انهار
انهار
مطالب خواندنی

چگونه فرشتگان از اسرار دروني انسان آگاه مي شوند و ثبت كنند؟

بزرگ نمایی کوچک نمایی
يكي از شاگردان از امام سجّاد (علیه السلام) سـؤال كرد: فرشتگان اعمال ما را كه مي‌نويسند ‏بجاست؛ براي اين‌كه مي‌بينند و مي‌نويسند. امّا آيا خاطرات و نيّت‌هايي را كه فقط از دل ‏گذرانده‌ايم و هنوز به لباس عمل در نياورده‌ايم هم مي‌نويسند؟ آن‌ها را كه نمي‌بينند پس ‏از كجا مي‌فهمند تا بنويسند؟ و اين كه خداوند مي‌فرمايد: ”وَاِنْ تُبْدُوا ما في اَنفَسِكُمْ أوْ ‏تُخْفُوهُ يُحاسِبْكُمْ بِهِ اللّه“(1). اسرار دروني را كه به كسي افشا نكرده‌ايد، در قيامت بايد ‏حسابش را پس بدهيد. اين اسرار دروني را فرشتگان چگونه مي‌دانند و از كجا ‏مي‌نويسند؟ حضرت فرمودند: آيا بوي باغ و بستان و بوي كثافت و گنداب يكي است؟ اگر از كنار ‏باغي پر از گل و معطر بگذريد، بوي خوب احساس مي‌كنيد. و چنانچه بوي بد به مشام ‏انسان برسد، مي‌فهمد كه اين‌جا كثافت و زباله است. از بو مي‌توان فهميد كه از كنار باغ ‏مي‌گذريم يا از كنار چاه. فرشتگان از بوي خوشْ تشخيص مي‌دهند كه در قلب اين مؤمن اسرار و نيّت‌ها و ‏اراده‌ها خير و طيّب و طاهر است. و نيز از بوي بد هم فرشتگان مي‌فهمند كه در درون ‏اين شخص، پليدي است. چه‌جور مي‌شود كه انسان در چاه زندگي كند و از بوي چاه ‏اظهار تنفر نكند و با خبر نباشد؟ اگر كسي به ملكوت رسيده باشد، بوي بد و خوب ديگران ‏هم به مشام او مي‌رسد، مؤمن را ازمنافق باز مي‌شناسد. روزي علي(عليه السّلام) مشغول سخنراني بود، عده‌اي پاي منبر حضرت نشسته ‏بودند. بعضي از جاسوسان اموي خبر آوردند كه «خالد بن عرفطه» مُرد‎!‎ حضرت اعتنا نكردند. عده‌اي قبول كرده پذيرفتند كه خالد مُرده است.حضرت به ‏سخنان خود ادامه دادند. بار ديگر گفته شد: خالد مُرد. حضرت اعتنا نكردند. بار سوم گفتند: يا اميرالمؤمنين. اين خبر رسمي شد. ‏ فرمودند: نه؛ او نمرده است او هنوز شورش و بلوايي در پيش دارد و به تحريك ‏حكومت‌هاي طاغي، عليه من مي‌شورد و از درب اين مسجد وارد مي‌شود. آن‌گاه حضرت ‏به كسي كه پاي منبر بود اشاره كرده فرمود: پرچم او هم به دست اين شخص است كه ‏عليه حق قيام مي‌كند! او هنوز نمرده است!‏ اين قضيه بعدها واقع شد. و اين عِلم غيب اميرمؤمنان(سلام اللّه عليه) و آشنايي ‏به اسرار دروني كسي كه پاي سخنان حضرت نشسته تحقق پيدا كرد. حضرت، مانند فرشته‌اي، كه درون افراد را مي‌بيند و مي‌داند درون چه كسي باغ و ‏درون چه فردي گنداب است، درون وي را ديد.
پي نوشت:
‎‎ 1- بقره. آيه 284

  

 
پاسخ به احکام شرعی
 
موتور جستجوی سایت

تابلو اعلانات
  


پیوندها

حدیث روز
بسم الله الرحمن الرحیم
چهار پناهگاه در قرآن
   
أَبَانُ بْنُ عُثْمَانَ وَ هِشَامُ بْنُ سَالِمٍ وَ مُحَمَّدُ بْنُ حُمْرَانَ عَنِ الصَّادِقِ (علیه السلام) قَالَ:
عَجِبْتُ لِمَنْ فَزِعَ مِنْ أَرْبَعٍ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى أَرْبَعٍ
(۱) عَجِبْتُ لِمَنْ خَافَ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- حَسْبُنَا اللَّهُ وَ نِعْمَ الْوَكِيلُ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا فَانْقَلَبُوا بِنِعْمَةٍ مِنَ اللَّهِ وَ فَضْلٍ لَمْ يَمْسَسْهُمْ سُوءٌ
(۲) وَ عَجِبْتُ لِمَنِ اغْتَمَّ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- لا إِلهَ إِلَّا أَنْتَ سُبْحانَكَ إِنِّي كُنْتُ مِنَ الظَّالِمِينَ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- وَ نَجَّيْناهُ مِنَ الْغَمِّ وَ كَذلِكَ نُنْجِي الْمُؤْمِنِينَ
(۳) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ مُكِرَ بِهِ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- وَ أُفَوِّضُ أَمْرِي إِلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بَصِيرٌ بِالْعِبادِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- فَوَقاهُ اللَّهُ سَيِّئاتِ ما مَكَرُوا
(۴) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ أَرَادَ الدُّنْيَا وَ زِينَتَهَا كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- ما شاءَ اللَّهُ لا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- إِنْ تَرَنِ أَنَا أَقَلَّ مِنْكَ مالًا وَ وَلَداً. فَعَسى‏ رَبِّي أَنْ يُؤْتِيَنِ خَيْراً مِنْ جَنَّتِكَ وَ عَسَى مُوجِبَةٌ
    
آقا امام صادق (عليه السّلام) فرمود: در شگفتم از كسى كه از چهار چيز مى‌هراسد چرا بچهار چيز پناهنده نميشود:
(۱) شگفتم از آنكه ميترسد چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل« حَسْبُنَا اَللّٰهُ‌ وَ نِعْمَ‌ اَلْوَكِيلُ‌ » خداوند ما را بس است و چه وكيل خوبى است زيرا شنيدم خداى جل جلاله بدنبال آن ميفرمايد:بواسطۀ نعمت و فضلى كه از طرف خداوند شامل حالشان گرديد باز گشتند و هيچ بدى بآنان نرسيد.
(۲) و شگفتم در كسى كه اندوهناك است چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل:« لاٰ إِلٰهَ‌ إِلاّٰ أَنْتَ‌ سُبْحٰانَكَ‌ إِنِّي كُنْتُ‌ مِنَ‌ اَلظّٰالِمِينَ‌ » زيرا شنيدم خداى عز و جل بدنبال آن ميفرمايد در خواستش را برآورديم و از اندوه نجاتش داديم و مؤمنين را هم چنين ميرهانيم.
(۳) و در شگفتم از كسى كه حيله‌اى در بارۀ او بكار رفته چرا بفرمودۀ خداى تعالى پناه نمى‌برد« وَ أُفَوِّضُ‌ أَمْرِي إِلَى اَللّٰهِ‌ إِنَّ‌ اَللّٰهَ‌ بَصِيرٌ بِالْعِبٰادِ »:كار خود را بخدا واگذار ميكنيم كه خداوند بحال بندگان بينا است)زيرا شنيدم خداى بزرگ و پاك بدنبالش مى‌فرمايد خداوند او را از بديهائى كه در بارۀ او بحيله انجام داده بودند نگه داشت.
(۴) و در شگفتم از كسى كه خواستار دنيا و آرايش آن است چرا پناهنده نميشود بفرمايش خداى تبارك و تعالى(« مٰا شٰاءَ اَللّٰهُ‌ لاٰ قُوَّةَ‌ إِلاّٰ بِاللّٰهِ‌ »)(آنچه خدا خواست همان است و نيروئى جز به يارى خداوند نيست)زيرا شنيدم خداى عز اسمه بدنبال آن ميفرمايد اگر چه مرا در مال و فرزند از خودت كمتر مى‌بينى ولى اميد هست كه پروردگار من بهتر از باغ تو مرا نصيب فرمايد (و كلمۀ:عسى در اين آيه بمعناى اميد تنها نيست بلكه بمعناى اثبات و تحقق يافتن است).
من لا يحضره الفقيه، ج‏۴، ص: ۳۹۲؛
الأمالي( للصدوق)، ص: ۶؛
الخصال، ج‏۱، ص: ۲۱۸.


کلیه حقوق مادی و معنوی این پورتال محفوظ و متعلق به حجت الاسلام و المسلمین سید محمدحسن بنی هاشمی خمینی میباشد.

طراحی و پیاده سازی: FARTECH/فرتک - فکور رایانه توسعه کویر -