انهار
انهار
امکانات سایت
مطالب خواندنی
قبلی فهرست بخش فهرست اصلی بعدی

سوم از موارد تیمم: (ترس از ضرر)

بزرگ نمایی کوچک نمایی
سوم از موارد تیمّم[1]
(مسأله 669) اگر از استعمال آب بر جان خود بترسد، یا بترسد که بواسطه استعمال آن مرض یا عیبی در او پیدا شود1، یا مرضش طول بکشد یا شدت کند، یا به سختی معالجه شود، باید تیمّم نماید2، ولی اگر آب گرم برای او ضرر ندارد ، باید با آب گرم وضو بگیرد یا غسل کند3.
1- سیستانی: اگر استعمال آب موجب مرگ اوباشد یا ازاستعمال آن مرض یا عیبی در او پیدا شود ...
2- مظاهری: می تواند تیمّم نماید، ولی اگر وضو بگیرد یا غسل کند، وضو و غسل او صحیح است.
3- خوئی: در مواردی که غسل لازم است. 
بهجت: در صورتی که مخارج گرم کردن در حدّ متعارف باشد، نه خارج از حد معمول.
سيستاني: اگر بتواند ضرر آب را به طوري برطرف كند، مثل اينكه آب را گرم كند،  بايد این کار را بکند و وضو بگیرد و در مواردی که غسل لازم است غسل کند.
(مسأله 670) لازم نیست یقین کند که آب برای او ضرر دارد1، بلکه اگر احتمال ضرر بدهد، چنانچه (احتمال او در نظر مردم بجا باشد2 و3) از آن احتمال، ترس برای او پیدا شود باید تیمّم کند.
این مسأله در رساله آیت الله سبحانی نیست.
1- مکارم: همین اندازه که خوف ضرر داشته باشد کافی است که وضو نگیرد و تیمّم کند.
وحید: بلکه همین اندازه که بترسد آب برای او ضرر دارد و آن ترس در نظر مردم بجا باشد، باید تیمّم کند.
2- سیستانی: باید تیمّم کند. [پایان مسأله]
3- [قسمت داخل پرانتز در رساله آیت الله اراکی نیست].
(مسأله 671) کسی که مبتلا به درد چشم است1 و آب برای او ضرر دارد باید تیمّم نماید.
این مسأله در رساله آیات عظام: سیستانی، سبحانی و مظاهری نیست.
1- زنجانی: و از استعمال آب، بر چشم خود می ترسد باید تیمّم نماید.
*****
مکارم: مسأله 626- کسى که مبتلا به درد چشم است و آب براى او ضرر دارد اگر بتواند اطراف چشم را بشوید باید وضو بگیرد و الاّ تیمّم کند.
(مسأله 672) اگر بواسطه یقین یا ترس ضرر1 ، تیمّم کند و پیش از نماز بفهمد که آب برایش ضرر ندارد، تیمّم او باطل است2، و اگر بعد از نماز بفهمد، نمازش صحیح است3.
1- سیستانی: یقین یا احتمال ضرر...
2- فاضل: و نمی تواند با آن نماز بخواند...
3- فاضل: ولی برای نمازهای بعدی باید وضو بگیرد.
گلپایگانی: اگر بعد از نماز بفهمد، بنابراحتیاط مستحب باید دوباره نماز را با وضو یا غسل بخواند و اگر وقت گذشته قضا نماید.
خوئی، تبریزی: اگر بعد از نماز بفهمد، بنابراحتیاط واجب در صورتی که وقت باقی باشد، باید دوباره نماز را با وضو یا غسل بخواند، و اگر وقت گذشته قضا ندارد.
وحید: اگر بعد از نماز بفهمد، و وقت باقی باشد، باید دوباره نماز را با وضو یا غسل بخواند، و اگر وقت نباشد قضا واجب نیست.
صافی: اگر بعد از نماز پيش از گذشتن وقت بفهمد، بنابراحتياط واجب بايد دوباره نماز را با وضو يا غسل بخواند، و اگر وقت گذشته باشد، قضا ندارد.
زنجانی: اگر بعد از نماز در وقت بفهمد باید دوباره نماز را با وضو یا غسل بخواند، ولی اگر پس از گذشتن وقت بفهمد قضا لازم نیست.
سیستانی: اگر بعد از نماز بفهمد، باید دوباره نماز را با وضو یا غسل بخواند، مگر در صورتی که وضو یا غسل در حالت یقین یا احتمال ضرر، موجب نگرانی روحی باشد که تحمّلش مشکل است.
بهجت: اگر قطع او براساس منشأ و علامت معتبری بوده، نمازش صحیح است وگرنه بنابراحتیاط نمازش را باید دومرتبه بخواند.
*****
مکارم: مسأله 627- کسی که می داند آب برای او ضرر دارد، هرگاه تیمّم کند و بعداً بفهمد آب برای او ضرر نداشته تیمّم او باطل است و اگر نماز با آن خوانده بنابراحتیاط واجب اعاده کند.
(مسأله 673) کسی که می داند1 آب برایش ضرر ندارد، چنانچه غسل کند یا وضو بگیرد و بعد بفهمد که آب برای او ضرر داشته2، وضو و غسل او صحیح است3.
1- سیستانی، مکارم: کسی که یقین داشته...
وحید: اگر کسی یقین یا اطمینان پیدا کند...
فاضل، زنجانی: کسی که فکر می کند...
2- خوئی، وحید: در صورتی که ضرر به حدی نباشد که اقدام برای آن شرعاً حرام است...
گلپایگانی، صافی: بنابراحتیاط واجب باید اگر در وقت است و نماز را نخوانده تیمّم هم بنماید و اگر نماز را خوانده دوباره آن را با تیمّم بخواند و اگر وقت گذشته (صافی: در صورتی که آب برای او ضرر ندارد) با وضو یا غسل آن را قضا نماید.
3- سیستانی، وحید: وضو و غسل او باطل است.
[و] چهارم از موارد تیمّم: حرج و مشقّت؛ اگر تهیّه کردن آب یا استعمال آن برای او حرج و مشقّتی داشته باشد که معمولا تحمّل نمی شود می تواند تیمّم کند ولی اگر تیمّم کند، و وضو بگیرد و یا غسل کند وضو و غسل او صحیح است.
مظاهری: بلکه اگر در صورت علم به ضرر وضو بگیرد یا غسل کند وضو و غسلش صحیح است.
1- زنجانی: سوم: ترس از ضرر استعمال آب      سیستانی: سوم: ترس از استعمال آب
  

 
پاسخ به احکام شرعی
 
موتور جستجوی سایت

تابلو اعلانات
  


پیوندها

حدیث روز
بسم الله الرحمن الرحیم
چهار پناهگاه در قرآن
   
أَبَانُ بْنُ عُثْمَانَ وَ هِشَامُ بْنُ سَالِمٍ وَ مُحَمَّدُ بْنُ حُمْرَانَ عَنِ الصَّادِقِ (علیه السلام) قَالَ:
عَجِبْتُ لِمَنْ فَزِعَ مِنْ أَرْبَعٍ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى أَرْبَعٍ
(۱) عَجِبْتُ لِمَنْ خَافَ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- حَسْبُنَا اللَّهُ وَ نِعْمَ الْوَكِيلُ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا فَانْقَلَبُوا بِنِعْمَةٍ مِنَ اللَّهِ وَ فَضْلٍ لَمْ يَمْسَسْهُمْ سُوءٌ
(۲) وَ عَجِبْتُ لِمَنِ اغْتَمَّ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- لا إِلهَ إِلَّا أَنْتَ سُبْحانَكَ إِنِّي كُنْتُ مِنَ الظَّالِمِينَ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- وَ نَجَّيْناهُ مِنَ الْغَمِّ وَ كَذلِكَ نُنْجِي الْمُؤْمِنِينَ
(۳) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ مُكِرَ بِهِ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- وَ أُفَوِّضُ أَمْرِي إِلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بَصِيرٌ بِالْعِبادِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- فَوَقاهُ اللَّهُ سَيِّئاتِ ما مَكَرُوا
(۴) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ أَرَادَ الدُّنْيَا وَ زِينَتَهَا كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- ما شاءَ اللَّهُ لا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- إِنْ تَرَنِ أَنَا أَقَلَّ مِنْكَ مالًا وَ وَلَداً. فَعَسى‏ رَبِّي أَنْ يُؤْتِيَنِ خَيْراً مِنْ جَنَّتِكَ وَ عَسَى مُوجِبَةٌ
    
آقا امام صادق (عليه السّلام) فرمود: در شگفتم از كسى كه از چهار چيز مى‌هراسد چرا بچهار چيز پناهنده نميشود:
(۱) شگفتم از آنكه ميترسد چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل« حَسْبُنَا اَللّٰهُ‌ وَ نِعْمَ‌ اَلْوَكِيلُ‌ » خداوند ما را بس است و چه وكيل خوبى است زيرا شنيدم خداى جل جلاله بدنبال آن ميفرمايد:بواسطۀ نعمت و فضلى كه از طرف خداوند شامل حالشان گرديد باز گشتند و هيچ بدى بآنان نرسيد.
(۲) و شگفتم در كسى كه اندوهناك است چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل:« لاٰ إِلٰهَ‌ إِلاّٰ أَنْتَ‌ سُبْحٰانَكَ‌ إِنِّي كُنْتُ‌ مِنَ‌ اَلظّٰالِمِينَ‌ » زيرا شنيدم خداى عز و جل بدنبال آن ميفرمايد در خواستش را برآورديم و از اندوه نجاتش داديم و مؤمنين را هم چنين ميرهانيم.
(۳) و در شگفتم از كسى كه حيله‌اى در بارۀ او بكار رفته چرا بفرمودۀ خداى تعالى پناه نمى‌برد« وَ أُفَوِّضُ‌ أَمْرِي إِلَى اَللّٰهِ‌ إِنَّ‌ اَللّٰهَ‌ بَصِيرٌ بِالْعِبٰادِ »:كار خود را بخدا واگذار ميكنيم كه خداوند بحال بندگان بينا است)زيرا شنيدم خداى بزرگ و پاك بدنبالش مى‌فرمايد خداوند او را از بديهائى كه در بارۀ او بحيله انجام داده بودند نگه داشت.
(۴) و در شگفتم از كسى كه خواستار دنيا و آرايش آن است چرا پناهنده نميشود بفرمايش خداى تبارك و تعالى(« مٰا شٰاءَ اَللّٰهُ‌ لاٰ قُوَّةَ‌ إِلاّٰ بِاللّٰهِ‌ »)(آنچه خدا خواست همان است و نيروئى جز به يارى خداوند نيست)زيرا شنيدم خداى عز اسمه بدنبال آن ميفرمايد اگر چه مرا در مال و فرزند از خودت كمتر مى‌بينى ولى اميد هست كه پروردگار من بهتر از باغ تو مرا نصيب فرمايد (و كلمۀ:عسى در اين آيه بمعناى اميد تنها نيست بلكه بمعناى اثبات و تحقق يافتن است).
من لا يحضره الفقيه، ج‏۴، ص: ۳۹۲؛
الأمالي( للصدوق)، ص: ۶؛
الخصال، ج‏۱، ص: ۲۱۸.

کلیه حقوق مادی و معنوی این پورتال محفوظ و متعلق به حجت الاسلام و المسلمین سید محمدحسن بنی هاشمی خمینی میباشد.

طراحی و پیاده سازی: FARTECH/فرتک - فکور رایانه توسعه کویر -