انهار
انهار
امکانات سایت
مطالب خواندنی

بيتوته

بزرگ نمایی کوچک نمایی

سؤال 682 ـ زمان بيتوته در منى در شبهاى 11 و 12 چه مقدار است؟

جواب:  از هنگام غروب تا نصف شب واجب است، و بعيد نيست كه به نيمه دوم شب نيز بشود اكتفا كرد.

سؤال 683 ـ شخصى مدت زمان بيتوته را در منى بوده ولى متوجه نبوده كه بيتوته يكى از اعمال حج او است و نيت نكرده، يا بعد از گذشت چند ساعت از وقت بيتوته متوجه شده وظيفه اش چيست؟

جواب:  در فرض مذكور كفاره بر او نيست و فعلا تكليفى ندارد.

سؤال 684 ـ بعضى از حجاج در شب 11 يا 12 بعد از اعمال مكه به علت راه بندان و يا در اثر اضطرار يا سهل انگارى كمى بعد از نيمه شب وارد منى مى شوند، آيا بايد كفاره بدهند؟

جواب:  با فرض اينكه در مكه مشغول عبادت نبوده و بيتوته واجب را در منى نبوده اند كفاره واجب است ولى چون اختيارى نبوده است معصيت نكرده اند.

سؤال 685 ـ شخصى بنا دارد مقدارى از اول شب در منى بيتوته كند و قبل از نصف شب (مثلاً ساعت 10 شب) به مكه بيايد و مشغول عبادت شود. يا شب در مكه مشغول عبادت باشد و قبل از نصف شب يا مقدارى بعد از نصف شب برگردد و در منى بيتوته كند آيا جايز است؟

جواب:  بلى جايز است.

سؤال 686 ـ آيا اشتغال به عبادت شامل مطلق عبادت است كه شامل نگاه كردن به كعبه يا بر آوردن حاجت مؤمن يا موعظه كردن هم بشود يا خير؟ و آيا لازم است حتماً در مسجدالحرام باشد يا در كل شهر مكه كفايت مى كند؟

جواب:  بلى شامل مطلق عبادت است و شامل امور مذكوره هم مى شود و در تمام شهر مكه هم كفايت مى كند و لازم نيست فقط در مسجدالحرام باشد.

سؤال 687 ـ گروهى به جاى بيتوته در منى جهت انجام اعمال و عبادت، به مكه آمدند و در مسجدالحرام مشغول انجام اعمال مكه شدند. بعضى زودتر اعمال خود را انجام داده و منتظر تمام شدن اعمال دوستان و همراهان خود هستند، تكليف اين افراد چيست؟

جواب:  اين افراد يا بايد مشغول عبادت شوند و يا جهت بيتوته به منى برگردند. و اگر بدون اشتغال به عبادت منتظر همراهان خود بمانند و بيتوته نيمه دوم را به طور كامل درك نكنند بايد كفاره بدهند.

سؤال 688 ـ آيا براى زنان و بيماران مسماى بيتوته به منى كفايت مى كند؟

جواب:  اگر بيتوته، در تمام وقت براى آنها حرجى باشد كفايت مى كند.

سؤال 689 ـ شخصى دو ساعت اول شب را در منى بوده و بعد از آن خارج شده و دو ساعت بعد از نصف شب مجدداً براى بيتوته مراجعت كرده كه جمعاً به مقدار يك نيمه شب در منى بيتوته كرده، آيا كفايت مى كند؟

جواب:  خير، بيتوته به مقدار يك نيمه شب به طور تلفيقى كفايت نمى كند و بايد يا نيمه اول را به طور كامل يا نيمه دوم را به طور كامل در منى بيتوته كند.

سؤال 690 ـ قبل از بيتوته شب دوازدهم و رمى جمرات روز دوازدهم پس از خروج از احرام و انجام اعمال حج، آيا مى توان عمره مفرده و طواف مستحبى انجام داد؟

جواب:  مانعى ندارد.

سؤال 691 ـ در روز دوازدهم كه بايد بعد از ظهر از منى خارج شد، آيا ضعفا و زنان مى توانند زودتر خارج شوند؟ يعنى در شب كه رمى جمرات را انجام مى دهند، ديگر به چادرها برنگشته و مستقيماً بعد از رمى به مكه بروند؟

جواب:  اين افراد نيز بايد بعد از ظهر از منى خارج شوند. مگر اينكه ماندن براى آنها مستلزم حرج باشد.

سؤال 692 ـ شخصى قبل از ظهر روز دوازدهم از منى خارج شده و قصد داشته كه براى نَفْر مراجعت كند لكن عمداً يا به جهت عذرى مراجعت نكرده است آيا وظيفه خاصى دارد؟

جواب:  در صورت امكان بايد تا قبل از غروب مراجعت مى كرد لكن فعلا كه به هر جهت مراجعت نكرده چيزى بر او نيست.

سؤال 693 ـ شخصى بعدازظهر روز دوازدهم از منى كوچ كرد و پس از آن براى نماز در مسجد خيف يا براى اعاده رمى جمرات به عنوان احتياط يا براى پيدا كردن گم شده و امثال اينها، به منى بازگشت و اتفاقاً در منى بود كه آفتاب شب سيزدهم غروب كرد آيا بيتوته شب سيزدهم بر او واجب مى شود؟

جواب:  در فرض سؤال كه قبلا نَفْر تحقق پيدا كرده است. بيتوته آن شب واجب نيست.
  

 
پاسخ به احکام شرعی
 
موتور جستجوی سایت

تابلو اعلانات

 




پیوندها

حدیث روز
بسم الله الرحمن الرحیم
چهار پناهگاه در قرآن
   
أَبَانُ بْنُ عُثْمَانَ وَ هِشَامُ بْنُ سَالِمٍ وَ مُحَمَّدُ بْنُ حُمْرَانَ عَنِ الصَّادِقِ (علیه السلام) قَالَ:
عَجِبْتُ لِمَنْ فَزِعَ مِنْ أَرْبَعٍ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى أَرْبَعٍ
(۱) عَجِبْتُ لِمَنْ خَافَ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- حَسْبُنَا اللَّهُ وَ نِعْمَ الْوَكِيلُ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا فَانْقَلَبُوا بِنِعْمَةٍ مِنَ اللَّهِ وَ فَضْلٍ لَمْ يَمْسَسْهُمْ سُوءٌ
(۲) وَ عَجِبْتُ لِمَنِ اغْتَمَّ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- لا إِلهَ إِلَّا أَنْتَ سُبْحانَكَ إِنِّي كُنْتُ مِنَ الظَّالِمِينَ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- وَ نَجَّيْناهُ مِنَ الْغَمِّ وَ كَذلِكَ نُنْجِي الْمُؤْمِنِينَ
(۳) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ مُكِرَ بِهِ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- وَ أُفَوِّضُ أَمْرِي إِلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بَصِيرٌ بِالْعِبادِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- فَوَقاهُ اللَّهُ سَيِّئاتِ ما مَكَرُوا
(۴) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ أَرَادَ الدُّنْيَا وَ زِينَتَهَا كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- ما شاءَ اللَّهُ لا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- إِنْ تَرَنِ أَنَا أَقَلَّ مِنْكَ مالًا وَ وَلَداً. فَعَسى‏ رَبِّي أَنْ يُؤْتِيَنِ خَيْراً مِنْ جَنَّتِكَ وَ عَسَى مُوجِبَةٌ
    
آقا امام صادق (عليه السّلام) فرمود: در شگفتم از كسى كه از چهار چيز مى‌هراسد چرا بچهار چيز پناهنده نميشود:
(۱) شگفتم از آنكه ميترسد چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل« حَسْبُنَا اَللّٰهُ‌ وَ نِعْمَ‌ اَلْوَكِيلُ‌ » خداوند ما را بس است و چه وكيل خوبى است زيرا شنيدم خداى جل جلاله بدنبال آن ميفرمايد:بواسطۀ نعمت و فضلى كه از طرف خداوند شامل حالشان گرديد باز گشتند و هيچ بدى بآنان نرسيد.
(۲) و شگفتم در كسى كه اندوهناك است چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل:« لاٰ إِلٰهَ‌ إِلاّٰ أَنْتَ‌ سُبْحٰانَكَ‌ إِنِّي كُنْتُ‌ مِنَ‌ اَلظّٰالِمِينَ‌ » زيرا شنيدم خداى عز و جل بدنبال آن ميفرمايد در خواستش را برآورديم و از اندوه نجاتش داديم و مؤمنين را هم چنين ميرهانيم.
(۳) و در شگفتم از كسى كه حيله‌اى در بارۀ او بكار رفته چرا بفرمودۀ خداى تعالى پناه نمى‌برد« وَ أُفَوِّضُ‌ أَمْرِي إِلَى اَللّٰهِ‌ إِنَّ‌ اَللّٰهَ‌ بَصِيرٌ بِالْعِبٰادِ »:كار خود را بخدا واگذار ميكنيم كه خداوند بحال بندگان بينا است)زيرا شنيدم خداى بزرگ و پاك بدنبالش مى‌فرمايد خداوند او را از بديهائى كه در بارۀ او بحيله انجام داده بودند نگه داشت.
(۴) و در شگفتم از كسى كه خواستار دنيا و آرايش آن است چرا پناهنده نميشود بفرمايش خداى تبارك و تعالى(« مٰا شٰاءَ اَللّٰهُ‌ لاٰ قُوَّةَ‌ إِلاّٰ بِاللّٰهِ‌ »)(آنچه خدا خواست همان است و نيروئى جز به يارى خداوند نيست)زيرا شنيدم خداى عز اسمه بدنبال آن ميفرمايد اگر چه مرا در مال و فرزند از خودت كمتر مى‌بينى ولى اميد هست كه پروردگار من بهتر از باغ تو مرا نصيب فرمايد (و كلمۀ:عسى در اين آيه بمعناى اميد تنها نيست بلكه بمعناى اثبات و تحقق يافتن است).
من لا يحضره الفقيه، ج‏۴، ص: ۳۹۲؛
الأمالي( للصدوق)، ص: ۶؛
الخصال، ج‏۱، ص: ۲۱۸.

کلیه حقوق مادی و معنوی این پورتال محفوظ و متعلق به حجت الاسلام و المسلمین سید محمدحسن بنی هاشمی خمینی میباشد.

طراحی و پیاده سازی: FARTECH/فرتک - فکور رایانه توسعه کویر -