انهار
انهار
امکانات سایت
مطالب خواندنی

احتجاج سلمان فارسي بر مردم (10 ق)

بزرگ نمایی کوچک نمایی

امام صادق عليه السلام از پدران بزرگوارش نقل مي فرمايد: سه روز بعد از دفن رسول خدا صلي الله عليه و آله وسلم سلمان خطاب به مردم كرد و گفت: آگاه باشيد اي مردم! و گوش فرا دهيد به كلام من، و سپس فكر كنيد. بدانيد كه به من علم زيادي داده شده است اگر من درباره تمام فضائلي  كه از علي بن ابيطالب  اميرالمؤمنين عليه السلام مي دانم سخن بگويم عده اي خواهند گفت: او ديوانه است و عده اي ديگر مي گويند: خدايا قاتل سلمان را ببخش!.

پيامبر صلي الله عليه و آله و سلم به او فرمود: تو وصي من هستي در اهل و خانواده ام و خليفه و جانشين من هستي در امتم و مقام و منزلت تو نزد من به مانند حضرت هارون است نزد موسي عليه السلام ! امام اي مردم! شما سنت بني اسرائيل را پيشه كرديد و اشتباه كرديد و حق را نپذيرفتيد.

قسم به آن كسي كه جان سلمان در دست اوست! اگر از علي بن ابيطالب عليه السلام پيروي كنيد نعمت از زمين و آسمان بر شما فرود مي آيد كه اگر پرنده را در آسمان صدا بزنيد شما را اجابت مي كند و اگر ماهي را در دريا بخوانيد به شما گوش فرا مي دهد و دو نفر با هم اختلاف نمي كنند...

مردم! آل محمد عليهم السلام راهنمايان به بهشت هستند... مردم! بر شما باد به اميرالمؤمنين عليه السلام به خدا قسم(پيش از امروز) ولايت او را قبول نموده ايم، بارها دسته جمعي در حضور پيامبر صلي الله عليه و آله و سلم و به دستور و تاكيد آن حضرت بر او به امارت مؤمنين سلام كرديم.

چرا  مردم فضيلت او را مي شناسند و به او حسد مي ورزند؟ قابيل به  هابيل حسد ورزيد و او را كشت. قوم موسي مرتد شده از دستور موسي بن عمران برگشتند، و امر اين امت مانند بني اسرائيل است(كه بارها پيامبر صلي الله عليه و آله و سلم فرمودند).

شما را كجا مي برند؟ واي بر شما من كجا و ابوفلان و فلان؟؟ آيا نمي دانيد يا خود را به ندانستن مي زنيد؟ حسادت مي كنيد يا خود را به حسادت مي زنيد؟ به خدا قسم بر مي گرديد به حالت كفر و با شمشير گردن يكديگر را مي زنيد؟؟

سلمان در پايان سخنش فرمود: بدانيد من عقيده خود را اظهار كردم و تسليم فرامين پيامبر صلي الله عليه و آله و سلم شدم و از مولاي خودم و هر مرد و زن مؤمني علي بن ابيطالب عليه السلام تبعيت كردم.

منبع: تقويم شيعه
  

 
پاسخ به احکام شرعی
 
موتور جستجوی سایت

تابلو اعلانات
  


پیوندها

حدیث روز
بسم الله الرحمن الرحیم
چهار پناهگاه در قرآن
   
أَبَانُ بْنُ عُثْمَانَ وَ هِشَامُ بْنُ سَالِمٍ وَ مُحَمَّدُ بْنُ حُمْرَانَ عَنِ الصَّادِقِ (علیه السلام) قَالَ:
عَجِبْتُ لِمَنْ فَزِعَ مِنْ أَرْبَعٍ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى أَرْبَعٍ
(۱) عَجِبْتُ لِمَنْ خَافَ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- حَسْبُنَا اللَّهُ وَ نِعْمَ الْوَكِيلُ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا فَانْقَلَبُوا بِنِعْمَةٍ مِنَ اللَّهِ وَ فَضْلٍ لَمْ يَمْسَسْهُمْ سُوءٌ
(۲) وَ عَجِبْتُ لِمَنِ اغْتَمَّ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- لا إِلهَ إِلَّا أَنْتَ سُبْحانَكَ إِنِّي كُنْتُ مِنَ الظَّالِمِينَ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- وَ نَجَّيْناهُ مِنَ الْغَمِّ وَ كَذلِكَ نُنْجِي الْمُؤْمِنِينَ
(۳) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ مُكِرَ بِهِ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- وَ أُفَوِّضُ أَمْرِي إِلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بَصِيرٌ بِالْعِبادِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- فَوَقاهُ اللَّهُ سَيِّئاتِ ما مَكَرُوا
(۴) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ أَرَادَ الدُّنْيَا وَ زِينَتَهَا كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- ما شاءَ اللَّهُ لا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- إِنْ تَرَنِ أَنَا أَقَلَّ مِنْكَ مالًا وَ وَلَداً. فَعَسى‏ رَبِّي أَنْ يُؤْتِيَنِ خَيْراً مِنْ جَنَّتِكَ وَ عَسَى مُوجِبَةٌ
    
آقا امام صادق (عليه السّلام) فرمود: در شگفتم از كسى كه از چهار چيز مى‌هراسد چرا بچهار چيز پناهنده نميشود:
(۱) شگفتم از آنكه ميترسد چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل« حَسْبُنَا اَللّٰهُ‌ وَ نِعْمَ‌ اَلْوَكِيلُ‌ » خداوند ما را بس است و چه وكيل خوبى است زيرا شنيدم خداى جل جلاله بدنبال آن ميفرمايد:بواسطۀ نعمت و فضلى كه از طرف خداوند شامل حالشان گرديد باز گشتند و هيچ بدى بآنان نرسيد.
(۲) و شگفتم در كسى كه اندوهناك است چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل:« لاٰ إِلٰهَ‌ إِلاّٰ أَنْتَ‌ سُبْحٰانَكَ‌ إِنِّي كُنْتُ‌ مِنَ‌ اَلظّٰالِمِينَ‌ » زيرا شنيدم خداى عز و جل بدنبال آن ميفرمايد در خواستش را برآورديم و از اندوه نجاتش داديم و مؤمنين را هم چنين ميرهانيم.
(۳) و در شگفتم از كسى كه حيله‌اى در بارۀ او بكار رفته چرا بفرمودۀ خداى تعالى پناه نمى‌برد« وَ أُفَوِّضُ‌ أَمْرِي إِلَى اَللّٰهِ‌ إِنَّ‌ اَللّٰهَ‌ بَصِيرٌ بِالْعِبٰادِ »:كار خود را بخدا واگذار ميكنيم كه خداوند بحال بندگان بينا است)زيرا شنيدم خداى بزرگ و پاك بدنبالش مى‌فرمايد خداوند او را از بديهائى كه در بارۀ او بحيله انجام داده بودند نگه داشت.
(۴) و در شگفتم از كسى كه خواستار دنيا و آرايش آن است چرا پناهنده نميشود بفرمايش خداى تبارك و تعالى(« مٰا شٰاءَ اَللّٰهُ‌ لاٰ قُوَّةَ‌ إِلاّٰ بِاللّٰهِ‌ »)(آنچه خدا خواست همان است و نيروئى جز به يارى خداوند نيست)زيرا شنيدم خداى عز اسمه بدنبال آن ميفرمايد اگر چه مرا در مال و فرزند از خودت كمتر مى‌بينى ولى اميد هست كه پروردگار من بهتر از باغ تو مرا نصيب فرمايد (و كلمۀ:عسى در اين آيه بمعناى اميد تنها نيست بلكه بمعناى اثبات و تحقق يافتن است).
من لا يحضره الفقيه، ج‏۴، ص: ۳۹۲؛
الأمالي( للصدوق)، ص: ۶؛
الخصال، ج‏۱، ص: ۲۱۸.

کلیه حقوق مادی و معنوی این پورتال محفوظ و متعلق به حجت الاسلام و المسلمین سید محمدحسن بنی هاشمی خمینی میباشد.

طراحی و پیاده سازی: FARTECH/فرتک - فکور رایانه توسعه کویر -