انهار
انهار
امکانات سایت
مطالب خواندنی

غسل استحاضه

بزرگ نمایی کوچک نمایی
استفتائات غسل استحاضه (آیت الله العظمی بهجت قدس سره)
غسل استحاضه
وجوب غسل استحاضه
سؤال915. آیا غسل استحاضه واجب است؟
پاسخ:  یکى از هفت غسل واجب، غسل استحاضه است.
نیّت غسل استحاضه
سؤال916. آیا هنگام غسل استحاضه باید نوع استحاضه (قلیله، متوسطه و کثیره) را نیز در نیت مشخص کرد یا تنها نیّت استحاضه کافى است؟
پاسخ:  نیّت غسل استحاضه کافى است.
وضو بعد از غسل استحاضه
سؤال917. آیا باید پس از غسل استحاضه وضو هم بگیرد یا همانند جنابت مى تواند بدون وضو نماز بخواند؟
پاسخ: در هر یک از موارد استحاضه کثیره ومتوسطه وحیض ونفاس، اگرچه غسل لازم است لکن با غسل تنهایى، نمى تواند نماز بخواند، بلکه واجب است وضو نیز براى نماز بگیرد.
راه هاى شناخت خون استحاضه
سؤال918. راه تشخیص خون استحاضه از سایر خون ها چیست؟
پاسخ:  هر خونى که شرایط حیض را نداشته باشد و بکارت و زخم هم نباشد، استحاضه است.
لباس و حوله حائض
سؤال919. لباس و حوله اى که در حال حیض یا استحاضه یا نفاس استفاده کرده ایم چه حکمى دارد؟
پاسخ:اگر آلوده به خون نشده باشد پاک است.
لکه بینى پس از مصرف دارو
سؤال920. لکه هایى که زنان بعد از مصرف داروهاى ضد باردارى، در ایام عادت یا غیر عادت مى بیند، چه حکمى دارد؟
پاسخ: 1) اگر در 3 روز به طور مستمر نباشد، هر چند در ایام عادت، استحاضه است.
2) در بیشتر از 3 روز اگر سایر شرایط حیض را دارد حیض است و اگر ندارد استحاضه است
باطل شدن وضو
سؤال921. آیا خون استحاضه وضو را باطل مى کند؟
پاسخ:  یکى از هفت چیزى که وضو را باطل مى کند، استحاضه زنان است.
تحفظ از خون در روزه
سؤال922. مستحاضه اى که براى صحت روزه تحفظ نماید، اگر آن را ترک کند آیا باید روزه هایش را قضا نماید؟
پاسخ: تحفظ از خروج خون براى نماز است نه روزه، شرط صحت روزه همان غسل به نحو مذکور در رساله است.
آزمایش قبل از وقت نماز
سؤال923. آیا آزمایش قبل از وقت نماز کفایت مى کند؟
پاسخ:  آزمایش قبل از وقت نماز کافى نیست؛ مگر این که بداند حالتش تغییر نمى کند.
چگونگى آزمایش مستحاضه
سؤال924. آزمایش چگونه صورت مى گیرد؟
پاسخ: باید مقدارى پنبه یا چیزى شبیه آن را داخل کند و مقدارى صبر کند و خارج کند تا بداند استحاضه اش از کدام نوع است.
فاصله انداختن بین وضو و نماز
سؤال925. در چه صورتى زن مستحاضه مى تواند بین وضو ونماز فاصله بیندازد؟
پاسخ: اگر بعد از غسل و وضو خون قطع نشود یا احتمال آمدنش قبل از نماز باشد، زن مستحاضه بعد از غسل و وضو واجب است بلافاصله نماز را بخواند. ولى اگر مدتى پاک شود و بداند تا آخر وقت پاک مى ماند، مى تواند بین غسل و وضو و نماز فاصله بیندازد. اگر مستحاضه متوسطه و کثیره براى نافله صبح غسل صحیح انجام داده، خواندن نافله را به تأخیر مى اندازد تا به نماز صبح متصل شود.
وجوب جلوگیرى از خروج خون
سؤال926. آیا جلوگیرى از خروج خون واجب است؟
پاسخ: بر زن مستحاضه، بعد از غسل و وضو واجب است با داخل کردن پنبه یا نوار بهداشتى به داخل مهبل از خروج خون جلوگیرى کند؛ مگر در صورتى که مثلاً به خاطر دوشیزگى یا آلوده بودن پنبه براى او ضرر داشته باشد.
مستحاضه از خروج خون جلو گیرى نکند
سؤال927. اگر زن مستحاضه از خروج خون جلو گیرى نکند، چه حکمى دارد؟
پاسخ: اگر خون به خاطر بى توجهى در داخل کردن پنبه و مواظبت خارج شود، بنابر احتیاط واجب باید نماز را با مقدمات آن از غسل و وضو دوباره به جا آورد. ولى اگر مواظبت کافى براى خارج شدن خون انجام داده ولى خون فروان بوده لازم نیست نماز را تکرار کند.
اگر کثیره متوسطه یا قلیله شود
سؤال928. اگر استحاضه کثیره متوسطه یا قلیله شود وظیفه چیست؟
پاسخ: براى اوّلین نماز بعدى وظیفه کثیره را انجام مى دهد و براى نمازهاى دیگر وظیفه متوسطه یا قلیله را انجام مى دهد.
متوسطه قلیله شود
سؤال929. اگر استحاضه متوسطه قلیله شود وظیفه چیست؟
پاسخ: براى اوّلین نماز بعدى غسل متوسطه به جا مى آورد و براى نمازهاى دیگر فقط وضو مى گیرد و سایر وظایف قلیله را به جا مى آورد.
  

 
پاسخ به احکام شرعی
 
موتور جستجوی سایت

تابلو اعلانات
  


پیوندها

حدیث روز
بسم الله الرحمن الرحیم
چهار پناهگاه در قرآن
   
أَبَانُ بْنُ عُثْمَانَ وَ هِشَامُ بْنُ سَالِمٍ وَ مُحَمَّدُ بْنُ حُمْرَانَ عَنِ الصَّادِقِ (علیه السلام) قَالَ:
عَجِبْتُ لِمَنْ فَزِعَ مِنْ أَرْبَعٍ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى أَرْبَعٍ
(۱) عَجِبْتُ لِمَنْ خَافَ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- حَسْبُنَا اللَّهُ وَ نِعْمَ الْوَكِيلُ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا فَانْقَلَبُوا بِنِعْمَةٍ مِنَ اللَّهِ وَ فَضْلٍ لَمْ يَمْسَسْهُمْ سُوءٌ
(۲) وَ عَجِبْتُ لِمَنِ اغْتَمَّ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- لا إِلهَ إِلَّا أَنْتَ سُبْحانَكَ إِنِّي كُنْتُ مِنَ الظَّالِمِينَ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- وَ نَجَّيْناهُ مِنَ الْغَمِّ وَ كَذلِكَ نُنْجِي الْمُؤْمِنِينَ
(۳) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ مُكِرَ بِهِ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- وَ أُفَوِّضُ أَمْرِي إِلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بَصِيرٌ بِالْعِبادِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- فَوَقاهُ اللَّهُ سَيِّئاتِ ما مَكَرُوا
(۴) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ أَرَادَ الدُّنْيَا وَ زِينَتَهَا كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- ما شاءَ اللَّهُ لا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- إِنْ تَرَنِ أَنَا أَقَلَّ مِنْكَ مالًا وَ وَلَداً. فَعَسى‏ رَبِّي أَنْ يُؤْتِيَنِ خَيْراً مِنْ جَنَّتِكَ وَ عَسَى مُوجِبَةٌ
    
آقا امام صادق (عليه السّلام) فرمود: در شگفتم از كسى كه از چهار چيز مى‌هراسد چرا بچهار چيز پناهنده نميشود:
(۱) شگفتم از آنكه ميترسد چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل« حَسْبُنَا اَللّٰهُ‌ وَ نِعْمَ‌ اَلْوَكِيلُ‌ » خداوند ما را بس است و چه وكيل خوبى است زيرا شنيدم خداى جل جلاله بدنبال آن ميفرمايد:بواسطۀ نعمت و فضلى كه از طرف خداوند شامل حالشان گرديد باز گشتند و هيچ بدى بآنان نرسيد.
(۲) و شگفتم در كسى كه اندوهناك است چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل:« لاٰ إِلٰهَ‌ إِلاّٰ أَنْتَ‌ سُبْحٰانَكَ‌ إِنِّي كُنْتُ‌ مِنَ‌ اَلظّٰالِمِينَ‌ » زيرا شنيدم خداى عز و جل بدنبال آن ميفرمايد در خواستش را برآورديم و از اندوه نجاتش داديم و مؤمنين را هم چنين ميرهانيم.
(۳) و در شگفتم از كسى كه حيله‌اى در بارۀ او بكار رفته چرا بفرمودۀ خداى تعالى پناه نمى‌برد« وَ أُفَوِّضُ‌ أَمْرِي إِلَى اَللّٰهِ‌ إِنَّ‌ اَللّٰهَ‌ بَصِيرٌ بِالْعِبٰادِ »:كار خود را بخدا واگذار ميكنيم كه خداوند بحال بندگان بينا است)زيرا شنيدم خداى بزرگ و پاك بدنبالش مى‌فرمايد خداوند او را از بديهائى كه در بارۀ او بحيله انجام داده بودند نگه داشت.
(۴) و در شگفتم از كسى كه خواستار دنيا و آرايش آن است چرا پناهنده نميشود بفرمايش خداى تبارك و تعالى(« مٰا شٰاءَ اَللّٰهُ‌ لاٰ قُوَّةَ‌ إِلاّٰ بِاللّٰهِ‌ »)(آنچه خدا خواست همان است و نيروئى جز به يارى خداوند نيست)زيرا شنيدم خداى عز اسمه بدنبال آن ميفرمايد اگر چه مرا در مال و فرزند از خودت كمتر مى‌بينى ولى اميد هست كه پروردگار من بهتر از باغ تو مرا نصيب فرمايد (و كلمۀ:عسى در اين آيه بمعناى اميد تنها نيست بلكه بمعناى اثبات و تحقق يافتن است).
من لا يحضره الفقيه، ج‏۴، ص: ۳۹۲؛
الأمالي( للصدوق)، ص: ۶؛
الخصال، ج‏۱، ص: ۲۱۸.

کلیه حقوق مادی و معنوی این پورتال محفوظ و متعلق به حجت الاسلام و المسلمین سید محمدحسن بنی هاشمی خمینی میباشد.

طراحی و پیاده سازی: FARTECH/فرتک - فکور رایانه توسعه کویر -