انهار
انهار
امکانات سایت
مطالب خواندنی

رمى جمرات

بزرگ نمایی کوچک نمایی

سؤال 633 ـ آيا بانوان مى توانند در شب رمى كنند؟ و در صورت جواز، آيا اين امر اختصاص به بانوانى دارد كه از رمى در روز معذورند، يا بطور مطلق براى بانوان رمى در شب جايز است؟ و آيا اختصاص به رمى روز دهم دارد؟

جواب:  در رمى روز دهم بانوان مطلقاً مى توانند در شب رمى كنند. ولى در روزهاى بعد اختصاص به صورت عذر دارد.

سؤال 634 ـ در شب عيد كه زنها و پيرمردها وارد منى شده و براى رمى پاى جمره عقبه حاضر مى شوند بعضى از آنها از رمى معذور هستند و بايد نايب بگيرند آيا مى توانند همان شب براى رمى نايب بگيرند و مجزى است؟

جواب:  در فرض سؤال نايب بايد روز رمى كند و رمى در شب مجزى نيست. اگر چه نايب زن باشد.

سؤال 635 ـ براى افراد بيمار و معلول معمولاً رمى جمرات در روز مقدور نيست، آيا در شب مى توانند رمى كنند؟ آيا همراهان آنان هم مى توانند در شب رمى كنند؟

جواب:  اگر از رمى در روز معذورند، مى توانند شب رمى كنند. ولى همراهان آنها نمى توانند و بايد به وظيفه خود عمل كنند.

سؤال 636 ـ آيا زنان و بيماران مى توانند شب رمى جمره كنند؟ يا بايد در روز نيابت بگيرند؟

جواب:  مى توانند خود در شب عيد رمى كنند اما در روزهاى يازدهم و دوازدهم بشرطى كه در روز نتوانند رمى كنند مى توانند در شب رمى كنند.

سؤال 637 ـ در صورت جواز رمى، آيا شب قبل بايد انجام دهند؟ و يا شب بعد هم مى توانند انجام دهند؟

جواب:  هر دو جايز است.

سؤال 638 ـ چنانچه بتوانند رمى روز قبل و بعد را در يك شب انجام دهند، آيا مى توانند هر دو را قبل از نصف شب انجام دهند، مثلاً رمى روز يازدهم و دوازدهم را در شب دوازدهم، قبل از نصف شب انجام دهند؟

جواب:  مى توانند.

سؤال 639 ـ كسى كه از رمى جمرات و اياب و ذهاب براى رمى معذور است، چه تكليفى دارد؟

جواب:  چنانچه از اصل رمى جمره و رفت و آمد تا محل رمى در تمام وقت معذور باشد، بايد كسى را نايب بگيرد تا رمى را به نيابت او انجام دهد. اما اگر در اصل رمى معذور است، ولى مى تواند به محل رمى برود يا مى توانند او را ببرند بهتر است او را به محل رمى ببرند و بعد نايب رمى را در منظر او انجام دهد.

سؤال 640 ـ كسى كه رمى در روز را ترك كرده، آيا مى تواند شب رمى كند؟

جواب:  لازم است روز بعد قضاى آن را انجام دهد.

سؤال 641 ـ شخصى مسامحه كرده و با اينكه قدرت بر رمى داشته است استنابه كرد و بعد ذبح و تقصير كرد، آيا كفايت مى كند؟

جواب:  اگر مى دانسته كه بايد خودش رمى كند و در عين حال استنابه كرده است احتياط آن است كه خودش رمى كند و پس از آن ذبح و تقصير را اعاده كند.

سؤال 642 ـ شخصى كه ضعف بينايى دارد يا نابينا است آيا براى رمى جمره استنابه كند يا وظيفه ديگرى دارد؟

جواب:  اگر ممكن است و مى تواند به رسيدن ريگها به جمره اطمينان پيدا كند ولو به واسطه إخبار شخص ثقه و مورد اطمينان، بايد خودش رمى كند و درغير اين صورت استنابه كفايت مى كند.

سؤال 643 ـ آيا رمى جمرات از طبقه فوقانى جايز و مكفى است؟ و چنانچه بر اثر ازدحام جمعيت، رمى در طبقه پايين مشكل باشد، تكليف چيست؟

جواب:  رمى از طبقه فوقانى جايز است.

سؤال 644 ـ آيا رمى جمره عقبه از چهار طرف آن جايز است؟

جواب:  بنابر احتياط آن طرف را كه قبلا ديوار بوده رمى نكنند.

سؤال 645 ـ اگركسى قبل از طلوع خورشيد در روز عيد رمى كند، چه حكمى دارد؟

جواب:  بايد در همان روز اعاده كند و اگر نتوانست در دو روز بعد قضا كند.

سؤال 646 ـ اگر در اصابت تمام هفت سنگ به جمره شك كند، چه حكمى دارد؟

جواب:  تا وقتى اطمينان به اصابت هفت سنگ نكند، كفايت نمى كند.

سؤال 647 ـ آيا فاصله زمانى در رمى هفت سنگ، مضر به رمى جمره مى باشد؟

جواب:  خير، موالات در رمى واجب نيست.

سؤال 648 ـ آيا صحيح است كه شخص مثلا يك مشت ريگ را يك مرتبه بزند تا يقين پيدا كند يكى از آنها اصابت كرده و قصدش هم اين باشد كه اگر بيش از يكى اصابت كرد فقط يكى از آنها مأمور به او باشد؟

جواب:  بلى صحيح و مجزى است.

س 649 ـ اگر يكى از جمرات را به خيال اينكه جمره عقبه است در روز عيد رمى كند و روز يازدهم يا دوازدهم متوجه شود، چه حكمى دارد؟

جواب:  بايد وقتى متوجه شد، جمره عقبه را به نيت قضا رمى كند.

سؤال 650 ـ شخصى روز دهم رمى جمره عقبه را عمداً ترك كرده است حكم حج او چگونه است؟

جواب:  چنانچه رمى جمره عقبه را در روز دهم، عالماً و عامداً ترك كرده و تا آخر ايام تشريق هم قضاى آن را انجام نداده است ظاهراً حج او باطل است، بلى اگر تا آخر ايام تشريق آن را قضا كرد حج باطل نيست ولى احتياط اين است كه در صورت امكان ترتيب بين رمى و ذبح و تقصير را تحصيل كند.
  

 
پاسخ به احکام شرعی
 
موتور جستجوی سایت

تابلو اعلانات

 




پیوندها

حدیث روز
بسم الله الرحمن الرحیم
چهار پناهگاه در قرآن
   
أَبَانُ بْنُ عُثْمَانَ وَ هِشَامُ بْنُ سَالِمٍ وَ مُحَمَّدُ بْنُ حُمْرَانَ عَنِ الصَّادِقِ (علیه السلام) قَالَ:
عَجِبْتُ لِمَنْ فَزِعَ مِنْ أَرْبَعٍ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى أَرْبَعٍ
(۱) عَجِبْتُ لِمَنْ خَافَ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- حَسْبُنَا اللَّهُ وَ نِعْمَ الْوَكِيلُ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا فَانْقَلَبُوا بِنِعْمَةٍ مِنَ اللَّهِ وَ فَضْلٍ لَمْ يَمْسَسْهُمْ سُوءٌ
(۲) وَ عَجِبْتُ لِمَنِ اغْتَمَّ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- لا إِلهَ إِلَّا أَنْتَ سُبْحانَكَ إِنِّي كُنْتُ مِنَ الظَّالِمِينَ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- وَ نَجَّيْناهُ مِنَ الْغَمِّ وَ كَذلِكَ نُنْجِي الْمُؤْمِنِينَ
(۳) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ مُكِرَ بِهِ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- وَ أُفَوِّضُ أَمْرِي إِلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بَصِيرٌ بِالْعِبادِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- فَوَقاهُ اللَّهُ سَيِّئاتِ ما مَكَرُوا
(۴) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ أَرَادَ الدُّنْيَا وَ زِينَتَهَا كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- ما شاءَ اللَّهُ لا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- إِنْ تَرَنِ أَنَا أَقَلَّ مِنْكَ مالًا وَ وَلَداً. فَعَسى‏ رَبِّي أَنْ يُؤْتِيَنِ خَيْراً مِنْ جَنَّتِكَ وَ عَسَى مُوجِبَةٌ
    
آقا امام صادق (عليه السّلام) فرمود: در شگفتم از كسى كه از چهار چيز مى‌هراسد چرا بچهار چيز پناهنده نميشود:
(۱) شگفتم از آنكه ميترسد چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل« حَسْبُنَا اَللّٰهُ‌ وَ نِعْمَ‌ اَلْوَكِيلُ‌ » خداوند ما را بس است و چه وكيل خوبى است زيرا شنيدم خداى جل جلاله بدنبال آن ميفرمايد:بواسطۀ نعمت و فضلى كه از طرف خداوند شامل حالشان گرديد باز گشتند و هيچ بدى بآنان نرسيد.
(۲) و شگفتم در كسى كه اندوهناك است چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل:« لاٰ إِلٰهَ‌ إِلاّٰ أَنْتَ‌ سُبْحٰانَكَ‌ إِنِّي كُنْتُ‌ مِنَ‌ اَلظّٰالِمِينَ‌ » زيرا شنيدم خداى عز و جل بدنبال آن ميفرمايد در خواستش را برآورديم و از اندوه نجاتش داديم و مؤمنين را هم چنين ميرهانيم.
(۳) و در شگفتم از كسى كه حيله‌اى در بارۀ او بكار رفته چرا بفرمودۀ خداى تعالى پناه نمى‌برد« وَ أُفَوِّضُ‌ أَمْرِي إِلَى اَللّٰهِ‌ إِنَّ‌ اَللّٰهَ‌ بَصِيرٌ بِالْعِبٰادِ »:كار خود را بخدا واگذار ميكنيم كه خداوند بحال بندگان بينا است)زيرا شنيدم خداى بزرگ و پاك بدنبالش مى‌فرمايد خداوند او را از بديهائى كه در بارۀ او بحيله انجام داده بودند نگه داشت.
(۴) و در شگفتم از كسى كه خواستار دنيا و آرايش آن است چرا پناهنده نميشود بفرمايش خداى تبارك و تعالى(« مٰا شٰاءَ اَللّٰهُ‌ لاٰ قُوَّةَ‌ إِلاّٰ بِاللّٰهِ‌ »)(آنچه خدا خواست همان است و نيروئى جز به يارى خداوند نيست)زيرا شنيدم خداى عز اسمه بدنبال آن ميفرمايد اگر چه مرا در مال و فرزند از خودت كمتر مى‌بينى ولى اميد هست كه پروردگار من بهتر از باغ تو مرا نصيب فرمايد (و كلمۀ:عسى در اين آيه بمعناى اميد تنها نيست بلكه بمعناى اثبات و تحقق يافتن است).
من لا يحضره الفقيه، ج‏۴، ص: ۳۹۲؛
الأمالي( للصدوق)، ص: ۶؛
الخصال، ج‏۱، ص: ۲۱۸.

کلیه حقوق مادی و معنوی این پورتال محفوظ و متعلق به حجت الاسلام و المسلمین سید محمدحسن بنی هاشمی خمینی میباشد.

طراحی و پیاده سازی: FARTECH/فرتک - فکور رایانه توسعه کویر -