمى‏دانست و به همان‏گونه كه حضرت امام(ره) در زمان آيةاللَّه العظمى بروجردى به ارايه پيشنهادات و ديدگاهها به‏ايشان اكتفا مى‏كردند، حاج آقا مصطفى ديدگاههاى خود را درباره نحوه مبارزه با رژيم ستمشاهى به حضرت امام ارايه‏مى‏كردند و صرفاً مطابق نظر ايشان عمل مى‏نمودند جان كلام آنكه:
تبلور عينى و عملى همه اين ارزشها، او را شخصيتى بزرگ و ملكوتى پروراند، به گونه‏اى كه از زبان بت‏شكن دوران، و اسلام‏شناس بزرگ قرن حضرت امام خمينى(ره) مفتخر به لقب »اميد آينده اسلام« شد؛ و در حقيقت‏آنچه تاكنون گفته شد شرح پيش از متن همين كلام نورانى حضرت امام خمينى(ره) بود آرى، بحق او اميد آينده اسلام و شهيد بزرگوار انقلاب اسلامى بود و در واقع تجليل از شخصيت آن اسلام‏شناس‏بزرگ، تكريم از فرهنگ و آرمان جهانى انقلاب اسلامى است
شهادت حاج آقا مصطفى
رژيم منحوس پهلوى كه به نقش و اهميت حاج آقا مصطفى در مبارزات مردم مسلمان عليه رژيم پى برده بود، همواره‏درصدد از بين بردن چنين شخصيت گرانمايه‏اى بود تا اينكه عوامل رژيم در توطئه‏اى رذيلانه و در شب يكشنبه اول‏آبان 1356 او را همچون اجداد بزرگوارش مسموم كرده و به شهادت رساندند شهادت او كه همزمان با مبارزات گسترده مردم مسلمان كشورمان عليه استبداد پهلوى به وقوع پيوست، بى‏شك يكى‏از محركهاى اصلى در انقلاب اسلامى بود پخش خبر شهادت حاج آقا مصطفى خمينى در روز اول آبان ماه سال 1356 در ميان امت مسلمان و مراسمى كه به‏مناسبت اربعين اين شهيد والامقام در قم برگزار شد به درگيرى مردم با مزدوران اطلاعاتى رژيم شاه انجاميد و موجب‏شعله‏ور شدن آتش خشم مردم عليه رژيم منحوس پهلوى شد و اين معناى همان جمله حضرت امام(ره) بود كه فرمودند:
«مرگ مصطفى از الطاف خفيه الهى است« درود بر او و بر همه مردان خدا كه نه تنها حيات و مماتشان خير و بركت براى اسلام است كه ياد و ذكر آنان نيز باعث‏نشر آيات قرآن و آثار اسلام مى‏باشد
منبع
  

 
پاسخ به احکام شرعی
 
موتور جستجوی سایت

تابلو اعلانات
  



پیوندها

حدیث روز
بسم الله الرحمن الرحیم
چهار پناهگاه در قرآن
   
أَبَانُ بْنُ عُثْمَانَ وَ هِشَامُ بْنُ سَالِمٍ وَ مُحَمَّدُ بْنُ حُمْرَانَ عَنِ الصَّادِقِ (علیه السلام) قَالَ:
عَجِبْتُ لِمَنْ فَزِعَ مِنْ أَرْبَعٍ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى أَرْبَعٍ
(۱) عَجِبْتُ لِمَنْ خَافَ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- حَسْبُنَا اللَّهُ وَ نِعْمَ الْوَكِيلُ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا فَانْقَلَبُوا بِنِعْمَةٍ مِنَ اللَّهِ وَ فَضْلٍ لَمْ يَمْسَسْهُمْ سُوءٌ
(۲) وَ عَجِبْتُ لِمَنِ اغْتَمَّ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- لا إِلهَ إِلَّا أَنْتَ سُبْحانَكَ إِنِّي كُنْتُ مِنَ الظَّالِمِينَ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- وَ نَجَّيْناهُ مِنَ الْغَمِّ وَ كَذلِكَ نُنْجِي الْمُؤْمِنِينَ
(۳) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ مُكِرَ بِهِ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- وَ أُفَوِّضُ أَمْرِي إِلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بَصِيرٌ بِالْعِبادِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- فَوَقاهُ اللَّهُ سَيِّئاتِ ما مَكَرُوا
(۴) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ أَرَادَ الدُّنْيَا وَ زِينَتَهَا كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- ما شاءَ اللَّهُ لا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- إِنْ تَرَنِ أَنَا أَقَلَّ مِنْكَ مالًا وَ وَلَداً. فَعَسى‏ رَبِّي أَنْ يُؤْتِيَنِ خَيْراً مِنْ جَنَّتِكَ وَ عَسَى مُوجِبَةٌ
    
آقا امام صادق (عليه السّلام) فرمود: در شگفتم از كسى كه از چهار چيز مى‌هراسد چرا بچهار چيز پناهنده نميشود:
(۱) شگفتم از آنكه ميترسد چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل« حَسْبُنَا اَللّٰهُ‌ وَ نِعْمَ‌ اَلْوَكِيلُ‌ » خداوند ما را بس است و چه وكيل خوبى است زيرا شنيدم خداى جل جلاله بدنبال آن ميفرمايد:بواسطۀ نعمت و فضلى كه از طرف خداوند شامل حالشان گرديد باز گشتند و هيچ بدى بآنان نرسيد.
(۲) و شگفتم در كسى كه اندوهناك است چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل:« لاٰ إِلٰهَ‌ إِلاّٰ أَنْتَ‌ سُبْحٰانَكَ‌ إِنِّي كُنْتُ‌ مِنَ‌ اَلظّٰالِمِينَ‌ » زيرا شنيدم خداى عز و جل بدنبال آن ميفرمايد در خواستش را برآورديم و از اندوه نجاتش داديم و مؤمنين را هم چنين ميرهانيم.
(۳) و در شگفتم از كسى كه حيله‌اى در بارۀ او بكار رفته چرا بفرمودۀ خداى تعالى پناه نمى‌برد« وَ أُفَوِّضُ‌ أَمْرِي إِلَى اَللّٰهِ‌ إِنَّ‌ اَللّٰهَ‌ بَصِيرٌ بِالْعِبٰادِ »:كار خود را بخدا واگذار ميكنيم كه خداوند بحال بندگان بينا است)زيرا شنيدم خداى بزرگ و پاك بدنبالش مى‌فرمايد خداوند او را از بديهائى كه در بارۀ او بحيله انجام داده بودند نگه داشت.
(۴) و در شگفتم از كسى كه خواستار دنيا و آرايش آن است چرا پناهنده نميشود بفرمايش خداى تبارك و تعالى(« مٰا شٰاءَ اَللّٰهُ‌ لاٰ قُوَّةَ‌ إِلاّٰ بِاللّٰهِ‌ »)(آنچه خدا خواست همان است و نيروئى جز به يارى خداوند نيست)زيرا شنيدم خداى عز اسمه بدنبال آن ميفرمايد اگر چه مرا در مال و فرزند از خودت كمتر مى‌بينى ولى اميد هست كه پروردگار من بهتر از باغ تو مرا نصيب فرمايد (و كلمۀ:عسى در اين آيه بمعناى اميد تنها نيست بلكه بمعناى اثبات و تحقق يافتن است).
من لا يحضره الفقيه، ج‏۴، ص: ۳۹۲؛
الأمالي( للصدوق)، ص: ۶؛
الخصال، ج‏۱، ص: ۲۱۸.

کلیه حقوق مادی و معنوی این پورتال محفوظ و متعلق به حجت الاسلام و المسلمین سید محمدحسن بنی هاشمی خمینی میباشد.

طراحی و پیاده سازی: FARTECH/فرتک - فکور رایانه توسعه کویر -