انهار
انهار
مطالب خواندنی

دوست یابی و شرایط دوست

بزرگ نمایی کوچک نمایی
سوال باسلام من دخترخیلی زودررنج وحساسی هستم وروحیاتم خیلی حساسه زودهم ازکوره درمیرم. من طی یک جریانی ازبهترین دوستم جدا شدم ما5سال باهم دوست بودیم خیلی خیلی بهش اعتماد داشتم اما با مسایلی که به وجود اومد چهره واقعی شو دیدم الان هم به هیچ دوستی اعتماد ندارم احساس میکنم دارن به من دروغ میگن خیلی خیلی ازاین میترسم که وقتی مهر میرم اول دبیرستان بادوستایی که مثل غزاله هستن منظورم اون دوستمه میترسم باادما ارتباط برقرار کنم ضربه روحی زیادی به من زد خواهشن به من بگید چه طوری بفهمم کی ادم حسابیه و صادقه وکی دروغ میگه بهم ممنووننننن.

جواب دخترم گفته اند: ویژگی دوستان واقعی هفت چیز است:
۱- دوست واقعی همیشه بهترین آرزوها را برایتان دارد. اگر او دریافت که شما در زندگی‌تان شخص موفقی هستید و اهدافتان در حال پیشرفت و موفقیت است، حتما از شما حمایت خواهد کرد.
۲- اگر شما با مشکلی روبرو شدید، می‌توانید دوست واقعی‌تان را تشخیص دهید زیرا دوست واقعی سعی می‌کند که در این مواقع از درد و غم‌تان بکاهد و شما را از این جریان احساسی که در آن به سر می‌برید، بیرون آورد.
۳- دوست واقعی کسی است که با شما صادق باشد و وقتی از او کمک خواستید، او حرفی نمی‌زند که شما را راضی و خوشحال کند بلکه او چیزی را خواهد گفت که فکر می‌کند به صلاح شماست. دوست حقیقی، شما را نصیحت می‌کند، در همه حال پشتیبان و حامی شماست و در مواقع مختلف به شما کمک می‌کند و شما را به راه درست و مثبت هدایت می‌کند.
۴- دوست واقعی همیشه حامی شماست. او شما را همین‌طور که هستید، قبول دارد و می‌پذیرد و هیچ‌گاه تلاش نمی‌کند که شما را تغییر دهد. او شخصیت شما را با تمامی موارد مثبت و منفی قبول دارد.
۵- دوست واقعی به حرف‌هایتان گوش می‌دهد؛ دوستانی وجود دارند که در مواقعی که همه چیز رو به راه است با شما می‌مانند اما وقتی که شما با یک مشکل روبه‌رو می‌شوید، آنها ناپدید می‌شوند و در حل کردن مشکل شما هیچ کمکی نمی‌کنند؛ برعکس دوست واقعی کسی است که وقتی دید که شما با مشکل مواجه شده‌اید، دست کمک و یاری به سوی شما دراز کند.
۶- یک دوست واقعی، شما را به بقیه دوستانش به‌خصوص خانواده‌اش معرفی می‌کند و شما را جزئی از زندگی‌اش می‌داند. در واقع شما یک نعمت یا موهبت الهی در زندگی او هستید.
۷- یک دوست واقعی نقاط ضعف شما را بروز نمی‌دهد و رازدار شماست. رازهایتان را فاش نمی‌کند و برای شما حقه و کلکی سوار نمی‌کند. یکی از اهداف دوستی این است که به حریم و خلوت یکدیگر احترام بگذارید. یک دوست واقعی به این مهم عمل کرده و پشت‌سرتان غیبت نمی‌کند.
دخترم؛ کسی که یک دوست وفادار بیابد، یک گنج پیدا کرده است.
*****
احادیث و روایاتی از آقا أمیرالمؤمنین علی (علیه السلام) در مورد دوست و دوستان شایسته:
1-. قارِن أهلَ الخَیرِ تَکُن مِنهُم ، وَ بایِن أهلَ الشَّرِّ تَبِن عَنهُم.
با نیکوکاران همراه باش تا از آنان باشى ، و از بدکاران کناره جو تا از آنان جدا باشى.
2- فِى الضِّیقِ یَتَبَیَّنُ حُسنُ مُواساةِ الرَّفیقِ.
خوبْ یارى رساندن به دوست ، در تنگنا آشکار مى‏شود.
3- ایَةُ الخِیانَةِ خِیانَةُ الخِلِّ الوَدُودِ وَ نَقضُ العُهُودِ.
منتهاى خیانت ، خیانت کردن به دوست صمیمى و شکستن پیمان است.
4- عندَ نُزُولِ الشَّدائِدِ یُجَرَّبُ حِفاظُ الإخوانِ.
نگاه دارندگان برادرى و دوستى، هنگام‏ فرود آمدن‏سختى‏ها آزمایش مى‏شوند.
5- علَى التَّواخِی فِى اللّه‏ِ تَخلُصُ المَحَبَّةُ.
با برادرى در راه خدا ، محبّت خالص مى‏شود .
6- عَلَیکَ بِإخوانِ الصَّفاءِ فَإنَّهُم زینَةٌ فِى الرَّخاءِ وَ عَونٌ فِى البَلاءِ.
بر تو باد برادران پاکْ نهاد ، که در گشایش زینت‏اند و در بلا یاور.
7- عَلَیکَ بِالبَشاشَةِ فَإنَّها حِبالَةُ المَوَدَّةِ.
بر تو باد خوش‏رویى ، که خوش‏رویى ، کمند دوستى است.
8- صاحِبُ السَّوءِ قِطعَةٌ مِنَ النّارِ.
همنشین بد ، پاره‏اى از آتش دوزخ است
9- شَرُّ الاَصحابِ السَّریِعُ الاِنقِلابِ.
بدترینِ یاران ، کسى است که زود دگرگون شود.
10- شَرُّ اَصدِقائِکَ مَن تَتَکَلَّفُ لَهُ.
بدترین دوستت کسى است که براى او به زحمت افتى.
11- سَلُوا القُلُوبَ عَنِ المَوَدّاتِ فَإنَّها شَواهِدُ لا تَقبَلُ الرُّشا.
دوستى و محبّت را از دل‏ها بپرسید که دل‏ها گواهانى هستند که رشوه نمى‏پذیرند.
12- زِیادَةُ الشُّحِّ تَشینُ الفُتُوَّةَ وَ تُفسِدُ الأُخُوَّةَ.
بسیارىِ بخل ، جوان‏مردى را زشت و برادرى را تباه مى‏کند.
13- رَغبَتُکَ فِى زاهِدٍ فیِکَ ذُلٌّ.
میل تو به کسى که از تو دورى مى‏کند، خوارى است.
14- رُبَّ مُتَوَدِّدٍ مُتَصَنِّعٍ.
بسا دوستى که دوست‏ نماست.
15- خَیرُالإخوانِ مَن لَم یَکُن عَلى إخوانِهِ مُستَقصِیا.
بهترینِ برادران، کسى است که نسبت به برادرانش پُر توقّع و سختگیر نباشد.
16- خَیرُ إخوانِکَ مَن سارَعَ إلَى الخَیرِ وَ جَذَبَکَ إلَیهِ وَ أمَرَکَ بِالبِّرِ وَ أعانَکَ عَلَیهِ.
بهترین برادر تو کسى است که به سوى کارهاى نیک بشتابد و تو را نیز به سوى آن بکشاند و به نیکوکارى فرمانت دهد و در انجام دادن آن، یارى‏ ات کند.
17- حُسنُ اللِّقاءِ یَزیِدُ فِی تَأَکُّدِ الإخاءِ.
برخورد خوب بر استحکام برادرى مى‏افزاید.
18- ثَلاثٌ یُوجِبنَ المَحَبَّةَ: حُسنُ الخُلقِ وَ حُسنُ الرِّفقِ وَ التَّواضُعُ.
سه خصلت موجب دوستى است : خوش‏خویى ، مهربانى و فروتنى.
19- ثَمَرَةُ التَّواضُعِ المَحَبَّةُ.
دوستى میوه فروتنى است.
20- تَمَسَّک بِکُلِّ صَدِیقٍ أفادَتکَهُ الشِّدَّةُ.
به دوستى چنگ در زن که سختى روزگار، او را به تو ارزانى داشته است.
21- بِحُسنِ العِشرَةِ تَدوُمُ المَوَدَّةُ.
با نیکویىِ معاشرت، دوستى پایدار مى‏شود.
22- إیّاکَ أن تَجعَلَ مَرکَبَکَ لِسانَکَ فی غِیبَةِ إخوانِکَ أو تَقُولَ ما یَصیرُ عَلَیکَ حُجَّةً وَ فِی الإساءَةِ إلَیکَ عِلَّةً.
بپرهیز از اینکه زبانت را مَرکب غیبت برادرانت کنى ، یا سخنى بگویى که حجّت بر تو و بهانه بدى کردن به تو شود.
23- اِحذَر مُجالَسَةَ قَرینِ السُّوءِ فَإنَّهُ یُهلِکُ مُقارِنَهُ وَ یُردی مُصاحِبَهُ.
از همنشینى با دوست بد، دورى کن که همدمش را تباه و همراهش را خوار مى‏کند.
24- اُبذُل لِصَدیقِکَ کُلَّ المَوَدَّةِ وَ لا تَبذُل لَهُ کُلَّ الطُّمَأنینَةِ وَأعطِهِ مِن نَفسِکَ کُلَّ المُواساةِ وَ لا تَقُصَّ إلَیهِ بِکُلِّ أسرارِکَ ؛
تمامت دوستى را نثار دوستت کن ، امّا به او یکسره اطمینان مکن ، و با او، به کمال ، یکْ‏دل باش، امّا همه اسرارت را با او بازگو مکن.
25- أعِن أخاکَ عَلى هِدایَتِهِ.
برادرت را در راه بردن [به نیکى‏ها] یارى رسان.
26- اَلطُّمَأنِینَةُ إلى کُلِّ أحَدٍ قَبلَ الاِختِبارِ مِن قُصُورِ العَقلِ.
اطمینان به هرکس قبل از آزمودن او نشانه کم خِردى است.
27- اَلصَّدیقُ الصَّدوُقُ مَن نَصَحَکَ فِی عَیبِکَ وَ حَفِظَکَ فِی غَیبِک وَ آثَرَکَ عَلى نَفسِهِ.
دوست راستین، کسى است که تو را در [برطرف کردن] عیب‏هایت پند دهد ، هنگام غیبتت هواى تو را داشته باشد و تو را بر خود ترجیح دهد.
28- إخوانُ الصِّدقِ زِینَةٌ فِى السَّرّاءِ وَ عُدَّةٌ فِى الضَّرّاءِ.
برادران راستین در شادى ، زینت و در سختى ، ساز و سامان هم‏اند.
29- اَلإخوانُ فِى اللّه‏ِ تَعالى تَدُومُ مَوَدَّتُهُم لِدَوامِ سَبَبِها.
کسانى که براى خدا برادرى مى‏ورزند ، دوستى‏شان مى‏پاید؛ زیرا عامل آن دوستىْ پایدار است.
30- اَلمُعینُ عَلَى الطّاعَةِ خَیرُ الأصحابِ.
بهترینِ یاران، کسى است که در راه طاعت خدا یارى کند.
31- اَلحَلیمُ مَنِ احتَمَلَ إخوانَهُ.
بردبار، کسى است که [لغزش‏هاى] برادرانش را بر تابد.
32- أخُوکَ مُواسِیکَ فِى الشِّدَّةِ.
برادر تو کسى است که هنگام سختى با جان و مال به تو یارى رساند.
33- اَلهَدِیَّةُ تَجلِبُ المَحَبَّةَ.
هدیه دادن ، دوستى مى‏آورد.
34- اَلسَّخاءُ یَزرَعُ المَحَبَّةَ.
سخاوت، موجب کشت محبت است.
35- اَلإنسانُ عَبدُ الإحسانِ.
انسان، بنده احسان است.
و امام حسن عسکری(علیه السلام) فرمودند: بهترین دوستانت کسی است که بدی تو را فراموش کرده و خوبی‌ات را یادآور شود. و نیز فرمودند: بهترین برادر تو کسی است که خطای تو نسبت به خود را فراموش کند.
دخترم مواظب خودت باش و تلاش کن زود رنج و شکننده نباشی. گاهی به ما سر بزن. یاحقّ.



  

 
پاسخ به احکام شرعی
 
موتور جستجوی سایت

تابلو اعلانات
  


پیوندها

حدیث روز
بسم الله الرحمن الرحیم
چهار پناهگاه در قرآن
   
أَبَانُ بْنُ عُثْمَانَ وَ هِشَامُ بْنُ سَالِمٍ وَ مُحَمَّدُ بْنُ حُمْرَانَ عَنِ الصَّادِقِ (علیه السلام) قَالَ:
عَجِبْتُ لِمَنْ فَزِعَ مِنْ أَرْبَعٍ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى أَرْبَعٍ
(۱) عَجِبْتُ لِمَنْ خَافَ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- حَسْبُنَا اللَّهُ وَ نِعْمَ الْوَكِيلُ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا فَانْقَلَبُوا بِنِعْمَةٍ مِنَ اللَّهِ وَ فَضْلٍ لَمْ يَمْسَسْهُمْ سُوءٌ
(۲) وَ عَجِبْتُ لِمَنِ اغْتَمَّ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- لا إِلهَ إِلَّا أَنْتَ سُبْحانَكَ إِنِّي كُنْتُ مِنَ الظَّالِمِينَ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- وَ نَجَّيْناهُ مِنَ الْغَمِّ وَ كَذلِكَ نُنْجِي الْمُؤْمِنِينَ
(۳) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ مُكِرَ بِهِ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- وَ أُفَوِّضُ أَمْرِي إِلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بَصِيرٌ بِالْعِبادِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- فَوَقاهُ اللَّهُ سَيِّئاتِ ما مَكَرُوا
(۴) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ أَرَادَ الدُّنْيَا وَ زِينَتَهَا كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- ما شاءَ اللَّهُ لا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- إِنْ تَرَنِ أَنَا أَقَلَّ مِنْكَ مالًا وَ وَلَداً. فَعَسى‏ رَبِّي أَنْ يُؤْتِيَنِ خَيْراً مِنْ جَنَّتِكَ وَ عَسَى مُوجِبَةٌ
    
آقا امام صادق (عليه السّلام) فرمود: در شگفتم از كسى كه از چهار چيز مى‌هراسد چرا بچهار چيز پناهنده نميشود:
(۱) شگفتم از آنكه ميترسد چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل« حَسْبُنَا اَللّٰهُ‌ وَ نِعْمَ‌ اَلْوَكِيلُ‌ » خداوند ما را بس است و چه وكيل خوبى است زيرا شنيدم خداى جل جلاله بدنبال آن ميفرمايد:بواسطۀ نعمت و فضلى كه از طرف خداوند شامل حالشان گرديد باز گشتند و هيچ بدى بآنان نرسيد.
(۲) و شگفتم در كسى كه اندوهناك است چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل:« لاٰ إِلٰهَ‌ إِلاّٰ أَنْتَ‌ سُبْحٰانَكَ‌ إِنِّي كُنْتُ‌ مِنَ‌ اَلظّٰالِمِينَ‌ » زيرا شنيدم خداى عز و جل بدنبال آن ميفرمايد در خواستش را برآورديم و از اندوه نجاتش داديم و مؤمنين را هم چنين ميرهانيم.
(۳) و در شگفتم از كسى كه حيله‌اى در بارۀ او بكار رفته چرا بفرمودۀ خداى تعالى پناه نمى‌برد« وَ أُفَوِّضُ‌ أَمْرِي إِلَى اَللّٰهِ‌ إِنَّ‌ اَللّٰهَ‌ بَصِيرٌ بِالْعِبٰادِ »:كار خود را بخدا واگذار ميكنيم كه خداوند بحال بندگان بينا است)زيرا شنيدم خداى بزرگ و پاك بدنبالش مى‌فرمايد خداوند او را از بديهائى كه در بارۀ او بحيله انجام داده بودند نگه داشت.
(۴) و در شگفتم از كسى كه خواستار دنيا و آرايش آن است چرا پناهنده نميشود بفرمايش خداى تبارك و تعالى(« مٰا شٰاءَ اَللّٰهُ‌ لاٰ قُوَّةَ‌ إِلاّٰ بِاللّٰهِ‌ »)(آنچه خدا خواست همان است و نيروئى جز به يارى خداوند نيست)زيرا شنيدم خداى عز اسمه بدنبال آن ميفرمايد اگر چه مرا در مال و فرزند از خودت كمتر مى‌بينى ولى اميد هست كه پروردگار من بهتر از باغ تو مرا نصيب فرمايد (و كلمۀ:عسى در اين آيه بمعناى اميد تنها نيست بلكه بمعناى اثبات و تحقق يافتن است).
من لا يحضره الفقيه، ج‏۴، ص: ۳۹۲؛
الأمالي( للصدوق)، ص: ۶؛
الخصال، ج‏۱، ص: ۲۱۸.


کلیه حقوق مادی و معنوی این پورتال محفوظ و متعلق به حجت الاسلام و المسلمین سید محمدحسن بنی هاشمی خمینی میباشد.

طراحی و پیاده سازی: FARTECH/فرتک - فکور رایانه توسعه کویر -