انهار
انهار
مطالب خواندنی

طواف

بزرگ نمایی کوچک نمایی

سؤال 567 ـ آيا نيّت طواف را مى توان قبل از رسيدن به حجرالاسود گفت و تا زمانى كه به ركن مى رسد در نظر داشت يا حتماً بايد هنگام رسيدن به ركن نيّت را بگوييم؟

جواب:  احتياط در اين است كه قبلاً نيت كند كه طواف را از مقابل ركن شروع مى كنم.

لازم نيست كه هنگام رسيدن به ركن نيت را بگويد.


سؤال 568 ـ كسى كه غسل مس ميت بر او واجب بوده و نمى دانسته و به عمره مفرده رفته و كليه اعمال را انجام داده است. فعلاً در ايران متوجه شده، وظيفه او چيست؟

جواب:  چنانچه بعد از مس ميت يك غسل واجب مثل غسل جنابت انجام داده باشد، كليه اعمال او صحيح است. اما اگر غسل واجبى انجام نداده است طواف و نماز طواف او باطل است و بايد طواف عمره و طواف نساء و نمازهاى آنها را دو مرتبه انجام دهد، و بنابر احتياط بعد از طواف عمره و نماز آن، سعى را نيز اعاده كند. و اگر خودش نمى تواند برود، نايب بگيرد و تا زمانى كه طواف نساء صحيحاً انجام نشده، بايد از زن اجتناب كند.

سؤال 569 ـ وظيفه زنى كه پس از احرام عمره تمتع و قبل از طواف حائض شده، نسبت به بقيه اعمال چيست؟

جواب:  اگر به واسطه حيض نمى تواند طواف را بجا آورد و اگر بخواهد بماند تا پاك شود ترس دارد كه وقت وقوف به عرفات بگذرد، به حج افراد عدول كند و پس از بجا آوردن آن، عمره مفرده بجا آورد و حج او صحيح است و كافى از حجة الأسلام است.

سؤال 570 ـ زنى در ميقات حائض بود. به احرام عمره مفرده محرم مى شود. بعد از ورود به مكّه و يك روز قبل از عزيمت كاروان به وطن پاك مى شود. بعد از غسل و طهارت اعمال عمره مفرده را انجام مى دهد و پدرش احتياطاً طواف عمره مفرده و طواف نساء، را به نيابت او انجام مى دهد. روز بعد كه به وطن برمى گردد لك مى بيند چون قبل از ده روز لك ديده است، آيا طواف و نماز نيابتى كه پدرش احتياطاً برايش انجام داده كفايت مى كند؟

جواب:  احتياط انجام شده بجا بوده و طواف و نماز نيابتى كفايت مى كند.

سؤال 571 ـ افراد بيمار و معلولى كه نمى توانند بدن و لباس احرام خود را پاك نگهدارند، براى طواف و نماز طواف چه بايد بكنند؟

جواب:  در فرض سؤال، حكم مسلوس را دارند. و در صورت حرجى بودن يا تعذر تطهير بدن و لباس، طواف و نماز آنها صحيح است.

سؤال 572 ـ بعضى از معلولين با خود كيسه بول دارند (چون با حركت بدن از آنان بول خارج مى شود) اين افراد براى طواف و نماز طواف چه وظيفه اى دارند؟

جواب:  اگر وقت دارند كه بتوانند با بدن و احرام پاك طواف و نماز را با وضو انجام دهند، بايد آن وقت را انتخاب كنند. و طواف و نماز را با وضو و بدن پاك انجام دهند و بقيه اعمال را بعد از آن انجام دهند. و اگر چنين وقتى ندارند چنانچه مشقت نداشته باشد، براى هر بار كه حدث صادر شود خود را تطهير كنند و يك وضو بگيرند. و اگر مشقت دارد براى طواف يك وضو بگيرند و براى نماز هم يك وضو بگيرند. و بنابر احتياط واجب نايب هم بگيرند.

سؤال 573 ـ كودكى را محرم كرده اند و طواف مى دهند، آيا طهارت بدن و لباس كودك در حال طواف لازم است؟ و چنانچه قبل از طواف او را تطهير كنند براى يك طواف كافى است و وارسى بين طواف لازم نيست؟

جواب:  بلى لازم است. و وارسى در بين طواف لازم نيست. ولى اگر متوجه شدند كه لباس و بدن او نجس شده، احتياط اين است كه آنها را تطهير كنند.

سؤال 574 ـ آيا نجاست معفوّ در نماز، در طواف نيز معفوّ است؟ و حكم محمول متنجس در طواف چيست؟

جواب:  احتياط واجب آن است كه از نجاساتى كه در نماز عفو شده و از محمول متنجس اجتناب شود.

سؤال 575 ـ اگر در اثناى طواف ساتر طواف كننده كنار رفت و متوجّه نشد و به همان حال مقدارى طواف را انجام داد وظيفه اش چيست؟ و اگر بعد از طواف متوجه شد حكم چگونه است؟

جواب:  طواف صحيح است و از همانجا كه متوجه شد خود را مستور كند و طواف را تمام كند و چنانچه بعد از تمام شدن طواف متوجه شد، طواف صحيح است و اعاده لازم نيست.

سؤال 576 ـ خانم ها در هنگام زيادى جمعيت اگر بخواهند طواف را در محدوده 5/26 ذراع بجا آورند نامحرم به آنها تنه مى زنند، تكليف آنها چيست؟

جواب:  لازم است طواف را در محدوده انجام دهند و حتى الامكان مراقب دور بودن از تنه زدن نامحرمان باشند.

سؤال 577 ـ اگر بعضى افراد ناآگاه هنگام سعى و طواف معصيت كنند مثلاً به بدن زن نامحرم نگاه كنند، يا با آنان تماس پيدا كنند، آيا به طواف و سعى آنها ضرر مى زند؟

جواب:  طواف و سعى آنها صحيح است هر چند كار حرامى مرتكب شده اند.

سؤال 578 ـ چنانچه انجام طواف مستحبى مستلزم تماس با بدن نامحرم شود، آيا انجام چنين طوافى جايز است؟

جواب:  در هنگام خلوت كه مستلزم تماس حرام نيست طواف مستحبى بجاآورد.

سؤال 579 ـ كسى كه سه يا چهار دور از طواف را انجام داده و از انجام بقيه آن عاجز شده است، وظيفه او چيست؟

جواب:  اگر بعد از رفع عذر مى تواند اعاده يا اتمام كند بايد خودش آن را بجاآورد اگر چه با تخت روان باشد، و اگر امكان آن نيست بايد نايب بگيرد تا باقيمانده طواف را انجام دهد، و پس از طواف خود شخص نماز طواف را بخواند. و احتياط اين است كه پس از نماز، نايب طواف را از نو اعاده كند و نماز را هم خودش و هم نايب اعاده كند.

سؤال 580 ـ آيا بيمار يا زن حائض مى تواند بلافاصله نايب بگيرد و محل شود. يا بايد تا آخر وقت صبر كند؟

جواب:  با اطمينان به بقاى عذر تا ضيق وقت، مى تواند بلافاصله نايب بگيرد و محل شود. وگرنه بنابر احتياط واجب بايد صبر كند.

سؤال 581 ـ كسى كه طواف مى كند ناچار مى شود كه با ديوار حجراسماعيل برخورد كند، آيا طواف او اشكال پيدا مى كند؟

جواب:  خير. ولى دستش را در حال طواف نبايد روى ديوار قرار دهد.

سؤال 582 ـ در طواف چنانچه به ركن يمانى برسد. خيال كند به حجر رسيده و نيت دور دوم مى كند، چون به حجرالاسود رسيد فهميد كه اشتباه كرده بر مى گردد و از ركن يمانى تا حجر طواف را ادامه مى دهد و بقيه را تكميل مى كند. آيا مقدار زيادى مضر به طوافش مى باشد؟

جواب:  در فرض سؤال، بايد طواف را اعاده كند.

سؤال 583 ـ شخصى در شمارش شوطهاى طواف به گفته همراهش اعتماد كرده ولى در اثناى سعى يا بعد از آن به شك مى افتد كه شايد كم و زياد شده باشد، وظيفه اش چيست؟

جواب:  در فرض سؤال كه شك بعد از انصراف عارض شده اعتنا نكند و طوافش محكوم به صحت است.

سؤال 584 ـ شخصى كه كودك را در بغل گرفته و طواف مى دهد، آيا بايد شانه چپ كودك نيز به طرف كعبه باشد؟

جواب:  بلى بايد تمام شرايط طواف در كودك نيز رعايت شود.

سؤال 585 ـ اگر كسى بعد از وقوف در عرفات بفهمد كه طواف و سعى او در عمره تمتع باطل بوده است، چه حكمى دارد؟

جواب:  بايد طواف و نماز طواف و سعى خود را بعد از اعمال منى اعاده كند و فرقى نيست كه قبل از طواف و نماز حج اعاده كند. يا بعد از آن لكن احتياط اين است كه قبل باشد.


  

 
پاسخ به احکام شرعی
 
موتور جستجوی سایت

تابلو اعلانات
  


پیوندها

حدیث روز
بسم الله الرحمن الرحیم
چهار پناهگاه در قرآن
   
أَبَانُ بْنُ عُثْمَانَ وَ هِشَامُ بْنُ سَالِمٍ وَ مُحَمَّدُ بْنُ حُمْرَانَ عَنِ الصَّادِقِ (علیه السلام) قَالَ:
عَجِبْتُ لِمَنْ فَزِعَ مِنْ أَرْبَعٍ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى أَرْبَعٍ
(۱) عَجِبْتُ لِمَنْ خَافَ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- حَسْبُنَا اللَّهُ وَ نِعْمَ الْوَكِيلُ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا فَانْقَلَبُوا بِنِعْمَةٍ مِنَ اللَّهِ وَ فَضْلٍ لَمْ يَمْسَسْهُمْ سُوءٌ
(۲) وَ عَجِبْتُ لِمَنِ اغْتَمَّ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- لا إِلهَ إِلَّا أَنْتَ سُبْحانَكَ إِنِّي كُنْتُ مِنَ الظَّالِمِينَ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- وَ نَجَّيْناهُ مِنَ الْغَمِّ وَ كَذلِكَ نُنْجِي الْمُؤْمِنِينَ
(۳) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ مُكِرَ بِهِ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- وَ أُفَوِّضُ أَمْرِي إِلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بَصِيرٌ بِالْعِبادِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- فَوَقاهُ اللَّهُ سَيِّئاتِ ما مَكَرُوا
(۴) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ أَرَادَ الدُّنْيَا وَ زِينَتَهَا كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- ما شاءَ اللَّهُ لا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- إِنْ تَرَنِ أَنَا أَقَلَّ مِنْكَ مالًا وَ وَلَداً. فَعَسى‏ رَبِّي أَنْ يُؤْتِيَنِ خَيْراً مِنْ جَنَّتِكَ وَ عَسَى مُوجِبَةٌ
    
آقا امام صادق (عليه السّلام) فرمود: در شگفتم از كسى كه از چهار چيز مى‌هراسد چرا بچهار چيز پناهنده نميشود:
(۱) شگفتم از آنكه ميترسد چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل« حَسْبُنَا اَللّٰهُ‌ وَ نِعْمَ‌ اَلْوَكِيلُ‌ » خداوند ما را بس است و چه وكيل خوبى است زيرا شنيدم خداى جل جلاله بدنبال آن ميفرمايد:بواسطۀ نعمت و فضلى كه از طرف خداوند شامل حالشان گرديد باز گشتند و هيچ بدى بآنان نرسيد.
(۲) و شگفتم در كسى كه اندوهناك است چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل:« لاٰ إِلٰهَ‌ إِلاّٰ أَنْتَ‌ سُبْحٰانَكَ‌ إِنِّي كُنْتُ‌ مِنَ‌ اَلظّٰالِمِينَ‌ » زيرا شنيدم خداى عز و جل بدنبال آن ميفرمايد در خواستش را برآورديم و از اندوه نجاتش داديم و مؤمنين را هم چنين ميرهانيم.
(۳) و در شگفتم از كسى كه حيله‌اى در بارۀ او بكار رفته چرا بفرمودۀ خداى تعالى پناه نمى‌برد« وَ أُفَوِّضُ‌ أَمْرِي إِلَى اَللّٰهِ‌ إِنَّ‌ اَللّٰهَ‌ بَصِيرٌ بِالْعِبٰادِ »:كار خود را بخدا واگذار ميكنيم كه خداوند بحال بندگان بينا است)زيرا شنيدم خداى بزرگ و پاك بدنبالش مى‌فرمايد خداوند او را از بديهائى كه در بارۀ او بحيله انجام داده بودند نگه داشت.
(۴) و در شگفتم از كسى كه خواستار دنيا و آرايش آن است چرا پناهنده نميشود بفرمايش خداى تبارك و تعالى(« مٰا شٰاءَ اَللّٰهُ‌ لاٰ قُوَّةَ‌ إِلاّٰ بِاللّٰهِ‌ »)(آنچه خدا خواست همان است و نيروئى جز به يارى خداوند نيست)زيرا شنيدم خداى عز اسمه بدنبال آن ميفرمايد اگر چه مرا در مال و فرزند از خودت كمتر مى‌بينى ولى اميد هست كه پروردگار من بهتر از باغ تو مرا نصيب فرمايد (و كلمۀ:عسى در اين آيه بمعناى اميد تنها نيست بلكه بمعناى اثبات و تحقق يافتن است).
من لا يحضره الفقيه، ج‏۴، ص: ۳۹۲؛
الأمالي( للصدوق)، ص: ۶؛
الخصال، ج‏۱، ص: ۲۱۸.


کلیه حقوق مادی و معنوی این پورتال محفوظ و متعلق به حجت الاسلام و المسلمین سید محمدحسن بنی هاشمی خمینی میباشد.

طراحی و پیاده سازی: FARTECH/فرتک - فکور رایانه توسعه کویر -