انهار
انهار
امکانات سایت
مطالب خواندنی

پرداخت و مصرف زکات

بزرگ نمایی کوچک نمایی
سؤال 627 :آیا مصرف زکات در خرید ظرف براى مسجد به این صورت که وقف مسجد باشد و کرایه دادن آن براى کارهاى خصوصى هم جایز باشد، جایز است؟
پاسخ: چنانچه مال الاجاره آن نیز صرف در مصالح مسجد شود، مانعى ندارد.
سؤال 628 :آیا مى شود به عنوان زکات، به فقرا مواد غذایى داد؟
پاسخ: مانعى ندارد.
سؤال 629 :مالک که باید زکات بپردازد، آیا مى تواند بدون اذن حاکم شرع جنس مورد تعلق زکات را بفروشد و سپس به مقدار پول زکات از ثمن آن جدا کرده وبپردازد؟
پاسخ: جایز است.
سؤال 630 :آیا مى شود از پول زکات به مردم براى کار خیر قرض داد؟
پاسخ: جایز نیست.
سؤال 631 :اگر انسان توانایى نداشته باشد که زکات غلاّت را از خود آنها بدهد و نیز نتواندپول آنها را بپردازد، آیا مى تواندجنس دیگرى مثل لباس و... پرداخت کند؟
پاسخ: در فرض سوال، جنس دیگررا به عنوان قیمت یکى از غلاّت چهارگانه حساب کرده و بپردازد. ان شاء الله مجزىاست.
سؤال 632 :از گذشته قبرى به عنوان امامزاده شهرت یافته، اما شجره نامه آن دقیقاً معلوم نیست، آیا تعمیر آن از زکات جایز است؟
پاسخ: اگر مقبره مزبوره در میان عامّه مردم محلّ، مورداحترام و تجلیل است و بعنوان امامزاده مى شناسند، صرف زکات در تعمیر آن بقدر حاجت مانع ندارد.
سؤال 633 :مصرف زکات اهالى روستاجهت ساختن انبار براى نگه دارى کالاهاى سهمیّه متعلّق به عموم روستا ـ با توجّه بهنیاز مبرم مردم براى آن و نبودن بودجه غیر از وجوهات ـ جایز است یا خیر؟
پاسخ: جایز است.
سؤال 634 :شخصى که حتی حدود 500 تومان پول ندارد. ولى از لحاظ خوراکى چندان در مضیقه نیست، آیا مى توان به او زکات داد یا خیر؟
پاسخ: میزان فقر عدم قدرت تأمین هزینه زندگى مطابق با شأن خودش در طول یکسال مى باشد.
سؤال 635 :شخصى که زکات باید بپردازد، اگر فرزند یا دامادش و یا یکى از بستگانش طلبه باشد، آیا مى تواند به صورت هدیه، لوازم خانه و یا کتاب مورد نیاز او را خریده و اززکات خود محاسبه کند یا خیر؟
پاسخ: مانعى ندارد، مگر اینکه طلبه مذکور فقیر نباشد.
سؤال 636 :آیا جایز است غیرسید کفارات و مظالم و صدقات خود را به سید بدهد یا نه؟
پاسخ: احتیاط واجب این است که غیر سید زکات مال و زکات فطره خود را به سید ندهد. بلىپرداخت صدقات واجب و مستحبى و نذورات به آنان جایز است، گرچه بهتر است حتى المقدوراز گرفتن صدقات هم خوددارى کنند
  

 
پاسخ به احکام شرعی
 
موتور جستجوی سایت

تابلو اعلانات

 




پیوندها

حدیث روز
بسم الله الرحمن الرحیم
چهار پناهگاه در قرآن
   
أَبَانُ بْنُ عُثْمَانَ وَ هِشَامُ بْنُ سَالِمٍ وَ مُحَمَّدُ بْنُ حُمْرَانَ عَنِ الصَّادِقِ (علیه السلام) قَالَ:
عَجِبْتُ لِمَنْ فَزِعَ مِنْ أَرْبَعٍ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى أَرْبَعٍ
(۱) عَجِبْتُ لِمَنْ خَافَ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- حَسْبُنَا اللَّهُ وَ نِعْمَ الْوَكِيلُ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا فَانْقَلَبُوا بِنِعْمَةٍ مِنَ اللَّهِ وَ فَضْلٍ لَمْ يَمْسَسْهُمْ سُوءٌ
(۲) وَ عَجِبْتُ لِمَنِ اغْتَمَّ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- لا إِلهَ إِلَّا أَنْتَ سُبْحانَكَ إِنِّي كُنْتُ مِنَ الظَّالِمِينَ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- وَ نَجَّيْناهُ مِنَ الْغَمِّ وَ كَذلِكَ نُنْجِي الْمُؤْمِنِينَ
(۳) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ مُكِرَ بِهِ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- وَ أُفَوِّضُ أَمْرِي إِلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بَصِيرٌ بِالْعِبادِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- فَوَقاهُ اللَّهُ سَيِّئاتِ ما مَكَرُوا
(۴) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ أَرَادَ الدُّنْيَا وَ زِينَتَهَا كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- ما شاءَ اللَّهُ لا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- إِنْ تَرَنِ أَنَا أَقَلَّ مِنْكَ مالًا وَ وَلَداً. فَعَسى‏ رَبِّي أَنْ يُؤْتِيَنِ خَيْراً مِنْ جَنَّتِكَ وَ عَسَى مُوجِبَةٌ
    
آقا امام صادق (عليه السّلام) فرمود: در شگفتم از كسى كه از چهار چيز مى‌هراسد چرا بچهار چيز پناهنده نميشود:
(۱) شگفتم از آنكه ميترسد چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل« حَسْبُنَا اَللّٰهُ‌ وَ نِعْمَ‌ اَلْوَكِيلُ‌ » خداوند ما را بس است و چه وكيل خوبى است زيرا شنيدم خداى جل جلاله بدنبال آن ميفرمايد:بواسطۀ نعمت و فضلى كه از طرف خداوند شامل حالشان گرديد باز گشتند و هيچ بدى بآنان نرسيد.
(۲) و شگفتم در كسى كه اندوهناك است چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل:« لاٰ إِلٰهَ‌ إِلاّٰ أَنْتَ‌ سُبْحٰانَكَ‌ إِنِّي كُنْتُ‌ مِنَ‌ اَلظّٰالِمِينَ‌ » زيرا شنيدم خداى عز و جل بدنبال آن ميفرمايد در خواستش را برآورديم و از اندوه نجاتش داديم و مؤمنين را هم چنين ميرهانيم.
(۳) و در شگفتم از كسى كه حيله‌اى در بارۀ او بكار رفته چرا بفرمودۀ خداى تعالى پناه نمى‌برد« وَ أُفَوِّضُ‌ أَمْرِي إِلَى اَللّٰهِ‌ إِنَّ‌ اَللّٰهَ‌ بَصِيرٌ بِالْعِبٰادِ »:كار خود را بخدا واگذار ميكنيم كه خداوند بحال بندگان بينا است)زيرا شنيدم خداى بزرگ و پاك بدنبالش مى‌فرمايد خداوند او را از بديهائى كه در بارۀ او بحيله انجام داده بودند نگه داشت.
(۴) و در شگفتم از كسى كه خواستار دنيا و آرايش آن است چرا پناهنده نميشود بفرمايش خداى تبارك و تعالى(« مٰا شٰاءَ اَللّٰهُ‌ لاٰ قُوَّةَ‌ إِلاّٰ بِاللّٰهِ‌ »)(آنچه خدا خواست همان است و نيروئى جز به يارى خداوند نيست)زيرا شنيدم خداى عز اسمه بدنبال آن ميفرمايد اگر چه مرا در مال و فرزند از خودت كمتر مى‌بينى ولى اميد هست كه پروردگار من بهتر از باغ تو مرا نصيب فرمايد (و كلمۀ:عسى در اين آيه بمعناى اميد تنها نيست بلكه بمعناى اثبات و تحقق يافتن است).
من لا يحضره الفقيه، ج‏۴، ص: ۳۹۲؛
الأمالي( للصدوق)، ص: ۶؛
الخصال، ج‏۱، ص: ۲۱۸.

کلیه حقوق مادی و معنوی این پورتال محفوظ و متعلق به حجت الاسلام و المسلمین سید محمدحسن بنی هاشمی خمینی میباشد.

طراحی و پیاده سازی: FARTECH/فرتک - فکور رایانه توسعه کویر -